รักเราไม่มีเฮี้ยน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฮ้ๆๆๆ จะไปไหนน่ะ ยังไม่หายดี นอนเลยเธอน่ะ”ธามไทที่รีบไปห้ามฟางเมื่อเห็นฟางลุกขึ้นจูง
สายน้ำเกลือลงมาจากเตียง
 
 
 
“นี่ธาม ชั้นหายแล้วนะ ชั้นแค่ฟกช้ำ หัวแตก นิดหน่อยเอง”ฟางพูด
 
 
 
“นิดหน่อยบ้าอะไรเธอน่ะ หยั่งกะซอมบี้ เลือดงี้ท่วมตอนที่มาถึงโรงพยาบาลอ่ะ”ธามไทพูด
 
 
 
 
“เว่อร์ละๆ ชั้นหัวแตกนิดหน่อย และชั้นก็นอนมาวันแล้วนะธาม ขอชั้นไปเยี่ยมคนที่มาช่วยชั้นหน่อย
สิ”ฟางพูด
 
 
 
“ก็ได้ๆ ถ้าเธอจะไปนะ ชั้นไปด้วย จะได้คอยดูแลเธอไง”ธามไทรีบตามติดฟาง
 
 
 
“บ้า แล้วถ้าเกิดพี่โฟร์มาในห้องแล้วไม่เจอใครล่ะจะว่ายังไง ชั้นไปแปปเดียวเอง เพราะห้องเองก็
ติดๆกันแค่นี้เอง”ฟางพูด
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวฟางโดนฉุดอีกให้เค้าไปน้าๆๆๆ”ธามไทงอแงเหมือนเด็กๆอ้อนฟางแล้วจับมือฟาง
โยกไปมา เป็นจังหวะเดียวกับที่โฟร์เอาซุปเข้ามาในห้องแล้วเห็นธามไทห่วงใยฟางก็ซึมลงไป
 
 
 
“ไอ้บ้า อยู่เป็นเพื่อนพี่โฟร์ไปเลย ชั้นไปแปปเดียวริงๆ”ฟางตอบ
 
 
 
 
“เอาธามไปด้วยก็ได้โฟร์ไม่เป็นไร พี่ว่าจะงีบซักหน่อยเมื่อวานเลิกงานมาดึกมากเลย รีบไปรีบกลับ
ล่ะ”โฟร์ยิ้มให้กับฟางก่อนจะเอนตัวนอนที่โซฟาแล้วหลับตา ฟางและธามไทเห็นโฟร์หลับก็ออกจาก
ห้องมาทันที
 
 
 
 
 
 
ก๊อกๆ
 
 
 
ฟางเคาะห้องโทโมะแล้วเดินเข้ามาพบว่าคุณแม่กำลังป้อนข้าวโทโมะแล้วมีแก้วยืนจัดดอกไม้ข้างๆ
 
 
 
“ตายล่ะหนูฟาง ป่วยอยู่เข้ามาทำไมเนี่ย แม่ว่าป้อนข้าวโทโมะเสร็จแล้วจะไปเยี่ยมนะเนี่ย”คุณแม่
พูด
 
 
 
 
“ห้องอยู่ใกล้กันแค่นี้เองค่ะ และอีกอย่างฟางเจ็บตัวน้อยกว่าโทโมะเค้าอีก”ฟางพูด
 
 
 
“แม่ ไปเยี่ยมฟางก็ได้ผมกินเองได้น่า”โทโมะหน้าแดงที่แม่มาดูแลตัวเองเหมือนเด็กๆ
 
 
 
“ไม่ได้นะ แม่เหลือเราเป็นลูกแค่คนเดียวแม่ไม่ยอมเสียลูกไปอีกคนนะ”คุณแม่พูดทำให้โทโมะอึ้ง
หน้าแดง
 
 
 
 
 
“เออ จริงสิ เอ่อ ทุกคนครับออกไปก่อนได้มั้ย คือผมมีเรื่องจะคุยกับฟางตามลำพัง”โทโมะพูด
 
 
 
“เฮ้ๆ อะไรเนี่ย นายจะทำอะไรฟางน่ะถึงได้เรียกไปคุยกันแค่2คนแบบนี้น่ะ”ธามไทโวยวาย
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ มีอะไรก็คุยกันมาในนี้ตอนนี้เนี่ยล่ะ จะมาแอบคุยอะไรกันแค่2คน”แก้วโวยวายบ้าง
 
 
 
 
“เอาน่าแก้ว บางทีอาจจะเป็นความลับแค่เค้า2คนก็ได้ ให้เค้าคุยกันเถอะ”คุณแม่มองฟางและโท
โมะยิ้มๆก่อนจะเดินนำทุกคนออกจากห้องไป แก้วแอบมองฟางนิดนึงแล้วเดินตามแม่และธามไทไป
 
 
 
 
 
 
“น่ารักจังเลยเนาะ นายกับคุณแม่เมื่อกี้น่ะ”ฟางพูดยิ้มๆก่อนจะนั่งลงข้างโทโมะแทนที่คุณแม่เมื่อกี้
 
 
 
“เถอะน่า แล้วนี่หายดีแล้วรึไงถึงได้มาหาชั้นถึงห้องเนี่ย”โทโมะถาม
 
 
 
“ใช่ ชั้นจะมาขอบคุณนายนะโทโมะ ถ้า เอ่อ ไม่ได้นายชั้นคงแย่แน่ๆ”ฟางพูด
 
 
 
“อ้าว นึกว่าจะขอบคุณพี่ป๊อปซะอีก”โทโมะพูดแล้วมองฟาง ฟางอึ้งปนเหวอเมื่อโทโมะพูดถึงป๊อปปี้
 
 
 
“อะไรกัน นายเป็นคนบอกชั้นเองไม่ใช่หรอ ป๊อปปี้ตายไปแล้วเค้าจะมาช่วยชั้นทำไมล่ะ”ฟางรีบพูด
 
 
 
“อย่าคิดว่าชั้นไม่เห็นนะ เธอเรียกป๊อปปี้ๆแบบนั้นซะดังลั่นอ่ะ ไหนจะตอนที่เธอวิ่งเข้าไปกอดพี่ป๊อป
ท่ามกลางแสงสีขาวนั่นด้วย เอ่อ เพราะแสงนั่นทำให้ชั้นเห็นพี่ชายชั้น มันแค่ช่วงเวลาสั้นๆล่ะน่า”โท
โมะพูดแล้วรีบอธิบายให้ฟางฟังเมื่อฟางมองหน้าสงสัย
 
 
 
 
 
“ว่าแต่พี่ชายชั้นไปไหนแล้วล่ะ เค้ายังอยู่ข้างๆเธอ อยู่ในห้องนี้รึเปล่า”โทโมะถามฟางแล้วมองไป
รอบๆ
 
 
 
 
“ไม่อยู่อ่ะ ตั้งแต่ชั้นฟื้นมา ชั้นพยายามเรียกเค้า เค้าก็หายไปไหนก็ไม่รู้”ฟางพูดเศร้าๆ
 
 
 
 
“แล้วเธอรู้มั้ยว่าตอนนี้พี่ป๊อปอยู่ที่ไหน”โทโมะถามแต่ฟางได้แต่ส่ายหน้า
 
 
 
 
“แล้วเราจะทำยังไงกันดี หรือว่าเพราะช่วยพวกเรา พี่ป๊อปเลยวิญญาณสลายไปน่ะ”โทโมะพูดอย่าง
ตกใจ
 
 
 
 
“ไม่นะ ชั้นไม่ยอมให้ป๊อปปี้จากไปแบบนี้อีกแล้วนะ เราต้องทำอะไรสักอย่างสิ”ฟางเดือดร้อนใจเป็น
อย่างมาก
 
 
 
 
 
“ชอบพี่ชั้นหรอ”โทโมะเหล่มองฟางแล้วถาม
 
 
 
 
“จะ จะบ้ารึไง ชั้นเปล่านะ เอ่อ เราเป็นเพื่อนกัน ชั้นจะไปชอบป๊อปได้ไงล่ะ เอ่อ รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก
ชั้นจะชอบได้ไง ไม่นะ”ฟางพูดยาวเหยียดแล้วรีบพูดตะกุกตะกัก
 
 
 
 
“นี่เธอ ชั้นน่ะผ่านผู้หญิงมาเยอะ กะอาการแค่นี้น่ะ ชั้นดูออกน่าว่าเธอชอบพี่ชั้น แล้วนี่พี่ป๊อปรู้เรื่องรึ
เปล่าล่ะ”โทโมะถามถึงป๊อปปี้
 
 
 
 
“ไม่รู้หรอก เพราะป๊อปปี้เข้าใจมาตลอดว่าเราเป็นเพื่อนรักกันมาตลอด”ฟางตอบ
 
 
 
“เหอะ รอบนี้ถ้าแม่ทำบุญไปให้ต้องบอกแม่ไม่ต้องใส่พวกข้าวละ เอาหญ้าไปกินซะเถอะ”โทโมะ
พูด ฟางชะงัก
 
 
 
 
“จริงสิ ทำบุญ”ฟางนึกขึ้นได้ลุกขึ้นแล้วรีบพาโทโมะมาที่ห้องพระของโรงพยาบาล
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกันคะ แล้วนี่ทำไมต้องพาโทโมะออกมาด้วย นี่โทโมะยังไม่หายดีนะฟาง จะไปไห
นกันน่ะ”แก้วถามรัวเมื่อเห็นฟางจูงมืพาโทโมะลงลิฟท์มาจนมาถึงห้องพระในโรงพยาบาลก่อนจะ
เดินนำโทโมะไปกราบทันที
 
 
 
 
“สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายคะ ป๊อปปี้เค้าเป็นคนดี แม้ว่าเค้าจะตายไปแล้วแต่วิญญาณของป๊อปปี้ไม่ควร
จะมาสลายไปแบบนี้ ถ้าผลบุญที่ฟางเคยได้ทำสามารถนำพาป๊อปปี้กลับมาได้ ฟางขอให้ป๊อปปี้กลับ
มานะคะ”ฟางไหว้พระแล้วพูด
 
 
 
 
“ถึงแม้ผมจะเป็นคนที่บาปหน้ามักมากในเรื่องสาวๆ แต่ถ้าบุญที่ผมเคยทำแล้วนำพี่ชายผมกลับมา
ช่วยยกผลบุญที่ทำตอนนั้นไปให้พี่ชายผมด้วยเถอะครับ”โทโมะเห็นฟางไหว้พระก็ไหว้ตามแล้วพูด
 
 
 
 
“ทำบุญกันมั้ยจะได้จิตใจสงบๆกัน”ฟางหันไปพูดกับโทโมะ โชคดีที่ข้างๆมีปล่อยนกก็พากันไป
ปล่อยนกด้วยกันแล้วหัวเราะกันไปอย่างสนุกสนาน
 
 
 
 
“แหมๆ คู่นี้เค้าน่ารักเนาะหนูแก้ว เอ คนๆนี้รึเปล่าที่จะมาเปลี่ยนเสือผู้หญิงอย่างโทโมะได้”คุณแม่
พูดยิ้มๆ
 
 
 
“ไม่มีทางครับคุณน้า โนเวย์!”ธามไทรีบพูด แก้วมองโทโมะกับฟางที่ทำบุญด้วยกันก็ซึมลงไปทันที
 
 
 
“จะว่าไป ทำบุญนี่มันก็สบายใจดีเหมือนกันเนาะ งั้นคราวหน้า ชั้นต้องให้เธอพาไปบ้างซะแล้ว”โท
โมะเดินคุยมากับฟางระหว่างกลับห้อง
 
 
 
 
“เอาสิ ถ้านายอยากไปทำบุญอ่ะนะ บอกชั้น เดี๋ยวขั้นจะพาไปทำบุญเอง”ฟางพูดแล้วยิ้มพูดคุยกับ
โทโมะ แก้ว ธามไทเดินตามห่างๆกับคุณแม่ก็แอบหงุดหงิดใจ
 
 
 
 
“ถึงห้องแล้วยังไงก็ช่วยแยกๆกันหน่อยเถอะค่ะจะได้พักผ่อน เดี๋ยวก็ไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลกัน
พอดี”แก้วพูดขึ้นดักคอบทสนทนาของโทโมะและฟาง
 
 
 
 
“ก็ถึงแล้วไง ถ้าอยากกลับไปอ่ะนะ ก็ไปก่อนดิ จะมาเซ้าซี้อะไร เห็นมั้ยคนเค้าคุยกันอยู่น่ะ”โทโมะรู้
ว่าแก้วไม่พอใจที่ตัวเองคุยกับฟางก็ยิ้มนิดนึงก่อนจะหันไปว่าแก้ว
 
 
 
 
“ใจเย็นๆทั้งโทโมะทั้งแก้วนั่นล่ะ ฟาง โทโมะ ถ้าคุยกันเสร็จแล้วก็กลับไปที่ห้องด้วยนะลูก เดี๋ยว
พรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลกันแล้ว”คุณแม่พูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง
 
 
 
“จริงสิ พรุ่งนี้นี้แล้วนินาที่ต้องออกจากโรงพยาบาล”ฟางพูด
 
 
“ทำไม อยากอยู่ที่นี่รึไง เธอนี่พิลึกคน”โทโมะยิ้มขำกับท่าทางของฟาง
 
 
“ก็พรุ่งนี้ชั้นขอนางพยาบาลว่าชั้นจะตักบาตรให้ป๊อปปี้น่ะสิ”ฟางพูด โทโมะยิ้มกับฟางที่ห่วงใยป๊อปปี้
 
 
 
“งั้นพรุ่งนี้เราก็ทำบุญให้พี่ป๊อปก่อนออกจากโรงพยาบาลสิ”โทโมะพูดแล้วยิ้มกับฟาง ก่อนที่จะแยก
กันกลับห้องใครห้องมัน
 
 
 
 
 
 
“ฟางมาพอดี นี่เพื่อนฟางมาเยี่ยมล่ะ”โฟร์พูดแล้วขี้ไปที่เขื่อนที่ถืออัลบั้มรูปหน้าเครียดๆ
 
 
 
“อ้าวเขื่อน ไปไงมาไงล่ะเนี่ย”ฟางยิ้มทักเขื่อน
 
 
 
“เรามีเรื่องต้องคุยกันนะฟาง”เขื่อนพูดก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปคุยกันที่ระเบียงแล้วปิดกระจกไว้ไม่ให้
ใครได้ยินเสียง
 
 
 
 
“เขื่อนเอารูปที่เราไปเที่ยวบ้านสวนของเฟย์ไปล้างแล้วทำให้เขื่อนเจอบางอย่าง”เขื่อนพูดแล้วกาง
อัลบั้มรูปออกมา เป็นภาพที่เขื่อนถ่ายทุกคนวันก่อน และมาสะดุดที่รูปฟางที่มีเงาคนสีเทาๆอยู่ข้างๆ
 
 
 
 
“ตอนแรกเขื่อนคิดว่ารูปคงเสีย แต่เพราะรูปนี้มันทำให้เขื่อนเห็นชัดว่าเงานี้คือใคร”เขื่อนเอารูปที่
แอบถ่ายฟางตอนดูพระจันทร์แล้วเห็นชักเป็นรูปป๊อปปี้ที่นั่งข้างเธอ และรอบๆตัวป๊อปปี้ที่แสงสีขาว
ล้อมรอบ
 
