ปมรักหนี้แค้น ลูกสาวมาเฟีย
8.2
เขียนโดย lด็กแต่JนิEาePoppyFang
วันที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.35 น.
9 ตอน
68 วิจารณ์
18.55K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 มกราคม พ.ศ. 2557 17.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อืม..."ฟางครางเสียงเบาๆก่อนจะลุกขึ้นนั่งบิดตัวไปมา
" ตื่นแล้วหรอ? "เสียงชายปริศนาพูดขึ้น
" โมะ!! มาที่นี่ได้ไง แล้วที่นี่ที่ไหน "ฟางเมื่อลืมตาดูโลกก็ต้องตกใจกับสถานที่ที่ไม่คุ้น
" ฟางเบาๆสิ เดี๋ยวพี่ป๊อปมันได้ยินมันจะเข้ามานะ " โทโมะบอกฟาง
"นั่นสิจับฟางมาทำไมกัน ฟางไปทำอะไรให้ ทำไมต้องมาทำร้ายฟางด้วย " ฟางรีบถาม
" ฟางรู้สึกยังไงในตอนที่ทิ้งที่ป๊อปไป"โทโมะถาม
" รู้สึกเกียด ชั้นไม่ชอบพี่นาย ชั้นเกียดพี่นาย เกียดที่สุด ชั้นแค่ต้องการให้เขาเจ็บ เขาทิ้งเพื่อนชั้น
จนร้องไห้ตาย ถ้าเป็นนาย นายจะรู้สึกยังไงล่ะ เพื่อนที่นายรักที่สุดต้องตายอ่ะ "ฟางพูดพรางร้องไห้
" แล้วทำไมถึงต้องทำร้ายจิตใจผมกับเขื่อนด้วยล่ะ " โทโมะถาม
"ก็เพราะนายคือน้องชายของป๊อป ป๊อปรักนายมากไม่ใช่หรอ ถ้านายเจ็บ ป๊อปก็ต้องเจ็บ ส่วนเขื่อน
ก็สนิทกับป๊อปมาก ชั้นจะทำให้คนที่ป๊อปรักต้องเจ็บแบบที่เพื่อนชั้นเป็นเข้าใจมั้ยย กริ๊ดดดด!! "
ฟางพูดเจ็บก็กริ๊ดออกมาเพราะความเก็บกด แต่เสียงกริ๊ดที่ดังขึ้นทำให้ ป๊อปปี้ ได้ยิน จึงเดินเข้ามา
ในห้อง
" ตื่นแล้วสิ " ป๊อปปี้มองฟางแล้วถาม
" พี่อย่าทำอะไรฟางเลยนะ "โทโมะวิ่งไปขวางไม่ให้ป๊อปปี้เข้าหาฟาง
" เลิกโง่ได้แล้ว มันหลอกแกนะ มันทำให้พวกเราต้องเจ็บนะ "ป๊อปปี้พูด
" หยุดทุกอย่างเถอะครับพี่ " โทโมะบอก
" หยุดน่ะหยุดได้ " ป๊อปปี้บอก
" จริงหรอครับ " โทโมะถาม
" หยุดได้แต่ต้องไม่ใช่วันนี้ " ป๊อปปี้พูดจบก็ผลักโทโมะแล้วกระชากแขนฟางขึ้นมาจากโซฟา
" กริ๊ดดดดด ปล่อยชั้นนะ ไอบ้า " ฟางสะบัดแขนทิ้ง แล้วหยิบสมุดบนโต๊ะ ฟาดเข้าที่แขนของ
ป๊อปปี้รัวๆๆ
" ทำอะไรของเธอ แรงแค่นี้สู้ชั้นไม่ได้หรอก " ป๊อปปี้ยกมือ 2 ข้างจับไหล่ฟางแล้วเขย่ารัวๆ
" ปล่อยชั้นนะ กริ๊ดดดดด " ฟางกริ๊ดแล้วผลักป๊อปปี้ออกจากตัว
" พี่พอเถอะครับ " โทโมะดึงแขนป๊อปปี้
" นั่นสินะ ยังไงยัยนี่ก็ตกเป็นของชั้นแล้ว ชั้นจะทำอะไรตอนไหนก็ได้ " ป๊อปปี้พูดพลางเดินออก
จากห้องพร้อมกับโทโมะ
" ชั้นจะฟ้องพ่อชั้น นายมันบ้าาา กริ๊ดดดด "ฟางกริ๊ดแล้วล้มลงบนเตียงหลับไปเพราะความเหนื่อย
" ช่วยด้วยๆๆ " เฟย์ยังคงร้องกริ๊ดเมื่อตัวเองยังติดอยู่ในห้อง
" ฮึกๆ..พี่ฟางทำแบบนี้กับเฟย์อีกแล้ว ฮึกๆ รู้มั้ยมันทรมานนะ เฟย์หิวแล้วนะ ปล่อยเฟย์ออกไป
เหอะ " เฟย์บ่นพึมพัมถึงจะรู้ว่ายังไงก็ไม่ได้ออกไปข้างนอก
แกรก~ เสียงกลอนประตูถูกเปิด ทำให้เฟย์ดีใจมาก
