รักเราไม่มีเฮี้ยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ จะมองตัวเองในกระจกอีกนานมั้ยเนี่ย ไปได้แล้ว”ป๊อปปี้หันมามองฟางที่ยืนจ้องตัวเองในกระจก

ไม่เลิกก่อนมาดึงมือฟางไป ฟางหันมามองมือที่ป๊อปปี้จับแล้วตาโตตกใจ

 

 

 

“อะไรเนี่ย รึว่าอยากต่อจากเมื่อคืนอีกหรอจ้ะ ได้นะ ตอนนี้เลยมั้ย”ป๊อปปี้ยื่นหน้าจะเข้ามาจูบฟาง

ฟางเบี่ยงหน้าหลบทันที

 

 

 

 

“พอเลยๆ จะบ้ารึไง ทีเดียวพอ ไม่ให้แล้ว ผีลามก”ฟางพูดแล้วไม่มองหน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึง

 

 

 

 

“งั้นก็บอกมาสิ ว่าทำไมถึงยังไม่ไปอีก จะมองอะไรตัวเองเนี่ย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“คือ เรื่องเมื่อคืนน่ะป๊อป”ฟางพูด

 

 

 

 

“นี่จะบอกว่าอยากได้อีกหรอ มาๆ รอบเดียวเนาะๆละจะได้ไปบ้านภานุ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินจูงมือฟาง

จะเข้าฟ้องนอน ฟางรีบตีมือป๊อปปี้รัวให้หยุดลากไปทันที

 

 

 

“ตีก็ได้ด้วย ทำไมร่างกายไม่เย็นชืดอีกแล้วล่ะ”ฟางพูดแล้วลองจับมือป๊อปปี้แล้วยิ่งแปลกใจเพราะ

จากเมื่อก่อนร่างกายที่เย็นชืดของป๊อปปี้ตอนนี้เริ่มอุ่นขึ้นเหมือนร่างกายคนที่มีชีวิต

 

 

 

“นี่แกสงสัยร่างกายชั้นตลอดตั้งแต่ตื่นมาเลยใช่มั้ย”ป๊อปปี้จับใจความได้ก็ภามฟาง ฟางพยักหน้า

 

 

 

 

“ใช่ ป๊อป แกตายไปแล้ว ทำไมร่างกายที่เคยเย็นถึงเริ่มอุ่น แล้วทำไมเอ่อ เป็นผี เมื่อคืน เอ่อ แกถึง

ได้ เอ่อ กับชั้น”ฟางพูดออกมาอย่างเขินอายเพราะยังเขินเมื่อคืนอยู่

 

 

 

“อ่อ นอนด้วยกันน่ะหรอ นั่นน่ะสิ เมื่อคืนชั้นก็ทำมันออกมาจากสัญชาตญาณของตัวชั้น จนลืมไปว่า

แกกับชั้นเราอยู่คนละโลก มันเพราะอะไรน่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วก็ยังสงสัยตัวเองอยู่

 

 

 

 

“ก็นั่นน่ะสิป๊อป ชั้นถึงได้คาใจ แกไม่มีร่างกายทำไมถึงสัมผัส จับตัวแล้วไม่รู้สึกเย็นชืดเหมือนเมื่อ

ก่อนอีก”ฟางสงสัย

 

 

 

“หรือส่า เพราะพลังแห่งรักของเรา2คนที่ถ่ายทอดออกมาเมื่อคืน เลยทำให้ชั้นมีพลังเหมือนกลับมา

มีชีวิตอยู่อีกครั้ง”ป๊อปปี้พูดแล้วกระแซะฟางทันที

 

 

 

 

“บ้า ลามก พูดแบบนี้อีกแล้วนะ ไปบ้านภานุได้แล้ว”ฟางพูดก่อนจะไปที่บ้านภ่นุพร้อมกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“หายไปเลยนะๆ มาๆเข้ามาก่อน”พิชชี่ที่มาทำกายภาพบำบัดให้ภานุตั้งแต่เช้าเดินมาเปิดประตูให้

ฟางเข้ามาในบ้าน ก่อนจะชะงักที่เริ่มเห็นเงารางๆของป๊อปปี้เดินตามหลังมา

 

 

 

 

“อ้าว ฟาง ว่าจะไงทานข้าวมารึยัง ทานข้าวก่อนมั้ย”จินนี่ทักฟางที่เดินเข้ามาในบ้าน ก่อนจะกระพริบ

ตาถี่ๆ มองเงารางๆที่ตามฟางมา

 

 

 

 