 
 
 
“อ้าว มึงแอบทำอะไรกับฟางตรงนี้น่ะปิดประตูซะมิดเชียว”โทโมะเดินเปิดประตูกระจกมาทักเขื่อน
และฟางก่อนจะเดินมาหยิบรูปที่เขื่อนถ่ายติดป๊อปปี้มา
 
 
 
 
“นี่เอาดูเลยไอ้โทโมะ นี่พี่มึงยังอยู่ไม่ได้ไปไหนแถมยังอยู่กับพวกเราด้วย”เขื่อนมองไปรอบๆ
 
 
 
 
“เรื่องนี้งั้นหรอ ฟางเธอเล่าทุกอย่างให้เขื่อนฟังสิ”โทโมะพูดแล้วฟางก็จัดการเล่าทุกอย่างให้เขื่อน
ฟัง
 
 
 
 
 
“อ๋อ เรื่องเป็นแบบนี้ นี่แปลกเนาะที่ฟางเห็นวิญญาณป๊อปมันแค่คนเดียว”เขื่อนพูด
 
 
 
“แล้วนี่พี่ป๊อปยังอยู่แถวนี้มั้ยล่ะฟาง กลับมารึยัง”โทโมะพูด
 
 
 
“ไม่อ่ะ ชั้นว่าพรุ่งนี้เราทำบุญให้เค้า รับรองเค้าต้องมาแน่ๆ”ฟางพูด
 
 
 
“ดีเลย ถ้าทำบุญให้ไอ้ป๊อปนะ พรุ่งนี้เขื่อนทำบุญด้วยสิ เผื่อจะส่งผลให้ป๊อปปี้มันกลับมา แม้ว่าเขื่อน
เองจะมองไปเห็นก็เถอะ”เขื่อนพูดแล้วยิ้มๆ
 
 
 
“นายทำบุญ งั้นชั้นโทรชวนเลขายัยแก้วมาอีกคนดีกว่าจะได้ทำบุญร่วมชาติใส่บาตรร่วมขันไปด้วย
เลย”โทโมะแซว
 
 
 
“ไม่มีวัน แค่ชาติเดียวก็เกินพอละ”เขื่อนรีบพูด ทุกคนหัวเราะกับท่าทางของเขื่อนที่ส่ายหน้าเมื่อพูด
ถึงเฟย์ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะคะ โทโมะมาที่นี่ใช่มั้ยคะ”แก้วเดินเข้ามาในห้องของฟางแล้วถามโฟร์และธามไท
 
 
 
“มาถึงก็ไปหาฟางโน่นเลยล่ะครับ ไม่รู้จะคุยกันถูกคออะไรนักหนา”ธามไทชี้ไปที่ระเบียงห้องที่มี
กระจกกันทำให้แก้วเห็นฟางและโทโมะคุยกันถูกคอแล้วหัวเราะอย่างมีความสุข โดยที่ม่านกั้นเขื่อน
ไว้ทำให้แก้วมองไม่เห็นเขื่อน แก้วมองฟางและโทโมะยิ้มให้กันก็กำมือแน่น
 
 
 
 
 
 
 
“มีชั้นคนเดียวยังไม่พองั้นหรอโทโมะ หึ แล้วเราจะได้เห็นดีกันกับพวกที่ชอบแย่งผัวชาวบ้าน”แก้ว
เดินออกจาห้องฟางแล้วพึมพำอย่างหัวเสียก่อนจะกลับห้องไป
 
 
 
 
 
เอ๊ะ เรื่องนี้แก้วจะดี รึจะร้าย แล้วป๊อปปี้ไปไหน ปล่อยให้รีดเดอร์คิดถึงดีกว่า5555
 
 
เมื่อวานไม่ได้อัพเลยรีบมาอัพให้แต่เช้าอย่าลืมเม้นกับโหวตกันน้าาาา