{FIC EXO}Go Dead Now!!เตรียมตัว - ระวัง - ตาย

Chapter 4

Go Dead Now

เตรียมตัว - ระวัง - ตาย

นี่เป็นอีกวันที่พวกเราใช้ชีวิตอย่างหวาดระแวง......

เครื่องมือสื่อสารทุกอย่างติดต่อไม่ได้ ไม่สามารถทำอะไรได้เลยเหมือนกับอยู่รอให้ฆาตกรมาฆ่าอย่างไรอย่างนั้น

ลู่ฮานกอดเข่าแล้วมองไปรอบๆเศร้าๆ ย่างเข้าวันที่ 3 แล้วที่อยู่ที่นี่ ยังดีที่เราพอจะมีอาหารประทังชีวิตจากพวกห่อรามยอนในล็อกเกอร์และขวดน้ำอีกไม่มาก

กรุ๊งกริ๊ง~

เสียงกระดิ่งกระชากสติของลู่ฮานกลับมา เขารีบมองหาต้นเสียงทันที

“มองหาอะไรเหรอ ลู่ฮาน^^” ร่างเล็กเดินมานั่งข้างเขายิ้มๆ ลู่ฮานไล่สายตามองกระดิ่งเล็กๆที่ข้อเท้าอีกคน

“นายใส่สร้อยกระดิ่งนี่มานานแค่ไหนแล้วเหรอ แบคฮยอน” ลู่ฮานพยายามปั้นหน้าให้ดูปกติที่สุด“เอ๋ นี่เหรอ..” แบคฮยอนจับมันเบาๆ “เมื่อเช้าน่ะ ฉันเจอมันตกอยู่แถวๆระเบียง มันสวยดีเลยเอามาใส่”

“อ๋อ อ..เอ่อ สวยดีนะ^^;” ลู่ฮานปั้นหน้ายิ้ม ก่อนที่แบคฮยอนจะขอตัวเดินออกไป

หมายความว่าฆาตกรรู้ตัวแล้วสินะ ถึงได้ถอดมันทิ้งเอาไว้แบบนั้น ตอนนี้เขายังไม่พร้อมจะบอกเรื่องนี้กับใครเพราะไม่แน่ใจว่าคนๆนั้นอาจจะเป็นฆาตกรก็ได้..

เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน..

ถ้าฆาตกรรู้แสดงว่ามันก็ต้องได้ยินตอนเขาคุยกับคยองซูน่ะสิ!!

ตอนนี้คยองซูจะไม่ปลอดภัย...

คิดได้ดังนั้น ลู่ฮานรีบมองหาคยองซูทันที ก่อนจะพบว่าเจ้าตัวนั่งเล่นอยู่ที่มุมห้องเหมือนเคย

“คยองซู!…”

“ลู่ฮาน....” ดวงตาใสมองลู่ฮานอย่างงงๆ ลู่ฮานรีบเล่าเรื่องทั้งหมดให้คยองซูฟัง

“ม..หมายความว่าฉันอาจจะถูกฆ่าเหรอ!!” คยองซูตาแดงก่ำ รีบพุ่งมาเกาะแขนเขาทันที

“ฉันยังสรุปอะไรไม่ได้ตอนนี้นะ แต่เอาเป็นว่านายควรจะอยู่กับใครก็ได้ที่นายไว้ใจมากที่สุด” ลู่ฮานอธิบายเสียงเครียด “แล้วก็ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะ มันมีประโยชน์กับฉันมาก”

“...อื้อ..” คยองซูพยักหน้าน้อยๆ ดวงตากลมมีหยาดน้ำคลอหน่วยหน่อยๆ

“ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องร้อง ฉันจะไม่ให้ใครมาทำอะไรนายหรอก” ลู่ฮานยิ้มให้บางๆก่อนจะลุกออกมา

จึกๆ!

“อ๊ะ..” ลู่ฮานร้องอุทานเบาๆแล้วหันไปตามแรงสะกิด

“มีอะไรเหรอ นาอึน?”

