รักเราไม่มีเฮี้ยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้มั้ยล่ะป๊อปที่ฟางขอน่ะ อย่าออกไปได้มั้ย”ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

“ฟาง ป๊อปรู้ว่าฟางน่ะรักป๊อป แต่แม่ป๊อปล่ะ โทโมะ แก้วและก็จินนี่อีก เค้าจะทำยังไง”ป๊อปปี้พูด

แล้วแกะแขนฟางที่รั้งเขาไว้ออกก่อนจะเปิดมุ้งแล้วเดินออกไปก็พบว่า เขื่อน เฟย์และพ่อของเขายืน

รออยู่ด้านนอกแล้ว

 

 

 

 

 

“ถ้าเรื่องจินนี่ พ่อโทรหาแล้ว ตอนนี้กำลังออกจากโรงพยาบาลมาพร้อมกับกวิน”พ่อของเขาพูด

 

 

 

 

“โทโมะน่ะ ชั้นโทรแล้ว กำลังกลับมาจากอำพวา อ้อ ที่สำคัญแก้วก็อยู่กับโทโมะด้วยไม่ต้อง

ห่วง”เขื่อนพูด

 

 

 

 

“ส่วนคุณท่าน ตอนนี้อยู่ในโบสถ์ค่ะ กำลังไว้พระอยู่”เฟย์ยิ้มหวานตอบป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ป๊อป พ่อเหลือลูกคนเดียวแล้วนะ อยู่ที่นี่ล่ะดีแล้วลูก”พ่อของป๊อปปี้เดินมาแตะไหล่ชายหนุ่ม

ป๊อปปี้ซึ้งก่อนจะก้มลงกราบพ่อตัวเอง

 

 

 

 

“ขอบคุณพ่อและก็ทุกคนมากเลยนะที่ช่วยผม ขอบคุณทุกคนจริงๆ”ป๊อปปี้ยิ้มให้กับทุกคนก่อนจะ

เดินไปกุมมือฟาง

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องไปไหนแล้วนะป๊อป”ฟางพูดแล้วยิ้ม ป๊อปปี้ยิ้มตอบก่อนจะขยี้ผมฟางเบาๆ

 

 

 

“เออ จริงสิ”ป๊อปปี้จูงทือฟางมาใต้ต้นไม้ใหญ่ในวัด

 

 

 

 

 

“มีอะไรหรอป๊อป เนี่ยกับข้าวที่เขื่อนฝากเด็กวัดไปซื้อมาแล้วนะ ไปทานข้าวกัน”ฟางพูด

 

 

 

 

“สวมไว้นะ ถ้าเรื่องร้ายๆผ่านไปแล้ว เราค่อยแต่งงานกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วกุมมือฟางไว้

 

 

 

 

 

“ฟางก็นึกว่าตอนนั้นป๊อปพูดตามด้านมือของป๊อปแล้วจะไม่ใส่ใจอะไรซะอีก”ฟางพูด

 

 

 

 

“จะมือจะขาวมันก็ตัวป๊อปนะ แล้วเรื่องที่ป๊อปทำร้ายฟางผ่านๆมา ขอโทษด้วยนะที่คุมสติไม่

อยู่”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“อื้อ ไม่เป็นไร ฟางเข้าใจ”ฟางยิ้มหวาน

 

 

 

 

“น่ารักจัง ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในวัดนี่จูบไปแล้วนะเนี่ย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มกับฟางก่อนจะเดินขึ้นไปบนศาลา

แล้วนั่งทานข้าวกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วยล่ะ”แก้วถามเมื่อเห็นโทโมะรีบพาเธอออกมาจากบ้านพักที่อัมพวา

ทั้งๆที่เธอยังไม่ตื่นดี

 

 

 

 

 

“ทำไม หรือว่าชอบที่จะโดนชั้นขังแบบนี้ล่ะ หืม”โทโมะพูดและหันไปโอบเอวแก้วไว้ แก้วรีบดันอก

ชายหนุ่มออก

 

 

 

 

 

“มะ ไม่ใช่ เพียงแค่ว่ามันง่วงๆอยู่เลยน่ะ”แก้วพูดพลางหาวออกมา

 

 

 

 

 

“ปกติไม่ใช่คนขี้เซาทำไมถึงได้ง่วงนอนแบบนี้ล่ะ”โทโมะถาม แก้มชะงัก เพราะรู้ดีว่านี่คือลักษณะ

แรกของฮอร์โมนเพศแม่ที่ต้องการพักผ่อน จะมากระฉับกระเฉงแบบเดิมไม่ได้แล้ว

 

 

 

 

“เอ่อ สงสัยแปลกที่มั้ง จะรีบไปไม่ใช่หรอก็ไปสิ”แก้วพูด โทโมะไม่ถามอะไรต่อก็พาแก้วขึ้นรถ และ

ขับรถออกมาเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

“อะไรน่ะโทโมะ”แก้วเห็นเหมือนมีควันสีเทาคล้ายหมอกเริ่มเข้ามารอบๆรถก็เริ่มหวั่นใจ

 

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวลองเปิดไฟสูงดูละกัน”โทโมะพูดเมื่อเปิดไฟสูงพบว่าเหมือนมีผีหน้าเละโผล่เข้ามา โทโมะ

หักหลบรถแทบไม่ทันรถของโทโมะและแก้วพุ่งลงข้างทาง โชคดีที่รถไม่เป็นอะไรกันมาก

 

 

 

 

 

 

“โทโมะๆ ละ เลือด”แก้วพยายามเรียกโทโมะ แล้วตกใจเมื่อเห็นเลือดที่หน้าผากชายหนุ่มพบว่าโท

โมะคงถูกกระแทกกับพวงมาลัยแน่ๆ

 

 

 

 

 

“หึๆ รักกันดีจังเลยนะ พวกที่แอบเล่นชู้กันน่ะ”เสียงของภานุยังคงดังก้อง แก้วมองไปรอบๆแล้วรีบ

ประคองเพื่อเขย่าตัวให้โทโมะตื่น

 

 

 

 

 

 

“ถ้าพวกแกตายไป ไอ้ป๊อปก็คงจะเจ็บปวดสินะ 555”ภานุหัวเราะเยาะ แก้วเห็นเงาคนลางๆคล้ายๆ

ป๊อปปี้ แต่เธอรู้ดีว่าไม่ใช่เขา เพราะแวตาที่ร้ายกาจนั้นไม่ใช่แววตาของป๊อปปี้

 

 

 

 

“ใครก็ได้ช่วยด้วย”ก่อนที่ภานุจะเข้ามาทำร้ายแก้วและโทโมะ แสงสีขาวพุ่งออกมาจากท้องของ

แก้วปรากฎเป็นเงารางๆของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาทำพ่อกับแม่หนูนะ”หนูน้อยคนนั้นรีบผลักภานุปลิวกระเด็นหายไป ก่อนทุกอย่างจะกลับคืน

ปกติ แก้วเมื่อเห็นทุกอย่างเป็นปกติก็รีบเอามือถือโทโมะกดโทรออกให้คนมาช่วยทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรใช่มั้ยจินนี่”ฟางรีบมารับจินนี่ที่ลงรถมากับกวินมาถึงที่วัด

 

 

 

 

 

“ตอนออกจากโรงพยาบาลมาก็เหมือนมีไอสีดำตามมาค่ะ แต่พอขึ้นรถไปก็ไม่ยักจะมีอะไรเลย”จินนี่

พูด

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็รถคนนี้แม่กวินดันเอายันต์กันผีแปะไว้นี่นา เราเลยปลอดภัย”กวินพูดยิ้มๆก่อนจะพาจินนี่ที่

ท้องอยู่ไปพัก

 

 

 

 

 

“เขื่อนมีอะไรรึเปล่า”ฟางถามเขื่อนที่วิ่งหน้าตาตื่นมาหาพวกเขา

 

 

 

 

 

“ตอนนี้รถของโทโมะถูกภานุเล่นงงาน แก้วโทรมาบอกให้พวกเราออกไปช่วยกันน่ะ”เขื่อนพูดแล้ว

จะวิ่งไป เฟย์รีบดึงแขนเขื่อนไว้

 

 

 

 

 

“คุณเขื่อน อย่าออกไปนะคะ”เฟย์รีบห้าม

 

 

 

 

“อยู่ที่นี่ล่ะ ชั้นมีสร้อยพระน่า”เขื่อนยิ้มก่อนจะขับรถออกไป ระหว่างทางฟ้าเริ่มครึ้ม ทำให้เขื่อนเริ่ม

หวั่นใจ

 

 

 

 

 

“คิดว่าสร้อยพระมันจะทำอะไรชั้นได้งั้นหรอ”เขื่อนตกใจสุดขีดเมื่อหันมาข้างๆพบว่าภานุมานั่งข้าง

เขาก่อนที่รถจะพุ่งเข้าชนต้นไม้ข้างทางทันที

 

 

 

 

 

“โทโมะ แก้ว”ฟางเมื่อเห็นโทโมะและแก้วพยุงกันมาในวัดก็บเข้าไปช่วย

 

 

 

“แล้วคุณเขื่อนละคะ เห็นบอกว่าจะไปช่วยพวกคุณแก้ว”เฟย์พูดอย่างร้อนรน

 

 

 

 

“ไม่นี่ ชาวบ้านมาช่วยพวกชั้น ลองโทรหาเขื่อนอีกทีสิ”โทโมะที่ทำแผลแล้วพูดขึ้นเฟย์จึงรีบกด

