รักเราไม่มีเฮี้ยน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไงดีคะพ่อ ป๊อปปี้เลือดออกไม่หยุดเลย”ฟางร้องเมื่อเห็นป๊อปปี้ดิ้นไปมาแล้วเลือดไหลออกมา
จากจมูกก่อนจะไอเป็นเลือด
 
 
 
 
 
“ฟางไปเอาน้ำมนต์ที่ห้องพระมาเดี๋ยวนี้เลยลูก”พ่อของป๊อปปี้พูดแล้วกดลูกชายไว้ มองรอยช้ำที่
เป็นสีม่วงคล้ำจนน่ากลัว
 
 
 
 
“นี่มันไม่ใช่รอบแผลที่คนธรรมดาๆทำแน่ๆ”พ่อป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะเธอ เธอพาป๊อปมาหาพ่อทำไม”เสียงดังก้องของภานุดังขึ้นเมื่อฟางเอาน้ำมนต์ออกมาจาก
ห้องพระแล้ว
 
 
 
 
 
“นี่เป็นฝีมือนายงั้นหรอภานุ นายทำแบบนี้กับป๊อปปี้ทำไมกัน”ฟางมองไปรอบๆตัวแล้วตะโกนพูด
 
 
 
 
 
“แล้วเธอมาเกี่ยวอะไรด้วยห้ะ รึว่าเป็นเมียมันแล้วกลัวมันจะเป็นอะไรขึ้นมา”เสียงภานุยังคงดังก้อง
อยู่
 
 
 
 
 
 
“ใช่ เพราะป๊อปปี้คือคนที่ชั้นรักดังนั้นชั้นจะไม่ยอมให้เค้าเป็นอะไรเด็ดขาด จำเอาไว้”ฟางตะโกนว่า
 
 
 
 
“หึ ความรัก น่าสมเพช รักให้ตายสุดท้ายก็โดนทรยศหักหลัง”ภานุพูด
 
 
 
 
 
“นายก็เป็นคนดีมาก่อนนิภานุ อย่าเอาทิฐิของตัวเองมาทำให้เป็นความโกรธ พยาบาทแบบนี้เลย
นะ”ฟางลองกล่อมให้ภานุใจอ่อนลง
 
 
 
 
 
“อย่ามากล่อมชั้นซะให้ยากเลย อีกนิดเดียว ด้านสีขาวในใจของป๊อปปี้ก็จะหมดไปแล้ว และป๊อปปี้ก็
จะตาย555”ภานุหัวเราะอย่างสะใจ ฟางอึ้งก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องพ่อ
 
 
 
 
 
“อย่าหวังว่าจะช่วยมันได้”ภานุโผล่เข้ามาในสภาพถูกรถชนและตะคอกใส่ฟางก่อนจะซัดฟางหัว
กระแทกผนังเลือดอาบแล้วขวดน้ำมนต์ตกแตกทันที
 
 
 
 
 
 
“กรี้ดด ไม่นะ”ฟางร้องเมื่อเห็นขวดน้ำมนต์แตกไปต่อหน้าต่อตา
 
 
 
 
 
“ฟาง เกิดอะไรขึ้นลูก ขวดน้ำมนต์”พ่อป๊อปปี้ได้ยินเสียงฟางร้องก็รีบวิ่งออกมาพบว่าขวดน้ำมนต์
แตกกระจายและฟางก็หัวแตกเลือดอาบ
 
 
 
 
“เป็นผีมือของภานุค่ะพ่อที่ทำให้ป๊อปปี้เปลี่ยนไปแบบนี้”ฟางพูดทันที
 
 
 
 
“ว่าแล้วไง เพราะอาการปากร้ายแบบนี้ เหมือนกับนุตอนที่มัธยมไม่มีผิด”พ่อของป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“อ๊าก”เสียงป๊อปปี้ร้องทำให้ฟางและพ่อรีบวิ่งไปดูพบว่า ป๊อปปี้สำลักเลือดออกมาจนเลอะหน้าเลอะ
ตา
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ ไม่นะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้หนัก พ่อของป๊อปปี้รีบหยิบสร้อยพระ3เส้นแล้วสวมที่คอป๊อปปี้ คอ
ฟางและคอของเขาก่อนจะช่วยกันพาป๊อปปี้ลงไปชั้นล่าง
 
 
 
 
 
