คุณหนูสุดซ่า กะ นายซุป’ตาร์สุดแสบ

แสงอ่อนๆสาดสองผ่านผ้าม่านมากระทบหน้าของคนที่นอนอยู่โซฟาทั้งคืน ที่งัวเงียก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟา

"6โมงเช้าแล้วเหรอเนี่ย"

"ตื่นแล้วเหรอเจมส์" เสียงเบลทักยามเช้า รู้สึกสดชื่นขึ้นทันที

"ขอโทษนะเบลที่เผลอหลับไป"

"ไม่เป็นไรหรอก นายกลับมาจากทำงานเหนื่อยๆก็ควรจะพักผ่อนนะ" เบลตอบพร้อมถือถ้วย2ใบมาวางที่โต๊ะอาหาร

"มากินข้าวต้มกุ้งด้วยกันสิ ฉันทำเองน๊า" ได้ยินคำชวนผมก็รีบลุกออกจากโซฟาแล้วเดินไปที่โต๊ะอาหารทันที

"โห่น่ากินจัง แถมยัง....." เจมส์วรรคแล้วเข้าไปหอมที่แก้มเบลล่าฟอดใหญ่แล้วพูดว่า

"หอม อีกต่างหาก"

"เจมส์อ่ะ"

"กินข้าวต้มสุดหอมดีกว่า"

หลังจากกินข้าวต้มสุดแสนจะอร่อยเรียบร้อยเบลก็ออกไปทำงานส่วนผมก็กลับไปอาบน้ำที่ห้องของผม เช้านี้มีความสุขที่สุด

'ตรึ่งๆๆตรึ่งๆๆ' เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เบลโทรมา คิดถึงผมรึป่าวนะ

'เจมส์ ช่วยอะไรหน่อยสิ'

'อะไรเหรอครับ'

'ช่วยเอาแฟ้มสีฟ้าจากโต๊ะทำงานมาให้หน่อยสิ ฉันลืมอ่ะ'

'ได้ครับ เดี๋ยวผมรีบเอาไปให้นะ'

'ขอบคุณนะ แล้วก็ขอโทษด้วยที่รบกวน'

'ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง'

จบการสนทนาแล้วผมก็เกินเข้าไปที่ห้องเบลอีกครั้งแต่ห้องล็อก ไม่เป็นไรคร๊าบผมมีกุญแจ ผมเดินไปที่โต๊ะทำงานของเธอแต่ 'พรึ่บ!!!' ใบอะไรก็ไม่รู้หล่นมาจากโต๊ะเธอด้วย ผมจึงเก็บให้แต่พอเปิดขึ้นก็...เป็นรูปขอเบลและ...พี่หมากในสมัยเรียน เขาทั้นสองดูสนิทกันมากถ้าใครไม่รู้จักเขาจริงก็คงจะนึกว่าทั้งสองเป็นแฟนกัน ไม่เอาๆ ไม่คิดก็เบลบอกเองว่าเขาเป็นเพื่อนกันไม่มีอะไรหรอก พอเก็บรูปให้เสร็จผมก็รีบเอาแฟ้มไปให้เบลทันที

ณ ออฟฟิศเบลล่า

ดูเหมือนทุกคนกำลังยุ่งๆนะ

"ขอโทษนะครับ ผมมาหาเบลล่าครับ" ผมถามพนักงานที่เค้าเตอร์

"คุณเจมส์ใช่ไหมค่ะ เชิญขึ้นที่ห้องเลยค่ะ ชั้นแปดห้องสุดท้ายค่ะ"

"ขอบคุณครับ" ผมเดินเข้าไปเจอหน้าห้องที่ใหญ่ที่สุดแล้วมั้ง ผมเปิดประตูเข้าไปแล้วก็เห็นพี่หมากที่รู้สึกจะสอนงานเบลมั้ง แต่ผมอยากบอกพี่จัง 'อยู่ใกล้แฟนผมมากเกินไปแล้วนะพี่'

"แฟ้มมาส่งแล้วที่รักจ๋า" ผมรีบแสดงตัวทันที

"มาแล้วเหรอเจมส์ งั้นเราไปประชุมเลยไหม"

"เจมส์ รออยู่นี้ก่อนนะมีเรื่องจะคุยด้วย"

"คร๊าบ"

เจมส์เริ่มออกอาการหึงเบลล่าอีกแล้วจิ

โปรดติดตามตอนต่อไปนะคร๊