Best friend!! รักนายนะเพื่อนรัก

     ผมจ้องมองนาฬิกาทั้งคืนจนถึงตอนเช้า บอกตรงๆผมไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะรู้สึกปั่นหัวไปหมด ผมเป็นแฟนกับเจโล่ได้หลังจากที่รู้จักกันไม่ถึง 1 ชั่วโมง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นครับ ประเด็นอยู่ที่ว่าเจโล่เป็นน้องชายของยองแจ T_T
     ผมเดินไปโรงเรียนเหมือนซอมบี้ในภาพยนตร์ ขอบตาดำคล้ำแถมยังเหม่อตลอดเวลา ตั้งสติไว้แดฮยอน!! ผมตบหน้าตัวเองเบาๆสองสามที แต่ก็มีเสียงๆหนึ่งเรียกผม
          "แดฮยอนชี๊~"เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น
          "อ่า..จงออบนี่เอง ^_^ "เมื่อผมหันไปมองก็รู้ทันทีเลยว่าเป็นน้องญาติของผม ชื่อของเขาก็คือ 'จงออบ'
          "ไปโรงเรียนแต่เช้าเลยนะครับเนี่ย ฮ่าๆๆๆ"จงออบยิ้มร่า เป็นรอยยิ้มที่ใสซื่อจริงๆ
          "นายก็เหมือนกัน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ แต่ว่า เอ๊ะ..? นายไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกับฉันนี่" ผมมองชุดยูนิฟอร์มของน้องญาติหุ่นล่ำบึก
          "อ๋อ ใช่ ผมอยู่โรงเรียนด้านดนตรีแถวๆนี้แหละครับ ฮ่าๆๆ ผมถนัดเรื่องเต้นมากกว่าน่ะ"จงออบยิ้ม..ยิ้มใสซื่ออีกแล้ว
          "อ๊ะ! นั่นสิเนอะ เห็นแววนายตั้งแต่เด็กๆแล้วน... !!!!" ผมยังพูดไม่ทันจบก็มีคนๆนึงเข้ามาควงแขน...เจโล่!
          "แดฮยอนอา~ จะมาโรงเรียนทำไมไม่โทรบอกผมเลย~ .///."เจโล่อ้อนผม...เห้ย! วันนี้มาอารมณ์ไหนอีกแล้วเนี่ย!
          "ฉันไม่มีเบอร์นาย - -."
          "...โอ๊ะๆๆ..... แหมๆๆ ฮ่าๆ ไปโรงเรียนกันเถอะ"เจโล่ฉุดกระชากลากผมไป T_T พระเจ้าครับ..ช่วยผมด้วย ผมจึงหันไปหาจงออบ แต่ทว่า...ใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มของจงออบกลับหายไปแล้ว..?
     เมื่อเดินมาถึงหน้าโรงเรียนเจโล่ก็ปล่อยมือที่ควงผมออก
          "วันนี้มาอารมณ์ไหนอีกล่ะ?"ผมถามเจ้าคนสูง
          "ก็เปล่า..เอ่อ..แค่อยากเดินกับ..แฟน ฮ่าๆๆๆ"เจโล่พูดตะกุกตะกักแปลกๆ
          "อ๋องั้นเหรอ แล้วเจ้ายองแจอยู่ไหน?"
          "หืม? เขาก็เดินตามหลังพวกเรามาตลอดนี่"เจโล่ทำหน้างงๆ ประมาณว่า ไอ้หมอนี่มันเซ่อหรือเปล่า - -. แล้วก็ชี้ไปข้างหลัง
          "อ๊ะ! ยองแจโทษที อรุณสวัสดิ์นะ..ฮ่าๆๆ พอดีมองไม่เห็นนายน่ะ..."ผมเขยิบตัวไปมองตามที่เจโล่ชี้แล้วก็เห็นยองแจ แต่ว่าหน้ายองแจดูไม่สบอารมณ์เลย
          "ไปเรียนได้แล้ว"ยองแจพูดเสียงเรียบจนดูน่าขนลุก
     ผมพยักหน้าหงึกหงักแล้วโบกมือลาเจโล่ หลังจากนั้นผมก็เดินตามยองแจไปยังห้องเรียน ....อึดอัดชะมัด หมอนี่ไปอารมณ์บูดจากไหนมากัน - -. 
 
ห้องเรียน
 
          "ยองแจ นายโกรธที่ฉันเป็นแฟนกับน้องชายนายงั้นเหรอ" ผมถามคนหน้าหวานที่ตอนนี้ทำหน้าเหมือนกินอาหารบูดตอนเช้า
          "ผมไม่ได้โกรธ"ยองแจตอบส่งๆ แต่ผมรู้ได้ทันทีเลยว่าเวลาที่ยองแจอารมณ์ไม่ดีมักจะพูดสุภาพ
          "ไม่จริงหรอก ถ้าแกไม่พอใจฉันก็จะเลิกกับเจโล่..."
          "..."
          "ยองแจ..." ผมมองยองแจ แต่เจ้านั่นกลับก้มหน้าหยิบกระดาษโน๊ตขึ้นมาแล้วเขียนอะไรสักอย่างลงไป... นี่คิดจะเมินผมงั้นเหรอ - -"
     ผมถอนใจพอดีกับที่เสียงอ๊อดเริ่มเรียนดังขึ้น ผมจึงไปนั่งประจำที่ของตัวเอง แต่ว่าหมอนั่นเป็นอะไรของเค้านะ..
 
เลิกเรียน
 
     ขณะที่ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ ก็มีเจ้าคนน่ารำคาญที่สุดในห้องมาสะกิดหลังผม
          "เฮ้ย หน้าใหม่ มีโน๊ตแปะหลังนายตั้งนานแล้วไม่รู้สึกตัวหรือไง"ฮิมชานทัก
          "ห๊ะ? จริงดิ"ผมมองหน้าฮิมชานงงๆ
          "ก็เออดิ"ฮิมชานหยิบโน๊ตเล็กๆยื่นให้ผม
     ผมรับไว้แล้วอ่านข้อความในโน๊ต เลิกเรียนแล้วเดี๋ยวจะไปหาที่หอ...ยองแจ O_O!? ยองแจจะมาหาผมเนี่ยนะ ? ผมมองไปยังโต๊ะข้างหลังก็เพิ่งจะรู้ว่าเจ้ายองแจออกจากห้องเรียนไปตั้งนานแล้ว 
          "ฮิมชาน ฉันกลับละ ขอบใจมาก"ผมตบไหล่เพื่อนจอมน่ารำคาญเบาๆแล้วรีบวิ่งกลับหอ ...ยองแจจะมาหาผม!
     ผมวิ่งมาด้วยความเร็วเหมือนวิ่งแข่ง -..- แต่ว่าแค่ยองแจจะมาหา ทำไมผมจะต้องตื่นเต้นด้วยนะ..ห๊ะ..? แล้วนี่ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย ว๊ากกก!!!
     สุดท้ายแล้วผมก็วิ่งมาจนถึงหอในที่สุด แต่ก็เจอกับคนที่รออยู่ก่อนหน้าแล้ว..ยองแจ
          "ช้าจังเลยนะ.."ยองแจมองหน้าผม
          "ก็เพราะใครกันละ...(หอบ)"
          "..."ยองแจยิ้ม...!! นะ..น่ารัก O///O
          "อะ..เอ่อ..เข้าไปข้างในเถอะ"ผมเดินไปที่ประตูแล้วไขกุญแจ 
 
 
          "ว่าแต่นายมาหาฉัน มีอะไรหรือเปล่า?...เรื่องเจโล่ใช่ไหม"ผมถามคนหน้าหวานที่กำลังกวาดสายตาไปทั่วห้อง
          "เปล่า..เรื่องคุณต่างหาก"
          "ฉันเหรอ มีอะไรล่ะ?"
          "ผมแค่อยากจะรู้ว่าทำไมเจโล่ถึงได้ชอบคุณ"ยองแจเดินเข้ามาหาผมช้าๆ
          "แล้วฉันจะไปรู้ได้ไง - -."ผมจ้องหน้ายองแจที่อยู่ห่างจากผมไปสองคืบ
          "ใช่ไหมล่ะ..หึหึ ผมเลยจะมาพิสูจน์ไง"ยองแจทำหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนจะผลักผมไปชิดกับผนังห้อง!!