“ฉ..ฉันอยากไปดูโชรง พ..พาไปหน่อย ได้ไหม...” นาอึนก้มหน้าก้มตาพูด

“อื้ม ได้ๆ” ลู่ฮานพยักหน้านิดๆแล้วหันไปบอกซิ่วหมินที่นั่งอยู่ใกล้ๆ

“….”

ความเงียบเข้าปกคลุมบริเวณหน้าห้องเก็บของที่มีศพของโชรงอยู่ นาอึนยื่นมือสั่นไปเปิดประตูแล้วกวาดสายตามองหาร่างเพื่อนรัก

“ช..โชรง” นาอึนค่อยๆเดินไปยังศพของโชรง ลู่ฮานยืนดูไม่ไกลกับเธอนัก

“ฮึก..โชรง ทำไมต้องเป็นเธอที่ต้องตายนะ ฮืออ ทำไม ..” นาอึนนั่งสะอึกสะอื้นแล้วมองไปทั่งร่างของโชรง

“เอ๊ะ.. ล..ลู่ฮาน มานี่ทีสิ” นาอึนหันมากวักมือเรียกลู่ฮาน

“ห้ะ?”

“อ..อันนี้ โชรง..ไม่เคยมี” นาอึนชี้ไปที่มือโชรง

มีคำเล็กๆเขียนด้วยปากกาเมจิกสีดำว่า sansimportance

“มันคืออะไร?” ลู่ฮานพึมพำเบาๆ นาอึนเพ่งดูนิดๆ

“เป็นภาษาฝรั่งเศส...” เธอขมวดคิ้วนิดหนึ่งแล้วทำท่าเหมือนนึกอะไรออก “sans importance แปลว่า ‘ไม่สำคัญ’ “

“ไม่สำคัญ หมายความว่ายังไง?” ลู่ฮานทวนงงๆ นาอึนส่ายหน้าเบาๆ

“ช่างเถอะ ฟ้าเริ่มมืดแล้ว เรารีบกลับไปรวมตัวกับคนอื่นดีกว่านะ” ลู่ฮานมองด้านนอกก่อนจะเดินนำออกไป นาอึนรีบเดินตามไป

ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องประชุม หลายๆคนรีบกรูเข้ามาหาเขาและนาอึนทันที

“ลู่ฮาน! นายไปไหนกันมา!” คริสพูดเสียงแข็งกร้าว ดูเหมือนเขาจะคิดว่าลู่ฮานน่าสงสัย

“ฉันพานาอึนไปหาโชรง” ลู่ฮานว่าแล้วชี้ไปที่นาอึนที่อยู่ด้านหลัง เธอพยักหน้าให้ทุกคนเบาๆ

“แต่ยังไงก็ควรจะบอกพวกเราก่อนนะ!” ไคแย้งขึ้นมาบ้าง ลู่ฮานขมวดคิ้วนิดๆ

“ก็ฉันบอกซิ่วหมินไปแล้วนี่นา” ลู่ฮานชี้ไปที่ซิ่วหมินที่นั่งอยู่กับแบคฮยอนและดีโอกลางห้อง

“โทษที ฉันลืม..” เขาพูดออกมาเรียบๆ ทุกคนถอนหายใจแรงๆแล้วแยกย้ายออกไปทันที ลู่ฮานเล่าเรื่องคำที่อยู่บนมือโชรงให้ทุกคนรู้ ลู่ฮานมองทุกคนที่กำลังตั้งใจฟังเขาแล้วเบนสายตาไปยังร่างเล็กของคยองซูที่ขยับปากเป็นคำว่า ‘ หยุดพูด ’

ลู่ฮานมองอย่างไม่เข้าใจ คยองซูทำท่าเหมือนจะร้องไห้ เขาเลยรีบเล่าสรุปให้จบเร็วๆ ก่อนจะขอตัวออกมาหาคยองซู

Keyword 4: '....sans importance แปลว่า ไม่สำคัญ....'

ByNaeun