“พ่อคิดหรอว่าใส่พระให้มันแล้วมันจะหาย”เสียงของภานุก้องขึ้น ฟางและพ่อมองไปรอบๆเพื่อระวัง
ให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ถึงป๊อปไม่หายแต่ป๊อปก็ปลอดภัยจากนาย”ฟางพูดจบก็มีโคมไฟพุ่งเข้ามาใส่ฟางที่ประคองป๊อปปี้
จนล้มทรุด
 
 
 
 
 
“นุ พอเดี๋ยวนี้ นี่มันจะมากไปแล้วนะ นี่น้องนุนะ แล้วนั่นก็คนรักของน้องทำไมถึงทำแบบนี้”พ่อของ
ป๊อปปี้ตะโกนขึ้น
 
 
 
 
 
“ผมจะทำแล้วจะทำไม พ่อก็ดีแต่ห่วงมัน แล้วผมล่ะ”ภานุกลายเป็นไอสีดำแล้วโผล่มาหน้าพ่อตัวเอง
ก่อนจะหายไปอีก
 
 
 
 
 
“พ่อคะเราต้องรีบพาป๊อปปี้ออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเลยนะคะ”ฟางพูดก่อนจะฝืนตัวเองประคอง
ป๊อปปี้ลุกขึ้น
 
 
 
 
“ทำไมวิญญาณของนุถึงได้แข็งแรงแบบนี้นะ”พ่อของป๊อปปี้พูดก่อนจะพาป๊อปปี้ออกไปกับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้ว ฟาง คุณป๊อป”เฟย์ที่แวะเอาของมาให้พ่อป๊อปปี้ตามคำสั่งของแม่ป๊อปปี้ก็ตกใจที่เห็นทุก
คนมีสภาพสะบักสะบอมโดยเฉพาะป๊อปปี้
 
 
 
 
“ทำไมป๊อปปี้เป็นนี้ล่ะฟาง เห้ย แล้วหัวเธอไปโดนอะไรมาก”เขื่อนลงรถมาก็ตกใจ
 
 
 
 
“ไม่มีเวลาอธิบายแล้วเขื่อน รีบออกรถเร็ว”ฟางพูดก่อนทุกคนจะรีบขึ้นรถไป
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นครับพ่อ ทำไมทุกคนเป็นแบบนี้”เขื่อนถามขณะขับรถ
 
 
 
 
“พ่อก็ไม่เข้าใจ ทำไมวิญญาณภานุจากสงบๆจู่ๆก็เกิดคลั่งขึ้นมา”พ่อของป๊อปปี้พูดแล้วมองอาการ
ป๊อปปี้ที่พยายามปรือตาลืมตาขึ้นในอ้อมกอดของฟาง
 
 
 
 
 
“เค้าบอกฟางว่าเค้าทำให้ป๊อปปี้ต้องเปลี่ยนเป็นแบบนี้ แล้วเค้าก็ทำร้ายฟางที่เอาขวดน้ำมนต์จะมา
ให้พ่อ”ฟางพูด
 
 
 
 
“ที่อกข้างซ้ายของป๊อปช้ำมากเลยอ่ะพ่อ เราไปโรงพยาบาลมั้ย”เขื่อนถามพ่อป๊อปปี้ที่เห็นป๊อปปี้ที่มี
รอยช้ำที่อกข้างซ้ายจนม่วงคล้ำน่ากลัว
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องเขื่อน อาการแบบนี้ไม่ใช่คนธรรมดาๆทำ เดี๋ยวเขื่อนเลี้ยวขวานะลูกแล้วตรงเข้าวัดไป”พ่อ
ป๊อปปี้พูด เขื่อนรับคำก่อนจะเลี้ยวรถไป
 
 
 
 
 
“เห้ย”เขื่อนแทบเบรกรถเมื่อเห็นภานุตัดหน้ารถ แต่รถเลี้ยวหมุนแล้งพุ่งเข้าชนต้นไม้ข้างทางเสียง
ดัง
 
 
 
 
 
 
 
“ฟะ ฟาง”ป๊อปปี้กระตุกพยายามเรียกฟางที่หัวกระแทกกระจกด้านข้างจนแผลที่หัวใหญ่กว่าเดิม
 
 
 
“รีบลงจากรถเร็ว”พ่อของป๊อปปี้สั่งทุกคนรีบลงจากรถ ฟางประคองกอดป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
 
“ทำแบบนี้เกินไปแล้วนะ นี่กะจะฆ่าพวกเราให้ตายหมดเลยใช่มั้ยนายภานุ”ฟางที่เห็นทุกคนต้องเจ็บ
ก็ตะโกนว่าทันที
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีใครช่วยมันได้หรอก อีกสักพัก มันก็จะตาย”ภานุพูดเสียงก้องทำให้ป๊อปปี้กระตุกพ่นเลือดออก
มา
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะป๊อปปี้ไม่”ฟางร้องไห้หนักเมื่อเห็นป๊อปปี้อาการแย่ลง เขื่อนที่ดึงมือเฟย์แล้วไปรวมกันเป็นก
ลุ่ม
 
