ความลับของซุปตาร์ pf

เช้าวันต่อมา

"ฟางตักข้าวให้ฉันกับหวายสิ"ป๊อปปี้บอกแต่ฟางยืนเหม่อ

"ฟาง!"ป๊อปปี้ตะโกน

"ค้ะ ค่ะ คุณป๊อปว่าไงนะค่ะ"ฟางตกใจสะดุ้งแล้วถามป๊อปปี้

"ฉันบอกว่าตักข้าวให้ฉันกับหวาย"

"ค่ะ"ฟางได้ยินอย่างนั้นก็เดิยไปตักข้าวให้หวายและป๊อปปี้แต่ฟางยังคงเสียใจกับเหตุการณืเมื่อวานจึงไม่ค่อยพูดกับป๊อปปี้และไม่ยอมสบตาเขา

กริ้งๆๆๆ  (เสียงกริ่งหน้าบ้าน)

"ใครมาแต่เช้า ฟางเธอไปดูสิ"ป๊อปปี้บอกฟางจึงเดินออกไปดูหน้าบ้าน

"เอ้า ธาม!"ฟางตกใจเมื่อเจอผู้ชายตรงหน้ารีบกระโดกอดธามไทอย่างดีใจ ธามไทเขิน

"นี่มาได้ไงเนี่ย!"

"อ๋อ คือ ฉันซื้อของขวัญมาให้น่ะ"ธามไทบอกแล้วยื่นของขวัญให้ฟาง

"นี่ ธามจำได้ด้วยหรอว่าวันนี้วันเกิดฟาง"ฟางถาม

"อื้ม ฉันจำได้ดีเลยล่ะ เพราะอย่างนี้ไงฉันถึงยอมกลับมาจากพัทยาแล้วมาหาฟาง"ธามไทเป็นเพื่อนสนิทฟางสัมมัธยมก็มีธามไทคนเดียวที่ไม่ดูถูกว่าฟางจนและยังคอยช่วยเหลือฟางมาตลอด และเขาก็แอบชอบฟาง

"ขอบใจนะ"ฟางยิ้มหวานให้ธามไททำเอาธามไทหน้าแดง

"ตายจิง นั่นฟางกำลังคุยกับผู้ชายแปลกหน้านิค่ะ"หวายบอกป๊อปปี้ ป๊อปปี้จึงรีบหันไปดู

"เอ้ เค้าเป็นใครน้า สวสัยต้องเป็นอะไรกับยัยนั่นแหง่ๆเลย ถึงได้สนิทสนมขนาดนั้น"หวายพูดอย่างสะใจทำให้ป๊อปปี้เกิดอารมณ์หงุดหงิดขึ้นมา

"มันจะมากไปมั๊ยห่ะ"ป๊อปปี้พูดพึมพำแล้วอารมณ์เสียลุกจากโต๊ะทานข้าว เดินไปหาฟางหน้าบ้าน

"หึ"หวายยิ้มอย่างสะใจรีบลุกตามป๊อปปี้ไป

"ฟาง!"ป๊อปปี้เรียกฟาง

"คุณป๊อป"ฟางเห็นป๊อปปี้จึงตกใจ

"เธอคุยกับใคร"ป๊อปปี้ถามแล้วเดินไปดูหน้าของผู้ชายตนนั้น

"นายเป็นใคร"ป๊อปปี้ถามธามไท

"ผมชื่อธามไทหรือเรียกสั้นๆว่าธาม ผมเป็นเพื่อนของฟาง ผมสนิทกับฟางตั้งแต่มัธยม แล้วคุณไปใคร"ธามไทแนะนำตัว แล้วถามป๊อปปี้กลับ

"ฉันเป็นเจ้านายของฟางฉันชื่อป๊อปปี้ แล้วนายมาที่นี่ทำไม"ป๊อปปี้ถามธามไทกลับ

"ก็จะมาทำอะไรล่ะค่ะ นอกจากจะมาหาเมีย! เธอคงเป็นเมียเค้าแล้วสินะถึงได้สนิทชิดเชื้อกันแบบนั้นน่ะ"หวายเดินมาแล้วควงแขนป๊อปปี้ เธอใส่ร้ายฟางต่างๆนาๆ

"ไม่ใช่นะค่ะ! ธามเป็นแค่เพื่อนของฟาง ฟางคิดกับเค้าแค่เพื่อน"ฟางรีบปฏิเสธเมื่อธามไทได้ยินก็เจ็บขึ้นมาทันที แต่เขาก็รู้ว่าฟางไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย

"ใช่! ผมกับฟางเราเป็นแค่...เพื่อน...กัน ที่ผมมาวันนี้ก็เพราะวันนี้เป็นวัน..."

"ธาม!"ฟางรีบแทรก เพราะไม่อยากให้ธามไทบอกว่าวันนี้เป็นวันเกิดของฟาง

"ไม่มีธุระแล้ว ธามกลับไปเถอะ"ฟางรีบขับไสไล่ส่งธามไททันที

"ฟางทำไม..."ธามไทพยายามถาม

"กลับไป!"ฟางพยายามบอก แต่เหมือนธามไทจะไม่ค่อยเข้าใจแต่เขาก็ทำตามคำสั่งฟาง ธามไทจึงเดินออกจากบ้านไป  ป๊อปปี้มองฟางอย่างสงสัย

"เอ่อ ฟางขอตัวค่ะ"ฟางไม่ยอมสบตาป๊อปปี้แล้วรีบเดินเข้าบ้านไป

"หึ ไปทานข้าวต่อเถอะค่ะ พี่ป๊อป" หวายเดินควงป๊อปปี้เข้าบ้าน

"ฉันจะไปทำงานกับหวาย เธอไม่ต้องรอ ฉันคงกลับดึกๆ"ป๊อปปี้บอกฟาง

"เพราะว่าคืนนี้ ฉันกับพี่ป๊อปคงต้องสนุกกันทั้งคืน"หวายพูดเยาะเย้ยฟาง

"หวาย"ป๊อปปี้รีบปรามหวาย

"ค่ะ ฟางทราบ คุณป๊อปกับคุณหวายจะไปทำอะไร ที่ไหน ก็ไม่ใช่เรื่องของฟางหรอกค่ะ"ฟางแอบเศร้า

"ดี! รู้แล้วก็ดี จะได้หัดเจียมตัว!"หวายด่าฟาง ฟางสะดุ้งเงายหน้ามองหวาย

"หวาย พอได้แล้ว"ป๊อปปี้รีบห้ามแล้วหันมองหน้าฟางที่ป๊อปปี้เข้าใจความรู้สึก ป๊อปปี้กับหวยจึงขึ้นรถแล้วขับออกไป  ฟางนิ่ง ค้าง อย่างโศกเศร้าเสียใจ และยอมรับความจริง

กริ้งๆๆๆ (เสียงกริ่งหน้าบ้าน)

"ใครมา"ฟางเดินออกไปเปิดประตู

"คุณเป็นใคร"ฟางถามผู้ชายที่ยืนตรงหน้าเมื่อเขาหันหน้ามาให้ฟางเห็นฟางก็ตกใจ

จบอีกแล้วนะอีกตอน....อย่าลืมเม้นนะ ตอนหน้าสนุกแน่นอน......