รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก

             ปัง!!!

"โอ๊ยยยย!!!" ร่างบางทรุดตัวลงฮวบในอ้อมกอดของชายหนุ่ม  ถึงแม้เธอจะเบี่ยงตัวหลบเพื่อให้พ้นทิศทางของลูกกระสุน  แต่ก็ไม่อาจพ้นไปได้ ลูกกระสุนจึงเข้ามาฝังที่ไหล่ขวาเข้าเต็มๆ  เลือดสีแดงสดไหลลงมาตามเรียวแขน

"ฟาง!!!/น้องฟาง!!!" ป๊อบปี้ตะโกนออกมาอย่างตกใจก่อนจะประคองร่างบางไว้ในอ้อมกอด

"กรี๊ดดดดดดดดด!!! ทำไมป๊อบต้องรักมัน!" จินนี่กรี๊ดออกมาก่อนจะหันไปเห็นตำรวจที่กำลังเดินเข้ามา  กวินเห็นดังนั้นก็ยกปืนยิงตำรวจก่อนจะคว้าแขนของจินนี่ให้วิ่งหนีไปด้วยกัน

"ฟางทำใจดีๆไว้นะ" ป๊อบปี้พร่ำบอกหญิงสาวในอ้อมกอดด้วยเสียงที่สั่นเครือ เมื่อเห็นว่าร่างบางมีเลือดออดมามาก ทั้งแผลที่โดนยิง แผลที่หัว และแผลที่หว่างขา

"ป๊อบพิมว่าพาน้องฟางไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ " พิมพูดก่อนป๊อบปี้จะอุ้มฟางขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนและรีบก้าวเดินออกไปข้างนอกทันที  ก่อนจะเจอกับทุกคนที่ยืนอยู่

"ป๊อบ แกรีบพาน้องฟางไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ  เดี๋ยวทางนี้พวกฉันจะจัดการกันเอง" โทโมะพูดเมื่อเห็นอาการของคนตัวเล็ก  ป๊อบปี้พยักหน้าก่อนจะรีบพาฟางขึ้นมาบนรถโดยมีแก้วเป็นคนขับและเฟย์นั่งข้างหน้า  ส่วนตัวเขาก็นั่งโอบกอดฟางไว้ด้านหลัง

"ฟางเราอย่าเป็นอะไรนะ  ไหนสัญญากันแล้วไงว่าจะไปเที่ยวไร่ของพี่"

"ฟางสัญญา" ร่างบางพูดเสียงแผ่วก่อนจะพยายามยิ้มออกมาเบาๆ  ชายหนุ่มก้มลงไปจูบที่หน้าผากและริมฝีปากอิ่มที่ตอนนี้กลับซีดเซียว  ก่อนมือหนาจะเลื่อนมาจับที่หน้าท้องของหญิงสาว

"หนูต้องเข้มแข็งนะครับ  พ่อเชื่อว่าลูกของพ่อเก่งอยู่แล้วเนอะ  อย่าทิ้งพ่อกับแม่ไปนะพ่อคงจะเสียใจมากๆเลยถ้าหนูทิ้งพ่อไป  เราจะไม่ทิ้งกันใช่ไหมครับ พ่อรักหนูนะลูกรักแม่ด้วย เราสองคนจะต้องปลอดภัยนะ  อดทนไว้นะลูก" ป๊อบปี้พูดพลางร้องไห้ออกมา  แก้วและเฟย์มองด้วยความสงสารก่อนจะอดน้ำตาซึมออกมาไม่ได้

"ฟางเราต้องเข้มแข็งนะ  เราเคยถามพี่ใช่ไหมว่าพี่รักเราหรือเปล่า  พี่จะยังไม่บอกตอนนี้หรอกนะ  ฟางต้องตื่นขึ้นมานะ  แล้วพี่จะบอกว่ารักฟางแค่ไหน" ป๊อบปี้พูดจบก็ก้มลงไปจูบหญิงสาวเบาๆแต่แฝงไปด้วยความอ่อนหวาน  อ่อนโยน  อบอุ่น  และลึกซึ้ง

       เพียงเวลาไม่นานรถของแก้วก็ถูกจอดลงที่หน้าโรงพยาบาล  ร่างบางของฟางนอนอยู่บนเตียงคนไข้  ขายาวๆของชายหนุ่มก้าวตามเตียงไปพลางกุมมือหญิงสาวไว้  ก่อนจะส่งร่างบางเข้าไปในห้องฉุกเฉิน  ร่างสูงนั่งลงบนเก้าอี้และมองเข้าไปในห้องฉุกเฉินด้วยความกังวลใจ

