รักเราไม่มีเฮี้ยน

 

 

 

 

 

 

 

 “เดี๋ยวฟางช่วยค่ะคุณแม่”ฟางเดินมาช่วยแม่ของป๊อปปี้เสิร์ฟน้ำในงานศพของเพื่อนรัก นี่ไม่ได้เจอ

กันเกือบ7ปีนับตั้งแต่เรียนจบมัธยมจากโรงเรียนกันไป พอมาเจออีกครั้ง เธอกับเพื่อนรักของเธอก็

อยู่กันคนละโลกไปซะแล้ว

 

 

 

 

“ขอบคุณหนูฟางมากนะลูกที่มาช่วยงานศพตาป๊อปทุกคืนเลย”แม่ของป๊อปปี้ขอบคุณฟางเมื่อเอา

ถาดน้ำมาเก็บกับเธอ

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฟางกับป๊อปเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อนุบาลแล้วค่ะมีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกันอยู่

แล้ว”ฟางยิ้มให้กับแม่ของป๊อปปี้

 

 

“ฮือๆ แม่ดีใจแทนป๊อปเค้าจริงๆที่มีเพื่อนที่ดีแบบหนูแบบนี้ เสียดายทำไมลูกของแม่ต้องมาอายุสั้น

แบบนี้ด้วย”แม่ป๊อปปี้ปล่อยโฮร้องไห้ออกมา ฟางรีบเข้าไปปลอบแม่เพื่อนรักทันที

 

 

 

“แม่อย่าร้องไห้สิคะ วันนี้ก็วันเผาแล้วเดี๋ยวป๊อปจะไม่ไปสู่สุขคตินะคะ อย่าร้องนะคะแม่”ฟางกอด

ปลอบแม่ของป๊อปปี้ ไม่ใช่แค่แม่ของเขาที่เสียใจ เธอเองก็เสียใจเหมือนกันที่รู้ข่าวเพื่อนรักของเธอ

จากไปไม่มีวันกลับแบบนี้

 

 

 

“แม่คะ ได้เวลาวางดอกไม้จันทน์แล้วค่ะ”แก้วว่าที่เจ้าสาวของป๊อปปี้เดินมาหาแม่ของป๊อปปี้เพื่อ

บอกว่าได้เวลาที่วางดอกไม้จันทน์ให้ลูกชายแล้ว

 

 

“ฟางเองก็ไปด้วยสิคะ ในฐานะเพื่อนที่สำคัญที่สุดของป๊อปเค้า”แก้วยิ้มก่อนจะให้ฟางไปหยิบ

ดอกไม้จันทน์แล้วเดินขึ้นไปไว้ที่โลงศพของป๊อปปี้ ฟางเปิดกระเป๋าตัวเองแล้วเอาดอกกุกลาบแดง

แห้งที่ป๊อปปี้เคยเอาให้เธอตอนที่เรียนเอาออกมาด้วย

 

 

 

 

“อะไรเนี่ยแก”ฟางปิดหนังสือแล้วมองดอกกุหลาบที่ป๊อปปี้เอามายื่นให้ฟางในวันวาเลนไทน์ที่

โรงเรียน

 

 

 

“Happy Valentineไง รับไปสิ”ป๊อปปี้ยื่นดอกไม้ให้ฟางแล้วนั่งลงข้างๆที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ที่เป็น

โต้ะประจำของเขาและเธอที่ชอบมานั่งทำการบ้านด้วยกันที่นี่ทุกเช้าก่อนเข้าเรียน

 

 

“แหม นึกไงให้ชั้นเนี่ยไม่เอาไปให้น้องพิม ดรัมเมเยอร์คนสวยล่ะ เห็นแกตามจีบไม่ใช่หรอ”ฟางพูด

 

 

“เอาให้แล้วนี่น่ะเหลือเลยเอาให้”ป๊อปปี้พูด ฟางหมั่นไส้จึงเอาสมุดการบ้านฟาดใส่ป๊อปปี้ไปทีนึง

 

 

“นี่เห็นชั้นมีค่าแค่ของเหลืองั้นหรอ ดีต่อจากนี้ไปแกทำการบ้านเองคนเดียวเลย”ฟางโมโหจะเดินหนี

 

 

“โอ๋ๆ ไม่เอาดิไม่งอน ล้อเล่นเฉยๆอย่างอนดิฟาง น้าๆๆ หายงอนนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบคุกเข่าเอา

ดอกไม้ยื่นให้ฟางทันทีท่ามกลางนักเรียนในโรงเรียนที่มองป๊อปปี้และฟางแล้วพากันซุบซิบ

 

 

 

“ป๊อปพอเลย ลุกขึ้นมา อายเค้า”ฟางรีบบอก

 

 

“โนว เวย์ แกต้องหายงอนแล้วรับดอกไม้จากชั้นไปก่อนดิ”ป๊อปปี้ยังยืนยันคำเดิม

 

 

