U & I เธอต้องเป็นของฉันคนเดียว

                                             10  นาที ผ่านไป
               คนตัวเล็กเอาเเต่นั่งจับหน้าผากตัวเองบนชักโครก จะทำยังไงดี ทำยังไงดี โอ๊ย คิดซิคยองซูคิด ถ้าขืนออกไปตอนนี้มีหวังนายนั่นต้องประทุษร้ายเราแน่เลย ทำไงดี จะอยู่อย่างนี้ตลอดไปมีหวังนายนั่นต้องสงสัยเราแน่เลย
        คนตัวใหญ่ซึ่งนั่งอยู่บนเตียงสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของคู่หมั้นตนเองที่เข้าห้องน้ำแบบเงียบกริบไม่มีแม้แต่เสียงน้ำราดหรืออย่างอื่นเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน คนตัวใหญ่ค่อยลุกๆจากเตียงไปยืนที่หน้าประตูห้องน้ำก่อนจะเคาะเรียกคนตัวเล็กว่าเสร็จหรือยัง
                   " ก็อก...ก็อก"
     "นี่คยองซูได้ยินมั้ย เสร็จหรือยัง"  ทำไงดีนายนั่นมาตามเเล้ว คยองซูนายตายเเน่เลย ไม่มีเสียงตอบรับจากคนในห้องน้ำ เป็นอะไรหรือเปล่านะ
" นี่ คยองซู ได้ยินมั้ยเป็นอะไรหรือเปล่า" จะตอบดีมั้ยน่ะตอบหรือกว่าเดี๋ยวมีพิรุธ แต่จะตอบว่าอะไรดีละ
" ป..เปล่..เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรเล้ยย" ด้วยความตื่นเต้นทำให้เสียงของคนตัวเล็กผิดคีย์ไปนิดหน่อย
"แน่นะ" คนตัวใหญ่ซึ่งยังยืนฟังอยู่นั้นแค่นี้ก็รู้ว่าคนตัวเล็กต้องทำอะไรอยู่แน่
"อื้ม" ถึงแม้จะตอบว่าไม่ก็เถอะแตัยังไงมันก็ยังแปลกอยู่ดีงั้นต้องเข้าไปให้เห็นกับตาตัวเองถึงจะรู้ว่าเกิดอะไรขึันคนตัวใหญ่เจ้าแผนการค่อยๆถอยหลังออกห่างจากประตูก่อนจะ
"โครม!" 
เสียงประตูที่เปิดออกโดยเเรงถีบส่งของคนตัวใหญ่ คนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนชักโครกสะดุ้งก่อนจะรีบลุกขึ้นมาเมื่อเห็นคนตัวใหญ่เดินเข้ามาใกล้
"นายนั่งทำอะไรอยู่ตั้งนาน" คนตัวใหญ่ยิงคำถามเเบบไม่อ้อมค้อม เมื่อเห็นคนตัวเล็กยังตกใจกับเหตุการ์ณประตูเปิดได้อยู่
"ฉันนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่นะ" คนตัวเล็กตอบเเบบข้างๆคูๆก่อนจะส่งยิ้มเเห้งให้เช่นเคยก่อนจะหุบลงเมื่อคนตรงหน้าไม่ยิ้มตอบ
"ในห้องน้ำเนี่ยนะ"
"ใช่ มันเงียบดีนะ" คนตัวใหญ่ใช้สายตาพิฆาตจ้องมองมาที่คนตัวเล็กเเละปฏิกริยาของคนโกหกคือจะหลบสายตาเเละคนตัวเล็กก็กำลังโกหกเขาอยู่ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับจงอิน หนุ่มผู้ปรมาจารย์ด้านี้ เรื่องอย่างนี้นายจะต้องรับบทลงโทษ เเต่ค่อยรวบไว้ทีเดียวเลยดีกว่าไม่งั้นเดี่ยว คยองซูเข็ดจะไม่มีอะไรให้เเกล้ง
"ได้เวลากินข้าวยังนี่ก็ เย็นแล้วฉันหิวนะ" ก็นึกว่าอะไรที่่แท้ก็ตะกละนี่เอง คนตัวเล็กบ่นในใจ ก่อนจะพยักหน้าตอบ คนตัวใหญ่เดินนำหน้าออกไปก่อน แต่หารู้ไม่ว่าอันตรายกำลังจะเกิด