รักเราไม่มีเฮี้ยน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหน หืม”ป๊อปปี้งัวเงียลุกขึ้นมาเห็นฟางลุกไปจากอ้อมกอดของเขาในตอนเช้า
 
 
 
“วันนี้พี่โฟร์จะพาฟางไปทำบุญที่วัด ป๊อปจะไปมั้ย”ฟางถาม
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ เพลียเมื่อคืนอยู่เลยอ่ะ ขอนอนต่อนะ”ป๊อปปี้พูดเสียงงัวเงียแล้วเอาหน้าซุกหมอนไป
ฟางส่ายหน้าก่อนจะเข้าไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนชุดใหม่
 
 
 
 
 
“รีบไปรีบมานะ คิดถึง”ป๊อปปี้พูดแล้วลุกไปกอดฟางด้านหลังก่อนจะหอมแก้มฟางทีนึง
 
 
 
 
 
 
“ฟางไปกันรึยัง เห้ย นายมาทึ่นี่ได้ไง”ธามไทเปิดประตูเข้ามาหาฟางแล้วตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ในชุด
คลุมอาบน้ำกำลังกอดฟางอยู่
 
 
 
 
“เอ้า ก็ขึ้นห้องมาหาเมีย มานอนกับเมียไม่เห็นจะแปลก”ป๊อปปี้พูดแล้วเน้นคำว่าเมียแล้วยิ้มร้ายๆให้
ธามไท
 
 
 
 
“พอได้ละป๊อป ไปอาบน้ำซะเดี๋ยวฟางไปวัดเสร็จละจะซื้อกับข้าวมาให้”ฟางพูดแล้วถอนกอดป๊อปปี้
ไปก่อนจะเดินออกไปกับธามไทที่วัด
 
 
 
 
“เห้อ สบายใจจังได้ทำบุญแล้วแบบนี้”ฟางพูดยิ้มๆหลังจากทำบุญและกรวดน้ำเสร็จ
 
 
 
 
“ไปดูดวงกันมั้ยฟาง เผื่อจะได้รู้ว่าช่วงนี้ทำไมเคราะหืมันไม่ค่อยดีแบบนี้อ่ะ”โฟร์พูดก่อนจะชวนฟาง
มาที่ดูดวงหลังวัด
 
 
 
 
 
 
 
“ดวงหนูเป็นยังไงบ้างคะ”ฟางถามหมอดูที่ดูลายมือ
 
 
 
“หนูน่ะโชคดี ตอนนี้ประสบพบคู่แท้แล้วล่ะ”หมอดูพูด ฟางยิ้มด้วยความเขินเมื่อนึกถึงป๊อปปี้
 
 
 
 
“แต่ ตายล่ะ แต่ถ้าหนูยังอยู่กับแฟน หนูอาจจะเกิดอันตรายถึงชีวิต”หมอดูพูดอีกครั้ง ฟางและโฟร์
ตกใจมาก
 
 
 
 
“ทำไมคะแม่หมอ น้องหนูเจอเนื้อคู่แล้วทำไมถึงต้องเจอเคราะห์ถึงชีวิตคะ”โฟร์รีบถาม
 
 
 
 
“เอาดวงแฟนหนูมาซิ วันเกิดน่ะ”หมอดูพูด ฟางรีบเขียนวันเกิดป๊อปปี้ให้หมอดู
 
 
 
 
“ช่วงนี้แฟนหนูกำลังมีเคราะห์นะ แม่หมอมองเห็นแต่สีดำในตัวเค้า ถ้าเป็นไปได้พาแฟนหนูไป
ทำบุญเข้าวัดเข้าวาบ้างนะ”หมอดูพูด ฟางนิ่วหน้าลงไปอย่างกังวล นึกห่วงป๊อปปี้
 
 
 
 
“เป็นอะไรเนี่ยทำไมทำหน้าหงอยแบบนี้”ป๊อปปี้ถามเมื่อตั้งแต่ฟางกลับมาก็นั่งนิ่วหน้าตลอด
 
 
 
 
“วันนี้ฟางไปดูดวงมา เค้าบอกป๊อปปี้กำลังจะมีเคราะห์”ฟางพูด ป๊อปปี้ถึงกับขำ
 
 
 
 
“โธ่ ฟาง จะเชื่ออะไรกะอีแค่หมอดู หมอดูน่ะมันก็คู่หมอเดานะ”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่เชื่อ
 
 
 
 
 