"พี่ฟางปล่อยเฟย์แล้วหรอ " เฟย์รีบตะโกนถามคนด้านนอก ทันทีที่เห็นเฟย์ก็ตกใจเมื่อคนคนนั้น
ไม่ใช่ฟาง แต่กลับเป็นแฟนเก่าฟาง
และคนคนนั้นคือ..(ไม่บอก บอกตอนหน้า555+)
" ตื่นแล้วหรอ? "เสียงชายปริศนาพูดขึ้น
" โมะ!! มาที่นี่ได้ไง แล้วที่นี่ที่ไหน "ฟางเมื่อลืมตาดูโลกก็ต้องตกใจกับสถานที่ที่ไม่คุ้น
" ฟางเบาๆสิ เดี๋ยวพี่ป๊อปมันได้ยินมันจะเข้ามานะ " โทโมะบอกฟาง
"นั่นสิจับฟางมาทำไมกัน ฟางไปทำอะไรให้ ทำไมต้องมาทำร้ายฟางด้วย " ฟางรีบถาม
" ฟางรู้สึกยังไงในตอนที่ทิ้งที่ป๊อปไป"โทโมะถาม
" รู้สึกเกียด ชั้นไม่ชอบพี่นาย ชั้นเกียดพี่นาย เกียดที่สุด ชั้นแค่ต้องการให้เขาเจ็บ เขาทิ้งเพื่อนชั้น
จนร้องไห้ตาย ถ้าเป็นนาย นายจะรู้สึกยังไงล่ะ เพื่อนที่นายรักที่สุดต้องตายอ่ะ "ฟางพูดพรางร้องไห้
" แล้วทำไมถึงต้องทำร้ายจิตใจผมกับเขื่อนด้วยล่ะ " โทโมะถาม
"ก็เพราะนายคือน้องชายของป๊อป ป๊อปรักนายมากไม่ใช่หรอ ถ้านายเจ็บ ป๊อปก็ต้องเจ็บ ส่วนเขื่อน
ก็สนิทกับป๊อปมาก ชั้นจะทำให้คนที่ป๊อปรักต้องเจ็บแบบที่เพื่อนชั้นเป็นเข้าใจมั้ยย กริ๊ดดดด!! "
ฟางพูดเจ็บก็กริ๊ดออกมาเพราะความเก็บกด แต่เสียงกริ๊ดที่ดังขึ้นทำให้ ป๊อปปี้ ได้ยิน จึงเดินเข้ามา
ในห้อง
" ตื่นแล้วสิ " ป๊อปปี้มองฟางแล้วถาม
" พี่อย่าทำอะไรฟางเลยนะ "โทโมะวิ่งไปขวางไม่ให้ป๊อปปี้เข้าหาฟาง
" เลิกโง่ได้แล้ว มันหลอกแกนะ มันทำให้พวกเราต้องเจ็บนะ "ป๊อปปี้พูด
" หยุดทุกอย่างเถอะครับพี่ " โทโมะบอก
" หยุดน่ะหยุดได้ " ป๊อปปี้บอก
" จริงหรอครับ " โทโมะถาม
" หยุดได้แต่ต้องไม่ใช่วันนี้ " ป๊อปปี้พูดจบก็ผลักโทโมะแล้วกระชากแขนฟางขึ้นมาจากโซฟา
" กริ๊ดดดดด ปล่อยชั้นนะ ไอบ้า " ฟางสะบัดแขนทิ้ง แล้วหยิบสมุดบนโต๊ะ ฟาดเข้าที่แขนของ
ป๊อปปี้รัวๆๆ
" ทำอะไรของเธอ แรงแค่นี้สู้ชั้นไม่ได้หรอก " ป๊อปปี้ยกมือ 2 ข้างจับไหล่ฟางแล้วเขย่ารัวๆ
" ปล่อยชั้นนะ กริ๊ดดดดด " ฟางกริ๊ดแล้วผลักป๊อปปี้ออกจากตัว
" พี่พอเถอะครับ " โทโมะดึงแขนป๊อปปี้
" นั่นสินะ ยังไงยัยนี่ก็ตกเป็นของชั้นแล้ว ชั้นจะทำอะไรตอนไหนก็ได้ " ป๊อปปี้พูดพลางเดินออก
จากห้องพร้อมกับโทโมะ
" ชั้นจะฟ้องพ่อชั้น นายมันบ้าาา กริ๊ดดดด "ฟางกริ๊ดแล้วล้มลงบนเตียงหลับไปเพราะความเหนื่อย
" ช่วยด้วยๆๆ " เฟย์ยังคงร้องกริ๊ดเมื่อตัวเองยังติดอยู่ในห้อง
" ฮึกๆ..พี่ฟางทำแบบนี้กับเฟย์อีกแล้ว ฮึกๆ รู้มั้ยมันทรมานนะ เฟย์หิวแล้วนะ ปล่อยเฟย์ออกไป
เหอะ " เฟย์บ่นพึมพัมถึงจะรู้ว่ายังไงก็ไม่ได้ออกไปข้างนอก
แกรก~ เสียงกลอนประตูถูกเปิด ทำให้เฟย์ดีใจมาก
"พี่ฟางปล่อยเฟย์แล้วหรอ " เฟย์รีบตะโกนถามคนด้านนอก ทันทีที่เห็นเฟย์ก็ตกใจเมื่อคนคนนั้น
ไม่ใช่ฟาง แต่กลับเป็นแฟนเก่าฟาง
และคนคนนั้นคือ..(ไม่บอก บอกตอนหน้า555+)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