รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก

 
 
"แห่มาทำไมกันเนี่ย" ป๊อบปี้เอ่ยถามด้วยความตกใจเมื่อเห็นโทโมะ  เขื่อน  แก้ว  เฟย์  เดินเข้ามาในห้องพร้อมกัน
"แห่มาหาพี่นั่นแหละ แก้วไม่ไหวกับพี่แล้วนะ!" แก้วเป็นคนแรกที่ปรี๊ดแตกออกมาก่อน
"ใช่ๆเฟย์ก็หมดความอดทนกับพี่แล้วนะ  พี่รู้ไหมว่าวันนี้ยัยฟางมันไม่สบายจนไม่ได้ไปทำงาน"
เฟย์ปรี๊ดแตกขึ้นมาอีกคน
"ไม่สบาย?" ป๊อบปี้ทวนคำพูดที่เฟย์พูดออกมาอีกรอบ
"ใช่ เมื่อวานฟางมันตากฝนกลับมากว่าจะถึงบ้านก็ดึกดื่น  เมื่อเช้าแก้วโทรไปหาฟางมันก็บอกว่าไม่สบายนอนอยู่บ้าน  ถามจริงๆเถอะนะพี่ไม่ได้ใส่ใจฟางมันเลยหรอ  แล้วเมื่อวานฟางไม่ได้โทรหาพี่เลยหรอ" แก้วถามออกมา  ทำให้ป๊อบปี้ชะงัก ใช่!เมื่อวานฟางโทรหาเขาหลายสายมาก  แต่เป็นเพราะความใจแข็งของเค้าทำให้ไม่ได้กดรับสายไปเพราะคิดว่าเธอคงโทรมาเรื่องไร้สาระ  ขนเขากลับมาถึงบ้านแล้วไม่เห็นเธอก็คิดว่าเธิคนนอนไปแล้ว  จึงไม่ได้ใส่ใจอะไร
"ก็โทรมา แต่พี่ไม่ได้รับ"
"แล้วทำไมพี่ไม่รับฮะ!" เฟย์เดินเข้ามาหมายจะดึงคอเสื้อป๊อบปี้จนเขื่อนรีบห้ามไว้ไม่ทัน
"พี่รู้ไหมฟางมันต้องออกจากบ้านแต่เช้า กว่าจะกลับก็ดึกดื่น เวลาพักผ่อนแทบไม่มีเลย พี่ไม่สงสารฟางมันมั่งหรอ"
"ใช่ไอ้ป๊อบ แกไม่สงสารน้องเขาหรอวะ ผู้หญิงตัวคนเดียวเดินทางดึกๆดื่นๆแบบนั้น มันอันตรายมากนะโว้ยยย!" โทโมะพูดขึ้นอีกคน
"แกเอาน้องเค้ามาฝึกงานกับแกเถอนะ พวกฉันขอร้องหล่ะ" เขื่อนพูด ป๊อบปี้นิ่งไปสักพักก่อนจะพูดออกมา
"ก็ได้ แค่ฝึกงานเท่านั้นนะ"
"เย้! พี่ป๊อบน่ารักที่สุดเลย" แก้วร้องออกมาด้วยความดีใจก่อนจะกระโดดตัวลอยมากอดป๊อบปี้ไว้
"งั้นฉันกลับบ้านก่อนแล้วกัน จะไปด้วยกันไหม?"
"ไม่หรอก แกไปเถอะ ฝากดูแลน้องฟางด้วย" โทโมะพูดจบป๊อบปี้ก็เดินออกไป
 