"คุณจินนี่คุณยอมมอบตัวเถอะนะครับ" โทโมะตะโกนไล่ตามหลังจินนี่ที่วิ่งเข้าไปในป่ารกร้างหลังตึกเก่า

          ปัง    ปัง

กวินยิงดักทางไว้เพื่อไม่ให้ตำรวจเข้ามาถึงตัวของเขากับจินนี่ได้

"อย่าตามมานะ พวกแกอย่าตามมานะ!" จินนี่ตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว

          พลั๊ก

"โอ๊ยย" จินนี่ร้องออกมาเมื่อขาไปสะดุดกับตอไม้จนล้ม

"จินนี่เธอหนีไม่พ้นหรอก  ยอมมอบตัวซะเถอะนะโทษหนักจะได้กลายเป็นเบา" พิมพยายามพูดเกลี่ยกล่อม

"ไม่!ถ้าฉันจะไม่รอดก็ตายๆกันให้หมดนี่แหละ" จินนี่พูดจบพลางหยิบปืนขึ้นมายิงตรงไปที่พิม  แต่โชคดีที่พิมหลบทัน  ตำรวจยกปืนขึ้นมาก้ช่อนจะลั่นไกลไปที่จินนี่

          ปัง!!!

"กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! กวิน" จินนี่กรีดร้องออกมาเมื่อกวินเอาตัวเองเข้ามาบังกระสุนไว้แทน

"ไม่นะ ฮือๆๆนายอย่าเป็นอะไรนะ"

"ผมขอโทษที่คงจะช่วยคุณหนูได้แค่นี้" กวินพูดออกมาอย่างลำบาก

"นายต้องไม่เป็นไรสิกวิน"

"ผมรักคุณหนูครับ รักมานานแล้ว  ผมรักคุณหนู" กวินพูดอกมาจินนี่ตกใจรีบกอดกวินไว้แล้วร้องไห้ออกมา

"พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว"

"ผะ ผม ระ รัก คุณหนูนะครับ  ผมดีใจที่คุณหนูกอดผมแบบนี้" กวินพูดจบก็สิ้นใจทันที

"กรี๊ดดดดดด กวิน ฮือๆๆๆ" จินนี่กรีดร้องออกมาอย่างคนเสียสติ  ก่อนจะยกปืนขึ้นมาจ่อไปที่ขมับของตัวเอง

"คุณจินนี่อย่าครับ!" เขื่อนรีบรร้องห้าม

"จินนี่ เธออย่าทำแบบนั้นนะ  ฉันยังเป็นเพื่อนเธอและรักเธอเหมือนเดิม ฉันสัญญาว่าจะช่วยเธอทุกอย่าง" พิมพูดพลางร้องไห้ออกมา

"ฉันขอโทษที่ทำแบบนั้นกับเธอนะพิม ขอโทษทุกคนด้วย ฝากขอโทษป๊อบปี้และฟางด้วยนะ  หวังว่าทุกคนคงจะอโหสิกรรมให้ฉันนะ ถ้าฉันต้องติดคุกฉันยอมตายดีกว่า" จินนี่พูดจบก็ยิงตัวเองตายทันที  ...จบลงแล้ว ทุกอย่างจบลงแล้ว  ความโลภ  ความรัก  ความเห็นแก่ตัวในทางที่ผิดของจินนี่  มันได้จบลงแล้ว...

"จบสิ้นกันเสียที่นะจินนี่" โทโมะพูดแค่นั้นก่อนจะหันไปประคองพิมที่ร้องไห้อย่างหนักให้เดินออกจากที่เกิดเหตุ  โดยมีเขื่อนเดินตามหลังมาด้วย

มาอัพแล้วน๊าาาาาาา วันนี้อัพให้2ตอนแล้ว เพราะจะหายไปเป็นอาทิตย์เลย 5555

คือตอนมันสลับกันอ่า เค้างงมากเลย มันเกิดอะไรขึ้น!!!!!! ใครรุ้ช่วยบอกหน่อยนะ

เม้นๆ  โหวตๆ  ให้เค้าด้วย ขอเยอะๆๆน๊าาาา 5555

เจอกันตอนหน้าาจ้าาา