รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก

 

 

 

 

 

 

"วันนี้คงต้องทำการบ้านกันอีกแล้ว" ชายหนุ่มพูดพลางมองร่างบางของภรรยาที่เดินเข้ามาผูกเนคไทให้เค้า

"ทำอีกแล้วหรอคะพี่ป๊อบ  ตั้งแต่พี่ป๊อบขออนุญาตฟางวันนั้นพี่ป๊อบก็ทำการบ้านเกือบทุกวัน จนนี่มันจะ 2 เดือนแล้วนะคะ " ฟางพูดพลางทำหน้ามุ่ยที่ดูยังไงมันก็น่ารักสำหรับเขา

 

 

"เอ้า! ก็ต้องทำบ่อยๆสิครับ  ก็ฟางยังไม่มีท่าทีว่าจะมีน้องให้ตะวันเลยนี่นา" ป๊อบปี้พูดพลางก้มลงไปจูบคนตัวเล็กเบาๆด้วยความรัก

"พี่ป๊อบชักจะหื่นขึ้นๆ ทุกวันแล้วนะคะ  รู้ตัวหรือเปล่า? " ฟางถาม

"พี่ไม่เห็นรู้ตัวเลยนะว่าพี่หื่นขึ้นทุกวันๆ  พี่รู้แค่ว่าตอนนี้พี่รักฟางมากขึ้นทุกวันๆแค่นั้นเอง " ป๊อบปี้พูดพลางมองคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่ตอนนี้ใบหน้าหวานขึ้นสีจัด

"บ้า! เค้าก็รักพี่ป๊อบนะ" ร่างบางพูดก่อนจะกอดชายหนุ่มไว้อย่างออดอ้อน

 

 

"เป็นอะไรเนี่ยฮึ  อ้อนแปลกๆ"

"ป่าวซะหน่อย  เลิกงานแล้วกลับบ้านเร็วๆนะคะ  ฟางจะรอ ^__^ " ฟางพูดก่อนจะยื่นหน้าไปหอมชายหนุ่มฟอดใหญ่

"เอ้า! มีหอมแก้มด้วย  ปกติพี่ต้องขอให้ทำไม่ใช่หรือไงนะถึงจะทำหน่ะ  ไหนเป็นอะไรบอกพี่หน่อยสิครับคนดี  เราแปลกๆไปนะ " ป๊อบปี้พูดพลางช้อนใบหน้าหวานของคนตรงหน้าให้มองสบตาเค้า  ฟางไม่พูดอะไรแต่กลับกอดชายหนุ่มไว้อย่างออดอ้อน

 

"ฟางก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกันคะ  รู้แค่ว่าอยากอยู่กับพี่ป๊อบตลอดเวลา  อยากกอด  อยากหอม  อยากจูบแบบนี้  วันนี้ไม่อยากให้พี่ป๊อบไปทำงานเลยจริงๆนะ" ฟางพูดพลางมองชายหนุ่มอย่างออดอ้อน  จนคนตัวโตอดที่จะหอมแก้มเอาเปรีบยคนตัวเล็กไม่ได้

"อ้อนผิดหูผิดตาไปนะเรา  เอาเป็นว่าเดี๋ยววันนี้พี่จะรีบกลับมาหานะครับ" ป๊อบปี้พูดจบก็ก้มลงหอมแก้มใสอีกครั้ง  ก่อนจะเดินไปที่เตียงที่มีเจ้าตัวเล็กนอนอยู่แล้วก้มลงหอมแก้มลูกน้อยที่นอนหลับตาปุ๋ยอยู่และเดินลงมาทานอาหารที่ภรรยาเตรียมไว้ให้  พร้อมกับร่างบางที่เดินลงมาส่งสามีไปทำงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าว ว่าไงเพื่อนรัก  ทำไมหน้ามุ่ยกันแบบนั้นหล่ะ" ป๊อบปี้เอ่ยถามเพื่อนของเค้าสองคนที่เดินหน้ามุ่ยเข้ามาในห้องทำงานของเค้าพร้อมกัน

"เซงหว่ะ" ทั้งสองพูดออกมาพร้อมกัน

"เรื่องอะไรกันวะ เมียก็ท้องสมใจแล้วนี่หว่า? "

"ก็แก้วอ่าดิ  อารมณ์แปรปรวนง่ายเกิ๊นนนนนนน  ตั้งแต่ท้องเนี่ยฉันโดนด่าไปหลายฉอดแล้วนะ" โทโมะพูดพลางทำหน้าเซงออกมา

"เหมือนกูเลยไอ้โมะ  เมื่อก่อนนะเฟย์อ่ะมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งกับกูมากเลยอ่ะ  แต่พอท้องนะดุชิบหาย  นี่ๆเห็นรอยข่วนที่หน้าฉันมั้ยเพิ่งได้มาใหม่ๆสดๆเลย  นี่แค่ดุยังไม่พอนะแถมหวงเนื้อหวงตัวอีกด้วย" เขื่อนพูดพลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่  ทำเอาป๊อบปี้ที่นั่งมองเพื่อนตัวดีของเค้า 2 คน ถึงกับหัวเราะออกมาดังลั่น

 

 

"มึงไม่ต้องมาหัวเราะเลยไอ้ป๊อบ  มึงโชคดีนี่ที่น้องฟางไม่เป็นแบบนี้  ตอนท้องเจ้าตะวันก็แค่แพ้อาหารนิดๆหน่อยๆไม่ใช่หรือไง"

"อืมใช่! ฉันนี่มันโชคดีจริงๆเลยน๊าาาาาาาา ฮ่าๆๆๆ " ป๊อบปี้พูดก่อนจะหัวเราะออกมาอีกครั้ง  สร้างความหมันไส้ให้เพื่อนรักทั้งสองเป็นอย่างมาก

"เอ้อ! กูอยากให้มึงเจอแบบพวกกูจังเลยโว้ยยยยยยยยย! " เขื่อนพูดออกมา

"เอ้า เอ้า เอ้า อย่ามาแช่งกูสิครับไอ้เพื่อนเวร"

"ทำไมมึงโชคดีจังวะไอ้ป๊อบ  ถึงน้องฟางจะแพ้ท้องแต่ก็ไม่เน้นหนักไปทางอารมณ์เหมือนแก้วกับเฟย์เลย" โทโมะพูด

 

 

"แต่ฉันว่าวันนี้ฟางก็มีอารมณ์แปลกๆนะ" ป๊อบปี้พูดพลางคิดถึงอาการของฟางเมื่อเช้านี้

"แปลก? ยังไงวะๆ น้องฟางดุใส่แกใช่ป่ะวะ" โทโมะรีบถาม

"หรือว่าๆ หวงเนื้อหวงตัวและก็ข่วนแกแบบฉันป่ะวะ " เขื่อนถามอีก

"ไม่ใช่ทั้งสองอย่างเลยหว่ะ  เมื่อเช้าตอนที่ผูกเนคไทให้อยู่ดีๆก็มาอ้อนฉัน  มาหอมแก้ม  และยังบอกอีกนะว่าอยากหอม  อยากกอด  อยากจูบ  ไม่อยากให้ฉันมาทำงานอีกต่างหาก"

"โหยยยยยยยยยยย ทำไมน้องฟางน่ารักอย่างงี้วะ  แล้วทำไมแกโชคดีจังวะ " เขื่อนพูดออกมาอย่างอิจฉาและคร่ำครวญพลางมองเพื่อนของเค้า  แต่ก่อนที่ใครจะพูดอะไรต่อ  เสียงโทรศัพท์ของป๊อบปี้ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ว่าไงนะครับ! แม่ฟางไม่สบายหรอตะวัน!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มาอัพอีกแล้ววววว วันนี้อัพให้ 2 ตอนเลย อัพบ่อยๆไม่เบื่อกันใช่ไหม 55555

เม้นๆ โหวตๆ  เข้ามาอ่านกันเยอะๆนะ

วันนี้พี่เปิ้ลแฟนคลับไปเยี่ยมพี่ป๊อบที่กรม บอกว่าพ่อหมีของเราดำขึ้น5555 และยังได้เป็นหัวหน้าของหมวดร้อยหกพันหนึ่งด้วยน๊าาาา  ที่สำคัญพ่อหมีฝากมาบอกว่าคิดถึงทุกคนน๊าาา

เจอกันตอนหน้าจ้า