สัมพันธ์สวาท

"ฮึก...ฮือ...."ฟางยังคงเสียใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เธอนั่งฟูมฟายอย่างหนัก
ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับกล่องสีน้ำตาลเข้มกล่องนึง เธอเดินไป
หยิบมันมา ก่อนจะเปิดออก ข้างในมีรูปภาพเด็กชายหน้าตาดี น่ารัก
น่าเอ็นดู ส่งยิ้มอย่างอบอุ่น เธอมองภาพนั้นอย่างโหยหาคนในภาพ
"พี่หมีพูส์ของฟาง  ฮึก...ฟางคิดถึงพี่ "ฟางคิดถึงสมัยเด็กตอนที่เธอ
หลงทางหายไปในป่า ดี...ที่พี่ชายคนนี้ช่วยไว้ แล้วพาเธอกลับบ้าน
เขาไม่บอกชื่อ บอกแต่ว่า ให้เรียกเขาว่าหมีพูส์ ส่วนเขาจะเรียกเธอว่า
กระต่ายฟู  ...
"พี่ช่วยบอกฟางหน่อยสิคะ ว่าฟางควรจะทำไงดี"ฟางนั่งน้ำตาร่วงริน
อยู่ที่พื้นห้องด้วยความเสียใจ หมดหวัง และท้อแท้อย่างที่สุด...
 
"เฮ้อ...."ป๊อปปี้กลับมาบ้านตัวเอง ก็ทิ้งตัวลงนอนลงที่เตียงอย่างอ่อนล้า
"หึ เด็กบ้าอะไรไม่รู้อวดดี แส่ไม่เข้าเรื่อง"เขาคิดถึงตอนที่ฟางนั่ง
ร้องไห้ที่ถูกเขาย่ำยีทั้งกายและใจ
"ทำไม ฉันถึงรู้สึกคุ้นกับเธอจังนะ"ชายหนุ่มลุกออกไปที่ระเบียงก่อนจะ
มองดาวบนฟ้า 
"ฉันขอโทษนะ...."ป๊อปปี้เริ่มรู้สึกผิด เขาทำรุนแรงเกินไปรึเปล่านะ...
"เหอะ  ไม่หรอก ยัยนั่นแส่เอง "แล้วความมืดก็เข้าครอบงำใจของ
เขาอีกครั้ง ป๊อปปี้ส่ายหน้าให้กับความคิดที่ไร้สาระของตนในตอนแรก
ที่คิดว่าตัวเองนั้นทำเกินไป  ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอน
ร่างสูงนอนลงบนเตียงนุ่มอีกครั้งก่อนจะหวนคิดถึงเด็กหญิงคนนึง
ที่เขาเคยหลงรักในรอยยิ้มสดใสของเธอ แต่ทว่าเขากับเธอกลับ
ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว  ช่างน่าเสียดายนัก...
"ฝันดีนะ น้องกระต่ายฟูของพี่หมี"พูดจบก็หลับตาลงเตรียมเข้าสู่ห้วงนิทรา
อย่างช้าๆ....
 
 
อัพแล้วจร้า เด๋วพุ่งนี้จะอัพอีกเรื่องให้นะคะ เหนื่อยจังฮ่าๆ