“ทานมาแล้วจ้า แล้วนี่เฟย์กับเขื่อนเค้ากลับไปแล้วหรอ”ฟางมองหาเพื่อนทั้ง2ที่บอกจะนอนค้างเมื่อ

คืนนี้

 

 

 

 

“เห็นว่ารีบไปทำงานน่ะจ้ะ แล้วนี่ฟางทำงานที่เดียวกันแล้วทำไมฟางถึงไม่ไปทำงานล่ะ”จินนี่ถาม

 

 

 

“ก็โทรหาโทโมะ โทโมะบอกว่าวันนี้ไม่ต้องเข้ายริษัท เดี๋ยวเอ่อ คุณแม่ของภานุเค้าจะมาที่นี่

อ่ะ”ฟางตอบ

 

 

 

 

“อะไรนะ นันจะมาหรอหนูฟาง แล้วเค้าจะมากี่โมงล่ะ”พ่อเดินออกมาเมื่อได้ยินฟางคุยกับจินนี่

 

 

 

 

 

 

“แหม คุณพ่อ ตกใจอะไรหรอคะ งั้นฟางเดี๋ยวจินนี่ไปหน้าปากซอยนี้แปปนึงนะ ฝากพ่อกับภานุด้วย

นะ”จินนี่เดินออกไป พิชชี่จึงอาสาไปส่ง

 

 

 

 

 

“คุณอาคะ คือว่า”เมื่อทุกคนไปแล้วฟางรีบเข้าไปหาพ่อของภานุเพื่อจะถามเรื่องของวิญญาณของ

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ทำไมป๊อปปี้ถึงมีไอสีขาวรอบตัวแบบนี้น่ะ”พ่อของภานุชี้ไปที่ป๊อปปี้ที่นั่งข้างฟาง

 

 

 

 

“นั่นล่ะครับพ่อ ที่ผมอยากรู้คือเรื่องนี้ ทำไม ตั้งแต่ผมเจอพ่อ เจอภานุ ผมมีความรู้สึกว่าร่างกายเริ่ม

จับต้องได้ แล้วนี่เมื่อเช้าฟางก็บอกว่ามือผมอุ่นไม่เย็นชืดเหมือนเดิมแล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“งั้นตามพ่อขึ้นมาบนห้องทั้งคู่เลย”พ่อเดินนำป๊อปปี้อและฟางขึ้นไปบนห้องทำงานของตัวเอง ก่อน

จะเปิดตำราเก่าๆเล่มหนึ่งที่นำมาจากลิ้นชัก

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันคะคุณอา”ฟางมองหนังสือเก่าๆเล่มหนึ่ง

 

 

 

“ภาวะที่วิญญาณไม่เย็นชืดคล้ายกายหยาบ นั่นแปลว่าดวงจิตของวิญญาณนี้แข็งมาก หรือพบกับร่าง

ตนเองทำให้พละกำลังเริ่มมีและสามารถทำอะไรตามที่ดวงจิตต้องการ”พ่ออ่านข้อความในหนังสือ

เก่าเล่มนั้น ฟางถึงกับหน้าแดง ที่เมื่อคืนป๊อปปี้มีอะไรกับเธอได้เพราะจิตของป๊อปปี้แข็งงั้นหรอ

 

 

 

 

 

“อาจเป็นเพราะผลบุญที่หนูทำให้ป๊อปปี้ไปเยอะก็ได้ทำให้ป๊อปปี้มีดวงจิตที่แข็งแรงแบบนี้”พ่อพูด

ป๊อปปี้ได้ยินก็แอบจับมือฟางทันที

 

 

 

 

“แล้วฟางขอถามหน่อยสิคะ ในเมื่อคุณอาเห็นวิญญาณป๊อปปี้ได้ แล้วดวงจิตของภานุที่ไม่เข้าร่างละ

คะ เค้าหายไปไหน”ฟางถามต่อ

 

 

 

 

“ความจริงไม่ใช่แค่เห็นดวงวิญญาณของป๊อปปี้หรอก แต่พ่อน่ะเป็นคนมีสัมผัสที่6 นี่น่ะคือสาเหตุที่

ทำให้แม่เจ้าป๊อปน่ะเลิกมา และตอนที่คลอดเจ้านุกับเจ้าป๊อปนะ เจ้านุเป็นคนจิตแข็ง เซ้นแรงจนแม่

เค้ากลัว ส่วนป๊อปปี้เป็นเด็กปกติธรรมดาทั่วไป”พ่อพูด

 

 

 

 

 

 

“และนี่ก็คือสาเหตุที่แม่เอาผมไป และไม่กลับมาดูแลภานุเลยใช่มั้ยครับพ่อ”ป๊อปปี้พูด พ่อพยักหน้า

 

 

 

 

 

“เอ่อ อาคะ ฟางขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ คือ ภานุเค้ามีแผลเป็นที่หลังรึเปล่าคะ”ฟางพูด พ่อมอง

ฟางอย่างสงสัย ก่อนจะขึ้นไปบนห้องภานุแล้วถอดเสื้อชายหนุ่มพลิกตัวให้เห็นรอบแผลเป็นเป็นทาง

ยาว

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงน่า ทำไมถึงมีแผลเป็นเหมือนกับชั้นเลย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ภานุไม่มีแผลเป็น จริงสิ ภานุมีปานแดงที่หัวไหล่ แล้วรอยปานนั้นก็หายไปด้วย นี่อย่าบอกนะว่านี่

ไม่ใช่ร่างภานุ”พ่อพูดทำให้ฟางตกใจมาก

 

 

 

 

“งั้นร่างที่เผาไปก็คือร่างของภานุ งั้นแสดงว่าภานุตายแล้วงั้นหรอคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

“แล้วจินนี่ล่ะ จินนี่มาเช็ดตัวร่างนี้ทุกวันมีหรอจะไม่รู้ว่านี่ไม่ใช่ร่างของภานุ”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

“พ่อว่าจินนี่ก็รู้เต็มอกนั่นล่ะ แต่อย่าลืมสิ จินนี่ไม่เห็นวิญญาณของเราเหมือนกับพ่อกับฟาง อะไรที่

ทำให้คิดว่าภานุยังไม่ไปไหนได้จินนี่คงทำทุกอย่างละมั้ง”พ่อพูด

 

 

 

 

“จริงสิ แล้วนี่จินนี่ก็ท้องอยู่ด้วย ถ้าทุกคนเข้าใจว่าร่างนี้คือภานุงั้นถ้าป๊อปปี้กลับเข้าร่างนี้ ป๊อปปี้ก็

ต้องใช้ชีวิตเป็นชีวิตของภานุน่ะสิ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ก่อนที่ทุกคนจะพูดอะไรต่อ แม่ก็เดินขึ้นมาบนห้องภานุแล้วพูดขึ้น

 

 

 

“มะ แม่เห็นผมได้ยังไง”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อแม่มาหยุดที่หน้าตัวเอง

 

 

 

 

“แม่คิดถึงลูกมากนักรู้มั้ย ฮือๆ ป๊อปเป็นยังไงบ้าง”แม่พูดแล้วพยายามแตะตัวป๊อปปี้ ซึ่งราวกับปาฎิ

หาริย์ที่ร่างกายของแม่จับวิญญาณอย่างป๊อปปี้ได้

 

 

 

 

“ป๊อปไม่ได้ไปไหนไกลเลย ป๊อปอยู่กับฟาง อยู่รอบๆตัวแม่ตลอด”ป๊อปปี้โผเข้ากอดแม่ แม่หันไป

มองฟางแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

“นัน ผมมีเรื่องจะบอก ทางโรงพยาบาลเค้าทำเรื่องผิดพลาด ร่างที่เผาไปคือภานุ ภานุตายไปแล้ว

แต่ร่างกายนี้คือป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยังอยู่”พ่อพูด

 

 

 

 

“โธ่ ร่างนั้นคือภานุ ชั้นเป็นแม่ที่เลวจริงๆ ชั้นไม่เคยดูดำดูดีภานุเลย จนเค้าตายไป ชั้นก็ยังไม่เคยไป

หาเค้า จะมีแต่คุณเท่านั้นที่ถามไถ่เรื่องราวป๊อปปี้”แม่ร้องไห้พ่อจึงเดินไปกอดปลอบแม่

 

 

 

“ผมว่าภานุคงเข้าใจล่ะ แต่ตอนนี้เรามาหาทางให้ลูกชายอีกคนของเรากลับเข้าร่างได้เถอะนะ

นัน”พ่อพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ มีความสุขกันโดยลืมชั้นไปงั้นหรอ”เสียงก้องเสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ป๊อปปี้หันกลับไปมองที่ร่างนั้น

อย่างสงสัย

 

 

 

 

 

 

ที่ป๊อปปี้เริ่มมีจิตเเข็งเพราะว่าเข้าใกล้ร่างกายตัวเองนี่เอง แล้วเสียงใครล่ะที่พูด

 

 

 

ปล.ๆเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการไม่ต้องไปอิงกับความเป็นจริงหรอก 5555

 

 

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้นะ