ความลับของซุปตาร์ pf

"เรารีบไปเถอะฟางช้าแล้ว" ธามไทบอกแล้วจากนั้นทั้งสามคนก็ออกรถไปทันที
 
 
 
 
 
 
"จะให้ฉันไปตามหายัยเด็กรับใช้ป๊อปปี้เนี่ยนะ "ขนมจีนทวนคำถามจากหวาย
"ใช่  หวายต้องรู้ให้ได้ว่านังฟางมันอยู่ที่ไหน"หวายพูดอย่างเคียดแค้น
"แล้วแกจะให้ฉันไปหาที่ไหน นี่ไม่รู้ด้สยซ้ำว่ามันยังอยู่ในกรุงเทพรึเปล่า"ขนมจียพูดอย่างหัวเสีย
"นักสืบเป็นร้อย จะไปกลัวอะไร"หวายบอก
"เออๆ ก็ได้ เดี๋ยวฉันไปจ้างนักสืบแล้วกัน ว่าแต่แกจะให้ฉันไปสืบหาที่อยู่ของคนใช้ป๊อปปี้ทำไม"ขนมจีนถาม
"หวายไม่่จำเป็นต้องพูด หวายขอตัว"หวายไม่สบอารมณ์ เธอไม่อยากบอกว่าป๊อปปี้ไปหลงเสน่ห์คนใช้แทนที่จะรักเธอเอง 
"นังนี่ๆ" ขนมจีนหมดอารมณ์
 
 
 
"พี่ป๊อป! ไปไหนมาค่ะ "หวายถามเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินมาพอดี
"พี่บอกแล้วไง ว่าไปธุระ "ป๊อปปี้พูดหยิ่งๆ
"หวายไม่เชื่อ! พี่ป๊อปไปหานังฟางมาใช่มั๊ค่ะ !"หวายขึ้นเสียงใส่ป๊อปปี้
"ระวังปากหน่อยนะหวาย แถวนี้นักข่าวเยอะ!"ป๊อปปี้รีบปราม
"ดี! ให้มันรู้กันไปเลยว่าพี่ป๊อปนอกใจภรรยา ไปแอบมีชู้กับคนใช้ในบ้าน! "หวายขู่ป๊อปปี้  ทั้งสองไม่รู้เลยว่ามีนักข่าวคนนึงเดินมาได้ยินพอดี 
"หยุดเดี๋ยวนี้นะหวาย!"ป๊อปปี้ดุ
"ไม่! นี่เราก็แต่งงานกันแล้วนะ พี่ป๊อปน่าจะเลิกกับมันได้แล้ว และหวายก็ท้องแล้วอ่ะ!! "หวายตะโกน นักข่าวที่แอบฟังอยู่ก็หยุดชะงัก
"ท้อง"นักข่าวตกใจที่ได้ยิน คิดไว้ว่าข่าวนี้ต้องดังแน่
"พี่ว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วแหละหวาย พี่ขอตัว!"ป๊อปปี้โมโหกับพฤติกรรมของหวาย เขารีบเดินเลี่ยงไปในที่สุด  หวายมองป๊อปปี้ตาขวาง
 
"ได้ติดชาร์ตอันดับ1แหง่ๆเลย "นักข่าวพึมพำ อย่างมีความสุข
 
 
 
 
 
 
 
"นี่งานที่ฉันจะให้พวกแกไปสืบ "ขนมจีนบอกกับนักสืบเถื่อนที่เธอจ้างเอาไว้ประมาณ20คน
"สวยดีนิครับ "นักสืบคนนึงพูดขึ้นอย่างหื่นๆเมื่อเห็นรูปฟาง
 
 

 
 
"คนนี้แหละที่ฉันจะให้พวกแกสืบว่าเธออยู่ที่ไหน ไปตามหาให้ทั่ว ถ้าเจอเมื่อไหร่ก็โทรมาบอกฉัน"ขนมจีนบอก
"ครับ!"นักสืบเถื่อนทุกคนก็รับคำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟางอยู่ไหนครับแม่"เมื่อป๊อปปี้เข้ามาในบ้านก็ถามถึงฟาง
"อยู่ข้างบนน่ะ "แม่ป๊อปปี้บอก
"ครับ"ป๊อปี้รีบขึ้นไปหาฟางข้างบน
 
 
 
"ตุ๊กแก! "ป๊อปปี้โผล่งเข้ากอดฟางให้ฟางตกใจ
"อุ้ย!"ฟางตกใจที่ป๊อปปี้จู่ๆก็เข้ามากอดจากด้านหลัง
"คุณป๊อป ฟางตกใจหมดเลยค่ะ "
"เซอร์ไพรมั๊ยล่ะ"ป๊อปปี้กอดฟางอยู่จากหลัง
"ค่ะ แล้วคุณป๊อปมาหาฟางมีอะไรรึเปล่าค่ะ แล้วคุณป๊อปทำงานเสร็จแล้วหรอค่ะ แล้วคุณหวายราบแล้วยังว่าคุณป๊อปมาที่นี่  แล้ว..."ฟางสักไสร้ป๊อปปี้จนป๊อปปี้ต้องรีบปราม
"หยุดได้แล้ว ถามมากจริงๆ มานี่มะ "ป๊อปปี้เดินจูงมือฟางมานั่งบนโซฟาในห้อง
 
 
"คุณป๊อปมีอะไรหรอค่ะ"ฟางถาม
"นี่ ฉันมมีอะไรให้ดู "ป๊อปปี้หยิบหนังสือเล่มนึงออกจากกระเป๋า
"ตั้งชื่อลูกหญิง ชาย "ฟางอ่านตัวหนังสือบนหนังสือ
"ใช่ เรามาตั้งชื่อลูกกันดีกว่า"ป๊อปปี้บอก ยิ้มอย่างร่าเริง
"แต่เรายังไม่รู้เลยนะค่ะ ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย "ฟางบอก
"ก็ตั้งไว้ก่อนเถอะ เอ่อ ถ้าเป็นผู้หญิงชื่อ ปังปอนด์ดีมั๊ย"ป๊อปปี้พูดอย่างตื่นเต้น
"ไม่ได้ค่ะ ปังปอนด์นั่นมันชื่อผู้ชายค่ะ "ฟางบอก เธอยิ้มอย่างมีความสุข
"เอ้าหรอ งั้น แม่ชื่อฟาง พ่อชื่อป๊อปปี้ ลูกชื่อ...ปุยฝ้าย เป็นไงชื่อผู้หญิงได้มั๊ย"ป๊อปปี้บอก ฟางที่ดูพฤติกรรมของป๊อปปี้ในเวลานี้ก็อดขำไม่ได้
"ฮ่าๆ "ฟางหลุดขำ
"เธอขำอะไร "ป๊อปปี้ถาม
"ก็ฟางไม่เคยเห็นคุณป๊อปตื่นเต้นอะไรแบบนี้มาก่อนนิค่ะ "ฟางบอกแต่เธอยังขำต่อ
"ขำหรอๆ "ป๊อปปี้อมยิ้มเหมือนคิดอะไรออก จู่ๆป๊อปปี้ก็หอมแก้มฟางชุดใหญ่
"เฮ้อ! หอมจัง! "ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้ง
"คุณป๊อป! คุณป๊อปหอมแก้มฟางทำไมค่ะ "ฟางอึ้งๆ
"อยากหัวเราะฉันดีนัก ต้องโดนแบบนี้แหละ "ป๊อปปี้มองตาฟางอย่างเจ้าเล่ห์  ฟางเห็นก็เขิน  ทั้งสองมีความสุขมากถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ
 
 
 
"ฉันไม่เห็นตาป๊อปมีความสุขแบบนี้มานานแล้ว ฉันเห็นอย่างนี้ก็ชื่นใจ "แม่ป๊อปี้และยายน้ำแอบดูอย่าหน้าประตู
"น้ำเองก็ไม่เห็นฟางมีความสุขแบบนี้มาก่อน น้ำก็อยากให้เป็นอย่างนี้นานๆค่ะคุณผู้หญิง"ยายน้ำที่ดูอยู่ก็โล่งใจ
"ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเวลาสั้นๆก็ตาม"แม่ป๊อปปี้เริ่มกลุ้มเพราะป๊อปปี้ยังมีหวายอีกคน
 
 
 

น่ารักมั๊ยแต่มันคงไม่จบง่ายๆแบบนี้หรอก  เม้นๆ ด้วยนะ....