รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก

 
 
 
"ฉันเต็มใจที่จะอยู่เฝ้าเธอ!"
"พี่ป๊อบ/ไอ้ป๊อบ" ทุกเสียงในห้องตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน
"จะตกใจอะไรกัน ฉันมีส่วนผิดถ้าฉันยอมให้เธอไปทำงาน ไม่ทิ้งเธอไว้ที่บ้าน เธอก็คงไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้หรอก"
"พี่ไม่ผิดซะหน่อย มันเป็นเหตุสุดวิสัย"
"นั่นแหละๆ ยังไงฉันบอกว่าจะอยู่เฝ้าเธอก็คือฉันจะอยู่เฝ้าเธอเองไม่มีข้อแม้"
"แต่ว่าพรุ่งนี้พี่ป๊อบต้องไปประชุมที่กระบี่ไม่ใช่หรอคะ?"
"ฉันเลื่อนประชุมไปแล้ว รอเธอหายดีแล้วค่อยไปพร้อมกัน"
"ว้าวๆๆมีไปพร้อมกันด้วย ฮ่าๆๆ" เขื่อนแซวก่อนจะหัวเราะออกมาลั่นห้อง
"อะไรวะไอ้เขื่อน ฉันแค่กลัวว่าฟางจะเป็นอะไรไปแล้วคุณแม่มาด่าฉันหรอกน่า" ป๊อบปี้แก้ตัว
"เดี๋ยวนี้เรียกฟางไม่เรียกยัยนี่  ยัยโน่น  ยัยนั่นแล้วหรอวะ ฮ่าๆ"
"ไอ้โมะ!!!"
"พี่เขื่อน พี่โมะ อย่าไปแซวพี่ป๊อบสิคะ" เฟย์พูดแต่มุมปากก็มีรอยยิ้มออกมา
"นั่นสิๆอย่าไปแซวหมีปากแข็งเลย 555+" แก้วหัวเราะออกมาดังลั่นห้อง
"ยัยแก้วแกก็อีกคนนะ!" ป๊อบปี้พูดออกมาก่อนทั้งห้องจะมีแต่เสียงหัวเราะ
 
          แอ๊ดดดด
 
     เสียงประตูห้องเปิดขึ้นก่อนจะมีร่างสูงของชายหนุ่มเดินเข้ามา
 
"สวัสดีครับทุกคน" พิชชี่เดินเข้ามาถึงก็เอ่ยทักทายทุกคน
"ิพิช" ฟางเรียกออกมา
"อ่ะให้" พิชชี่พูดก่อนจะส่งกุหลาบช่อนึงให้ฟาง  ฟางรับมาก่อนจะเอ่ยขอบคุณ
"ฟาง พิชเป็นห่วงฟางมากเลยนะ เป็นยังไงมั่ง ความจำเสื่อมหรือเปล่าเนี่ย?" พิชชี่พูดจบก็เอามือมาจับที่หัวของฟาง
"เว่อร์และๆ ไม่ได้ความจำเสื่อมซะหน่อย แต่เจ็บมากๆเลย"
"โอ๋เอ๋ โอ๋เอ๋ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ถ้าขาดฟางไปพิชจะอยู่ยังไง ฮ่าๆๆ" พิชชี่พูดก่อนจะเอามือทั้งสองข้างจับแก้มนิ่มของฟางไปมา โดยไม่ทันสังเกตสายตาคมของร่างสูงที่มองมา
 
"อะแฮ่ม" เสียงกระแอมของร่างสูงทำให้พิชชี่สะดุ้งแล้วผละออกจากร่างบาง
"ขอโทษครับ ผมเป็นห่วงฟางไปหน่อย" พิชชี่พูดป๊อบปี้ไม่ได้สนใจอะไร เพียงแต่เดินเข้าไปหาร่างบางก่อนจะเอ่ยออกมา
"นอนพักเถอะ" ชายหนุ่มพูดก่อนจะดันคนตัวเล็กให้นอนลงแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมให้ก่อนที่ร่างบางจะหลับตาลงและเข้าสู่ห้วงนิทราไป
"นายก็กลับไปได้แล้ว ฟางก็หลับไปแล้วนี่" ป๊อบปี้พูด
"ครับ งั้นผมกลับก่อนนะครับทุกคน ฝากบอกฟางด้วยว่าพรุ่งนี้ผมจะมาเยี่ยมใหม่"
"ไม่ต้องมา! เดี๋ยวฟางก็คงจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว นายไม่ต้องลำบากมาหรอก"
"ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ลำบากเลยออกจะเต็มใจมาด้วยซ้ำ ถ้าคนที่ผมต้องมาเยี่ยมคือ...ฟาง" ชายหนุ่มพูดก่อนจะยักคิ้วกวนๆแล้วเดินออกไป
 
"ไอ้บ้านี่!" ป๊อบปี้สบถ
"ฮ่าๆ" ทุกคนในห้องต่างพร้อมใจกันหัวเราะออกมา
"หัวเราะอะไรกันวะ?"
"ฉันขำแกหว่ะไอ้ป๊อบ กลับไปเลยฟางหลับแล้ว นี่มันไล่กันทางอ้อมชัดๆ ฮ่าๆๆ" โทโมะพูดก่อนจะเบี่ยงตัวหลบเพราะป๊อบปี้ยกขาทำท่าจะเตะ
"ไม่ต้องมาเยี่ยมฟางหรอก เดี๋ยวจะลำบาก นี่มันเรียกว่าหวงหรือเปล่าน๊าาาา  โอ๊ยยย แกอย่าลอบทำร้ายฉันสิวะ" เขื่อนพูดก่อนจะร้องออกมาเมื่อป๊อบปี้ตบเข้าที่หัวจนเสียงดังป้าบ
"ผมไม่ลำบากหรอก ถ้าคนที่ผมจะต้องมาเยี่ยมคือ...ฟาง  ว้าวๆๆคู่แข่งน่ากลัวจังเลยนะคะพี่ป๊อบ" เฟย์พูดก่อนจะยิ้มออกมา
"ระวังไว้เถอะ ปากแข็ง ใจแข็ง ระวังคนอื่นเอาไปกินนะ ฮ่าๆ" แก้วพูดก่อนจะหัวเราะออกมาจึงทำให้โดนป๊อบปี้ตีไปที่แขนทีนึง
"ใครปากแข็ง ใจแข็ง ไม่มีหรอก ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้รักฟาง ฉันก็แค่พูดำปแบบนั้นแหละ"
"โกหกใครก็โกหกได้ แต่โกหกใจตัวเองเนี่ยมันทำยากเนอะ ฮ่าๆ" แก้วพูดก่อนจะหัวเราะออกมา ทุกคนจึงหัวเราะตามไปด้วย มีเพียงแต่ป๊อบปี้คนเดียวเท่านั้นที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่บนโซฟา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อัพแล้วน๊าาาาาาาาาา ขอบคุณทุกคนที่เม้นๆโหวตๆอ่านๆ
คิดว่าตอนนี้เป็นยังไงก็บอกได้นะ อยากได้แบบไหนก็บอกได้ เม้นย้อนหลังก็ได้นะ 5555
#วันนี้ไปมีท FFK มา พี่ฟางน่ารักมากกกกก น่ารักทุกคนน 555 #
อยู่ติดตามกันต่อไปนะ เจอกันตอนหน้าจ้า