 
                    - บ้าน Poppy -
 
ชายหนุ่มร่างสูงเดินเข้ามาในบ้าน  แต่เมื่อไม่เห็นคนที่ควรจะเห็นขายาวก็รีบก้าวขึ้นไปข้างบนอย่างรวดเร็ว
"ฟางๆเปิดประตูให้ฉันหน่อย" เสียงเคาะประตูอย่างหนักทำให้ร่างบางที่มีอาการไข้รุมเร้าต้องฝืนลุกขึ้นไปเปิดประตู  ก่อนที่ร่างบางจะเซถลาตามแรงของประตูที่ผลักเข้ามา  แขนแกร่งโอบรัดคนตัวเล็กไว้ได้ทันก่อนที่จะล้มลงไปกับพื้น
"ทำไมตัวร้อนแบบนี้ กินยาหรือยังฮะ!" ชายหนุ่มพูดก่อนจะอุ้มร่างบางไปวางไว้ที่เตียง
"ไม่เอา ไม่กิน ขม" ฟางพูดออกมาเบาๆก่อนจะหลับตาลงด้วยพิษไข้ที่รุมเร้า
"ยัยเด็กบ้า แล้วต้องทำไงต่อวะเนี่ย" ร่างสูงพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำและกลับออกมาพร้อมกับกะละมังที่มีน้ำอุ่นและผ้าขนหนูผืนเล็ก  ก่อนจะค่อยๆเดินมานั่งบนเตียงข้างๆร่างบางที่นอนอยู่  แล้วลงมือเช็ดตัวให้อย่างอ่อนโยน  ผิดจากคนใจร้ายเมื่อครั้งที่ผ่านมา  ก่อนจะเดินนำชุดมาเปลี่ยนให้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง
 
"ฟางๆตื่นมากินข้าวก่อน" ร่างบางงัวเงียตื่นขึ้นมาตามเสียงทุ้มที่ปลุกเธอ
"อือ พี่ป๊อบ ฟางกินเองดีกว่าคะ" หญิงสาวพูดก่อนจะเอื้อมมือไปขอชามข้าวต้มจากเขา
"แรงจะนั่งยังไม่มีเลยกินเองเดี๋ยวก็ได้หกหมดหรอก"
"แต่พี่ป๊อบเกลียดฟางนี่คะ ฟางไม่อยากทำให้พี่ป๊อบรำคาญฟางไปมากกว่านี้นะ" หญิงสาวพูดก่อนจะก้มหน้าลง
"ฉันงดเกลียดเธอวันนึง อย่าพูดมาก กินได้แล้ว" ชายหนุ่มพูดก่อนที่จะป้อนข้าวให้หญิงสาวทันที ก่อนจะเดินไปหยิบยามาให้
"กินซะจะได้หาย"
"ไม่เอาฟางไม่กินมันขม" ร่างบางพูดก่อนทำท่าจะล้มตัวลงนอน  ชายหนุ่มเมื่อเห็นดังนั้นก็ดึงตัวหญิงสาวขึ้นมาก่อนจะส่งยาเข้าปากของตัวเองแล้วประกบปากลงไปบนปากอวบอิ่มของเธอเพื่อบังคับให้เธอกลืนยาลงไป
"อื้อออ พี่ป๊อบทำอะไรหน่ะ ฟางบอกแล้วไงมันขม แหวะๆ" หญิงสาวพูดพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำ
"ก็เธอไม่ยอมกินดีๆ อย่าพูดมาก นอนไปได้แล้ว" ป๊อบปี้พูดก่อนจะดันหญิงสาวให้นอนลง
"อยู่กับฟางก่อนได้ไหม" หญิงสาวพูดก่อนจะมองชายหนุ่มด้วยสายตาอ้อนวอน  ชายหนุ่มทนสายตาหวานๆที่มองมาที่เขาไม่ไหวจึงพยักหน้าอย่างลืมตัว  แล้วนั่งลงข้างๆร่างบาง  ก่อนจะบอกให้เธอหลับตาลง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
มาอัพแล้วนะๆๆๆๆๆๆ เม้นๆ โหวตๆให้เค้าหน่อยนะ
แต่ละตอนเป็นยังไง อยากให้เรื่องเป็นยังไงก็บอกได้นะ
เจอกันตอนหน้าจ้าาาา