รักเราไม่มีเฮี้ยน

9.9

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 01.33 น.

  45 ตอน
  566 วิจารณ์
  103.34K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2557 22.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

17) ความเสียใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปเล่นน้ำกันเถอะฟาง เดี๋ยวเย็นๆค่อยกลับเพราะบ้านสวนชั้นอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองเลย ไปเล่นกัน

เถอะ”เฟย์ชวนฟางไปเล่นน้ำที่ริมคลองด้วยกันก่อน2สาวจะเปลี่ยนใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นไปเล่นน้ำ

 

 

 

 

 

 

“ได้ไงอ่ะ ให้เขื่อนไปเล่นด้วยนะ เดี๋ยวเผื่อว่ายัยเฉิ่มรังแก แกล้งฟางว่าไงอ่ะ”เขื่อนพูดแล้วเดินไป

แทรกระหว่างฟางกับเฟย์

 

 

 

 

“นี่คุณเขื่อน พอเลยนะ ชอบว่าเฟย์จังเลย ถึงเฟย์จะไม่สวยแต่ฟย์ก็ไม่ได้แกล้งใครเหมือนคุณเขื่อน

นะคะ”เฟย์ย้อน

 

 

 

 

“ใคร ใครแกล้ง ถ้าชั้นจะแกล้งก็แกล้งเธอคนเดียวนี่ล่ะ”เขื่อนพูด เฟย์หันขวับไปมอง

 

 

 

 

 

“พอเลยทั้งคู่ ไปเล่นน้ำกันเถอะค่ะ อย่าทะเลาะกันเลย”ฟางดึงเขื่อนและเฟย์ไปเล่นน้ำด้วยกัน

 

 

 

 

“แค่ก อ๊าย คุณเขื่อน นี่แน่ะๆ”เฟย์ที่โดนน้ำสาดมาก็ไม่ยอมแพ้สาดใส่เขื่อนกลับ ฟางที่นั่งเอาเท้า

แช่น้ำก้หัวเราะไปด้วยกับเขื่อนและเฟย์ที่เล่นน้ำกัน

 

 

 

 

 

“นี่ นั่งหัวเราะแบบนี้จะไปสนุกอะไร ไปเล่นบ้างสิ”ป๊อปปี้โผล่มาก็ผลักฟางลงไปในน้ำ

 

 

 

 

 

“แค่กๆ ผลักมาได้นะไอ้บ้า”ฟางร้องแล้วเอามือปาดน้ำที่เกาะอยู่บนหน้า

 

 

 

“ใคร ใครผลักฟางหรอ”เขื่อนและเฟย์หันไปมองหน้า

 

 

 

 

 

“เอ่อ ได้ยินผิดกันแล้วล่ะ ฟางบอกว่า เล่นน้ำด้วยสิ”ฟางโกหกก่อนจะว่ายมาหาเขื่อนและเฟย์โดยที่

หันขวับไปมองป๊อปปี้ที่นั่งแทนฟางแล้วหัวเราะ

 

 

 

 

“ไอ้โทโมะมันจะตื่นรึยังวะเนี่ย สายขนาดนี้ละ ละมาบ่นว่าอยากมาเที่ยวกับเพื่อนๆ”เขื่อนบ่น ฟาง

ได้ยินเข้าก็ชะงักเพราะแก้วเองก็ยังไม่ออกมา บอกว่าจะอาบน้ำนินา

 

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวฟางไปตามให้นะคะ”ฟางพูด เขื่อนตกใจ

 

 

 

“เอ่อ ฟางอยู่นี่ล่ะ เดี๋ยวโทโมะมันก็ตื่นมาเองล่ะ”เขื่อนรีบห้าม

 

 

“งั้นชั้นไปเองก็ได้แก”ป๊อปปี้ลุกฟางหันขวับไปมองตกใจ

 

 

 

“ไม่ต้อง เอ่อ ฟางหมายถึงว่าไม่เป็นไรหรอกค่ ฟางเองอยากเข้าห้องน้ำพอดี เดี๋ยวมานะคะ”ฟางพูด

แล้วขึ้นจากน้ำก่อนจะเดินไปใกล้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“เอาน่า แกไปตามใช่ว่าแก้วจะเห็นแก ชั้นไปตามให้”ฟางพูดก่อนจะเดินไป ป๊อปปี้มองตามฟางด้วย

ความสงสัยว่าทำไมฟางถีงห้ามจังเวลาเขาไปหาโทโมะกับแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ ยะ อย่า พอแล้วโทโมะ เดี๋ยวพวกข้างนอกสงสัยเอา”แก้วร้องเมื่อโทโมะที่ตื่นแล้วก้มลงซุก

