รักเราไม่มีเฮี้ยน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดี เพราะถ้าลูกชายชั้นไม่ต้องการสักคน ผู้หญิงอย่างเธอคงอยู่ร่วมบ้านกับชั้นไม่ได้แล้วล่ะ”คุณแม่
พูด แก้วอึ้งอ้าปากค้างไม่คิดว่าแม่จะไล่เธอออกไป เพราะพอเธอกลับมาจากฝรั่งเศสพร้อมพวก
ป๊อปปี้ เธอก็ได้รับข่าวร้ายว่าพ่อและแม่ของเธอรถคว่ำเสียชีวิต บ้านก็ถูกธนาคารยึด แก้วเหมือนตัว
คนเดียวบนโลกนี้ จะมีก็ป๊อปปี้และแม่ที่ยื่นมือมาช่วยเหลือเธอ ให้เธอมาอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้ คนที่
มีพระคุณกับเธอ2คนไม่ต้องการเธอแล้ว
 
 
 
 
“ค่ะ แก้วจะไปจากที่นี่เอง ขอบคุณนะคะกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ดูแลแก้วมา ส่วนเรื่องหนี้ที่พวกคุณแม่
ช่วยแก้วจ่ายแก้วจะหามาคืนทั้งหมดเองค่ะ”แก้วนิ่งก่อนจะเดินไปเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า แล้วหยิบรูป
เธอกับครอบครัวใส่กระเป๋าเลือกเอาแต่ของจำเป็น แม่และป๊อปปี้เดินลงมานั่งข้างล่าง ส่วนโทโมะยืน
มองแก้วที่เก็บของอยู่เงียบๆแล้วเดินลงไป แก้วหันมามองแวบนึงกตอนที่โทโมะเดินออกไปแล้ว
พลางปาดน้ำตา ก่อนจะมองแหวนที่เธอใส่คู่กับโทโมะและแหวนของป๊อปปี้ในกระเป๋า
 
 
 
 
 
“แม่ไม่เช็กของก่อนหรอครับว่าแก้วเค้าขโมยของบ้านเราไปรึเปล่า”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นแก้วเดินลงมา
พร้อมกระเป๋าใบหนึ่ง แก้วมองคนที่เคยได้ชื่อว่าเป็นว่าที่เจ้าบ่าวอย่างตัดพ้อ
 
 
 
 
“แล้วจะไปอยู่ที่ไหนล่ะ ได้ข่าวว่าไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนนิ”แม่พูดลอยๆ
 
 
 
 
 
“หรือว่าหาผู้ชายคนใหม่ให้เกาะได้แล้ว”ป๊อปปี้พูด แก้วอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะพูดออกมา แม่หันไปตี
ป๊อปปี้ทีนึง
 
 
 
 
“ป๊อป ไปหยิบเงินในกระเป๋าแม่มาให้แม่หน่อยสักปึก”แม่พูด
 
 
 
 
“ไม่ต้องหรอกค่ะ แก้วมาที่นี่แก้วก็มาแต่ตัว ถ้าแก้วจะไป แก้วขอเลือกไม่หยิบสมบัติสักชิ้นของบ้าน
นี้ไปดีกว่า”แก้วพูดก่อนจะหยิบแหวนในหระเป๋าสะพายคืนป๊อปปี้
 
 
 
 
“แก้วขอโทษนะป๊อปปี้ที่ทำให้ป๊อปปี้เจ็บแบบนี้”แก้วพูดออกมาจากใจ
 
 
 
 
“เธอคงไม่โกรธชั้นใช่มั้ยถ้าชั้นจะบอกว่า ไม่ให้อภัย”ป๊อปปี้พูดแล้วมองแก้วด้วยสายตาแข็งกร้าว ใน
ความคิดเขาตอนนี้คือ คนที่หลอกลวงเขาสมควรแล้วที่จะต้องเจอแบบนี้
 
 
 
 
“แก้วรู้ตัวว่าแก้วทั้งหลอกลวงความรู้สึกของโทโมะ และทำลายความเชื่อใจของป๊อป ไม่ผิดหรอกที่
ป๊อปเลือกจะไม่ให้อภัย”แก้วสูดลมหายใจเข้ามาลึกๆก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
“แล้วจะยืนอีกนานมั้ย รึว่าจะต้องให้เรียกแท็กซี่”ป๊อปปี้พูดอย่างหงุดหงิด
 
 
 
 
 
“นี่เป็นในลาออกจากบริษัทนะคะคุณแม่ แก้วให้คุณแม่ตรงนี้เลยละกัน แก้วลสละนะคะ สวัสดี
ค่ะ”แก้วยื่นใบลาออกให้แม่แล้วไหว้ลาก่อนจะหันไปมองป๊อปปี้ที่เบือนหน้าหนีไม่มองเธอเลย แก้ว
จึงอุ้มกระเป๋าเดินออกไป พลางมองหาโทโมะ นี่เขาไม่คิดจะมาลาเธอ คงเกลียดเธอมากสินะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คงเป็นผลจากที่ชั้นโกหกหลอกลวงสินะ สมควรแล้วล่ะ”แก้วเดินมาตามทางเรื่อยๆแล้วปาดน้ำตา
ตัวเองทิ้ง
 
