อลเวงรักสุดรั่ว ♥

          อ้าวสวัสดีครับเพื้อนๆพี่ๆน้องๆทั้งหลายผมชื่อ..ชื่ออะไรหว่า? 5555 ผมชื่อนายบริพัค  ธนกรณ์ ชื่อเล่นชื่อพรีมครับบ เพื่อนๆคงอยากรู้ใช่ไหมครับว่าผมคือใคร ครับผมก็อยากเหมือนกันว่าผมคือใคร(*พูดอะไรของแกห๊าา*)ก็ไรท์ไม่ยอมบอกผมนินาา ดูดิไรท์แกล้งผมมมม  . โดนลากไปเก็บ
 
 
สวัสดีครับผม กานต์  กันตพัตร   อัตตะบริหาร ยินดีที่ได้รู้จัก ^^
 
 
 
 
 
เข้าสู่บทนำพรีมpast
"โอ๊ะ .. โอ๊ย"ผมโอดครวนออกมาเพราะความเจ็บที่เเล่นริ้วมาจากเอว/สะโพกของผมผมหันไปข้างๆ ก็เจอคนๆหนึ่งใครไม่รุ้หล่อเหี้ยๆเลย(*แรดแต่บทนำไมดีนะพรีม*)พรัมจาเอาาาาจมูกโด่งเป็นสันคิ้วหนาเรียงตัวโค้งสวยริมฝีปากไม่หนาหรือไม่บางจนเกินไปผมสีน้ำตาลเข้มโอ้วเทพบุตรชัดๆเลยอ่า
 
"อื้ออ" ชะ ชิบหายแล้วไงแม่งเทพบุตรกูตื่นผมรีบคลานลงจากเตียงแต่...สังขาลไม่ให้อ่า
ตุบบ(เสียงพรีมตกเตียง)
 
 
"โอ้ยย แม่งเอ้ยตกมาได้ไงว่ะโง่ชิบหายเลกู"เหยดดดไอ่เทพบุตรกูตื่นแล้วจ้องกูตาเป็นมันส์เลยสึด
 
 
"เอ่อ ขะ ขอโทดครับที่มาส่งเสียงดัง จะปะ ไปเด่วนี้เเหละครับ"ว่าแล้วผมก็คลานออกไป
 
 
"เด่วก่อน นายน่ะมานี่สิ ภรรยาของผม"ไอ่หน้าหล่อนั่นควักมือเรียกผมยิกๆ 
 
 
"เอ่อออ..."อายสิครับอายเว้ยใครภรรยาเมิงฮึก กูอ่ยมากเลยบอกตรง
 
 
"มานี่สิ...อย่าให่เรียกซ้ำสิ"ไอ่เทพบุตรเรียกผมซ้ำอีกครั้ง 
 
"อ่ะ อื้อ" แล้วก็เดินไปหาอย่างว่าง่ายขี้เกียจมีเรื่อง
 
"หึ..น่ารักมาก" ว่าแล้วไอ่หน้าหล่อก็จับเอวผมมานะงตัก 
 
"เฮ้ยย " ผมอุทานหรือตะโกนนั่นแหละก็อยู่ดีๆมันจับผมนั่งตักเฉยเบยอ่าา
 
"มีรอยสักด้วยหรอ"มันถามพร้อมกับลูบรอยสักรูปมังกรตรงบั้นเอวของผม
 
"อื้อ มีสิคือ..นายชื่ออะไรหรอฉันชือพรีม"ผมเเนะนำตัวกับไอ่หล่อนั่น
 
"ชื่อกานต์อยู่ปี3 ม.××  คณะเครื่องยนนายล่ะม.อะไร" มันตอบแบบเต็มยศ
 
"เอ่อ... ม.××เหมือนกัน คณะเดียวกันแต่...ผมอยู่ปี1ฮะ"ซวยแล้วไงกูปี3 รุ่นพี่ส้ะด้วยสิ*^*
 
"หึ รุ่นน้องสินะ พรีมต่อไปนี้มึงเป็นเมียกู .. เข้าใจ"เฮ้ยเมีนอะไรรรถามควาทเต็มใจหน่อยยย
 
"แต่ผม..."ผมอ้ำๆอึ้งๆ
 
"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นนะครับน้องพรีมของพี่"มันจุ๊บที่กน้าผากมีทีนึงแล้วนอนกอดผม
 
 
 
----------------60%-----------------