รักนี้มีแค่เธอ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้ว"กวินที่เดินมาก็ทักแก้ว
 
 
 
"อ้าวพี่กวิน"แก้วพูดเเล้วยิ้มทำให้โทโมะมองอย่างไม่พอใจ
 
 
 
"เดี๋ยววันนี้พี่กับแม่จะไปหาเราที่บ้านนะ"กวินพูด
 
 
 
"ไปทำไมหรอค่ะ"แก้วถาม
 
 
 
"ก็ไปคุยเรื่องเราไง"กวินพูด
 
 
 
"เรื่องอะไร!"โทโมะพูดเสียงดัง
 
 
 
"โมะ อย่าเสียงดังสิ"แก้วพูด
 
 
 
"คุยเรื่องอะไรกันอะแก้ว"โทโมะถามอย่าหงุดหงิด
 
 
 
"ก็คุยกันปกติ พี่กวินพึ่งกลับจากไทยนะ เเล้วก็เป็นญาติห่างๆแก้ว เค้าก้อยากไปพบปะกับแม่แก้วบ้างสิ"แก้วพูด
 
 
 
"เเล้วทำไมถึงบอกว่าเรื่องของเรา"โทโมะยังพายายามถาม
 
 
 
"เอ้าก็เรื่องของเราไง เรื่องของแก้วกับพี่กวินอะ"แก้วพูด
 
 
 
"แก้วจะเเต่งงานหรอ"โทโมะถาม
 
 
 
"บ้า คิดได้ไงเนี่ย หมายถึงเรื่องที่เรียน"แก้วพุด
 
 
 
"เเล้วทำไมต้องให้แก้วทำ"โทโมะถามต่อ
 
 
 
"โอ้ย นายจะถามอะไรนักหนาเนี่ยหรือว่าหึงแก้ว"กวินพูดทำให้โทโมะกับแก้วหันมามองกวินเป็นตาเดียว แก้วเองก็หวั่นไหวไม่น้อย โทโมะหน้าก็เริ่มเเดง
 
 
 
"พูดมากหน่า ปะแก้ว"โทโมะพูดเเล้วพายายามพยุงแก้ว
 
 
 
"หายไวๆนะแก้ว"กวินพุดไล่หลัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โทโมะ"พิมที่เดินมาหาโทโมะก็พุด
 
 
 
"มีอะไร"โทโมะถาม
 
 
 
"คือ พิมจะมาลานะ แก้วกับโทโมะเลย"พิมพูด
 
 
 
"ไม่ต้องลาชั้นก็ได้ ลาแฟนเธอเถอะ"แก้วพูด
 
 
 
"งั้นเราไปนั่งคุยกันตรงนู้นะ พิมมีเรื่องจะคุยเยอะเเยะเลย เรื่องของเราสองคนน่ะ"พิมพุดเเเล้วเน้นคำว้าเราสองคน
 
 
 
"งั้นตามสบายนะ ชั้นขอตัว"แก้วพูดเเล้วจะเดินไป
 
 
 
"อยู่ด้วยกันนี่ละ"โทโมะพูดเเล้วรั้งข้อมือแก้วไว้
 
 
 
"ปล่อย ไม่อยากคุย"แก้วพูด
 
 
 
"อยู่ด้วยกัน"โทโมะพูด
 
 
 
"ไม่ หิวน้ำ"แก้วพูดหวังจะใ้โทโมะปล่อยเเต่โทโมะกลับเข้ามาช้อนตัวแก้วขึ้น
 
 
 
"ว๊าย ไอ้บ้าโทโมะปล่อยคนมอง"แก้วพูดเมื่อเห็นคนหันมามองตามเสียงร้องของตัวเอง
 
 
"ใครบอกให้ร้องดังละ"โทโมะพูด
 
 
 
"ปล่อย"แก้วพายายามพูด
 
 
 
"ไม่ปล่อย พิมมีอะไรคุยมาเลย ตรงนี่นี่ละ"โทโมะพูด
 
 
 
"เอ่อ คือพิมจะมาของคุณสำหรับทุกอย่างนะ เเล้วเจอกันไปละ"พิมพูดเเล้วเดินไป
 
 
 
"ปล่อยลงได้เเล้ว"แก้วพูด
 
 
 
"ไม่ปล่อยขายิ่งเดี้ยงๆอยู่ อุ้มไปสะดวกกว่า เร็วกว่าด้วย"โทโมะพูด
 
 
 
"ไอ้บ้าปล่อย มันจะสะดวกยังไง เเล้วอีกอย่างคนเค้ามองเต็มไหมดเเล้วนะ อาย"แก้วพูดเเล้วหน้าแดง ทำให้โทโมะใจเต้นเเรงกับท่าทีเขินอายของแก้ว
 
 
 
"สะดวกสิ อยากอุ้ม"โทโมะพุดเเล้วเดินต่อไป
 
 
 
 
"ปล่อย ปล่อยเดี๋ยวนี้ อายคนอื่นเค้ามั้งดิ"แก้วพายายามดิ้น
 
 
 
"อย่าดิ้นไม่งั้นขาแก้วได้หักอีกข้างแน่"โทโมะพูด
 
 
 
"ปล่อยอยากเดินเอง ปล่อยเหอะน้า ปล่อยแก้วน้า"แก้วพายายามอ้อน ทำให้ใจโทโมะเต้นไม่เป็นจังหวะมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ
 
 
 
"โมะ ไมใจเต้นแรงจัง"แก้วพูด
 
 
 
"เอ่อ อยากเดินใช่ไหมอะเดินก็เดิน เเต่ระวังด้วยละกัน"โทโมะพูดเเล้วปล่อยแก้วลง
 
 
 
"เขินหรอ"แก้วแซว เเต่ตัวเองก็เขินเองไม่น้อย
 
 
 
"บ้านเขินอะไร ใครเขินมั่ว"โทโมะพูดเเล้วเดินหนี เเต่ลืมไปว่าแก้วใช้ตัวของโทโมะยึดไว้ ทำให้แก้วเซจะล้ม
 
 
 
 
 
"โทษที ลืมไป"โทโมะมารับแก้วไว้ทันเเล้วพูดขึ้น
 
 
 
"ไอ้บ้าโทโมะ"แก้วว่า
 
 
 
"ขอโทษคร้าบบบ"โทโมะพายายามง้อ เเต่แก้วก็เดินกะเพกๆหนี
 
 
 
"หายงอนน้า ถ้าหายงอนโมะพาไปซื้อมิกกี้เมาส์
 
 
 
"จริงนะ"แก้วได้ยินคำว่ามิกกี้เมาส์ก็หันมาทันที
 
 
 
"จรองเเต่ต้องหายงอนก่อน"โทโมะพูดเเล้วชูนิ้วก้อย
 
 
 
"ก็ได้ๆ"แก้วพูดเเล้วเกี่ยวก้อยกับโทโมะ
 
 
 
"งั้นเย็นนี้พาไปซื้อนะ"โทโมะพุด
 
 
 
"อยากได้เเล้วอะ คาบบ่ายไม่เรียนละ ไปซื้อกัน"แก้วพุด
 
 
 
"แก้ว"โทโมะพูดเเล้วทำหน้าดุ
 
 
 
"เย็นก็ได้"แก้วพูดเเล้วก้มหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
_________________________________________________________________
 
 
มาอัพเเล้วน้าาาา โทษทีนะที่หายไป เม้นกันเยอะๆนะค่ะ