“ป๊อปปี้ลุกขึ้นเลยเดี๋ยวนะ ไม่งั้นชั้นไม่หายงอน”ฟางรีบพูดแล้วแก้มแดงจัด

 

 

“หายงอนนะครับฟางน้า ป๊อปผิดไปแล้วๆ”ป๊อปปี้รีบง้อฟางเสียงดังจนทุกคนเริ่มมารุมคู่ของป๊อปปี้กับ

ฟางแล้ว

 

 

 

“พอแล้วๆ ฟางยอมแล้ว หายงอนแล้ว”ฟางรีบพูดแล้วรับดอกกุหลาบแดงจากมือป๊อปปี้ไป

 

 

“ก็แค่เนี้ย”ป๊อปปี้ลุกขึ้นแล้วยิ้มให้กับฟาง

 

 

“เดี๋ยวสาวๆแกก็ได้มารุมตบชั้นพอดีแกทำแบบนี้กับชั้นเนี่ย”ฟางพูดแล้วมองดอกกุหลาบดอกโตที่

ป๊อปปี้ให้

 

 

 

“เอาน่า เค้ารู้กันทั้งโรงเรียนแล้วว่าแกกับชั้นเราเป็นเพื่อนกัน แถมชั้นไม่ใช่สเปคแก แกไม่ใช่สเป

คชั้นจริงป้ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนจะกอดคอกับฟางตามความเคยชิน

 

 

“พอเลยๆ แล้วถามจริงดอกนี้มันเป็นของเหลืองั้นหรอ”ฟางพูดเศร้าๆ

 

 

 

“เหลือบ้าอะไรดอกละตั้ง100เชียวนะ”ป๊อปปี้ขำก่อนจะบีบจมูกฟางอย่างหมั่นเขี้ยว

 

 

“ละแกเอามาให้ชั้นทำไมล่ะ”ฟางรีบถาม

 

 

“ก็ถือว่าเป็นการขอบคุณแกไงล่ะฟาง ขอบคุณที่แกเป็นเพื่อนชั้นมาตั้งแต่อนุบาลจนจะจบม.6อยู่

แล้วเนี่ยแกก็ไม่ทิ้งชั้นไปไหนเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

 

“ขอบคุณชั้นอย่างอื่นก็ได้ เลี้ยงข้าว พาไปดูหนังอะไรแบบนี้”ฟางพูด

 

 

“งั้นหรอ แต่วันนี้มันวาเลนไทน์ไงแกเลยเอาให้เนี่ย แล้วเย็นนี้พาไปเลี้ยงไอติม ไม่เอาหรอๆ”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

“แหม ตอนเย็นไม่ไปเดทกับสาวๆแฟนคลับนายหรอ ป๊อปปี้”ฟางกอดอกมองอย่างหมั่นไส้

 

 

“ไม่อ่ะ เดทมาทุกปีละ แล้วต้องมาเห็นแกกลับบ้านคนเดียวฉลองวาเลนไทน์หงอยอ่านะ ไม่เอา

หรอกปีนี้ขอฉลองกับเพื่อนรักละกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดคอฟางพาเดินเข้าไปในห้องเรียน

 

 

“ป๊อปปี้ไม่ต้องโอบก็ได้เดี๋ยวเค้าก็หาว่าเป็นแฟนกันหรอก”ฟางหน้าแดงแล้วรีบพูด

 

 

“ก็ดีออก หนุ่มหน้าตาดีอันดับ1ของโรงเรียนกับสาวเรียนเก่งอันดับ1ของโรงเรียนคบกัน เนาะ”ป๊อปปี้

ยิ้มกวนๆ

 

 

“ไอ้บ้า พอเลย เป็นแฟนกับแกมีหวังไม่มีความสุขต้องมานั่งระแวงแกกับสาวๆ”ฟางพูด

 

 

“แต่ผมรักใครแล้วรักจริงนะครับ”ป๊อปปี้หันมาสบตาหวานให้กับฟาง ทำเอาฟางที่มองตาป๊อปปี้แล้ว

ใจเต้นรัว

 

 

 

“เข้าใจมั้ย ไอ้เพื่อนเลิฟ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะขยี้ผมฟางแล้วหัวเราะ

 

 

“ไอ้บ้าป๊อปไปเลยนะ”ฟางผลักป๊อปปี้ออกจากตัวเธอก่อนจะวิ่งไล่ป๊อปปี้ที่หนีเข้าห้องน้ำชายไป ฟาง

เข้าไปไม่ได้จึงเดินกลับมาในห้องเรียน

 

 

 

 

“แต้งกิ้วนะ”ฟางยิ้มกับดอกไม้แล้วเอาดอกไม้นั้นเก็บเข้ากระเป๋านักเรียนตัวเอง

 

 

 

 

“หลับให้สบายนะเพื่อนรัก”ฟางพูดเมื่อเค้าเปิดโรงศพมาแล้วฟางก็เอาดอกกุหลาบแดงแห้งๆที่เก็บ

ไว้มาตลอดใส่ไปในโลง ฟางมองป๊อปปี้ที่หลับตานิ่งสงบแล้วใจหาย นี่เขาไม่ได้เน่าเปื่อยไปกาล

เวลาเลย ฟิ้ว เหมือนสายลมผัดผ่านด้านหลังฟางไป ฟางหันกลับไปมองแล้วไม่มีใครก็ส่ายหน้าก่อน

จะเดินลงมา

 

 

 

“ขอทางด้วยนะคะ คือเราจะต้องปิดฝาโลงแล้วค่ะ”แก้วพูดก่อนจะเอาฝาโลงปิดให้ป๊อปปี้อีกครั้ง แม่

ป๊อปปี้ร้องไห้หนักเมื่อวางดอกไม้จันทน์เสร็จหมดแล้วก่อนจะพาเข้าเตาเผาไปแล้วควันไฟก็ลอย

โขมงออกมาจากป่องไฟ แม่ป๊อปปี้ทรุดร้องไห้ออกมา“แม่คะไม่ร้องนะคะ ป๊อปเค้าไปสบาย

แล้ว”ฟางพยุงแม่ป๊อปปี้ไม่ให้ร้องไห้

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ”แก้วรับทิชชู่มาจากโทโมะ น้องชายต่างพ่อของป๊อปปี้

 

 

 

“ไม่ต้องเสียใจนะครับ พี่ป๊อปไปสบายแล้ว”โทโมะมองแก้วแล้วยิ้ม แก้วมองนิดนึงก่อนจะเบือนหน้า

หนี แล้วเวลาผ่านไปจนคนเริ่มออกจากงานศพจนเหลือแค่ฟาง แม่ป๊อปปี้ แก้วและโทโมะ

 

 

“งั้นเดี๋ยวฟางขอตัวกลับเลยนะคะ เพราะเดี๋ยวต้องขนของย้ายเข้าคอนโดใหม่อยู่น่ะคะ”ฟางไหว้ลา

ทุกคนก่อนจะเดินไปโบกแท็กซี่

 

 

 

 

 

“ฟาง”เสียงเรียกของป๊อปปี้ทำให้ฟางที่กำลังจะออกจากประตูวัดชะงัก พอหันกลับมาไม่มีใครก็ส่าย

หน้า

 

 

 

“สงสัยหูแว่วไปล่ะมั้ง”ฟางพูดกับตัวเองแล้วเดินออกวัดไปโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครมองฟางมาจาก

ศาลา

 

 

 

 

 

“อะไรกันเนี่ยฟ้าก็ยังไม่มืดทำไมไม่มีแกซี่เลยล่ะ”ฟางกอดอกบ่นเพราะเดินมาเรื่อยๆแล้วก็ยังไม่มีรถ

แท็กซี่หรือ2แถวเลย

 

 

 

“ไปหมู่บ้านXXXค่ะ”ฟางพูดเมื่อโบกแท็กซี่ได้แล้วนั่งรถมาเรื่อยๆพลางมองบรรยากาศรอบเมืองยาม

เย็นแล้วถอนหายใจก่อนจะมองรูปในไอโฟนที่เธอเซฟรูปของเธอกับป๊อปปี้สมัยเรียนด้วยกัน จากนี้

ไม่มีแล้วสินะ

 

 

 

 

“เห้ย”คนขับรถแท็กซี่ร้อง และก่อนที่ทุกอย่างจะเกิดอะไรต่อไป รถแท๊กซี่ที่ถูกรถ10ล้อตัดหน้า

ลอยคว้างกลางอากาศแล้วล้มคว่ำ เหมือนมีมือมาดึงให้ฟางออกจากประตูรถที่ปลิวออกไปแล้วล้มลง

กับพื้น และแท๊กซี่ก็ระเบิด

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟาง อย่าเป็นอะไรนะฟาง”เสียงที่คุ้นหูทำให้ฟางพยายามปรือตามอง นี่เธอคงจะต้องในไป

สินะ หรือว่าเธอตายแล้ว

 

 

 

 

“ปะ ป๊อปปี้”ฟางมองเห็นเพื่อนที่เธอพึ่งไปงานศพแล้วสลบไป

 

 

 

“ฟางๆ ใครก็ได้ช่วยเพื่อนผมด้วย”เสียงของป๊อปปี้พยายามตะโกนให้ทุกคนช่วยแล้วกันมามองฟาง

ที่ตัวมีแต่เลือดและเลือดเต็มหน้าเธอจนน่ากลัว

 

 

 

 

 

 

คือจริงๆแล้วเรื่องนี้มันเป็นเรื่องสนุกนะ เราอยากลองเปลี่ยนแนวดูถ้าเกิดพระเอกเราตาย

ตั้งแต่ตอนแรกเลยจะเป็นยังไง ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้หน่อยน้าาาา