“แต่เราก็ไม่ควรลบหลู่นะป๊อป ฟางว่าเราหาเวลาไปทำบุญที่วัดกันบ้างนะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“เหอะ ไร้สาระ พอรู้จะมีเคราะหืก็ทำบุญ นี่เดี๋ยวก็โดนหมอดูหลอกเอาเงินค่าดูอีกล่ะ”ป๊อปปี้ส่ายหน้า
ไม่ยอมก่อนจะเดินไปนั่งดูทีวี ฟางมองด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวกลางวันนี้ไปทานข้าวกันนะฟาง”เฟย์เดินมาชวนฟางที่นั่งทำงานอยู่
 
 
 
“เอาสิ ทำไมเดี๋ยวนี้แต่งตัวสวยขึ้นเนี่ยๆ”ฟางแซวเฟย์
 
 
 
“บ้า อะไร นี่ไปซื้อชุดมาใหม่เฉยๆ วันนี้คุณเขื่อนอุตส่าห์เป็นเจ้ามือเลยนะ”เฟย์พูด ฟางถึงกับร้องอ๋อ
ถึงสาเหตุที่เฟย์แต่งตัวสวยแบบนี้
 
 
 
 
“มาเม้าท์อะไรกันตรงนี้เนี่ย เขื่อนจะเลี้ยงหรอไปด้วยดิ”โทโมะเดินมาหาฟางได้ยินเข้าก็พูด
 
 
 
“ได้สิ แต่ชั้นเอาแก้วไปด้วยนะเว่ย ยังจะไปด้วยมั้ย”เขื่อนเดินเข้ามาได้ยินก็พูดขึ้น
 
 
 
“นั่นไงคะ คุณแก้วมาพอดีไปกันเถอะค่ะ”เฟย์พูด
 
 
 
“ไปไหนกันน่ะไปด้วยสิ”ป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องทำงานแล้วพูดขึ้นทุกคนหันไปมอง
 
 
 
“ไปทานข้าวกันเถอะป๊อป เดี๋ยวค่อยกลับมาทำงาน”ฟางพูด
 
 
 
 
“เอ้า โทโมะไม่ดูแลแก้วเค้าหน่อยล่ะ เค้าอุตส่าห์นอกใจพี่ไปหาแก แกต้องดูแลให้ดีๆสิ”ป๊อปปี้พูด
ทำให้เขื่อนและเฟย์ที่พึ่งเห็นป๊อปปี้คนใหม่ก็เหวอทันที
 
 
 
 
“เค้าออกจะเก่งเค้าก็ดูแลตัวเองไปสิ”โทโมะพูดแล้วเดินนำลงไป เพราะรู้สึกไม่พอใจที่แก้วไปตบ
ฟางที่โรงพยาบาลตอนนั้น ทั้ง6คนเลือกร้านอาหารใกล้ๆบริษัทแล้วนั่งด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
“กินเยอะแบบนี้ถ้าเอวหนามีพุง3ชั้นชั้นจะหัวเราะให้ดู”เขื่อนพูดเมื่อเห็นเฟย์กินเอาๆ
 
 
 
“ไม่สนค่ะ วันนี้กินฟรีเฟย์ยอม”เฟย์พูดลอยหน้าลอยตาก่อนตะตักไก่ทอดแต่เขื่อนใช้ส้อมดักไว้ทัน
เฟย์เขม่นมองเขื่อนอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
“อ้าว ทำไมถึงกับกินข้าวไม่ลงหรอแก้ว มีแต่ของชอบของโทโมะทั้งนั้น ไม่กินล่ะ ก็เห็นชอบ”ป๊อปปี้
พูดประชดแก้วจนแก้วรวบช้อนส้อมทันที
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป ผมถามจริงเถอะพี่เป็นอะไรนักหนาตั้งแต่ฟื้นมาพี่ก็ร้ายใส่แก้ว ประชดผม ทั้งๆที่ตอนแรกเรา
ตกลงกันแล้วไงว่าจะไม่โกรธเคืองกันอีก”โทโมะตัดสินใจพูดออกมา
 
 
 
 
“ก็เพราะป๊อปปี้คนเก่าที่แสนดี มันโง่ไง โง่ให้ถูกน้องชายกับเมียหลอกสวมเขา ทำไม พอถูกจับได้
กลับรับไม่ได้ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนทำมันเองกันทั้งหมด”ป๊อปปี้ลุกขึ้นพูดเสียงดังจนคนในร้านหันมา
มอง
 
 
 
“ป๊อปปี้ ใจเย็นๆก่อนสิ นั่งลง”ฟางเอื้อมมือไปแตะมือป๊อปปี้เพื่อห้ามให้อารมณ์เย็นแต่ป๊อปปี้สะบัด
มือฟางออกอย่างแรง
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปคะ มันเกินไปแล้วนะคะ เฟย์รู้ค่ะว่าคุณแก้วเค้าผิดแต่คุณป๊อปลืมไปแล้วหรอคะว่าคุณเคย
รักคุณแก้วมากแค่ไหน แค่คุณแก้วผิดแค่นี้ทำไมต้องว่าแรงๆด้วย”เฟย์พูด
 
 
 
 
“เงียบไปเลย เรื่องของเจ้านาย ลูกน้องอย่ามาสอด”ป๊อปปี้ว่าเสียงดังเฟย์อึ้ง เพราะตอนป๊อปปี้ยังอยู่
ป๊อปปี้ไม่เคยว่าเธอแบบนี้
 
 
 
 
“งั้นเฟย์ก็ขอโทษค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”เฟย์ลุกขึ้น
 
 
 
 
 
“เห้ย เฟย์เดี๋ยวก่อน ไอ้ป๊อป นี่แกเป็นบ้าอะไรวะ”เขื่อนรีบเรียกเฟย์ก่อนจะหันมาว่าป๊อปปี้แล้วรีบวิ่ง
ตามเฟย์ไป
 
 
 
 
“จะไปไหน”ป๊อปปี้กระชากมือฟางเมื่อเห็นฟางลุกออกไป
 
 
 
 
“ฟางเองก็เป็นลูกน้องในบริษัทของป๊อปฟางก็ไม่ควรจะมาสอดเรื่องนี้”ฟางพูด แต่ป๊อปปี้กระชากร่าง
ฟางมาแนบลำตัว
 
 
 
 
“แต่เธอเป็นเมียชั้น มานี่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะกระชากฟางออกร้านไปทันที
 
 
 
 
“เดี๋ยวชั้นจ่ายค่าข้าวทั้งหมดนี่ละกัน เพราะชั้นเองไม่น่ามาเลย ทำทุกอย่างพังหมด”แก้วพูดแล้วเดิน
ออกจากร้านไป โทโมะมองแก้วนิ่งๆไม่พูดหรือไม่เดินไปหาเลย
 
 
 
 
 
“เฟย์เดี๋ยวก่อนดิ”เขื่อนรั้งมือเฟย์ไว้แล้วตกใจเมื่อเห็นเฟย์ร้องไห้
 
 
 
“เฟย์เป็นแค่ลูกน้องความจริงแล้วเฟย์ไม่น่ามากับพวกคุณเลย เป็นแค่ขี้ข้าเค้าแล้วยังไปกินข้าวกับ
เจ้านายอีก”เฟย์พูด
 
 
 
“โธ่ คิดแบบนี้มันไม่ใช่ตัวเธอเลยนะ เลิกคิดมากดิ ชั้นตั้งใจพาเธอมากินข้าวจริงๆนะ”เขื่อนพูด
 
 
 
“ทำไมถึงชวนเฟย์มากินข้าวคะ”เฟย์ถามแล้วมองหน้าเขื่อน
 
 
 
“เอ่อ ก็เห็นเคลียร์บัญชีแทนแก้วมาตลอดเลยอยากจะให้รางวัลน่ะ เอางี้มื้อนี้มันล่มไปแล้วแต่เย็นนี้
ชั้นพาเธอไปเลี้ยงแค่2คนนะ เอามั้ย”เขื่อนมองไปทางอื่นแล้วพูด
 
 
 
“เฟย์บอกแล้วไงคะว่าของฟรีเฟย์ตกลง”เฟย์ยิ้มตาหยีจนเห็นลักยิ้มเขื่อนรีบเบือนหน้าไปทางอื่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณแก้วคะ ลงมาทานข้าวเถอะค่ะ”แม่บ้านเคาะห้องเรียกแก้วออกมาอยู่นาน โทโมะที่กลับเข้าบ้าน
มาตอนหัวค่ำเห็นก็แปลกใจ
 
 
 
“มีอะไรหรอป้า”โทโมะถาม
 
 
 
 
“ก็คุณแก้วสิคะ กลับมาก็เก้บตัวเงียบไม่ยอมลงมาเลย”แม่บ้านบอกอย่างนั้น โทโมะจึงสั่งให้แม่บ้าน
ออกไปก่อนจะไขกุญแจเข้าห้องแก้วไป
 
 
 
 
“ทำไมไม่กินข้าว”โทโมะเดินมาหาแก้วที่นอนหันข้างอยู่
 
 
“ชั้นไม่หิว นายกินเถอะ”แก้วพูด
 
 
 
 
“เป็นอะไร ชั้นไม่ใช่พี่ป๊อปนะ ไม่ต้องมาเล่นตัว”โทโมะดึงแขนแก้วให้หันหน้ามาสบตา
 
 
 
“ไม่ต้องพูดถึงป๊อปปี้หรอก เค้าคงจะดีใจถ้าชั้นไม่กินข้าวแล้วตายๆไป”แก้วพูด
 
 
 
 
“อ๋อ ที่แท้ก็เรียกร้องความสนใจจากพี่ชั้น เหอะ มาบอกว่ารักชั้นแต่พอพี่ชั้นประกาศว่ามีฟางเป็นเมีย
อีกคนก็ตบหน้าเค้า ตอนฟางกับชั้นสนิทกันก็ทำร้ายฟาง นี่เธอมันนางวันทองจริงเลยนะ ผู้
หญิง2ใจ”โทโมะว่าแก้ว
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
แก้วตบหน้าโทโมะ
 
 
 
 
 
“อื้อออ”แก้วร้องเมื่อโทโมะบดจูบมาทำให้แก้วสัมผัสถึงคาวเลือดในปากโทโมะ ก่อนมือหนาจะ
ลูบคลำไปทั่วตัว แก้วที่โดนปลุกเร้าอารมณ์ก็เลิกขัดเขือนโอนอ่อนตาม
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวคุณแม่มาเห็นหรอก นี่หัวค่ำอยู่เลย”แก้วยอมโทโมะแล้วพูด ชายหนุ่มเบ้ปากนิดนึงก่อนจะ
ปลดกระดมเสื้อแก้วออกจนหมดแล้วปลดตะขอบราออกเพื่อบีบเคล้นอกสวย
 
 
 
 
“อื้อ โทโมะ”แก้วครางเป็นชื่อโทโมะเอามือลูบไล้ไปทั่วตัวโทโมะ
 
 
 
 
“ทำไมวันนี้เครื่องติดไวละ หืม รึว่าชั้นไม่มานอนด้วยหลายคืนมันเลยเหงา”โทโมะกระซิบพูดยั่ว
แก้วหน้าแดงรีบเบือนหน้าหนี โทโมะยิ้มก่อนจะก้มลงจูบที่แก้มแก้วแล้วซุกไซร้ไปตามซอกคอขาว
 
 
 
 
“เห็นมั้ยแม่ ป๊อปบอกแล้วว่าพวกเค้าน่ะสวมเขาให้ป๊อป”เสียงของป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้โทโมะและแก้ว
ลุกขึ้นมองที่ประตูอย่างตกใจ ป๊อปปี้บิดกุญแจเปิดประตูให้แม่เห็นภาพนั้น
 
 
 
 
 
“คุณแม่คะ คือว่าแก้ว”แก้วพยายามจะพูดแต่คุณแม่ไม่ฟังเดินมาตบหน้าแก้วหัน โทโมะรีบลุกใส่
เสื้อผ้าดีๆ
 
 
 
 
 
 
 
“เลว นี่เป็นนางพญาเทครัวรึไงถึงได้จะเอาทั้งพี่ทั้งน้องน่ะห้ะ หน้าด้าน”คุณแม่ว่าอย่างโกรธจัด
ป๊อปปี้มองแก้วที่ร้องไห้ก็ยิ้มสะใจ
 
 
 
“แก้วขอโทษค่ะ ฮือๆ แต่แก้วเจอโทโมะก่อนจะเจอกับป๊อปปี้”แก้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
“แล้วเธอมาหลอกลูกชายชั้นทำไม หรือว่าคบเพื่อจะเอาสมบัติห้ะ”คุณแม่ว่า
 
 
 
 
“ก็คงจะมาเอาอย่างหลังรึเปล่าแม่ ไม่งั้นแก้วก็คงไม่ให้เราช่วยเรื่องที่บ้านซะขนาดนั้น”ป๊อปปี้พูด
เยาะๆ
 
 
 
“พี่ป๊อปไม่เกินไปหน่อยหรอ”โทโมะตกใจ
 
 
 
 
 
“ไม่เกินไปหน่อยหรอกโทโมะ บอกแม่มา ถ้าเรา2คนรักกันแม่ก็จะยอมให้แก้วแต่งงานกับแกแทน
ป๊อปปี้”แม่พูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ยัยนี่ก็แค่ของเล่นแก้เหงาของผม ที่พูดอะไร หยอดอะไรก็เชื่อก็เท่านั้นเอง”โทโมะที่ยังคงปาก
แข็งพูดออกมา แก้วที่ใส่เสื้อผ้าดีๆแล้วอึ้งน้ำตาไหล ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่โทโมะก็ไม่ให้อภัยเธอ
สินะ ป๊อปปี้เห็นแก้วและโทโมะไม่เข้าใจกันก็ยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
 
 
“ดี เพราะถ้าลูกชายชั้นไม่ต้องการสักคน ผู้หญิงอย่างเธอคงอยู่ร่วมบ้านกับชั้นไม่ได้แล้วล่ะ”คุณแม่พูด
 
 
 
 
 
 
คนพี่ก็กลายเป็นคนร้ายกาจ คนน้องก็ปากเเข็ง เห้อ สงสารนางเอกเรื่องนี้นะเนี่ย55