รักนะ เด็กบ้า(Yaoi)

-

เขียนโดย สาววายBL

วันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 16.26 น.

  5 ตอน
  2 วิจารณ์
  12.19K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 16.54 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) รักนะ เด็กบ้า 1: เรื่องมันเริ่มจาก....

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
    
 
บทความเรื่องนี้สาววาย บีแอลเป็นผู้แต่งเองนะคะอย่าเข้าใจผิดเพราะลงหลายเว็บทั้งเด็กดีขีดเขียนและอีกหลายๆเว็บค่ะมีข้อสงสัยติดต่อได้ที่ Facebook: บีแอล วาย ชาย ชาย
 
 
รักนะ เด็กบ้า 1: เรื่องมันเริ่มจาก....
 
 
 
 
 เช้า.....................
"อื้มมมม..." ผมตื่นพร้อมกับเสียงงัวเงีย  "โอ๊ยยยย......เจ็บ"
 
"ก็โดนมาทั้งคืน แค่มึงลุกไหวก็เป็นเรื่องแปลกแล้ว"
"อะ...ไอ้...อะ....ไอ้.." "ไอ้อะไร มึงพูดจาให้มันดีๆ หรือจำที่กูพูดเมื่อคืนไม่ได้" "ทำไมคุณทำแบบนี้ผมไม่เคยคิดว่าคุณจะทำได้ถึงขนาดนี้ คุณมันเลวที่สุด" ผมพูดด้วยความเสียใจและรู้สึกทั้งเกลียดทั้งขยะแขยงคนตรงหน้า โลกที่เคยสดใสของผมมันมืดมนก็วันนี้วันที่สิ่งดีดี สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตผมหายไปเพราะผู้ชายสารเลวคนนึง
คนที่ต้องการแต่ผลประโยชน์ของตัวเองคนที่เห็นความทุกข์ของคนอื่นเป็นเรื่องสนุก
มันน่าขำที่ผมเคยคิดว่าภายใต้ความป่าเถื่อนของเค้าก็มีความดีอยู่บ้าง แต่เปล่าเลยมันมีแต่ความโสมมน่ารังเกียจ"ก็ ถ้ามึงไม่ทำตัวร่านจนหน้าหมั่นไส้กูก็ไม่ทำเรื่องเลวๆแบบนี้หรอก ถ้ามึงไม่อยากให้พี่กูรู้เรื่องนี้ ก็ทำตามที่กูบอก เพราะถ้ามึงขัดใจกูแม้แต่นิดเดียว อะไรจะเกิดขึ้นมึงก็รู้ หึหึ" "แล้วจะเอายังไง  คุณจะให้ผมคบกับพี่ชายคุณพร้อมกับทำเรื่องบ้าๆแบบนี้กับคุณงั้นเหรอ" "อืม...จะว่ายังไงดีล่ะ  ก็คงต้องตามนั้นเพราะถ้ามึงไปบอกเลิกไอ้อาเธอร์แล้วคบกับกูคนเดียว มันก็คงไม่สนุกเท่าไร" "อะ อะไรนะ...ไอ้ชั่ว" "ลืมตัวแล้วเหรอ มึงถึงได้กล้าด่ากูออกมา" ผม บีบคางมันด้วยความโมโห มันด่าผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งๆที่เคยตกลงกันเเล้วว่าถ้ามันขัดใจผมมันจะต้อง เจ็บตัว อีกทั้งมันยังพูดชื่อไอ้เหี้ยอาเธอร์ขึ้นมาทำให้ผมยิ่งมีอารมณ์โกรธเข้าไปใหญ่
"ก็มึงมันเลว มึงกล้าทำกับพี่ชายตัวเองขนาดนี้เลยเหรอ พี่อาเธอร์ไปทำอะไรให้มึงไอ้...ไอ้"
"โอ๊ย...เจ็บ" "งั้นมึงก็หัดทำตัวดีๆซะบ้าง สถานะมึงตอนนี้ไม่มีสิทธิ์มาด่ากู"
 