โทรศัพท์โทรออกหาเขื่อน แต่ต้องหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงเพลงมือถือของเขื่อนดังมาจากหน้าวัด

ป๊อปปี้และฟางจะเดินตามเฟย์ไปแล้วต้องตกใจที่เห็นเขื่อนมีสภาพสะบักสะบอมยืนตาขวางอยู่

 

 

 

 

 

“คุณเขื่อนเกิดอะไรขึ้นคะ”เฟย์ที่เป็นห่วงเขื่อนมากรีบวิ่งอออกจากเขตวัดไปหาชายหนุ่มทันที เมื่อ

ไปใกล้เขื่อนต้องร้องเมื่อเขื่อนกลับบีบคอเฟย์จนตัวลอย

 

 

 

 

“แกไม่ใช่เขื่อน อย่าทำร้ายเฟย์นะ”ฟางร้องแล้วจะวิ่งออกไปแต่ป๊อปปี้รั้งไว้ไม่ให้ออกไป

 

 

 

 

 

“คะ คุณเขื่อน ทำไมถึงทำแบบนี้”เฟย์ที่เห็นแวตาไม่ใช่เขื่อนก็ร้องไห้ออกมา เป็นจังหวะเดียวกับ

สภาพร่างกายของเขื่อนที่แขกหักอยู่แล้วทรุดลงไป ทำให้เฟย์ร่วงหล่นมา ก่อนที่ป๊อปปี้กับฟางจะ

เห็นไอสีดำออกจาร่างเขื่อน

 

 

 

 

 

“คุณเขื่อน แค่กๆฮือๆ”เฟย์ที่ไอสำลักออกมารีบคลานไปหาเขื่อนที่นอนสลบก็กอดและร้องไห้

 

 

 

 

“หึ ความรักที่น่าสมเพช”ภานุพูดเยาะๆ

 

 

 

“พอได้แล้วภานุ เลิกทำร้ายคนอื่นสักที”ป๊อปปี้เห็นเพื่อนและลูกน้องเจ็บตัวก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“ทำไม ชั้นจะทำแล้วทำไม เพราะแค่คน2คนนี่ตายไปยังไงก็ไม่ใช่ตัวแกนิ แกมันเห็นแก่ตัว มัวแต่

หลบอยู่ไม่คิดจะออกมาสู้”ภานุพูดเยาะๆ ป๊อปปี้นิ่งแล้วจะเดินออกไป ฟางรีบรั้งไว้

 

 

 

 

“ไม่นะป๊อปปี้ อย่าไป”ฟางขอร้องป๊อปปี้อีกครั้งแต่ชายหนุ่มยิ้มแล้วเดินออกไปฟางร้องเรียกเท่าไหร่

ป๊อปปี้ก็ไม่หันกลับ

 

 

 

 

“ชั้นมาแล้ว ทีนี้จะปล่อยตัวเขื่อนกับเฟย์ได้รึยัง”ป๊อปปี้พูด ภานุยิ้มนิดนึงก่อนจะซัดเขื่อนและเฟย์ไป

ชนกับกำแพงจนสลบ ป๊อปปี้มองอย่าโกรธจัด

 

 

 

 

 

“เอ้าๆ โกรธแล้วล่ะสิ โกรธไปเลย ให้ความรู้สึกนี้มันกัดกินหัวใจแกให้ตายไปเลย”ภานุเยาะที่เห็น

ป๊อปปี้กระอักเลือดเพราะคิดโกรธ ด้วยสภาพร่างกายที่ไม่หายดี ป๊อปปี้เอามือกุมอกข้างซ้ายแน่น

 

 

 

 

 

 

“มาดูซิว่าคราวนี้ถ้าแกตายไปแล้วแกจะโขคดีอีกรึเปล่า”ภานุเยาะก่อนจะเดินมาเตะป๊อปปี้ล้มลงและ

เหยียบไปที่อกซ้ายของป๊อปปี้อย่างแรงจนป๊อปปี้พ่นเลือดออกมา

 

 

 

 

 

“แต่โชคไม่เข้าข้างแกแน่ๆได้ผีชั่ว”ฟางเอาพระที่ห้อยคอจี้ไปที่ภานุ ก่อนภานุจะร้องและปล่อย

ป๊อปปี้ให้เป็นอิสระ

 

 

 

 

 

“ออกมาทำไม”ป๊อปปี้หันไปมองฟางที่ออกมาหาเขา

 

 

 

 

 

 

“ถ้านายเป็นอะไรไปชั้นจะแต่งงานกับใครล่ะป๊อป”ฟางพูดแล้วประคองป๊อปปี้ขึ้นมา ตอนนั้นเองแสงสี

ดำพุ่งทะลุเข้ากลางหัวใจของป๊อปปี้จนป๊อปปี้ร้องก่อนจะสลบลงไป

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ ไม่นะ ป๊อปปี้ฟื้นสิ”ฟางร้องเรียกป๊อปปี้แต่ก็ไม่มีท่าทีจะฟื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมนายต้องทำแบบนี้”ป๊อปปี้ที่วิญญาณออกจากร่างมาที่เดิมที่เขาเจอภานุในฝันรีบตรงเข้าไปหา

ภานุแล้วชกจนล้ม

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นเกลียดแกไงล่ะ ไอ้มารความสุข”ภานุพูดก่อนจะชกป๊อปปี้กลับ ทั้งคู่ชกกันนัวเนีย

 

 

 

 

 

 

“แกฆ่าชั้น ฆ่าทุกคนให้มันได้อะไรขึ้นมา ยังไงซะแกก็ต้องตกนรก”ป๊อปปี้ว่าเมื่อตัวเองเป็นต่อคร่อม

ทับภานุอยู่

 

 

 

 

 

“ตกนรกแล้วไง งั้นก่อนจะตกนรกชั้นก็ขอทำอะไรที่สะใจอย่างการกำจัดศัตรูของชั้นอย่างแกซะก่อน

ไง”ภานุเยาะ

 

 

 

 

 

 

“ทั้งๆที่เราเป็นฝาแฝดกันแต่ทำไมแกไม่คิดว่าชั้นเป็นน้องห้ะ”ป๊อปปี้พูดตอนนั้นเอง ป๊อปปี้ที่โดนภานุ

เป็นต่อ กระทืบซ้ำจนตัวเองแทบลุกไม่ไหว ภานุหัวเราะเยาะ

 

 

 

 

 

 

“พ่อ แม่ ฟาง”ป๊อปปี้พึมพำเบาๆออกมาอย่างอ่อนแรงแล้วหลับตาให้ภานุทำร้ายตัวเอง จู่ๆก็มีแสงสี

ขาวพุ่งออกมาจากตัวป๊อปปี้ซัดเข้าไปทำร้ายภานุจนกระเด็น ชายหนุ่มมองพบว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งมี

ปีกนางฟ้ายืนขวางไม่ให้เขาทำร้ายป๊อปปี้อยู่

 

 

 

 

“ชั้นจะไม่ยอมให้นายทำอะไรเหลนชั้นหรอก”เสียงใสๆพูดขึ้น แล้วซัดไปที่ภานุจนหมอบลง

 

 

 

 

 

 

“แม้จะเป็นเหลนเมหือนกับป๊อปปี้ แต่เหลนเลวๆอย่างนายต้องถูกลงโทษ”นางฟ้าตนนั้นง้างมือจัดซัด

ภานุอีกครั้งที่มีอีกมือมารั้งมือนางฟ้าไว้

 

 

 

 

 

“เจ้ ไหนว่าเราจะไม่ทำร้ายหมอนี่ไง พอเลยนะ”เทวดาหนุ่มพูดขึ้นจึงทำให้นางฟ้าลดมือลง

 

 

 

 

 

“ละที่ให้ไปตามมดมาจากนรกน่ะ ไปตามารึยัง”นางฟ้าตนนั้นถามเทวดาหยุ่ม ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะชี้

ไปที่แสงสีดำโผล่มาตามด้วยร่างของมดที่ถือเคียวยาวเดินเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กล้ามากนะที่โกหกชั้น ภานุ นายโกหกให้ชั้นต้องไปจัดการกับพวกวิญญาณที่นรกขุมที่7เป็นเวลา

นานเพื่อนายจะได้ขึ้นมาทำร้ายครอบครัวของนายงั้นหรอภานุ”มดโมโหเอาด้ามเคียวฟาดเข้าที่ภานุ

จนชายหนุ่มกระอักเลือด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิๆ หมอนี่เดิมเป็นคนดีมาก่อนนะ แต่เพราะถูกความแค้นพยาบาทที่มีก่อนตายมันฝังแน่น

ทำให้จิตใจกลายเป็นด้านมืดนะ”นางฟ้าตนนั้นรีบห้ามมด

 

 

 

 

 

 

“ก็เอานี้สิเจ้ ใช้วิธีเดิมอย่างที่หมอนี่เปลี่ยนเหลนเจ้ไง”เทวดาหนุ่มพูดแล้วยิ้มนิดนึง

 

 

 

 

 

 

 

“เจ็บหน่อยนะ แล้วเดี๋ยวค่อยไปรับโทษจากมด”นางฟ้าตนนั้นยิ้มหวานก่อนจะบีบเข้าไปที่หัวใจของ

ภานุทันที

 

 

 

 

 

 

มาดูกันว่าป๊อปปี้จะเป็นยังไงบ้างต่อจากนี้