ไซร้แถวเนินอกที่โผล่พ้นผ้าเช็ดตัวแก้ว

 

 

 

 

“หึ ไม่ต้องเอาพวกข้างนอกมาอ้าง ถ้าเธอเกรงใจพวกข้างนอก คงไม่ใส่แค่ผ้าเช็ดตัวแบบนี้มาปลุก

ชั้นหรอก หึ ก็ชั้นไม่ได้ทำการบ้านให้เธอเมื่อคืนคงจะมาทวงล่ะสินะ”โทโมะเยาะ

 

 

 

 

“เปล่านะ โทโมะ ช่วยพูดดีๆกับชั้นหน่อยได้มั้ย ทีกับฟางนายยังพูดดีๆด้วยเลย”แก้วดันอกโทโมะ

ออกแล้วพูด ชายหนุ่มมองแก้วนิ่งไม่พูดอะไร

 

 

 

 

“เพราะฟางไม่ได้หลอกลวงชั้นเหมือนเธอไงล่ะ อย่าพูดมาก”โทโมะดึงแก้วมาอีกครั้งก่อนจะบดจูบ

ลงไปทันทีแก้วเองก็ตกใจก่อนจะเอามือโอบรอบคอโทโมะไว้

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

ฟางทำผ้าเช็ดตัวตกทำให้แก้วและโทโมะหันไปมอง แก้วตกใจเมื่อเห็นฟางเปิดประตูเข้ามาผิดกับ

โทโมะที่มองฟางอย่างไม่รู้สึกอะไร

 

 

 

 

 

“ถ้าป๊อปปี้ยังอยู่ เค้าคงเสียใจมากนะคะที่คนที่เค้ารักที่สุดกำลังทรยศแบบนี้”ฟางพูดนิ่งๆแล้วหัน

หลังเดินไป กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้อีกแล้ว

 

 

 

 

“มะ ไม่ใช่นะ เอ่อ ฟาง ฟังก่อนสิ เธอต้องเข้าใจว่าเมื่อกี้มันแค่อารมณ์ชั่ววูบไม่มีอะไรทั้งน้นล่ะ”แก้ว

รีบพูด โทโมะได้ยินแล้วหัวเราะก่อนจะเดินมาหาแก้วและฟาง

 

 

 

 

“อารมณ์ชั่ววูบงั้นหรอพี่สะใภ้ มาหาชั้นในห้องนี้ก่อนเองแท้ๆ”โทโมะเยาะ

 

 

 

 

“อารมณ์ชั่ววูบของแก้วนี่รวมถึงที่ฝรั่งเศสด้วยม้ย หรือว่าจะรวมถึงในห้องทำงานคืนก่อนที่จะมาบ้าน

สวนของเฟย์ด้วยล่ะ”ฟางที่เหลืออดก็ถามขึ้นมาทันที แก้วอึ้งหันขวับไปหาโทโมะ

 

 

 

 

“ที่โทโมะบอกฟางงั้นหรอ ไหนว่าจะไม่บอกใครไงล่ะ”แก้วว่าโทโมะ

 

 

 

 

“อย่าว่าโทโมะเลย เพราะฟางเองดันทะเล่อทะล่าไปเห็นแก้วกับโทโมะเอง แก้ว ถ้าแก้วเลือกโท

โมะตั้งแต่แรก แล้วแก้วมาทำให้เพื่อนฟางรักทำไม”ฟางถาม

 

 

 

 

“ตอนนั้นมันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ แต่ตอนนี้ ป๊อปปี้ก็ไม่อยู่แล้วเค้าคงไม่โกรธถ้าชั้นจะเริ่มใหม่”แก้วพูด

ฟางนิ่งเงียบ นี่สินะ คนที่แก้วเลือกแล้ว แก้วเลือกที่จะรักโทโมะ

 

 

 

 

“ถ้าจะรักกัน ฟางขอได้มั้ย รอให้เรื่องของป๊อปปี้ซาก่อนได้มั้ย ทำอะไรเห็นแก่หน้าป๊อปปี้บ้างเถอะ

แม้ว่าเค้าจะตายไปแล้วก็ตาม”ฟางพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไปแล้วกุมขมับ นี่ถ้าป๊อปปี้มาพร้อมกับเธอ

แล้วจะทำยังไง

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ปะ ป๊อปปี้”ฟางร้องเมื่อจู่ๆเธอที่นั่งเครียดที่อ่างอาบน้ำถูกป๊อปปี้กุมมือไว้2มือ

 

 

 

“ไปเล่นน้ำเถอะ เขื่อนกับเฟย์กำลังสนุกอยู่เลย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“เอ่อ ป๊อปเข้ามาในบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่หรอ”ฟางลองเสี่ยงที่จะถามดู

 

 

 

 

“เข้ามาตอนที่แก้วบอกว่าแก้วจะเริ่มใหม่”ป๊อปปี้พูด ใจฟางหล่นวูบ หรือว่าป๊อปปี้จะรู้เรื่องแล้ว

 

 

 

“ฟาง ไม่ใช่โทโมะใช่มั้ย”ป๊อปปี้พูดอีกครั้งเมื่อฟางเงียบ ฟางเงยหน้ามองเพื่อนชาย

 

 

 

“เอ่อ ทำไมถึงถามแบบนั้นล่ะ”ฟางถาม

 

 

 

 

“ขั้นเห็นแก้วพูดกับเธอ หน้าห้องโทโมะ ชั้นได้ยินแก้วบอกจะเริ่มใหม่แล้วเธอบอกให้ผ่านเรื่องชั้น

ไปก่อน ฟางชั้นขอบใจแกมากนะที่บอกให้เห็นแก่หน้าชั้นกับแก้ว แต่ไม่ใช่โทโมะน้องชั้นใช่มั้ยคนที่

แก้วจะเริ่มใหม่”ป๊อปปี้กอดฟางแน่นแล้วพูดเสียงสั่น ฟางนิ่งเงียบ

 

 

 

 

 

“อื้อ ไม่ใช่หรอกป๊อป อย่าคิดมากนะ ไม่เป็นไรนะป๊อป ไม่เป็นไร”ฟางพูดแล้วกอดป๊อปปี้ตอบด้วย

ความสงสารและความรู้สึกผิดที่ไม่กล้าบอกป๊อปปี้เพราะกลัวเขาจะเสียใจมากกว่านี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมหายไปนานกันหมดนะ เห้อ”เฟย์ชะเง้อมองหาฟาง แล้วหยิบแว่นที่วางบนฝั่งไปใส่

 

 

 

“เอาน่า เธอะสนใจอะไรนักหนา มาเล่นน้ำต่อเถอะ”เขื่อนพูดแล้วแอบเหล่มองเฟย์ที่เขย่งมองจน

เสื้อยืดเลิกขึ้นมาเห็นหน้าท้องเนียนขาวก็รีบเบือนหน้าหนี

 

 

 

“ไม่เอาอ่ะ คุณเขื่อนะ ชอบแกล้งเฟย์ เฟย์จะรอฟาง”เฟย์พูดแล้วนั่งบนฝั่งรอ

 

 

 

“เรื่องมากอะไรเล่า ลงมาเลย /ว้าย”เขื่อนพูดแล้วดึงฟางลงมาอีกครั้งเฟย์ร้องเมื่อถูกดึงไปอย่างแรง

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

จุ๊บ

 

 

 

เฟย์ที่ถูกเขื่อนกระชากลงไปอย่างแรงทำให้เขื่อนและเฟย์จูบกันในน้ำทันที

 

 

 

 

“ขะ ขอโทษๆ”เขื่อนพูด เฟย์ได้สติมองลงมาที่หน้าอกตัวเองต้องตกใจเมื่อเขื่อนดันเอา2มือตัวเอง

กุมหน้าอกของเธออยู่

 

 

 

 

 

“ไอ้คนลามก”เฟย์พูดแล้วตบหน้าเขื่อนทันทีก่อนจะขึ้นจากน้ำไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่า ยิ้มหน่อยสิเฟย์ เขื่อน”ฟางพูดเมื่อทุกคนมาส่งเธอที่คอนโดแต่เขื่อนและเฟย์ยังมึงตึงไม่คุย

กันหลังจากออกมา

 

 

 

 

“ยัยแรมโบ้ตบมาได้ มือรึว่าเท้า”เขื่อนว่า

 

 

 

“หรือจะเอาอีกค่ะ ห้ะ”เฟย์โมโหง้างมือจะตบอีกรอบ

 

 

 

 

“พอ เลย ห้ามทะเลาะกันอีกนะ ฟางไปแล้วนะคะทุกคน สวัสดีค่ะ”ฟางพูดก่อนจะลงรถมาพลางมอง

แก้วที่นั่งเหม่อบนรถเพราะโทโมะเอารถอีกคันเลยกลับมาก่อน

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าป๊อป อย่างน้อยที่ผ่านมาแก้วก็เทคแคร์นายดี ถือว่านายกับแก้วมาได้แค่นี้นะ อย่าเศร้าเลย