ผมพูดพร้อมจับคางมันสะบัด มันกัดริมฝีปากจนบวมแดงพร้อมน้ำตาแห่งความอัปยศที่ไหลออกมา "ไปแต่งตัวแล้วหาข้าวกินในห้องครัวซะเดี๋ยวจะมาตายในคอนโดกู" . . . ขณะที่มันกำลังลุกลงจากเตียงอยู่นั้น ตุ๊บ.....โอ๊ยยยยยย "หึ สำออยจริงๆเลยนะมึง อย่าหวังว่ากูจะช่วยมึง ถ้ากูกลับเข้ามามึงยังอาบน้ำกินข้าวไม่เสร็จนะ มึงเจอชุดใหญ่รอบเช้าแน่ ทีนี้ไม่อักเสบมึงก็ตายคาเตียงนั่นเเหละ" มันฟังอย่างอึ้งๆสักพัก แล้วก็ลนลานเข้าห้องน้ำด้วยความกลัว
<Condee's Talk>
หลังจากที่ผมตื่นเช้าขึ้นมาพร้อมความเหนื่อยล้าและความทรมานจากบทรักอันร้อนแรงของมัน
ผมก็โดนมันไล่ไปอาบน้ำ ระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่ ผมก็นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคาโลกลับมาคราวนี้
มันพยายามจะทำอะไรแล้วทำเพื่ออะไรกันแน่ ความสนุกอย่างที่มันบอกหรือต้องการแก้แค้นที่เห็นผม
กับพี่ชายมันคบกัน ผมจะสำคัญตัวผิดเกินไปหรือเปล่านะ
"ไอ้คนนิสัยไม่ดี แย่จริงๆ"
 
ผมเสียใจไม่น้อยกับเรื่องเมื่อคืนตลอดเวลาที่ผมเฝ้าคอยมองหาและรอคอยคาโล
ผมไม่เคยท้อ แม้แต่ยอมคบกับพี่มันเพื่อสืบเรื่องมัน ผมก็ทำแต่มันกลับย่ำยีผมซะไม่เหลือชิ้นดี
สัมผัสอันป่าเถื่อนมันเหมือนกับว่าไม่มีความรักอยู่เลย มีแต่ความรุนแรงและเร่าร้อนมีทั้งถ้อยคำหยาบ
คายและจาบจ้วงดูถูก  คิดแล้วปวดใจจัง
 
ขอบตาผมร้อนผ่าวแล้วน้ำตาแห่งความเสียใจก็ค่อยๆไหลออกมา
"เฮ้อออออออ ไอ้คนบ้า"
 
                ผมถูสบู่ไปตามผิวขาวๆที่มีรอยแดงเป็นจ้ำๆตามซอกคอและต้นแขนและตามตัวผมอยาก
ล้างเอาความโสมมของคาโลออกไป ผมอยากได้ความรักความเอาใจใส่ ความห่วงใยจากมันคืน
ตรงที่ผมเจ็บและปวดสุดๆเป็นตรงช่องทางด้านหลังจะขยับตัวทีนี่ทรมานสุดๆทั้งๆที่เป็นครั้งแรกของ
ผมแต่คาโลก็ไม่ปราณีผมเลยมันยัดเยียดความต้องการให้ผม มันไม่ถามผมสักคำว่าต้องการหรือ
เปล่า
 
                ผมนั่งแช่น้ำสักพักปลดปล่อยอารมณ์ไปตามอาการเหม่อลอย
 
“เข้มแข็งสิคนดี เราจะต้องเข้มแข็ง”
ผมได้แต่บอกตัวเอง โวยวายต่อไปก็รังแต่จะนำมาซึ่งความเสียใจและอาจจะเจ็บตัวได้ ดังนั้นผมควรจะทำตัวดีๆแล้วแอบเอาคลิปมาจะดีกว่ารีบอาบน้ำแล้วรีบหาข้าวเช้ากินเดี๋ยวมันกลับมาเห็นผมกินข้าวไม่เสร็จก่อนตายกันพอดี
 
                บ๊ะ ตู้เย็นที่นี่เจ้าของมันซื้อของกินใส่ไว้เต็มเลย^^               คอยดูเถอะมึงกูจะฟาดให้เรียบเลย ผมยกพายบลูเบอร์รี่ เค้กช็อกโกเเลต สปาเก็ตตี้
 
สำเร็จรูป ทั้งยังมีผลไม้อีกมากมาย สตรอว์เบอร์รี่ เชอร์รี่ ส้ม และที่ผมปลื้มอกปลื้มใจสุดๆเห็นจะเป็น
 
องุ่นไร้เมล็ด ของโปรดผม มันไม่ได้มีแค่โลสองโลแต่ไอ้บ้านั่นมันซื้อมาเป็นลัง เสร็จกู! หึ หึ หึ    ผมนั่งกินอยู่แป๊ปเดียวไม่นานก็อิ่ม ของกินหายไปเยอะเหมือนกันนะ แต่ยังไม่ค่อยอิ่มเลยว่ะ โอ๊ะช่างเหอะ เดี๋ยวมันมาแล้วค่อยกินกับมันอีกรอบก็ได้วะ แอ๊ดดดมันมาแล้วววววววววผมรีบชักสีหน้าแล้วกระโดดไปนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อบนเตียง
 
"กินข้าวแล้วกินยาซะ"มันพูดพร้อมโยนถุงยาให้ผม"ไม่""เรื่องของมึง""กูจะกลับบ้าน""มึงไม่มีสิทธิ์กลับ""แต่กูจะกลับ""ก็ลองดูถ้ามึงก้าวออกจากห้องกูแม้แต่ก้าวเดียวคลิปมึงถูกส่งไปที่โทรศัพท์ไอ้อาเธอร์แน่""อะ ไอ้เลว""เหรอ...แต่คนที่มึงกำลังด่าว่าไอ้เลวมันก็ผัวมึงนั่นแหละ คนแรกซะด้วย หึหึ""ไอ้...ไอ้"
 
   เวลาต่อมา
ผมแอบเปิดประตูดูคาโลทำอาหารมันหยิบเบคอนออกมาหั่นแล้วทอดบนกะทะน้ำมันร้อนๆ
นอกจากนั้นยังนำ ไก่ป๊อป ปีกไก่ นักเก็ต แฮมมาทอดมันยังทำผักขมอบชีสอีกด้วย
น้ำลายผมเริ่มหกแล้วครับ
 
..
 
ในที่สุดผมก็ตัดสินใจเปิดประตูห้องครัว เพราะทนกลิ่นหอมๆไม่ไหว ผมมันเดินเข้ามานั่งบนโต๊ะ คาโลหันมามองหน้าผม"มึงเข้ามาทำไม""กูอยากเข้า""อย่ากวนตีนกู""กูหิว""แต่มึงฟาดของกินในตู้เย็นกูเกือบหมดเลย ยังจะแดกอะไรอีก""กูอยากกินนักเก็ต ปีกไก่ เฟร้นซ์ฟรายด์ ไก่ป๊อป  แฮม เบคอน ผักขมอบชีส"ผมพูดพร้อมเหล่มองอาหารที่มันทำ"กูไม่ให้มึงกิน"
 
มันบอกเสียงแข็ง"กูจะกิน""มึงไม่มีสิทธิ์""มี"
"อะไร""กูเป็นเมียมึงนะ"
มันหันมามองหน้าผมอย่างอึ้งๆ
เมื่ออาหารทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย มันจัดใส่จานวางบนโต๊ะ "มึงไม่กินเหรอ"
 
ผมเอ่ยชวนมันเพราะเห็นว่ามันเป็นคนทำอาหาร จะกินคนเดียวก็ดูจะกระไรอยู่
"ไม่ กูไม่อยากกินกับมึง""รังเกียจกูขนาดนั้นเลย""เออยังไม่รู้ตัวอีกหรือไง"
"ดีกูจะได้กินให้หมด"
เหอะ คุณคงคิดว่าเคะอย่างผมจะเศร้ากับสิ่งที่มันพูดแล้วกินทั้งน้ำตาใช่มั๊ยครับ คุณคิดผิด
เพราะยิ่งมันเกลียดผมมากเท่าไรผมก็จะยิ่งยั่วมันมากขึ้นเท่านั้น
.
.
.
.
ที่ผมบอกว่าจะกินให้หมดผมไม่ได้พูดเล่นนะครับ ผมพูดจริง อาหารทุกอย่างถูกผมเขมือบภายใน30นาทีผมกินน้ำอัดลมแล้วเรอดัง เอ่อออร์กกก
"หยี ไอ้ซกมก""รสชาติแย่แต่กูหิว ก็เลยกินหมด"
 
"คายออกมาเลยมึง""ฝันไปเหอะ" "บาย กูจะไปนอนดูทีวีแล้ว""อะไอ้อะไ้อ้...โอ๊ยยกูไม่รู้จะด่ามึงว่าอะไร"จานผมก็ไม่ล้าง ส้มน้ำหน้า เอากูแล้ววก็เลี้ยงกูด้วยแล้วกัน งานกูก็ขาดเพราะมึงไอ้คาโล
 
 
ทุกคนคงอยากรู้ใช่มั๊ยครับว่าเรื่องของเราน่ะทันเกิดอะไรขึ้นที่จริงก่อนหน้านั้นเรื่องมันมีอยู่ว่า….
 
Station :งานปาร์ตี้ที่บ้านวินเซ้นท์
"คนดี เดินออกมามีอะไรจะคุยกับพี่"
ผมพาพี่อาเธอร์ออกมาที่สวนหลังบ้านเพื่อมาคุยเรื่องขอคบกับพี่เค้า เป็นหนทางในการ
ตามหาคาโลน้องชายของพี่อาเธอร์ ผมเคยใกล้ชิดกันมามากในช่วงม.ปลายคาโลมันคบกับผมช่วงนึง
เวลานั้นผมมีความสุขมากมันคอยดูแลและตามใจผม มันทำให้ผมรักมันจนหมดหัวใจเราคบกันเป็น
คนรักกันแบบธรรมดาเหมือนคู่อื่นๆ  และแล้วเวลาแห่งความสุขนั้นก็หายไปเมื่อผมสอบมหาลัยติด
แล้วก็ไม่เจอคาโลอีกเลยมันหายไปจากชีวิตของผม
           
          "เอ่ออออ...คือ"
 
ผมพยายามติดต่อมันแต่ก็ติดต่อไม่ได้ไปคอนโดมันก็ไม่มีมันอยู่ ผมเสียใจร้องไห้ฟูมฟาย
เหมือนคนบ้าอยู่ทุกคืน เมาไม่เป็นผู้เป็น คนดีที่แสนสดใสก็กลายเป็นคนดีคนที่ขี้โมโหหมองเศร้า
จนผมจบมหาลัยเวลาก็ช่วยทำให้ผมเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาบ้าง ผมได้เจอพี่อาเธอร์และรู้ว่าเขาเป็นพี่ชาย
ของคาโลมันเป็นหนทางหนึ่งที่ผมจะได้พบกับคาโลอีกครั้งถ้าผมได้ใกล้ชิดกับพี่วิน
 
“พี่ครับ พี่ชอบผมหรือเปล่าครับ ชอบแบบคนรักน่ะครับ”
“เพิ่งรู้ตัวเหรอ เอ๊ะหรือว่านายจะขอคบกับพี่”
 
 ผมแปลกใจที่พี่เค้ารู้ว่าผมกำลังจะพูดอะไร
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า นายไม่ต้องขอคบกับพี่หรอกพี่ต่างหากที่เป็นคนต้องขอนาย   คบกับพี่นะคนดี”
“ครับ ผมตกลง^^”
“พี่ดีใจที่สุดเลยครับคนดี”
            พี่วินกอดผมจนแน่นอย่างดีอกดีใจ ผมรู้สึกผิดที่ต้องหลอกใช้พี่เค้าแต่ผมจำเป็น
 “ขอโทษนะครับพี่อาเธอร์”   ผมได้แต่พูดในใจ
 
หลังจากที่ผมเดินเข้ามาหาอะไรดื่มก็มีสาวเสิร์ฟคนหนึ่งทำน้ำหกใส่ผมผมจึงต้องไปเปลี่ยน
เสื้อผ้าในห้องน้ำโชคดีที่ผมพอมีเสื้อผ้าที่รถ
 
ผม เดินเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำผมพาดเสื้อผ้าจนเต็ม แต่ไม่มีที่พาดกางเกงในที่ใส่แล้วผมจึงพาดไว้ที่ผนังห้องน้ำ พอผมใส่เสื้อผ้าเสร็จผมก็หยิบกางเกงในจะไปเก็บที่รถ
 
 
 
เอ๊ะแต่ว่ากางเกงในใหญ่ผิดปกตินะ
 
 
ผมมองดูไซส์มันใหญ่กว่าของผมไซส์นึงอ่ะ
 
 
 
งั้นก็แปลว่าO๐O
 
 
 
มีคนหยิบกางเกงในผมไป
 
 
“เฮ้ยนี่มันไม่ใช่กางเกงในกู”
ไอ้คนห้องข้างๆมันโวยวายเสียงดังแล้วมันก็เปิดประตูออกไปข้างนอก
เอาแล้วไง
ผมเลยรีบออกไปเจรจากับมัน
“นี่ ของมึงใช่มั๊ย”
มันชี้ไปที่กางเกงในของผมที่มันใส่อยู่ครับแล้วผมก็ต้องอึ้ง
O๐O
ก็น้องชายมันสิครับใหญ่จนกางเกงในผมปลิ้นเลย
 
“อะ เออ......ขะ ของกูเอง…..เอาของมึงคืนไป แล้วกางเกงในกูไม่ต้องคืนทิ้งเลย”
ผมรีบคืนกางเกงในมันแล้วเดินออกจากห้องน้ำอย่างรีบร้อน
คนอะไรไม่รู้ หน้าตานี่หล่อบรรลัยแต่ ดันโรคจิตชอบโชว์ ว่าแต่หน้าตามันคุ้นๆนะ
 
 
 
หลัง จากที่ผมเจอเรื่องประหลาดๆที่ห้องน้ำผมก็เดินมายังบาร์เหล้าเพื่อมานั่ง ข้างๆพี่วิน พี่วินสั่งน้ำผลไม้มาให้ผมเพราะผมไม่ดื่มแอลกอฮอล์
“คนดีพี่มีคนอยากแนะนำให้รู้จัก”
“ใครหรือครับ?”
 ผมถามอย่างสงสัย
“คาโลน้องชายพี่ เพิ่งจบการแสดงจากอังกฤษ”
หัวใจผมเต้นไม่เป็นระส่ำเมื่อพี่วินพูดอย่างนั้น นี่ผมจะได้เห็นหน้าคาโลแล้วเหรอทำไมเร็วจัง ที่มันหายไปเพราะไปเรียนที่อังกฤษ จริงสินะ เป็นใครก็คงต้องเลือกอนาคตตัวเอง ผมมันเป็นรักที่ไม่สำคัญมากสำหรับมัน
 ผมควรจะดีใจที่จะได้เจอมัน แต่ทำไมผมถึงอยากจะวิ่งหนีไปซะเดี๋ยวนี้ ถ้าผมย้อนเวลาได้ผมจะไม่มาที่นี่ให้เจอมัน
 
“โล มานี่สิ” พี่วินเรียกคาโลมาจากโต๊ะที่ดื่มเหล้าอีกด้าน
ผมพยายามมองหาแต่ทำไมไม่เห็นกลับเห็นไอ้คนที่สลับกางเกงในกับผมเดินมาแทน
 ระหรือว่ามันคือคาโลเพราะที่ผมบอกว่าหน้าคุ้นๆ
 
ผมนึกออกแล้วครับว่าหน้ามันคล้ายใคร.....คาโลนั่นเอง
 แล้วมันก็ใช่คาโลเสียด้วยสิ
“นี่แฟนพี่ คนดี”พี่วินนำผมให้คาโลรู้จัก ผมมองหน้ามันอยากรู้ว่ามันจะพูดอะไร
มันหันมามองผมแล้วยิ้มอย่างเชือดเฉือนใส่ในจังหวะที่พี่วินหันไปดื่มไวน์
พอ พี่วินหันมามันก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มอย่างอ่อนโยน หึ ช่างเสแสร้งตอแหลจริงๆ มันเหมือนไม่ใช่คาโลคนเดิมของผม ใช่สินะเวลาเปลี่ยนมันก็ทำให้คนเปลี่ยน
“ยีนดีที่ได้รู้จักนะครับ น้องคนดี”
มันอายุมากกว่าผมปีนึงครับ แต่ผมไม่เรียกมันว่าพี่หรอกฝันไปเหอะ
“ครับ” ผมตอบอย่างห้วนๆ
เบื่อ ผมไม่ได้เสแสร้งเก่งอย่างมัน
มันเดินกลับไปที่โต๊ะมันแล้วหันมายักคิ้วให้ผมแล้วดื่มเหล้าอย่างกวนๆ ผมรีบหันหน้ากลับมาทันที
 
 
 
 
ผมนั่งดื่มกับพี่วินสักพักก็มีเพื่อนพี่วินเรียก
 
“เฮ้ย วินมึงไปส่งกูที่บ้านหน่อยสิ รถกูเสีย”
“เออเออ แป๊ปนึง มึงไปรอที่รถกูไป”
 
“คนดีเดี๋ยวพี่มานะครับ พี่ไปส่งไอ้เพื่อนตัวดีแป๊ปเดียว”
 
“ครับ ผมจะรอ^^”
 
ผมบอกพี่วินพร้อมยิ้มให้
 
   ระหว่างที่ผมนั่งอยู่คนเดียวผมก็นั่งดื่มไวน์ย้อมใจตัวเองไปเรื่อยๆพร้อมกับคิดเรื่องพี่วิน บางทีเรื่องระหว่างผมกับพี่เค้าอาจจะต้องคบกันจริงๆไม่ใช่การหลอกใช้อย่างที่ผมเคยคิด เพราะเรื่องระหว่างผมกับคา โลมันคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้วมันคงหมดรักผมแล้ว ผมควรจะคิดได้ตั้งแต่ตอนมันไปจากชีวิตผมแล้วไม่น่าสำคัญตัวผิด มานาน แต่ผมจะต้องรู้สึกเจ็บเอามากๆเพราะผมเองก็รักคาโลอยู่เต็มหัวใจในขณะที่ผมคบกับพี่วิน
ผมคงเลี่ยงไม่เจอคาโลไม่ได้ ผมรู้สึกสับสนเหลือเกินมันทั้งเจ็บปวดทั้งรู้สึกแย่
 
ผมกระดกไวน์เป็นแก้วที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้
 
มันทั้งแสบคอแต่ก็หวามหอมในเวลาเดียวกันมันมีกลิ่นแอลกอฮอล์ซึ่งผมไม่ชอบเลย
 
“เล็กก็เล็ก เป้าก็คับ คนดีใส่ไม่อึดอัดเหรอครับ ผมนี่ทั้งอึดอัดทั้งแน่น”
คาโลมันเดินมากระซิบข้างหูผม ลมหายใจมันโดนใบหูและซอกคอผม ผมรู้สึกโมโหมาก
“เรื่องของกู”ผมตอบพร้อมแววตาแข็งกร้าวใส่มัน
“มันก็จะเป็นเรื่องของมึงแค่คนเดียวนะ ถ้ามึงไม่หยิบกางเกงในกูไปจนกูเข้าใจผิดหยิบกางเกงในมึงมาใส่”
“ไอ้คนโกหก มึงหยิบของกูไปทำให้กูต้องหยิบของมึงมา” ผมด่ากลับอย่างฉุนเฉียว
“เอ้าเหรอ อืมจะว่าไปแล้วมันก็แย่หน่อยนะที่เจอเรื่องแบบนี้ แต่มันก็ดีอย่างนึงที่มันทำให้กูรู้ว่าของมึงถึงจะใหญ่หน่อยแต่ก็เล็กกว่ากูไม่เคยเปลี่ยน”มันพูดพร้อมมองตาผมมันจ้องลึกเข้ามาข้างในนัยน์ตาผม เหมือนต้องการจะย้ำเตือนถึงเรื่องในอดีตของเราว่าเราเคยมีความสัมพันธ์แบบไหนกันมา
 ผมมองตามันกลับไปเราจ้องตากันสักพักผมอยากรู้จริงว่ามันมองตาผมเพื่ออะไรจะต้องการอะไรอีก ผมสะดุ้งเหมือนนึกได้ว่าผมควรจะทำตัวอย่างไร
 
แล้ว ผมก็ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ สักพักหลังจากเข้าห้องน้ำด้วยฤทธิ์ของเหล้าทำให้ผมเดินออกจากห้องน้ำแล้ว เข้าห้องของใครก็ไม่รู้ดูเป็นห้องที่หรูหราเหมือนห้องนอน ภาพเลือนรางของเจ้าของห้องที่นอนอยู่บนเตียง
ผมค่อยเซและล้มลงแล้วผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย
 
[Calo’s Talk]
 
 
แอ๊ดดดดดดดด
มีร่างเล็กร่างหนึ่งเดินเข้ามาในห้องของผม ร่างนั้นค่อยๆเซแล้วล้มลงฟุบลงพื้นผมรีบเดินไปดูทันที
ผมพลิกร่างนั้นขึ้นแล้วก็ต้องอึ้งเมื่อร่างนั้นคือร่างของคนดี คนที่ทำให้ผมคิดมากปั่นป่วนและหลงรักจนหมดหัวใจ
 
ผม กอดร่างนั้นอย่างหวงแหนและคิดถึงไม่มีสักวินาทีเดียวที่ในหัวใจของผมไม่มี มัน ผมรีบพามันขึ้นรถและไปที่คอนโดของผมทันที เพราะถ้าพี่อาเธอร์กลับมาเวลาของผมกับมันก็จะหมดลง
 
ผมตื่นมาพร้อมความงัวเงียและงุนงง
แล้วผมก็มองไปที่ห้องน้ำ มีคนอยู่ในนั้น
ประตูห้องน้ำเปิดพร้อมชายร่างเปลือยท่อนบน มันน่ะเปลือยแค่ท่อนบนแต่พอผมมองดูตัวเองก็ต้องตกใจเพราะผมเปลือยทั่งบนทั้งล่าง  ผมรีบกระโดดขึ้นเตียงเอาผ้าคลุมทั้งตัวทันที
ชายคนนั้นเดินมาตรงหน้าผม เดาสิว่าเค้าคือใคร ใช่คุณเดาถูกเค้าคือคาโล ผมมองหน้ามันพร้อมความเดือดดาลมันต้องการอะไรจากผมหัวใจผมมันก็ได้ไปแล้ว
“มึงพากูมาที่นี่เพื่อจะเอากูใช่มั๊ย มึงมันเลว ไอ้ชั่วทั้งๆที่มึงรู้ว่ากูเป็นแฟนพี่มึงมึงก็ยังทำเรื่องชั่วๆแบบนี้ เอาเสื้อผ้ากูมาคืน กูจะกลับไปหาพี่อาเธอร์มึงได้ยินมั๊ยว่ากูจะไปหาพี่อาเธอร์”
มันขบกรามแน่น สายตาทื่มันมองผมเหมือนไฟที่ลุกโชดช่วง นัยน์ตามันเหมือนคนที่พร้อมจะฆ่าผมตายได้ทุกเมื่อ
“โอดครวญหามันนักนะ ไอ้อาเธอร์มันก็เป็นแค่แฟน กูต่างหากที่กำลังจะเป็นผัวมึง มึงควรจะจดจำหน้ากูไว้ ดีนี่ทำเป็นไม่รู้จักกูถ้าไอ้อาเธอร์มันรู้ว่ามึงกับกูเคยคบกันกูก็อยากรู้เหมือนว่ามันจะอยากกินเดนกูอยู่มั๊ย มึงมันร่านคิดจะเอาทั้งพี่ทั้งน้อง คบกับกับกูแล้วกูคบกับมึงไม่ได้ก็เลยไปเอาพี่กูแทน เก่งนี่ที่ล่อหลอกให้พี่กูหลงได้สำเร็จ ถ้ามึงจะร่านขนาดนี้กูก็จะจัดให้ทั้งกูทั้งพี่กูคราวนี้แหละมึง กูอยากจะรู้นักว่ามึงจะทนไหวมั๊ย”
 
ผมรีบก้าวขาลงจากเตียงแล้วคิดจะหนี แต่มันก็ยืนดักหน้าเตียงไว้ทำให้ผมลงจากเตียงไม่ได้
“มึงยังคิดว่ามึงจะออกจากห้องนี้ได้อีกเหรอ”
“มะมึงคิดจะทำอะไร”
“ก็อย่างทีมึงพูดไง กูพามึงมาเอา”
ไวกว่าความคิด พอจบคำที่มันพูดมันก็รีบขึ้นเตียงมาตะครุบผม ผมรีบกระโดดลงจากเตียงแต่ก็ไม่ทันมันมันนั่งแล้วจับข้อเท้าผมลากมากลางเตียง
มือหนึ่งมันรวบข้อเท้าทั้งสองของผมไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งมันถอดผ้าเช็ดตัวของมันออก ท่อนเนื้อใหญ่ยักษ์นั่นมันประจักษ์แก่ตาผม ผมตาลุกวาวทั้งกลัวทั้งหวั่นว่ามันจะเอามาสอดใส่ช่องทางด้านหลังของผม ผมพยายามจะหนีแต่มันกระชากขาผมแหกออก
 ผมเอามือปิดท่อนเนื้อของผมไม่อยากให้มันเห็น มันเอาขามันกดขาผมไว้แล้วมันก็เอามือของมันจับมือผมออกจากท่อนเนื้อและรวบไว้ด้วยมือข้างเดียว มันจับท่อนเนื้อผมแล้วเอาลิ้นเลียส่วนหัวอย่างจงใจยั่ว
“อะ...อ๊ะ ยะหยุดนะมึง หยุดทำเรื่องบ้าๆนี่สักที”
“ทำไมไม่ด่ากูต่อล่ะคนดี ”
มันจับขาผมทั้งสองข้างพาดบ่ามือที่ถูกปล่อยเป็นอิสระของผมพยายามดันหน้าอกมันออกไปแต่แรงอันน้อยนิดของผมก็สู้แรงร่างใหญ่กำยำตรงหน้าไม่ได้
“อย่ามาทำเป็นสะดีดสะดิ้งอยู่เลย ขนาดกูยังไม่ทำอะไรมากมึงยังร้อนแรงขนาดนี้”
ผมหันไปมองมันด้วยสายตาเคียดแค้น ทั้งดิ้นทั้งขัดขืนจนเนื้อตัวเป็นรอยแดงเต็มไปหมด
มันไม่สนใจผมเลยมัวแต่วุ่นอยู่กับการรูดขึ้นลงและตวัดลิ้นอยู่กับท่อนเนื้อที่สั่นระริกของผม
“อ่า...หยุดนะมึง”
“หึๆ”
มันไม่สนใจผมแม้แต่นิดเดียว ยิ่งพูดมันก็ยิ่งรูดขึ้นทั้งแรงทั้งเร็ว ผมกระสับกระส่ายไปมาจนหันมาเห็นกระเป๋าตังค์มันซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ใกล้มือผมมากที่สุด
ผมรีบหยิบกระเป๋าตังค์มันแล้วออกแรงเหวี่ยงปาใส่หัวมันทันที
 
ผลัวะ..............
“โอ๊ยยย....................เหี้ยเอ๊ยยย”
จังหวะที่มันเผลออยู่นั้น ผมก็รีบลงจากเตียงแล้วเดินไปที่ประตูทันที
“ฤทธิ์เยอะนักนะมึง  ชอบให้ใช้กำลังใช่มั๊ย ได้มึงได้สิทธิ์เดี๋ยวนี้”
“ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ ไอ้ชั่ว อย่ามาแตะต้องกู”
“ไม่ต้องห่วงกูทำมากกว่าแตะแน่”
มันจับมือผมไว้ทั้งสองข้างแล้วเอาผ้าปูที่นอนสีแดงเพลิงเงามาฉีกเป็นสองชิ้นชิ้นหนึ่งมัดข้อมือข้างหนึ่งขึงไว้กับมุมห้องด้านหนึ่งส่วนผ้าอีกชิ้นก็ทำแบบเดียวกันแต่เป็นกับข้อมืออีกข้างและขึงไว้กับมุมห้องอีกด้านหนึ่ง
 
ตอนนี้ผมถูกขึงไว้ทั้งแขนทั้งขา
 
            มันมองผมด้วยสายตาสมเพช น้ำตาผมไหลลงราวกับลูกกวางที่หมดทางสู้ทำได้เพียงนั่งเฉยๆรอให้เสือร้ายมาขย้ำ
 
                “คนดีครับ โลรู้สึกว่าโลลืมบันทึกฉากรักของเรา”
            “อย่านะมึง ฮึก มึงจะทำอะไรกูก็ทำ แต่อย่าถ่ายคลิป”
                “ มึงไม่มีสิทธิ์ขอ ตอนนี้แม้แต่ชีวิตมึงกูยังทำใจยากที่จะไม่เอามึงให้ตายคาเตียงเลย”
                “...........ไอ้เลว”
            มันไม่รอช้าเดินตรงขึ้นมาบนเตียงพร้อมกับยกตัวผมขึ้น ผมแหกปากลั่นห้องแต่ก็ไม่เป็นผลอะไร ยิ่งผมร้องดังเท่าไรคาโลก็ยิ่งสะใจมากเท่านั้น
                มันจับท่อนเนื้อใหญ่ยักษ์จ่อช่องทางแล้วถูไปมาแล้วครางอย่างบ้าคลั่ง
                “ไอ้เหี้ย ไอ้เลว ไอ้ชั่ว อึกอุบ................”
เสียงผมขาดลง เพราะไอ้คนป่าเถื่อนตรงหน้ามันใส่เข้ามาทีเดียวทั้งหมดจนช่องทางผมฉีกขาดในทันที
“โอ๊ยยย...กูเจ็บ เอาออกไปเดี๋ยวนี้”
แต่ถึงมันจะกระแทกแรงแค่ไหนก็เข้าได้เพียงส่วนหัวเท่านั้น เพราะช่องทางผมมันคับแคบเกินไป
“ทำไมไม่ด่ากูอีกล่ะ”
“ไอ้สัด..........โอ๊ยยย”
มันยิ่งกระแทกแรงกว่าเดิมจนเข้าไปได้เกือบทั้งหมด
“พอเถอะ....กูขอร้อง”
“ถ้ามึงพูดกับกูเพราะๆสักหน่อยกูจะทำเบากว่านี้.....มึงไม่มีสิทธ์แม้แต่ใช้สรรพนามพูดกูมึงกับผัวตัวเอง”
 
“ได้กูยอมมึงทุกอย่าง อย่าทำแรงนะ.....กูเจ็บ”
“พูดใหม่”
“อย่าทำแรงนะ ผมเจ็บ”
“ได้สิ เมียขอมาผัวก็จัดให้หึหึ”
“อื้อ.....”
คาโลจับขาผมอ้าออกให้โอบสะโพกเขา แล้วเขาก็นั่งให้ผมนั่งตักเรานั่งหันหน้าเข้าหากัน แววตาของคาโลที่จับจ้องผมเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ความต้องการอย่างมากของเขาส่งผลให้แววตาของคาโลเหมือนราชสีห์ที่พร้อมจะขย้ำลูกแกะอย่างผมได้ตลอดเวลา
ไม่นานคาโลก็สอดใส่ท่อนเนื้อใหญ่ยักษ์นั่นตรงช่องทางด้านหลังของผม เขาขยับเข้ามาอย่างยากลำบาก
“เจ็บ....พอเถอะ....มันเข้าไม่ได้หรอก”
“ไม่มีทาง.....ไม่ไหวแล้ว”
ไม่ว่าผมจะพูดห้ามยังไงเขาก็ไม่ฟังผมอีกต่อไป เขาพยายามยัดเข้ามาอย่างรุนแรงผมทั้งร้องทั้งห้ามเขาไม่ฟังผม สุดท้ายเขาก็กระแทกจนจมมิดทั้งลำผมทั้งจุกทั้งเจ็บ แล้วเขาก็ปรนเปรอความต้องการของตนเอง
คาโลไม่สนใจเลือดที่ไหลออกมาเขาสนใจเพียงการกระแทกเข้าออกช่องทางสุดฟิตด้านหลังเท่านั้นยิ่งเขารุนแรงรวดเร็วมากเท่าไรก็ยิ่งจะทำให้คนดีตอดรัดเขามากเท่านั้น และพอสุดปลายทางคนดีก็ตอดขมิบรัวใส่คาโลจนเขาต้องร้องครางดังลั่น
 
 
เรามีอะไรกันมากว่าสามชั่วโมงแล้วผมหมดแรงแต่เขา...คาโลไม่เลยไม่พอเลยสำหรับตัวเขาเอง
 
“ถ้ามึงไม่อยากให้คลิปว่อนจนไอ้อาเธอร์รู้มึงก็คบกับกู แต่ต้องคบกับพีกูไปด้วย กูจะปราณีมึงไม่บอกเรื่องระหว่างมึงกับกูให้พี่กูรู้ แต่มึงก็ต้องทำทุกอย่างที่กูต้องการ”
“อ๊าาา.........................”
หลังจากนั้นเสียงครวญครางก็ดังขึ้นทั้งคืน ก็จวบจนพระอาทิตย์ตื่นจากการหลับใหลในช่วงเช้า
  

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา