รักนี้มีแค่เธอ..

"แก้ว โทโมะ เฟย์กับฟางกลับก่อนนะ บายยย"สาวแก้มบุ้มพูดกับร่างเล็กที่นอนอยู่บนโต๊ะ กับชายหนุ่มที่นั่งทำงานให้ร่างเล็กอยู่ข้างๆ เเล้วเดินออกไปหาป๊อปปี้ที่รออยู่ในรถ
 
"บายนะเฟย์ฟาง"โทโมะพูด
 
เมื่อโทโมะทำงานที่อาจารย์สั่งในห้องเรียนใฟ้แก้วเสร็จเเล้ว ก็ปลุกร่างเล็ก
 
"นี่ แก้วๆ" ร่างสูงเรียกร่างเล็กที่นอนหลับอยู่
 
โป้กก ~"โอ้ยย อะไรของนายเนี่ยไอบ้าโทโมะมาเขกหัวฉันทำไม"แก้วตื่นขึ้นมาเเล้วโวยวาย
 
"จะกลับบ้านไหม ยัยห้อย ขี้เซาอยู่ได้"โทโมะพูดเเล้วเดินไปที่รถของตัวเอง
 
"เย็นเเล้วหรอว่ะเนี่ย หลับซะนานเลย เอ้า โมะรอแก้วด้วย"เเก้วพูดเเล้ววิ่งตามโทโมะไป
 
บนรถ ~
 
"นี่ๆโมะ แก้วอยากกินไอติมอะ"แก้วพูดเเล้วทำสายตาอ้อนๆ
 
"แก้วนี่จริงๆเลยนะ ไม่กลัวอ้วนรึไงกินได้ทุกวี่ทุกวัน"โทโมะพูด
 
"อ้วนไม่กลัว กลัวไม่อ้วน"แก้วพูดเเล้วยักคิ้ว
 
"เอาเหอะๆ กินก็กิน"โทโมะพูดเเล้วขับรถไปที่ห้างแห่งหนึ่ง
 
"เย้ ^__^"แก้วทำท่าทางดีใจเหมือนเด็กๆ
 
ณ ห้างแห่งหนึ่ง
 
ณ ร้านไอติมม
 
"เอ่อ..ขอช็อกชิพค่ะ โมะจะกินอะไร?"ประโยคแรกพูดกับพนักงานหนุ่ม ประโยคหลังหันม่พูดกับโทโมะ
 
"เอาเหมือนเดิม"โทโมะบอก
 
"อะไรอะ อะไรหรอ"แก้วทำหน้ากวนๆ
 
"แก้ว!"โทโมะทำหน้าโหดใส่
 
"โอ๋ๆ ล้อเล่นค่าา"แก้วพูดเเล้วหยิกแก้มโทโมะ
 
"เอาช็อกชิพ กับ ช็อกโกแลตค่ะ"แก้มพูดเเล้วยิ้มให้พนักงานหนุ่ม เหมือนเป็นการขอโทษที่ให้เขายืนรอนาน
 
"อิ่มจังงงงงง"แก้วพูดเเล้วลูบท้องตัวเอง
 
"ไม่อิ่มก็ไม่รู้จะว่ายังไงเเล้ว ล่อไปตั้ง 5 แก้ว"โทโมะพูดเเล้วทำหน้าหนักใจ
 
"ก็มันอร่อยนี่นา ว่าแต่โมะเหอะกินยังกะแมวดม"แก้วพูดเเล้วทำหน้ากวนประสาท
 
"พอๆ น้องๆเช็คบินครับ"โทะโมะเรียกพนักงานมาเพื่อคิดเงิน
 
"นี่โมะไปเดินเล่นกันก่อนนะ เเล้วค่อยกลับบ้านนะๆๆๆๆ"แก้วพูดอ้อนๆ
 
"จะทำไรก็ทำไปดิ ใครเค้าไปห้ามได้"โทโมะพูด
 
ร้านขายตุ๊กตา
 
โทโมะก็เดินไปเรื่อยๆ แต่แก้วกลับหยุดอยู่ที่ร้ายตุ๊กตาเพื่อดูมิกกี้เมาท์ที่ตัวเองชอบ(มาก) แต่โทโมะก็เดินไปเรื่อยๆจนรู้สึกว่าคนตัวเล็กไม่ได้เดินตามเค้ามาด้วย จึงหันกลับไปดูก็พบว่าแก้วยืนอยู่หน้าร้านตุ๊กตา
 
"นี่แก้วเดินมาสิ จะหยุดทำไม"โทโมะพูดเเล้วเดินมาหาแก้ว
 
"แป๊ปดิ ขอดูมิอกกี้เมาท์ก่อน"แก้วพูดเเต่สายตัวยังอยู่ที่ร้ายตุ๊กตา
 
"อยากได้หรอ"โทโมะถาม
 
"อยากได้สิ โมะก็รู้หนิว่าแก้วชอบมิกกี้เมาท์ขนาดไหน"แก้วพูด
 
"อยากได้ ก็ซื้อสิ"โทโมะพูด
 
"ถ้าไม่ติดว่าม๊าว่านะ ซื้อไปนานเเล้ว"แก้วเสียงเศร้าลง
 
"มาๆ โมะซื้อให้ก็ได้"โทโมะพูด
 
"จริงนะ งั้นเลือกละนะ อืมมมม เอาตัวนี่ค่ะ" แก้วชี้ไปที่มิกกี้เมาท์ตัวไม่ใหญ่เเล้วก็ไม่เล็กจนเกินไป
 
"ทำไมคราวนี้เลือกเร็วจัง ปกติเลือกเป็นชั่วโมง"โทโมะถาม
 
"ก็ยืนเล็งมานานเเล้วหนิ"แก้วบอก
 
"ได้เเล้วค่ะ"พนักงานสาวสวยพูดขึ้นเเล้วยื่นมิกกี้เมาท์ให้กับแก้ว
 
"คราวนี้เราจะกลับ กันได้รึยัง"โทโมะถาม
 
"กลับสิ รออะไรละ จะรีบกลับไปนอนกอดน้องมิกกี้ของเค้า"แก้วพูดเอาหน้าไปนัวเนียกับตุ๊กตา
 
ห้องแก้วนี่เปิดร้านขายมิกกี้เมาท์ได้เลยนะน่ะ เยอะซะขนาดนั้น เเล้วที่สำคัญชั้นเป็นคนซื้อส่วนใหญ่ เปลืองจริง^^ << โทโมะคิดนะใจ
 
"ไม่เปลืองอะไรมากหรอกน่า ทีโมะละแก้วก็เคยซื้อให้นะ" แก้วพูดเพราะรู้ว่าโทะโมะคิดอะไรอยู่
 
"นี่อ่านความคิดโมะออกด้วยหรอเนี่ยยย"โทโมะพูดแนวกวนๆ
 
"ก็คนมันเก่งหนิ ปะๆ กลับบ้านกันเร็ว"แก้วพูดเเล้วจูงมือโทโมะไปที่รถ
 
ระหว่าขับรถมาบ้านเเล้ว แก้วก็หลับตลอดทางโทโมะก็มองแก้วเป็นระยะๆ และก็แอบขำในท่าทีของแก้วที่นอนกอดตุ๊กตาไม่ยอมปล่อยเหมือนเด็กๆ
 
"นี่แก้ว ถึงบ้านเเล้ว" โทโมะปลุกแก้วที่นอนหลับอยู่ และดูเหมือนจะไม่ตื่น
 
"ยัยแก้ว ไฟไหม้!"โทโมะตะโกนใส่หูเเก้ว
 
"ห๊ะ อะไรนะ ที่ไหน ยังไง ไฟไหมที่ไหนนะโมะ เเล้วทำไมไม่หนีละหนีสิ"แก้วพูดเเล้วทำท่าลุกรี้ลุกรน
 
"หึๆๆ"โทำโมะขำในรำคอ ตลฃกในท่าทางของแก้ว
 
"ขำอะไร โมะนี่มาหลอกแก้วนะ หึ้ย"แก้วพูดเเล้วตบไหล่โทโมะทีนึง
 
"ไปๆ เร็วๆ อย่านอนดึกละ พรุ่งนี้จะมารับ"โทโมะพูด
 
"รู้เเล้วหน่าเเล้วไปเข้าไปหวัดดีม๊าหรอ"แก้วถามเพราะปกติโทโมะจะเข้าไปสวัสดีม๊าเเล้วก็กินน้ำคุยอะไรกันนิดหน่อยเเล้วถึงจะกลับ
 
"ไม่ละโมะง่วงอะ จะรีบกลับบ้านไปนอน ฝากสวัสดีน้ามลด้วยละกัน"โทโมะพูด
 
"อะเคๆ งั้นฝันดีนะ"แก้วพูดเเล้วโบกมือ
 
"อืม ฝันดีแก้วใจ^^"โทโมะพูดเเล้วยิ้ม ก่อนจะขับรถออกไปป
 
 
 
 
________________________________________________________
ฝากด้วยน้า เรื่องแรกที่แต่งเลย ชอบไม่ชอบก็บอกกันได้น้าาาา
 
เม้นให้หน่อยน้าาาาาาจุ๊ป