นะ”ฟางปลลอบป๊อปปี้เมื่อมาถึงห้อง“ขอบใจมากนะแกที่แกไม่ทิ้งชั้นไปไหนฟาง”ป๊อปปี้ยิ้มหงอยๆ

ให้ฟาง ฟางมองแล้วสงสาร

 

 

 

 

“งั้นเอางี้ชั้นมีโดนัทที่แกชอบอ่ะเดี๋ยวชั้นไปเอามาให้แกกินนะ”ฟางพูดแล้วเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหา

โดนัทให้ป๊อปปี้ ส่วนป๊อปปี้มองไปที่หนังสือของแก้วที่ฟางยืมมา ป๊อปปี้หยิบมันมาดูด้วยความคิดถึง

แก้วสุดหัวใจแล้วเปิดมันขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

ภาพของแก้วและโทโมะตกลงมา ป๊อปปี้มองแล้วอึ้ง

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป มีพอนเดอริงด้วยนะ เดี๋ยวชั้นให้แกหมดเลย”ฟางเดินเข้ามาพูดแล้วตกใจเมื่อป๊อปปี้เจอรูปที่

เธอซ่อนแล้ว

 

 

 

 

 

“แกรู้เรื่องนี้มานานแล้วรึยังฟาง”ป๊อปปี้ชูรูปถ่ายขึ้นมาถามฟาง

 

 

 

 

“เอ่อ ป๊อปปี้ คือว่าชั้นอธิบายได้นะ คือว่า”ฟางพยายามจะพูดแต่โดนป๊อปปี้ตวาดเสียงดัง

 

 

 

 

“แกรู้มาตลอด แต่แกก็ยังจะบอกว่าแก้วกับโทโมะไม่มีอะไรกัน ทำไมต้องโกหกชั้นด้วย”ป๊อปปี้ถาม

เสียงดัง

 

 

 

 

“ชั้นกลัวแกเสียใจแค่ชั้นเห็นแกร้องไห้ชั้นก็ไม่กล้าบอกแล้ว”ฟางพูดตามตรง

 

 

 

 

“แล้วมันเป็นเรื่องจริงมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้ตะคอกก่อนจะปารูปนั้นใส่ฟาง แล้วหายตัวไป

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ ไปไหนน่ะ กลับมานะป๊อป”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้หายตัวไปแล้วคิดหนักป๊อปปี้หายไปไหนน่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ารักกันตั้งแต่แรกแล้วมาหลอกชั้นทำไมแก้ว”ป๊อปปี้พูดอย่างเลื่อนลอยก่อนจะเดินมาหยุดที่หน้า

บ้านตัวเองที่แก้วชอบมาค้างบ่อยๆ ชายหนุ่มหายวับเข้ามาในบ้านเพื่อจะเข้าไปในห้องตัวเองที่มีรูป

ถ่ายในสตูดิโอแต่งงานของเขากับแก้ว

 

 

 

 

 

 

“อื้ม อ๊ะ โทโมะ ช้าๆ”เสียงของแก้วดังมากห้องนอนโทโมะทำให้ป๊อปปี้ชะงักก่อนจะเดินมาที่หน้า

ห้องของน้องชาย

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็ต่อจากเมื่อกี้ไง จะรอช้าอะไรล่ะ”โทโมะพูดก่อนจะขบเม้มไปที่หน้าอกสวย

 

 

 

 

“ตะ แต่ว่าเรื่องของฟาง เค้าจะบอกแม่มั้ยกับเรื่องเรา2คน”แก้วพูด

 

 

 

 

“ถึงเวลานั้นมาแล้วค่อยคิดกันเถอะน่า ตอนนี้ชั้นไม่ไหวแล้ว”โทโมะพูดจบก็สอดใส่แกนกายตัวเอง

เข้าไปทันที

 

 

 

 

 

“อ๊ะ โทโมะ อ๊ะๆ”แก้วร้องครางไม่เป็นจังหวะกับสัมผัสที่โทโมะมอบให้ ป๊อปปี้เดินทะลุเข้ามาในห้อง

น้องชายแล้วเห็นภาพบาดตาบาดใบนเตียงที่น้องชายและคนรักของเขาเปลือยเปล่ากำลังทำกิจกรรม

รักกันอย่างร้อนแรง

 

 

 

 

 

“ถ้ารักกันแล้วทำไมไม่บอกชั้นตั้งแต่แรกล่ะแก้ว”ป๊อปปี้พูดทั้งน้ำตาก่อนจะหายวับไป

 

 

 

 

 

และแล้วป๊อปปี้ก็รู้ความจริงสมใจรีดเดอร์ทุกคน5555555

 

 

 

เม้นกับโหวตหน่อยนะจ้ะ ให้กำลังใจไรเตอร์

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา