รักนี้มีแค่เธอ..

9.8

เขียนโดย TKda

วันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 16.33 น.

  22 ตอน
  336 วิจารณ์
  39.47K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2557 00.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

20)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บ้านแก้ว

 

 

 

 

"เป็นไงบ้างลูก"แม่ถามแก้วเมื่อเข้าบ้านมา

 

 

 

 

"ก็ดีค่ะเเม่"แก้วตอบยิ้มๆ

 

 

 

 

"ได้คนดูเเลดีก็แบบเนี้ย โทโมะแม่ขอบคุณมานะลูกที่ดูเเลแก้ว"แม่แก้วพูด

 

 

 

 

"ครับผมจะดูเเลไปตลอดชีวิตยังได้เลยครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

"บ้าโมะพูดอะไรเนี่ย"แก้วพูดเเล้วตีแขนโทโมะ

 

 

 

 

"จะขอเมื่อไหร่บอกแม่นะลูก"แม่แก้วเเซว

 

 

 

 

"แม่ แก้วขอเรียนก่อนสิ"แก้วพูดเเล้วหน้าแดง

 

 

 

 

"ไม่ต้องเขินหรอกแก้ว"โทโมะพูด

 

 

 

 

"กลับบ้านไปเลยนะ"แก้วไล่

 

 

 

 

"น้ามลครับดูแก้วสิ ไล่ผมอ่า"โทโมะอ้อนแม่แก้ว

 

 

 

 

"ฮ่าๆ ไม่ต้องมาอ้อนน้าหรอกจ้ะ"แม่แก้วพูด

 

 

 

 

"น้ามลครับดูลูกสาวน้ามลสิ คนเค้าอุส่าต์ดูแลตั้งเเต่เข้ายัยออก ไม่เห็นเป็นห่วงบ้างเลย"โทโมะฟ้อง

 

 

 

 

"ก็โมะมีอะไรน่าเป็ฯห่วงละห๊ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

"ทุกตรง"โทโมะพูด

 

 

 

 

"มานี่เลยนะโมะ"แก้วพูดเเล้ววิ่งไล่โทโมะ

 

 

 

 

"น้ามลครับ ช่วยผมด้วย"โทโมะพูดขณะแก้ววิ่งไล่อยู่

 

 

 

 

"เคลียร์กันเองนะลูกแม่ไปทำกับข้าวก่อนละ"แม่แก้วพูดยิ้มๆเเล้วเดินเข้าบ้านไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หยุดเดี๋ยวนี้นะโมะ"แก้วยังคงวิ่งไล่โทโมะต่อ

 

 

 

 

"หยุดโมะก็เจ็บอ่าดิ"โทโมะพูดเเล้ววิ่งต่อ

 

 

 

 

ทำไงดีๆ << แก้วคิดในใจ

 

 

 

 

"โอ้ย"แก้วร้องเเล้วแกล้งล้ม

 

 

 

 

"เฮ้ย แก้วเป็นอะไร"โทโมะได้ยินเสียงร้องก็รีบมาดูเเก้วทันที

 

 

 

 

 

"เจ็ยเท้า"แก้วแกล้งทำเป็นจับที่ข้อเท้า

 

 

 

 

"ไหนดูสิ"โทโมะพูดเเล้วจับเท้าแก้วขึ้นมาวางบนตักของตัวเอง

 

 

 

 

 

ปึก

 

 

 

 

"โอ้ย แก้ว"โทโมะร้องเมื่อโดนแก้วถีบ

 

 

 

 

"แบร่ ส้มน้ำหน้า"แก้วพูดเเล้ววิ่งหนี

 

 

 

 

"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะแก้ว ถีบกันเลยหหรอ"โทโมะพูดเเล้ววิ่งตามแก้ว

 

 

 

 

"โอ้ย"แก้วร้องเมื่อสะดุดอะไรบางอย่าง

 

 

 

 

"ทีนี้จะแกล้งอะไรโมะอีก โมะไม่ซื่อพอที่จะให้แก้วถีบอีกรอบหรอกนะ"โทโมะพูด

 

 

 

 

"เจ็บขา"แก้วพูดเเล้วจับข้อเท้า โทโมะก้มไปดูมันเป็นรอยช้ำๆ

 

 

 

 

"ซุมซามจริง"โทโมะพูดเเล้วนวดให้แก้ว

 

 

 

 

"ไม่เอาไม่นวดเจ็บ แก้วจะเข้าบ้านเเล้ว"แก้วพูดเเล้วลุกขึ้นเเต่ก็ล้มโดยมีโทโมะมารับไว้พอดี

 

 

 

 

"เดินยังไม่ไหวเลย มานี่อุ้มเอง"โทโมะพูดเล้วยิ้มก่อนจะอุ้มเเก้ว

 

 

 

 

"นี่โมะ ปล่อยแก้วลงเลยนะ"แก้วพูด

 

 

 

 

"อีกหน่อยก็ได้แต่งงานละ อุ้มหน่อยไม่เป็นไรหรอก"โทโมะพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

"บ้า"แก้วพูดเเล้วตีโทโมะด้วยความเขินอาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ้าแก้วเป็นอะไรน่ะลูก"แม่เดินเข้ามาเห็นโทโมะกำลังนวดเท้าให้แก้วก็ถาม

 

 

 

 

"แก้วซุ่มซามน่ะครับน้ามล สะดุดหินเมื่อกี้ก็เลยบวม"โทโมะพูด

 

 

 

 

"นี่ไม่ได้ซุ่มซามนะ มันมองไม่เห็น"แก้วพูด

 

 

 

 

"เอาละๆ เดี๋ยวแม่ไปเอาลูกประคบมาให้นะ"แม่พูดเเล้วเดินหายไป

 

 

 

 

"เบาๆสิเจ็บ"แก้วบ่น

 

 

 

 

"ทำเองเเท้ๆนะ"โทโมะว่า

 

 

 

 

"ก็ใครมันจะไปรู้เล่า"แก้วพูด

 

 

 

 

"อะนี่ ตาโมะ"แม่เดินเข้ามาก็ยื่นลูกประคบให้โทโมะ

 

 

 

 

"ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมดูแก้วเองน้ามลทำกับข้าวเถอะครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

"จ้ะ น้าฝากด้วยนะ"แม่แก้วพูดเเล้วเดินหายไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_________________________________________________________________________

 

 

อัพเเล้วน้าาาา เม้นกันเยอะๆน้าาาา

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา