รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก

 
 
 
 
"พี่รักฟางนะ"
 
"มะ ไม่ ฟางไม่เชื่อหรอก  เมื่อก่อนพี่ป๊อบเกลียดฟางจะตายอยู่ดีๆจะมาชอบฟางได้ยังไง อย่ามาล้อฟางเล่นนะ  ฮือๆๆ" ร่างบางพูดก่อนจะร้องไห้จนตัวโยน
"พี่ไม่เถียงหรอกนะว่าเมื่อก่อนพี่เกลียดฟาง  แต่มันก็เป็นเพราะความเข้าใจผิดและพี่ก็รู้ความจริงแล้วด้วยว่าฟางไม่ได้เป็นคนทำให้พิมเลิกกับพี่" ป๊อบปี้พูดก่อนจะเอื้อมมือมาปาดน้ำตาบนแก้มใสของคนที่ร้องไห้อย่างหนักเบาๆ
"พี่รักฟาง รักจากใจ มันไม่ใช่เพราะความรับผิดชอบ  พี่รักฟางเมื่อไหร่พี่ก็ไม่รู้ รู้แค่เพียงว่าครั้งแรกที่เรามีอะไรกันความรู้สึกของพี่มันก็เริ่มเปลี่ยนไปแล้ว"
"ฮึก ฮือๆ พี่ป๊อบพูดจริงใช่มั้ย? ไม่ได้หลอกฟางเล่นนะคะ"
"ไม่หลอกครับ พี่พูดจริงนะว่าพี่รักฟาง" ป๊อบปี้พูดก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
 
 
 
                                   แอ๊ดดดดดดดดด
 
                    เสียงประตูที่ดังขึ้นก่อนจะเปิดออกมาพร้อมกับร่างท้วมของมารดาของชายหนุ่มที่เดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนของเขา
 
"หนูฟางเป็นยังไงบ้างลูก  ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?" คุณหญิงเดินเข้ามาก่อนจะเอ่ยถามขึ้น
"ไม่ค่อยเจ็บแล้วคะ"
"ดีแล้วลูก แม่มีเรื่องจะคุยด้วย "
"..."
"ตาป๊อบแม่ขอโทษที่เข้าใจพิมผิดทำให้ความรักของลูกต้องพังลง  แต่ตอนนี้แม่เข้าใจทุกอย่างแล้วนะ  แม่จะให้ลูกกับหนุฟางถอนหมั้นกัน  แม่ขอโทษนะลูก" ท่านพูดออกมาทำให้ทุกคนในห้องตกใจมาก
 
"คุณแม่ครับ ผมไม่อยากถอนหมั้น" ป๊อบปี้รีบพูดออกมา
"ทำไมหล่ะลูกในเมื่อลูกไม่ได้รักหนูฟาง  ตอนนี้แม่เข้าใจพิมแล้วไม่ต้องกังวลหรอกนะ"
"ผมรักฟางแล้วครับ เราสองคนรักกัน  และผมก็กำลังจะมีหลานให้คุณแม่อุ้มด้วยนะครับ" ป๊อบปี้พูดก่อนจะเอามือไปลูบที่หน้าท้องของหญิงสาวเบาๆ
"หมายความว่าไงลูก  อย่าบอกนะว่าหนูฟางท้อง!" คุณหญิงถามออกมาด้วยความตื่นเต้น
"ใช่ครับคุณแม่  2 สัปดาห์กว่าแล้ว คุณแม่จะมีหลานแล้วนะครับ"
"แม่ดีใจ ดีใจจริงๆ แต่ว่าแล้วหนูพิมหล่ะ" คุณหญิงพูดก่อนจะหันมามองพิมที่ยืนยิ้มให้อยู่
 
"ถึงคุณหญิงจะให้ป๊อบถอนหมั้น  พิมก็กลับมารักกับป๊อบไม่ได้แล้วคะ  เพราะพิมมีพี่เคนตะอยู่แล้ว  และพิมกับพี่เคนตะก็กำลังจะแต่งงานกันเร็วๆนี้คะ"
"เห้ออออออ โล่งอก แม่โล่งอกจริงๆที่แม่ไม่ได้ทำให้ใครเสียใจอีก"
 
 
 
                           แอ๊ดดดดดดดดดด
 
"ฟางงงงงง " เสียงทุ้มของพิชชี่ตะโกนเข้ามาก่อนที่เขาจะวิ่งเข้ามาหาร่างบางทันที
"ฟางเป็นยังไงมั่ง ทำไมเดี๋ยวนี้่เจ็บตัวบ่อยจังเลยหล่ะ" พิชชี่ถามพลางจับตัวฟางไปมา
"ดวงไม่ดีมั้ง 5555"
"ฟางอ่ะ ไม่ต้องพูดเล่นเลยนะ  พิชไม่อยากเห็นฟางเจ็บตัวอีกแล้วรู้มั้ยพิชเป็นห่วงฟางมากๆๆๆๆเลยนะ"
"อย่ามาเว่อร์ๆ กลัวไม่มีคนทำเค้กให้กินหล่ะสิ" ฟางพูดก่อนจะผลักหัวพิชชี่เบาๆ
"โธ่ เรื่องนั้นอ่ะไม่ใช่ประเด็นเลย   เพราะถ้าฟางเป็นอะไรไปมากกว่านี้พิชคงต้องเสียใจมากแน่ๆเลย" พิชชี่พูดก่อนจะกอดฟางไว้  ทำเอาร่างสูงที่ยืนมองอยู่ทนไม่ไหวต้องกระแอมออกมาเสียงดัง
 
"อะแฮ่ม! ฉันว่านายปล่อยมือจากเมียฉันก่อนดีกว่ามั้ย?"
"เมีย? หมายความว่าไงอ่ะฟาง" พิชชี่เอ่ยงงๆก่อนจะหันไปถามร่างบาง
"ก็หมายความว่าฟางท้องไง  ฉันกับฟางกำลังจะมีเจ้าตัวเล็กด้วยกัน" ป๊อบปี้พูดก่อนจะเดินไปดันพิชชี่ออกให้ห่างจากฟาง
"เฮ้ย! พิชไม่ยอมหรอกนะฟาง  พี่ป๊อบอะไรเนี่ยเค้าเคยทำให้ฟางเสียใจตั้งเยอะแยะ  พิชไม่ยอมให้ฟางอยู่กับเค้าหรอกนะ  พิชจะดูแลฟางเอง และเจ้าตัวเล็กพิชก็จะเป็นคนดูแลด้วย!!" พิชชี่พูดออกมาทำให้ทุกคนในห้องต่างตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
มาอัพให้แล้วน๊าาาาาาา เม้นๆโหวตๆกันเยอะๆนะ
อีกแค่  3 วันเอง พ่อหมีขอก็ต้องไปเข้ากรมแล้ว ส่งกำลังใจไปให้กันเยอะๆน๊าาาาา
เจอกันตอนหน้าจ้า