 
 
 
 
“อย่าร้องสิ แล้วฟางเจ็บมั้ย”ป๊อปปี้พยายามถามอย่างยากลำบาก
 
 
 
 
 
 
“จะตายอยู่แล้วก็ยังมีกระจิตกระใจไปห่วงคนอื่นนะน้องรัก”จู่ๆไอหมวกหนาก็รายล้องรอบพวกของ
ฟางไว้ ภานุปรากฏตัวในชุดสีดำฝั่งตรงข้ามถนนพูดเยาะๆ
 
 
 
 
 
 
“นุ พ่อขอเถอะ อย่าทำร้ายน้องไปมากกว่านี้เลย เราอยู่กันคนละโลกแล้วนะลูก”พ่อของป๊อปปี้
พยายามขอร้อง
 
 
 
 
 
 
“อยู่กันคนละโลก มันก็อยู่กันคนละโลกเหมือนกับนุ ทำไมมันถึงโชคดีได้กลับเข้าร่าง ทั้งๆที่มันควร
จะเป็นนุ”ภานุโกรธจัด ดวงตาสีแดง เดินเข้ามาพูดใกล้ๆพ่อของเขา
 
 
 
 
 
“เพราะป๊อปปี้ยังไม่ถึงที่ตายไงล่ะ แต่นายน่ะพอถึงที่ตายก็ต้องไป”ฟางพูด
 
 
 
 
“ปากดีนัก มานี่”ภานุพูดแล้วกระชากฟางออกจากป๊อปปี้แล้วหมายจะบีบคอให้ตาย
 
 
 
 
 
“ฆ่าชั้นเลยสิ พอนายฆ่าคน เลยบาปนายก็จะหนักขึ้น ทีนี้นายก็จะไม่ได้ผุดไม่เกิด จมอยู่แต่ความ
ทุกข์ทรมานตลอดไป”ฟางพูดใส่ภานุ ภานุโกรธจัดง้างมือเข้าไปบีบคอ แต่ฟางสวมสร้อยพระอยู่
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ยยยย ฝากไว้ก่อนเถอะ”ภานุพูดก่อนจะหายตัวไปพร้อมกับไอหมอก
 
 
 
 
 
“ฟะ ฟาง”ป๊อปปี้พยายามเข้าไปหา แต่อาการเจ็บหน้าอกปวดเข้ามาอีก ทรุดลงและพ่นเลือดออกมา
 
 
 
“ไม่นะป๊อปปี้ ไม่”ฟางร้องแล้ววิ่งไปกอดป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะลุง ทำไมทุกคนเป็นแบบนี้”พิชชี่จอดรถแล้วทักทุกคน
 
 
 
 
 
“พิชชี่ ช่วยพาป๊อปปี้ไปที่วัดที”ฟางขอร้อง ก่อนพิชชี่จะรีบพาทุกคนเข้าไปในเขตวัด และหลวงพ่อที่
พ่อป๊อปปี้รู้จักก็เอาน้ำมนต์มาให้ป๊อปปี้ดื่มและหลับไปในศาลาของวัด
 
 
 
 
“ทำไมนุถึงได้อาละวาดหนักแบบนี้ครับหลวงพ่อ”พ่อป๊อปปี้ถามหลวงพ่อทันที
 
 
 
 
“เพราะดวงจิตของลูกชายคนนี้โยมอ่อนแอไง ดวงจิตลูกชายโยมอีกดวงเลยเข้มแข็งและอาละวาด
ได้อย่างนี้”หลวงพ่อพูดแล้วดูอาการป๊อปปี้ ที่รอยช้ำที่อกข้างซ้ายยังไม่จางลง
 
 
 
 
 
“หลวงพ่อคะ แล้วรอยช้ำนี่ละคะ มันเกิดจากอะไร แล้วเราจะทำยังไงให้มันหายคะ”ฟางรีบถามหลวง
พ่อขณะตัวเองดูป๊อปปี้ที่หลับไปแล้ว
 
 
 
 
 