 
 
 
“ของเล่นอย่างชั้นมีไว้แค่ฆ่าเวลาสินะโทโมะ”แก้วพูดออกมาถึงโทโมะก็น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลออกมา
เป็นสายแล้วมองแหวนคู่ที่เธอถอดมันไว้ที่ห้องนอน เพื่อคืนโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ร้องไห้ทำจ้ะน้องสาว ให้พวกพี่ช่วยมั้ย”แก้วเดินมาเรื่อยจนใกล้จะถึงปากซอยแล้วตกใจเมื่อเห็น
พวกขี้เมาเดินมาดัก
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ ขอตัว”แก้วเดินหนีแต่ถูกพวกขี้เมาจับแขนไว้
 
 
“มาสนุกกับพวกพี่ก่อนนะ เดี๋ยวไปส่ง”ขี้เมาที่จับแขนพูด
 
 
 
 
 
“กรี้ดดด ปล่อยนะ ใครก็ได้ช่วยด้วย”แก้วร้องแล้วพยายามแกะมือนั้นออก
 
 
 
 
 
ผลัวะๆ ฟางวิ่งเอาไม้มาฟาดพวกขี้เมาก่อนจะดึงมือแก้วหนี
 
 
 
 
 
“เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”แก้วตกใจที่เห็นฟางอยู่แถวนี้
 
 
 
 
“เอ่อ บังเอิญน่ะค่ะ เกิดอะไรขึ้นคะ แล้วนี่รถแก้วไปไหนทำไมถึงเดินมาที่เปลี่ยวๆแบบนี้”ฟางถาม
เมื่อขึ้นแท็กซี่กลับคอนโด
 
 
 
“ชั้นเอาคืนพวกเค้าไปแล้วล่ะ”แก้วพูดเศร้าๆแล้วเหม่อไปนอกรถ ฟางพาแก้วมาที่ห้องตัวเองที่คอน
โด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวคืนนี้พักที่นี่ก่อนละกันนะคะ ห้องอาจรกนิดนึงนะคะ คอนโดแคบๆก็งี้ล่ะค่ะ”ฟางพูดพลางรีบ
จัดหาที่นั่งให้แก้ว แก้วนั่งลงที่โซฟามองรอบๆห้องที่โฟร์ ธามไทและฟางช่วยกันจัดห้องออกมาดูน่า
รักๆ
 
 
 
 
 
“ก็อบอุ่นดีออก ขอบใจนะสำหรับวันนี้”แก้วพูดก่อนจะรับผ้าขนหนูที่ฟางเอามาให้
 
 
 
 
 
“แก้วไปอาบน้ำเถอะค่ะ อย่าคิดมากเลย”ฟางพูดแล้วให้แก้วไปอาบน้ำ เมื่อแก้วอาบน้ำเสร็จก็มาที่
ห้องนอนส่วนฟางขอตัวไปอาบน้ำ แก้วมองรูปถ่ายที่ฟางเอามาแปะผนังเรื่อยๆ แล้วหยุดมองรูปสมัย
เรียนที่ฟางกับป๊อปปี้ยืนข้างกันก็ยิ้ม ก่อนจะมาสะดุดที่รูปที่ฟางถ่ายรูปจากกล้องโพลารอยด์กับพวก
โทโมะ แก้วซึมลงไปทันที
 
 
 
 
 
 
“ถ้าฟางเป็นคนเปลี่ยนให้โทโมะเป็นคนดีได้ ยินดีด้วยนะที่โทโมะเจอคนที่ดีแบบนี้”แก้วพูดเศร้าๆ
ก่อนสายตาจะหันไปมองรูปข้างๆที่ถ่ายกับพวกโทโมะ คือรูปที่ฟางถ่ายกับป๊อปปี้ และมีแสงสีขาว
ล้อมรอบตัว
 
 
 
 
 
 
“ทำไมวันเดียวกันเลยล่ะ”แก้วตกใจ เพราะช่วงวันเวลาที่ถ่ายคือช่วงเวลาหลังจากป๊อปปี้เสียไปแล้ว
แก้วเพ่งมองรูปนั้นดีๆสังเกตดีๆทรงผมป๊อปปี้ไม่ต่างอะไรจากปัจจุบันมากนะ นี่มันเรื่องอะไรกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วจะนอนก่อนเลยก็ได้นะคะ เดี๋ยวฟางไปเช็ดผมด้านนอกก็ได้”ฟางเดินเข้ามาในห้องพลางเช็ด
ผมแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นแก้วถือรูปโพลารอยด์ที่เธอถ่ายกับโทโมะ เขื่อนและป๊อปปี้
 
 
 
 
“ช่วยบอกได้มั้ยว่าทั้งหมดนี่คือเรื่องอะไรกันแน่”แก้วถามขึ้น
 
 
 
 
 
“ไม่รู้แก้วจะเชื่อรึเปล่า แต่ฟางเห็นวิญญาณของป๊อปช่วงเวลาที่ผ่านมา และโทโมะก็ได้ยินเสียง
วิญญาณของป๊อป นี่คือสาเหตุที่เราต้องสนิทกันเพราะโทโมะเค้าอยากคุยกับพี่ของเขา”ฟางพูด
แก้วนิ่งเงียบ นี่เธอโมโหหึงจนไม่เคยถามเรื่องพวกนี้จากฟางและโทโมะเลยสินะ
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะที่ทำร้ายเธอตอนนั้น แต่ตอนนี้ทุกอย่างที่ชั้นทำมันส่งผลมาตอนนี้แล้วล่ะ สมควร
แล้ว”แก้วพูดเศร้าๆ
 
 
 
 
“อย่าคิดมากสิคะ บอกฟางมาได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น คือแม้ว่าฟางจะไม่สนิทกับแก้ว แต่ฟางว่าฟาง
อาจเป็นผู้ฟังที่ดีนะคะ แก้วจะได้ไม่เครียดแบบนี้ไง”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเคยรักกับโทโมะตอนเรียนไฮลสคูล แต่พอป๊อปปี้มา และมาจีบชั้น ตอนนั้นชั้นกับโทโมะตกลง
กันว่าเรื่องที่คบกันจะไม่บอกใคร แต่แล้วชั้นก็เผลอไปนอนกับป๊อปปี้และโทโมะมาเห็นก็เสียใจมาก
สุดท้ายชั้นเลือกทิ้งโทโมะเพื่อคบกับป๊อปปี้เพียงเพราะป๊อปปี้ดูเป็นผู้ใหญ่และปกป้องชั้น ช่วยเหลือ
สภาพทางบ้านชั้นได้ เราเลยตัดสินใจแต่งงานกัน แต่ป๊อปปี้เสียชั้นก็กลับไปมีอะไรกับโทโมะอีกครั้ง
โทโมะเห็นมันเป็นเรื่องสนุก แต่สำหรับชั้น เหมือนความรักที่ชั้นเคยได้จากเขากลับมาในหัวใจชั้นอีก
ครั้ง ชั้นรู้ตัวว่าชั้นรักเค้าในวันที่เค้าหมดรักชั้นแล้ว ที่นอนกับชั้นเพียงเพราะเห็นชั้นเป็นแค่คู่นอน
เท่านั้น หึ ตอนนี้แม่ก็จับได้และไล่ชั้นออกจากบ้าน ชั้นเลยเลือกจะออกมาทั้งบ้านและบริษัท เพื่อ
บืนด้วยตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งพวกเค้า”แก้วเล่าทุกอย่างออกมา
 
 
 
 
 
 
“ถ้าแก้วไม่มีที่ไปแก้วก็พักอยู่ที่นี่ก่อนนะคะพักให้สบายใจก่อน”ฟางพูด
 
 
 
“เธอไม่โกรธชั้นรึไงตอนที่ชั้นทำร้ายเธอน่ะ”แก้วพูด
 
 
 
 
“ไม่ค่ะ เพราะฟางรู้ว่าแก้วรักโทโมะแก้วเลยทำแบบนี้ ความรักสามารถทำให้เราทำทุกอย่างได้นะคะ
ทำให้เราเสียความเป็นตัวเองไปอีกด้วย”ฟางพูดแล้วคิดถึงตอนที่อยู่กับป๊อปปี้
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะที่ช่วยเหลือชั้น ถ้าชั้นหางานหาที่อยู่ใหม่ได้ชั้นจะไปจากที่นี่ทันที ไม่รบกวนเธอ
มากหรอก”แก้วพูด ฟางยิ้มก่อนจะให้แก้วนอนพักแล้วตัวเองออกมาเช็ดผมด้านนอก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลโทโมะ แก้วมาอยู่กับฟางสักพักนะ เค้าบอกว่าถ้าหาที่อยู่ใหม่ หางานใหม่ได้แล้วจะไป อือ
เศร้าๆยังไงไม่รู้ อือๆ ไม่เป็นไรเดี๋ยวฟางดูแลแก้วก่อนก็ได้ จ้า บาย”ฟางโทรศัพท์คุยกับโทโมะก่อน
จะวางสายแล้วมองไปที่วิวด้านนอก นึกถึงเมื่อหลายชั่วโมงก่อนที่โทโมะโทรมาหาแก้วว่าให้ไปรับ
แก้วแก้วโดนไล่ออกจากบ้าน โชคดีที่เธอมาทันไม่งั้นคงแย่แน่ๆ ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมโทโมะยัง
ปากแข็งอยู่อย่างนี้ และทำไม ป๊อปปี้ถึงใจร้ายแบบนี้นะ
 
 
 
 
 
เดี๋ยวฟางจะช่วยทุกคน และป๊อปปี้จะเอาคืนทุกคน เดี๋ยวก็กลับมาแล้วล่ะป๊อปปี้คนเดิม
 
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตน้า อ้อ เรื่องใหม่เราเอาลงวันนี้ละนะ อย่าลืมติดตามน้า