รักเราไม่มีเฮี้ยน

 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปเล่นน้ำกันเถอะฟาง เดี๋ยวเย็นๆค่อยกลับเพราะบ้านสวนชั้นอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองเลย ไปเล่นกัน
เถอะ”เฟย์ชวนฟางไปเล่นน้ำที่ริมคลองด้วยกันก่อน2สาวจะเปลี่ยนใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นไปเล่นน้ำ
 
 
 
 
 
 
“ได้ไงอ่ะ ให้เขื่อนไปเล่นด้วยนะ เดี๋ยวเผื่อว่ายัยเฉิ่มรังแก แกล้งฟางว่าไงอ่ะ”เขื่อนพูดแล้วเดินไป
แทรกระหว่างฟางกับเฟย์
 
 
 
 
“นี่คุณเขื่อน พอเลยนะ ชอบว่าเฟย์จังเลย ถึงเฟย์จะไม่สวยแต่ฟย์ก็ไม่ได้แกล้งใครเหมือนคุณเขื่อน
นะคะ”เฟย์ย้อน
 
 
 
 
“ใคร ใครแกล้ง ถ้าชั้นจะแกล้งก็แกล้งเธอคนเดียวนี่ล่ะ”เขื่อนพูด เฟย์หันขวับไปมอง
 
 
 
 
 
“พอเลยทั้งคู่ ไปเล่นน้ำกันเถอะค่ะ อย่าทะเลาะกันเลย”ฟางดึงเขื่อนและเฟย์ไปเล่นน้ำด้วยกัน
 
 
 
 
“แค่ก อ๊าย คุณเขื่อน นี่แน่ะๆ”เฟย์ที่โดนน้ำสาดมาก็ไม่ยอมแพ้สาดใส่เขื่อนกลับ ฟางที่นั่งเอาเท้า
แช่น้ำก้หัวเราะไปด้วยกับเขื่อนและเฟย์ที่เล่นน้ำกัน
 
 
 
 
 
“นี่ นั่งหัวเราะแบบนี้จะไปสนุกอะไร ไปเล่นบ้างสิ”ป๊อปปี้โผล่มาก็ผลักฟางลงไปในน้ำ
 
 
 
 
 
“แค่กๆ ผลักมาได้นะไอ้บ้า”ฟางร้องแล้วเอามือปาดน้ำที่เกาะอยู่บนหน้า
 
 
 
“ใคร ใครผลักฟางหรอ”เขื่อนและเฟย์หันไปมองหน้า
 
 
 
 
 
“เอ่อ ได้ยินผิดกันแล้วล่ะ ฟางบอกว่า เล่นน้ำด้วยสิ”ฟางโกหกก่อนจะว่ายมาหาเขื่อนและเฟย์โดยที่
หันขวับไปมองป๊อปปี้ที่นั่งแทนฟางแล้วหัวเราะ
 
 
 
 
“ไอ้โทโมะมันจะตื่นรึยังวะเนี่ย สายขนาดนี้ละ ละมาบ่นว่าอยากมาเที่ยวกับเพื่อนๆ”เขื่อนบ่น ฟาง
ได้ยินเข้าก็ชะงักเพราะแก้วเองก็ยังไม่ออกมา บอกว่าจะอาบน้ำนินา
 
 
 
 
 
“งั้นเดี๋ยวฟางไปตามให้นะคะ”ฟางพูด เขื่อนตกใจ
 
 
 
“เอ่อ ฟางอยู่นี่ล่ะ เดี๋ยวโทโมะมันก็ตื่นมาเองล่ะ”เขื่อนรีบห้าม
 
 
“งั้นชั้นไปเองก็ได้แก”ป๊อปปี้ลุกฟางหันขวับไปมองตกใจ
 
 
 
“ไม่ต้อง เอ่อ ฟางหมายถึงว่าไม่เป็นไรหรอกค่ ฟางเองอยากเข้าห้องน้ำพอดี เดี๋ยวมานะคะ”ฟางพูด
แล้วขึ้นจากน้ำก่อนจะเดินไปใกล้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“เอาน่า แกไปตามใช่ว่าแก้วจะเห็นแก ชั้นไปตามให้”ฟางพูดก่อนจะเดินไป ป๊อปปี้มองตามฟางด้วย
ความสงสัยว่าทำไมฟางถีงห้ามจังเวลาเขาไปหาโทโมะกับแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ ยะ อย่า พอแล้วโทโมะ เดี๋ยวพวกข้างนอกสงสัยเอา”แก้วร้องเมื่อโทโมะที่ตื่นแล้วก้มลงซุก
ไซร้แถวเนินอกที่โผล่พ้นผ้าเช็ดตัวแก้ว
 
