รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก
เขียนโดย fernfernn
วันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 22.56 น.
แก้ไขเมื่อ 18 เมษายน พ.ศ. 2557 21.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
49) สุขสันต์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
แสงแดดอ่อนๆยามเช้าสาดส่องเข้ามากระทบร่างสองร่างที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงนอน ร่างสูงลืมตาขึ้นมามองร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขา มุมปากสวยยกยิ้มขึ้นอย่างมีความสุข ความสุขแท้จริงที่เขาสัมผัสมันได้
"อื้อออ" เสียงร่างบางครางออกมาเบาๆ ก่อนดวงตากลมโตจะค่อยๆเปิดขึ้นทีละน้อย
"มอนิ่งครับ" ชายหนุ่มบอกก่อนจะจูบลงไปเบาๆที่ริมฝีปากอวบอิ่มของร่างบางที่ยังมีอาการงงงวยไม่หาย
"พี่ป๊อบ! ทำไมฟางมาอยู่ที่นี่หล่ะคะ? " หญิงสาวเมื่อตั้งสติได้ก็รีบถามขึ้น
"ก็มันหมดเวลา 3 วัน ที่เราห้ามเจอกันแล้วนี่ครับ เมื่อคืนพอเลยเที่ยงคืนพี่ก็เข้าไปอุ้มฟางออกมาเลยนะ เห็นมั้ยว่าพี่รักและคิดถึงเมียกับลูกขนาดไหน "
"พี่ป๊อบบ้า! " ฟางพูดออกมาพร้อมใบหน้าที่แดงซ่าน ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เค้าค่อยๆเลื่อนตัวลงไปแล้วแล้วกดจูบเบาๆที่หน้าท้องของหญิงสาว ก่อนจะเอ่ย
"มอนิ่งครับลูกพ่อ"
"โอ๊ะ!!! " ฟางร้องออกมาเสียงดัง
"ฟาง! เป็นอะไรหน่ะ"
"ลูกดิ้นหน่ะคะ สงสัยแกคงรับรูัมั้ง" ฟางพูดยิ้มๆ
"อย่าดิ้นเยอะสิครับ เดี๋ยวคุณแม่จะเจ็บนะครับ หนูเป็นเด็กดีนะลูก " ป๊อบปี้พูด ฟางมองชายหนุ่มยิ้มๆ เธอไม่คิดเลยว่าผู้ชายอย่างเค้าจะรักเธอและลูกมากขนาดนี้
"ไปอาบน้ำเถอะฟาง" ป๊อบปี้พูดก่อนจะฉุดร่างบางให้ลุกขึ้นและพาเดินไปส่งที่ห้องน้ำ ก่อนจะยื่นผ้าขนหนูให้ ฟางรับไปก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ
สักพักร่างบางก็เดินออกมาพร้อมชุดเดรสสีหวาน ดวงตากลมโตมองไปรอบๆห้องเมื่อไม่เห็นร่างสูงทึ่คุ้นตา ก็เดินลงมาข้างล่างทันที
"พี่ป๊อบ" เสียงหวานเอ่ยเรียกชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดโต๊ะอาหาร
"มากินข้าวต้มปลาสิฟาง ที่ฟางบอกอร่อยไง" ป๊อบปี้พูดฟางเลยเดินมานั่งที่โต๊ะที่มีข้าวต้มปลาวางอยู่และลงมือกินทันที
"แล้วพี่ป๊อบไม่กินหรอคะ " ฟางหันมาถามป๊อบปี้ที่นั่งอยู่ข้างๆ มองเธอกินเงียบๆ
"ฟางก็รู้นี่นาว่าพี่แพ้ท้องแทนฟางอยู่"
"อ้าวววววว แล้วพี่ป๊อบทำข้าวต้มได้ยังไงคะ?" ฟางถามอย่างสงสัย
"ผ้าก็เอาผ้าปิดจมูกหน่ะสิ รู้มั้ยมันทรมานมากเลยนะ ฮ่าๆๆ"
"ทีหลังไม่ต้องลำบากทำให้ฟางหรอกนะพี่ป๊อบ"
"ไม่ได้ลำบากเลยครับ อาหารเช้ามันสำคัญ พี่เป็นห่วงฟางและลูกนะ" ป๊อบปี้พูดจบฟางก็โผเข้ากอดร่างสูงไว้โดยที่ชายหนุ่มยังไม่ทันตั้งตัว ชายหนุ่มอมยิ้มก่อนจะกระชับกอดไว้
"ขอบคุณนะคะที่ทำเพื่อฟาง พี่ป๊อบเป็นห่วงฟาง ฟางก็เป็นห่วงพี่ป๊อบไม่ต่างกันหรอกนะ"
"ครับ พี่รู้แล้วว่าเราเป็นห่วงกันและกัน"
"ฟางว่าพี่ป๊อบกินยาแก้แพ้ก่อนดีกว่าเนอะ" ฟางพูด่ก่อนจะเดินไปที่ตู้ยาและเอายามาให้ชายหนุ่ม
"พี่ป๊อบกินนมดีไหมคะ กินรองท้องเนอะ" ฟางพูด ชายหนุ่มพยักหน้ารับ ก่อนหญิงสาวจะเดินไปเปิดตู้เย็นและหยิบนมรินใส่แก้วให้ชายหนุ่ม
"งั้นเดี๋ยวฟางเอาจานไปล้างก่อนนะ" ร่างบางพูดก่อนทำท่าจะเดินออกไปแต่โดนชายหนุ่มคว้ามือไว้ก่อน
"..."
"เดี๋ยวพี่เอาไปล้างเองครับ ฟางไปนั่งพักเถอะนะ" ป๊อบปี้พูดก่อนจะหยิบจานไปล้าง ฟางมองชายหนุ่มยิ้มๆก่อนจะเดินมานั่งดูทีวี
ฟุบ
ร่างสูงล้มตัวลงนอนบนตักของร่างบางก่อนจะหันหน้าไปพูดคุยกับเจ้าตัวน้อยในท้อง
"พ่ออยากเห็นหน้าหนูเร็วๆจังเลย" ป๊อบปี้พูดพร้อมเอามือไปลูบท้อง ก่อนจะรู้สึกว่าลูกดิ้นจึงเงยหน้ามองฟาง หญิงสาวส่งยิ้มหวานให้เค้า
"อย่าดิ้นเยอะสิครับ พ่อรู้ว่าหนูดีใจ แต่ถ้าดิ้นเยอะคุณแม่จะเจ็บเอานะครับ"
"พี่ป๊อบก็พูดกับลูกซะเป็นเรื่องเป็นราวเลย ลูกจะฟังออกหรอคะ"
"ออกสิครับ ลูกพ่อฉลาดอยู่แล้วเนอะๆ ฮ่าๆๆๆ"
"ขี้โม้"
"พรุ่งนี้พ่อจะพาหนูไปเที่ยวนะ" ป๊อบปี้พูด
"ไปไหนหรอคะ?" ฟางถาม
"ไปที่ที่ฟางอยากไปไง" ป๊อบปี้ตอบและมองหน้าหวานด้วยรอยยิ้ม ฟางยิ้มตอบก่อนจะก้มลงมาจูบคนที่นอนบนตักเธออยู่
มาอัพแล้วน๊าาาาาา เม้นๆ โหวตๆ เข้ามาอ่านกันเยอะๆน๊าา
คิดถึงพ่อหมีจังเลยยยยยย เมื่อคืนได้ข่าวว่าไฟที่กรมดับด้วย พี่ป๊อบยิ่งขี้ร้อนอยู่ด้วย สู้สู้ๆๆ
อย่าลืมส่งกำลังใจและคิดถึงพ่อหมีของพวกเราด้วยน๊าาาาา
เจอกันตอนหน้าจ้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