รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก

 
     ชิงช้าสีขาวสะอาดตา  ถุกร่างสูงนั่งทับลงไปด้วยจิตใจที่หม่นหมอง  วันนี้บรรยากาศถือว่าดีมากๆแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเขาได้เลย  ทำไมกันความรักที่เขาจริงใจและจริงจังด้วย ถึงต้องจบลงเร็วเช่นนี้  ร่างสูงได้แต่คิดในใจแล้วเหม่อมองไปอย่างไร้จุดหมาย
 
"พี่ป๊อบคะ" เสียงหวานทำให้ชายหนุ่มหลุดจากภวังค์
"คัพเค้กคะ แก้วบอกว่าพี่ป๊อบชอบกิน ลองชิมฝีมือฟางนะคะ" ร่างบางพูดพลางยื่นคัพเค้กไปให้เค้า ชายหนุ่มรับมันไว้ในมือ
"ขอบคุณนะ"
"นี่แหละคะความรัก"
"อะไรหรอ?" ร่างสูงถามออกมาแล้วมองหน้าคนตัวเล็ก
"ก็ความรักไงคะ มีทั้งทุกข์และสุขปะปนกันไป มันเป็นธรรมชาติของความรักเลยนะ" หญิงสาวเอ่ย
"แต่พี่แค่ไม่คิดว่าพี่จะต้องเจ็บแบบนี้" ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเศร้าๆ
"ถ้าไม่เจ็บก็ไม่ใช่ความรักสิคะ" ร่างบางเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มบางๆ
"ทำไมเราไม่เหมาะสมกัน ทำไมคุณแม่ต้องไม่ชอบพิมด้วย"
"ไม่มีใครที่ดีพร้อมหรอกนะคะพี่ป๊อบ บางทีอาจจะมีบางเรื่องที่คุณแม่ไม่ชอบพี่พิม"
"พี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ถามคุณแม่ท่านก็บอกว่าพิมรักเงินไม่ได้รักพี่ ทั้งที่มันไม่จริงเลย พี่รู้จักพิมดี"
"เอาเถอะคะ ฟางเชื่อว่าเวลาจะพิสูจน์ทุกอย่างเองนะ ตอนนี้สิ่งที่พี่ป๊อบควรทำก็คือตั้งใจทำงานนะคะ แล้วก็ตัั้งใจกินคัพเค้กของฟางให้หมดด้วย เข้าใจไหมคะ!"
"เข้าใจแล้วครับๆ ยัยเตี้ยเอ้ยยย" ชายหนุ่มแอบแซวร่างบาง
"อร๊ายยยย พี่ป๊อบอ่า ฟางไม่เตี้ยนะเค้าเรียกตัวเล็ก" ฟางเถียงกลับ
"อ่่ะๆ เตี้ยด้วย เล็กด้วย ฮ่าๆๆๆ" ชายหนุ่มยังคงไม่เลิก
"พี่ป๊อบบ้า ไม่พูดด้วยแล้ว กินให้หมดนะคะฟางไปหล่ะ"
"ไปไหนหล่ะ"
"ไปไหนก็ได้ ไม่อยากเห็นพี่ป๊อบหน้าหมีแล้ว" ฟางหันไปยิ้มให้ป๊อบปี้แล้ววิ่งออกไป
"ยัยเตี้ยเอ้ยยยย!" ชายหนุ่มตะโกนแล้วนั่งลงกินคัพเค้ก
 
 
 
 
 
 
 
มาอัพแล้วนะ ตอนนี้ไม่ว่างเลย การบ้านก็เยอะ จะสอบแล้วด้วยย
ไว้ว่างๆๆๆแล้วเค้าจะเข้ามาอัพให้อีกนะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะคะ