คุณหนูสุดซ่า กะ นายซุป’ตาร์สุดแสบ

แสงอ่อนๆสาดสองผ่านผ้าม่านมากระทบหน้าของคนที่นอนอยู่โซฟาทั้งคืน ที่งัวเงียก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟา
"6โมงเช้าแล้วเหรอเนี่ย"
"ตื่นแล้วเหรอเจมส์" เสียงเบลทักยามเช้า รู้สึกสดชื่นขึ้นทันที
"ขอโทษนะเบลที่เผลอหลับไป"
"ไม่เป็นไรหรอก นายกลับมาจากทำงานเหนื่อยๆก็ควรจะพักผ่อนนะ" เบลตอบพร้อมถือถ้วย2ใบมาวางที่โต๊ะอาหาร
"มากินข้าวต้มกุ้งด้วยกันสิ ฉันทำเองน๊า" ได้ยินคำชวนผมก็รีบลุกออกจากโซฟาแล้วเดินไปที่โต๊ะอาหารทันที
"โห่น่ากินจัง แถมยัง....." เจมส์วรรคแล้วเข้าไปหอมที่แก้มเบลล่าฟอดใหญ่แล้วพูดว่า
"หอม อีกต่างหาก"
"เจมส์อ่ะ"
"กินข้าวต้มสุดหอมดีกว่า"
หลังจากกินข้าวต้มสุดแสนจะอร่อยเรียบร้อยเบลก็ออกไปทำงานส่วนผมก็กลับไปอาบน้ำที่ห้องของผม เช้านี้มีความสุขที่สุด
'ตรึ่งๆๆตรึ่งๆๆ' เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เบลโทรมา คิดถึงผมรึป่าวนะ
'เจมส์ ช่วยอะไรหน่อยสิ'
'อะไรเหรอครับ'
'ช่วยเอาแฟ้มสีฟ้าจากโต๊ะทำงานมาให้หน่อยสิ ฉันลืมอ่ะ'
'ได้ครับ เดี๋ยวผมรีบเอาไปให้นะ'
'ขอบคุณนะ แล้วก็ขอโทษด้วยที่รบกวน'
'ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง'
จบการสนทนาแล้วผมก็เกินเข้าไปที่ห้องเบลอีกครั้งแต่ห้องล็อก ไม่เป็นไรคร๊าบผมมีกุญแจ ผมเดินไปที่โต๊ะทำงานของเธอแต่ 'พรึ่บ!!!' ใบอะไรก็ไม่รู้หล่นมาจากโต๊ะเธอด้วย ผมจึงเก็บให้แต่พอเปิดขึ้นก็...เป็นรูปขอเบลและ...พี่หมากในสมัยเรียน เขาทั้นสองดูสนิทกันมากถ้าใครไม่รู้จักเขาจริงก็คงจะนึกว่าทั้งสองเป็นแฟนกัน ไม่เอาๆ ไม่คิดก็เบลบอกเองว่าเขาเป็นเพื่อนกันไม่มีอะไรหรอก พอเก็บรูปให้เสร็จผมก็รีบเอาแฟ้มไปให้เบลทันที
ณ ออฟฟิศเบลล่า
ดูเหมือนทุกคนกำลังยุ่งๆนะ
"ขอโทษนะครับ ผมมาหาเบลล่าครับ" ผมถามพนักงานที่เค้าเตอร์
"คุณเจมส์ใช่ไหมค่ะ เชิญขึ้นที่ห้องเลยค่ะ ชั้นแปดห้องสุดท้ายค่ะ"
"ขอบคุณครับ" ผมเดินเข้าไปเจอหน้าห้องที่ใหญ่ที่สุดแล้วมั้ง ผมเปิดประตูเข้าไปแล้วก็เห็นพี่หมากที่รู้สึกจะสอนงานเบลมั้ง แต่ผมอยากบอกพี่จัง 'อยู่ใกล้แฟนผมมากเกินไปแล้วนะพี่'
"แฟ้มมาส่งแล้วที่รักจ๋า" ผมรีบแสดงตัวทันที
"มาแล้วเหรอเจมส์ งั้นเราไปประชุมเลยไหม"
"เจมส์ รออยู่นี้ก่อนนะมีเรื่องจะคุยด้วย"
"คร๊าบ"
 
 
 
เจมส์เริ่มออกอาการหึงเบลล่าอีกแล้วจิ
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคร๊