 
 
 
“หึ ไม่ต้องเอาพวกข้างนอกมาอ้าง ถ้าเธอเกรงใจพวกข้างนอก คงไม่ใส่แค่ผ้าเช็ดตัวแบบนี้มาปลุก
ชั้นหรอก หึ ก็ชั้นไม่ได้ทำการบ้านให้เธอเมื่อคืนคงจะมาทวงล่ะสินะ”โทโมะเยาะ
 
 
 
 
“เปล่านะ โทโมะ ช่วยพูดดีๆกับชั้นหน่อยได้มั้ย ทีกับฟางนายยังพูดดีๆด้วยเลย”แก้วดันอกโทโมะ
ออกแล้วพูด ชายหนุ่มมองแก้วนิ่งไม่พูดอะไร
 
 
 
 
“เพราะฟางไม่ได้หลอกลวงชั้นเหมือนเธอไงล่ะ อย่าพูดมาก”โทโมะดึงแก้วมาอีกครั้งก่อนจะบดจูบ
ลงไปทันทีแก้วเองก็ตกใจก่อนจะเอามือโอบรอบคอโทโมะไว้
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
ฟางทำผ้าเช็ดตัวตกทำให้แก้วและโทโมะหันไปมอง แก้วตกใจเมื่อเห็นฟางเปิดประตูเข้ามาผิดกับ
โทโมะที่มองฟางอย่างไม่รู้สึกอะไร
 
 
 
 
 
“ถ้าป๊อปปี้ยังอยู่ เค้าคงเสียใจมากนะคะที่คนที่เค้ารักที่สุดกำลังทรยศแบบนี้”ฟางพูดนิ่งๆแล้วหัน
หลังเดินไป กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้อีกแล้ว
 
 
 
 
“มะ ไม่ใช่นะ เอ่อ ฟาง ฟังก่อนสิ เธอต้องเข้าใจว่าเมื่อกี้มันแค่อารมณ์ชั่ววูบไม่มีอะไรทั้งน้นล่ะ”แก้ว
รีบพูด โทโมะได้ยินแล้วหัวเราะก่อนจะเดินมาหาแก้วและฟาง
 
 
 
 
“อารมณ์ชั่ววูบงั้นหรอพี่สะใภ้ มาหาชั้นในห้องนี้ก่อนเองแท้ๆ”โทโมะเยาะ
 
 
 
 
“อารมณ์ชั่ววูบของแก้วนี่รวมถึงที่ฝรั่งเศสด้วยม้ย หรือว่าจะรวมถึงในห้องทำงานคืนก่อนที่จะมาบ้าน
สวนของเฟย์ด้วยล่ะ”ฟางที่เหลืออดก็ถามขึ้นมาทันที แก้วอึ้งหันขวับไปหาโทโมะ
 
 
 
 
“ที่โทโมะบอกฟางงั้นหรอ ไหนว่าจะไม่บอกใครไงล่ะ”แก้วว่าโทโมะ
 
 
 
 
“อย่าว่าโทโมะเลย เพราะฟางเองดันทะเล่อทะล่าไปเห็นแก้วกับโทโมะเอง แก้ว ถ้าแก้วเลือกโท
โมะตั้งแต่แรก แล้วแก้วมาทำให้เพื่อนฟางรักทำไม”ฟางถาม
 
 
 
 
“ตอนนั้นมันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ แต่ตอนนี้ ป๊อปปี้ก็ไม่อยู่แล้วเค้าคงไม่โกรธถ้าชั้นจะเริ่มใหม่”แก้วพูด
ฟางนิ่งเงียบ นี่สินะ คนที่แก้วเลือกแล้ว แก้วเลือกที่จะรักโทโมะ
 
 
 
 
“ถ้าจะรักกัน ฟางขอได้มั้ย รอให้เรื่องของป๊อปปี้ซาก่อนได้มั้ย ทำอะไรเห็นแก่หน้าป๊อปปี้บ้างเถอะ
แม้ว่าเค้าจะตายไปแล้วก็ตาม”ฟางพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไปแล้วกุมขมับ นี่ถ้าป๊อปปี้มาพร้อมกับเธอ
แล้วจะทำยังไง
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ปะ ป๊อปปี้”ฟางร้องเมื่อจู่ๆเธอที่นั่งเครียดที่อ่างอาบน้ำถูกป๊อปปี้กุมมือไว้2มือ
 
 
 
“ไปเล่นน้ำเถอะ เขื่อนกับเฟย์กำลังสนุกอยู่เลย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“เอ่อ ป๊อปเข้ามาในบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่หรอ”ฟางลองเสี่ยงที่จะถามดู
 
 
 
 
“เข้ามาตอนที่แก้วบอกว่าแก้วจะเริ่มใหม่”ป๊อปปี้พูด ใจฟางหล่นวูบ หรือว่าป๊อปปี้จะรู้เรื่องแล้ว
 
 
 
“ฟาง ไม่ใช่โทโมะใช่มั้ย”ป๊อปปี้พูดอีกครั้งเมื่อฟางเงียบ ฟางเงยหน้ามองเพื่อนชาย
 
 
 
“เอ่อ ทำไมถึงถามแบบนั้นล่ะ”ฟางถาม
 
 
 
 
“ขั้นเห็นแก้วพูดกับเธอ หน้าห้องโทโมะ ชั้นได้ยินแก้วบอกจะเริ่มใหม่แล้วเธอบอกให้ผ่านเรื่องชั้น
ไปก่อน ฟางชั้นขอบใจแกมากนะที่บอกให้เห็นแก่หน้าชั้นกับแก้ว แต่ไม่ใช่โทโมะน้องชั้นใช่มั้ยคนที่
แก้วจะเริ่มใหม่”ป๊อปปี้กอดฟางแน่นแล้วพูดเสียงสั่น ฟางนิ่งเงียบ
 
 
 
 
 
“อื้อ ไม่ใช่หรอกป๊อป อย่าคิดมากนะ ไม่เป็นไรนะป๊อป ไม่เป็นไร”ฟางพูดแล้วกอดป๊อปปี้ตอบด้วย
ความสงสารและความรู้สึกผิดที่ไม่กล้าบอกป๊อปปี้เพราะกลัวเขาจะเสียใจมากกว่านี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมหายไปนานกันหมดนะ เห้อ”เฟย์ชะเง้อมองหาฟาง แล้วหยิบแว่นที่วางบนฝั่งไปใส่
 
 
 
“เอาน่า เธอะสนใจอะไรนักหนา มาเล่นน้ำต่อเถอะ”เขื่อนพูดแล้วแอบเหล่มองเฟย์ที่เขย่งมองจน
เสื้อยืดเลิกขึ้นมาเห็นหน้าท้องเนียนขาวก็รีบเบือนหน้าหนี
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ คุณเขื่อนะ ชอบแกล้งเฟย์ เฟย์จะรอฟาง”เฟย์พูดแล้วนั่งบนฝั่งรอ
 
 
 
“เรื่องมากอะไรเล่า ลงมาเลย /ว้าย”เขื่อนพูดแล้วดึงฟางลงมาอีกครั้งเฟย์ร้องเมื่อถูกดึงไปอย่างแรง
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
จุ๊บ
 
 
 
เฟย์ที่ถูกเขื่อนกระชากลงไปอย่างแรงทำให้เขื่อนและเฟย์จูบกันในน้ำทันที
 
 
 
 
“ขะ ขอโทษๆ”เขื่อนพูด เฟย์ได้สติมองลงมาที่หน้าอกตัวเองต้องตกใจเมื่อเขื่อนดันเอา2มือตัวเอง
กุมหน้าอกของเธออยู่
 
 
 
 
 
“ไอ้คนลามก”เฟย์พูดแล้วตบหน้าเขื่อนทันทีก่อนจะขึ้นจากน้ำไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาน่า ยิ้มหน่อยสิเฟย์ เขื่อน”ฟางพูดเมื่อทุกคนมาส่งเธอที่คอนโดแต่เขื่อนและเฟย์ยังมึงตึงไม่คุย
กันหลังจากออกมา
 
 
 
 
“ยัยแรมโบ้ตบมาได้ มือรึว่าเท้า”เขื่อนว่า
 
 
 
“หรือจะเอาอีกค่ะ ห้ะ”เฟย์โมโหง้างมือจะตบอีกรอบ
 
 
 
 
“พอ เลย ห้ามทะเลาะกันอีกนะ ฟางไปแล้วนะคะทุกคน สวัสดีค่ะ”ฟางพูดก่อนจะลงรถมาพลางมอง
แก้วที่นั่งเหม่อบนรถเพราะโทโมะเอารถอีกคันเลยกลับมาก่อน
 
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าป๊อป อย่างน้อยที่ผ่านมาแก้วก็เทคแคร์นายดี ถือว่านายกับแก้วมาได้แค่นี้นะ อย่าเศร้าเลย
นะ”ฟางปลลอบป๊อปปี้เมื่อมาถึงห้อง“ขอบใจมากนะแกที่แกไม่ทิ้งชั้นไปไหนฟาง”ป๊อปปี้ยิ้มหงอยๆ
ให้ฟาง ฟางมองแล้วสงสาร
 
 
 
 
“งั้นเอางี้ชั้นมีโดนัทที่แกชอบอ่ะเดี๋ยวชั้นไปเอามาให้แกกินนะ”ฟางพูดแล้วเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหา
โดนัทให้ป๊อปปี้ ส่วนป๊อปปี้มองไปที่หนังสือของแก้วที่ฟางยืมมา ป๊อปปี้หยิบมันมาดูด้วยความคิดถึง
แก้วสุดหัวใจแล้วเปิดมันขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
ภาพของแก้วและโทโมะตกลงมา ป๊อปปี้มองแล้วอึ้ง
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป มีพอนเดอริงด้วยนะ เดี๋ยวชั้นให้แกหมดเลย”ฟางเดินเข้ามาพูดแล้วตกใจเมื่อป๊อปปี้เจอรูปที่
เธอซ่อนแล้ว
 
 
 
 
 
“แกรู้เรื่องนี้มานานแล้วรึยังฟาง”ป๊อปปี้ชูรูปถ่ายขึ้นมาถามฟาง
 
 
 
 
“เอ่อ ป๊อปปี้ คือว่าชั้นอธิบายได้นะ คือว่า”ฟางพยายามจะพูดแต่โดนป๊อปปี้ตวาดเสียงดัง
 
 
 
 
“แกรู้มาตลอด แต่แกก็ยังจะบอกว่าแก้วกับโทโมะไม่มีอะไรกัน ทำไมต้องโกหกชั้นด้วย”ป๊อปปี้ถาม
เสียงดัง
 
 
 
 
“ชั้นกลัวแกเสียใจแค่ชั้นเห็นแกร้องไห้ชั้นก็ไม่กล้าบอกแล้ว”ฟางพูดตามตรง
 
 
 
 
“แล้วมันเป็นเรื่องจริงมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้ตะคอกก่อนจะปารูปนั้นใส่ฟาง แล้วหายตัวไป
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ ไปไหนน่ะ กลับมานะป๊อป”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้หายตัวไปแล้วคิดหนักป๊อปปี้หายไปไหนน่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ารักกันตั้งแต่แรกแล้วมาหลอกชั้นทำไมแก้ว”ป๊อปปี้พูดอย่างเลื่อนลอยก่อนจะเดินมาหยุดที่หน้า
บ้านตัวเองที่แก้วชอบมาค้างบ่อยๆ ชายหนุ่มหายวับเข้ามาในบ้านเพื่อจะเข้าไปในห้องตัวเองที่มีรูป
ถ่ายในสตูดิโอแต่งงานของเขากับแก้ว
 
 
 
 
 
 
“อื้ม อ๊ะ โทโมะ ช้าๆ”เสียงของแก้วดังมากห้องนอนโทโมะทำให้ป๊อปปี้ชะงักก่อนจะเดินมาที่หน้า
ห้องของน้องชาย
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็ต่อจากเมื่อกี้ไง จะรอช้าอะไรล่ะ”โทโมะพูดก่อนจะขบเม้มไปที่หน้าอกสวย
 
 
 
 
“ตะ แต่ว่าเรื่องของฟาง เค้าจะบอกแม่มั้ยกับเรื่องเรา2คน”แก้วพูด
 
 
 
 
“ถึงเวลานั้นมาแล้วค่อยคิดกันเถอะน่า ตอนนี้ชั้นไม่ไหวแล้ว”โทโมะพูดจบก็สอดใส่แกนกายตัวเอง
เข้าไปทันที
 
 
 
 
 
“อ๊ะ โทโมะ อ๊ะๆ”แก้วร้องครางไม่เป็นจังหวะกับสัมผัสที่โทโมะมอบให้ ป๊อปปี้เดินทะลุเข้ามาในห้อง
น้องชายแล้วเห็นภาพบาดตาบาดใบนเตียงที่น้องชายและคนรักของเขาเปลือยเปล่ากำลังทำกิจกรรม
รักกันอย่างร้อนแรง
 
 
 
 
 
“ถ้ารักกันแล้วทำไมไม่บอกชั้นตั้งแต่แรกล่ะแก้ว”ป๊อปปี้พูดทั้งน้ำตาก่อนจะหายวับไป
 
 
 
 
 
และแล้วป๊อปปี้ก็รู้ความจริงสมใจรีดเดอร์ทุกคน5555555
 
 
 
เม้นกับโหวตหน่อยนะจ้ะ ให้กำลังใจไรเตอร์