รักนี้มีแค่เธอ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บ้านแก้ว
 
 
 
 
"เป็นไงบ้างลูก"แม่ถามแก้วเมื่อเข้าบ้านมา
 
 
 
 
"ก็ดีค่ะเเม่"แก้วตอบยิ้มๆ
 
 
 
 
"ได้คนดูเเลดีก็แบบเนี้ย โทโมะแม่ขอบคุณมานะลูกที่ดูเเลแก้ว"แม่แก้วพูด
 
 
 
 
"ครับผมจะดูเเลไปตลอดชีวิตยังได้เลยครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
"บ้าโมะพูดอะไรเนี่ย"แก้วพูดเเล้วตีแขนโทโมะ
 
 
 
 
"จะขอเมื่อไหร่บอกแม่นะลูก"แม่แก้วเเซว
 
 
 
 
"แม่ แก้วขอเรียนก่อนสิ"แก้วพูดเเล้วหน้าแดง
 
 
 
 
"ไม่ต้องเขินหรอกแก้ว"โทโมะพูด
 
 
 
 
"กลับบ้านไปเลยนะ"แก้วไล่
 
 
 
 
"น้ามลครับดูแก้วสิ ไล่ผมอ่า"โทโมะอ้อนแม่แก้ว
 
 
 
 
"ฮ่าๆ ไม่ต้องมาอ้อนน้าหรอกจ้ะ"แม่แก้วพูด
 
 
 
 
"น้ามลครับดูลูกสาวน้ามลสิ คนเค้าอุส่าต์ดูแลตั้งเเต่เข้ายัยออก ไม่เห็นเป็นห่วงบ้างเลย"โทโมะฟ้อง
 
 
 
 
"ก็โมะมีอะไรน่าเป็ฯห่วงละห๊ะ"แก้วพูด
 
 
 
 
"ทุกตรง"โทโมะพูด
 
 
 
 
"มานี่เลยนะโมะ"แก้วพูดเเล้ววิ่งไล่โทโมะ
 
 
 
 
"น้ามลครับ ช่วยผมด้วย"โทโมะพูดขณะแก้ววิ่งไล่อยู่
 
 
 
 
"เคลียร์กันเองนะลูกแม่ไปทำกับข้าวก่อนละ"แม่แก้วพูดยิ้มๆเเล้วเดินเข้าบ้านไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"หยุดเดี๋ยวนี้นะโมะ"แก้วยังคงวิ่งไล่โทโมะต่อ
 
 
 
 
"หยุดโมะก็เจ็บอ่าดิ"โทโมะพูดเเล้ววิ่งต่อ
 
 
 
 
ทำไงดีๆ << แก้วคิดในใจ
 
 
 
 
"โอ้ย"แก้วร้องเเล้วแกล้งล้ม
 
 
 
 
"เฮ้ย แก้วเป็นอะไร"โทโมะได้ยินเสียงร้องก็รีบมาดูเเก้วทันที
 
 
 
 
 
"เจ็ยเท้า"แก้วแกล้งทำเป็นจับที่ข้อเท้า
 
 
 
 
"ไหนดูสิ"โทโมะพูดเเล้วจับเท้าแก้วขึ้นมาวางบนตักของตัวเอง
 
 
 
 
 
ปึก
 
 
 
 
"โอ้ย แก้ว"โทโมะร้องเมื่อโดนแก้วถีบ
 
 
 
 
"แบร่ ส้มน้ำหน้า"แก้วพูดเเล้ววิ่งหนี
 
 
 
 
"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะแก้ว ถีบกันเลยหหรอ"โทโมะพูดเเล้ววิ่งตามแก้ว
 
 
 
 
"โอ้ย"แก้วร้องเมื่อสะดุดอะไรบางอย่าง
 
 
 
 
"ทีนี้จะแกล้งอะไรโมะอีก โมะไม่ซื่อพอที่จะให้แก้วถีบอีกรอบหรอกนะ"โทโมะพูด
 
 
 
 
"เจ็บขา"แก้วพูดเเล้วจับข้อเท้า โทโมะก้มไปดูมันเป็นรอยช้ำๆ
 
 
 
 
"ซุมซามจริง"โทโมะพูดเเล้วนวดให้แก้ว
 
 
 
 
"ไม่เอาไม่นวดเจ็บ แก้วจะเข้าบ้านเเล้ว"แก้วพูดเเล้วลุกขึ้นเเต่ก็ล้มโดยมีโทโมะมารับไว้พอดี
 
 
 
 
"เดินยังไม่ไหวเลย มานี่อุ้มเอง"โทโมะพูดเล้วยิ้มก่อนจะอุ้มเเก้ว
 
 
 
 
"นี่โมะ ปล่อยแก้วลงเลยนะ"แก้วพูด
 
 
 
 
"อีกหน่อยก็ได้แต่งงานละ อุ้มหน่อยไม่เป็นไรหรอก"โทโมะพูดยิ้มๆ
 
 
 
 
"บ้า"แก้วพูดเเล้วตีโทโมะด้วยความเขินอาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอ้าแก้วเป็นอะไรน่ะลูก"แม่เดินเข้ามาเห็นโทโมะกำลังนวดเท้าให้แก้วก็ถาม
 
 
 
 
"แก้วซุ่มซามน่ะครับน้ามล สะดุดหินเมื่อกี้ก็เลยบวม"โทโมะพูด
 
 
 
 
"นี่ไม่ได้ซุ่มซามนะ มันมองไม่เห็น"แก้วพูด
 
 
 
 
"เอาละๆ เดี๋ยวแม่ไปเอาลูกประคบมาให้นะ"แม่พูดเเล้วเดินหายไป
 
 
 
 
"เบาๆสิเจ็บ"แก้วบ่น
 
 
 
 
"ทำเองเเท้ๆนะ"โทโมะว่า
 
 
 
 
"ก็ใครมันจะไปรู้เล่า"แก้วพูด
 
 
 
 
"อะนี่ ตาโมะ"แม่เดินเข้ามาก็ยื่นลูกประคบให้โทโมะ
 
 
 
 
"ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมดูแก้วเองน้ามลทำกับข้าวเถอะครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
"จ้ะ น้าฝากด้วยนะ"แม่แก้วพูดเเล้วเดินหายไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
_________________________________________________________________________
 
 
อัพเเล้วน้าาาา เม้นกันเยอะๆน้าาาา