“พ่อหนุ่มคนนี้เคยวิญญาณหลุดออกจากร่างใช่มั้ย ตอนที่จะเข้าร่าง พี่ชายเค้าได้ทำอะไรบางอย่าง
ทำให้ความดีในตัวเขาหายไปจนเหลือแต่ด้านมืด ความดีคือสิ่งปกป้องตัวเค้าถ้าเมื่อไม่มีความดี มี
แต่ความชั่ว เขาก็เลยอ่อนแอแบบนี้ ถูกพวกวิญญาณร้ายทำลายได้ง่ายๆ”หลวงพ่อพูด
 
 
 
 
 
“มีทางช่วยเค้ามั้ยคะ”ฟางถามต่อ
 
 
 
 
“มี คือหมั่นให้เค้าทำดี และที่สำคัญ อย่าให้เค้าออกจากเขตวัดนี้เป็นเวลา3วัน”หลวงพ่อพูดก่อนจะ
เดินไป ทุกคนมองอาการป๊อปปี้แล้วเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ที่นี่ที่ไหนกัน”ในความฝันป๊อปปี้ในชุดขาวเดินเข้ามาในดินแดนโล่งๆเงียบไม่มีผู้คน
 
 
 
 
 
“แกนี่โชคดีจริงๆเลยนะป๊อปที่ใครๆก็โอ๋แก พาแกไปเลี้ยงในที่ดีๆ ผิดกับชั้น”ภานุโผล่ออกมาว่าน้อง
ชายฝาแฝด
 
 
 
 
“นายทำแบบนี้ไปทำไม นายทำร้ายคนอื่น ถ้านายจะฆ่าพวกเค้านายก็จะยิ่งเป็นบาปนะ”ป๊อปปี้
พยายามพูด
 
 
 
 
 
“หึ น้ำมนต์หลวงพ่อมันช่วยชะล้างใจแกรึไงห้ะ”ภานุพุ่งเข้ามาหมายจะบีบหัวใจป๊อปปี้แจ่ชายหนุ่มรีบ
หลบ
 
 
 
 
“ขอร้องเถอะนะ ปล่อยวางเถอะ ไม่งั้นผลร้ายทั้งหมดมันจะตกอยู่ที่ตัวนายนะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาเกลี้ยกล่อมชั้น จำเอาไว้ ชั้นเกลียดแกไอ้ป๊อป มีแค่แกที่แม่รัก มีแค่แกที่โชคดีไปอยู่ใน
ที่สบายๆ มีแค่แกที่คนที่แกรักไม่นอกใจเหมือนกับชั้น”ภานุพูด ป๊อปปี้ชะงักประโยคสุดท้าย คิดถึง
ฟางทันที
 
 
 
 
 
 
“อ้อ ใช่ จริงสิ คนที่แกรัก ชั้นรู้แล้วว่าชั้นจะเล่นงานใครดี คนที่แกรักไงล่ะ 5555 แกจะได้เจ็บจน
กระอักตายไงล่ะ”ภานุพูดอย่างสะใจก่อนจะหายวับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ ภานุกลับมาพูดให้รู้เรื่อง”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นในเช้าวันต่อมา พบว่าตัวเองนอนอยู่ในศาลาที่พวก
หลวงพ่อและเด็กวัดหาที่นอนและมุ้งมากางให้เขาและพวกของฟาง ป๊อปปี้มองฟางที่หลับอยู่ในมุ้ง
เดียวกับเขาก็เอามือลูบผมอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
“อื้อ ป๊อป ตื่นแล้วหรอ เป็นยังไงบ้างเจ็บมากมั้ย”ฟางลืมตาตื่นแล้วรีบถามด้วยความเป็นห่วงป๊อปปี้
 
 
 
 
“ไม่หรอก ละฟางล่ะ”ป๊อปปี้ถามอาการฟางทันที
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไร แต่ป๊อป3วันนี้ฟางขอได้มั้ย อย่าออกจากวัดนี้ มันจะเป็นอันตรายกับป๊อปนะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“ไม่ได้หรอกฟาง ภานุจะทำร้ายคนที่ป๊อปรัก แม่ล่ะ โทโมะ แก้ว ไหนจะจินนี่เมียของภานุอีก”ป๊อปปี้
พูดแล้วจะลุกไป
 
 
 
 
 
 
“ขอร้องได้มั้ย ถ้ารักฟาง อย่าไปได้มั้ย ไม่งั้นป๊อปจะตายนะ”ฟางน้ำตาไหลออกมาขอร้องไม่ให้
ป๊อปปี้ไปทันที
 
 
 
 
 
 
ร้ายจริงๆฝาแฝดป๊อปปี้คนนี้ แล้วคนอื่นที่ไม่ได้อยู่ที่วัดจะเป็นยังไล่ะทีนี้ หุหุ