[Yaoi]>>>>ผมกลัว<<<<

-

เขียนโดย กระเป๋าลาย

วันที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.16 น.

  3 ตอน
  0 วิจารณ์
  9,118 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม พ.ศ. 2557 12.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

   

 

 

      

       

                   

 

 

 

“อื้อ..” สบายตัวจังเลย ที่นอนที่นอมผมนี้พึ่งรู้ว่ามันก็นุ้ม เป็นเหมือนกัน อากาศในห้องก็เย็นสบาย เหมือน ห้องผมติดแอร์ไว้เลย 

 

“ตื่นได้แล้วหลอรีบลุกซะจะนอนหมอกที่เตียงชั้นอีกนานไหม ห่ะ”  กับเสียงทุ้มจอกโหดที่ไม่คุ้นเคย มาปลุก..

ว่าไงน่ะ 0_0

 

พรับ

 

ผมรีบลุงมานั้ง เห้ย ผมอยู่ที่ไหนเนี้ย  ห้องกว้างใหญ่ ดูเรียบร้อย ตกแต่งด้วย ฟิวนิเจอร์หรูหลาอลังกาลงานสร้าง(เวอร์ไป)

ตกแต่อย่างดี มีระเบียงห้อง ถูกคุมด้วยม่าน สีขาวสะอาด และตู้เสื้อผ้าบานใหญ่   กับร่างสูงที่ถอดเสื้อใส่กางเกงดำ

ยืนกอดอก อยู่ข้างเตียง สาดดดด บังวิวทิวทัศท์ หมด แต่เดียว ร่างสูง    หน้าหล่อเข้ม ที่ เจอ เมื่อ …..คืนนน

 

กร๊าสสสสสสส กรี๊สในใจ แล้วตูจะกรี๊สไม ต้อง

 

อ๊ากกกกกกกก

 

“นี้ไอสูงจับเรามาทำไม รู้ไหมว่าเราเป็นคนมีพ่อมีแม่น่ะ แล้วที่บ้านจะเป็นห่วงแค่ไหน รู้บ้างไหม นี้เรา ลูกเต้าเหล่าใคร

บ้านอยู่ที่ใหน มีเงินเท่าไร บลาๆๆๆๆ”  ผมพูดรั่วๆจนคิ้วมันเริ่ม ผูกกันเป็นโบว์

 

“เฮ้ยยยยย!!!!”

 

เงียบแลยครับ

“ไอสูง จะตะโกนใส่หน้าเราหา บิดา มารดา หลอเบาก็ได้” ผมพูดไปรู้สึกกลัว กับ อย่ากกวนมันอย่างไงไม่รู้

 

“มึงหุบปากเลยสัสก่อนที่ส้นตีนกูจะไปอยู่ในปากมึง” เล่นส้นตีนเลยหลอไอเหี้ยสูง

 

“มึงนั้นแหละหุบบอก แล้วฟังกูบ้างแมร่ง ตะโกนซะ ดังยังพูดไม่จบเลย พ่อแม่ไม่เคยสอนหลอว่า เวลาเด็กพูดอย่าขัด

รอให้เขาพูดเสร็จกินแล้วค่อยยกมือถาม ว่าไม่เข้าใจตรงใหนบ้าง เดียวจะได้สอนแล้วนี้อยู่ดีๆ ก็มาตะโกนใส่แก้วหู

แตกพอดี รู้ไหมถ้าแก้วหูแตกมันจะลำบากแค่ไหน ต้องไปโรงบาลต้องเสียค่า รัษาเท่าไหล่ ต้อง… อุ้บส์”

 

ร่างสูงกดผมลงนอนแล้วรัวมือทั้งสองข้างปผมไว้เหนือหัวด้วยมือของมันข้างเดียว แล้วกดจูบลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัวเตรียมใจ

มืออีกข้างจับหน้าผมไม่ให้เบี่ยงหนีไปไหน แล้วแทรกลิ้นร้อนน่าแขยง มาคอเคียกับลิ้นบางของผม ทั้งดูดและดึงจะผมขาด

อากาศหายใจ และดิ้นแรงๆเผื่อนให้มันรู้ว่า ผมใกล้ตาย เห้ยไม่ใช้ ใกล้ขาดใจ มันค่อยๆผละจูบอกกเบาๆ

และมองหน้าผมด้วยตา คมน่ากลัว

 

หึหึ

 

เสียงหัวเราะในลำคอ

 

“จะ…จูบกู”ผมตะกุตะกะ มันแสยะยิ้มมองผมแล้ว

 

“อืมจูบมึงทำไม จะบอกว่าห่วยมากเลย หึหึ”มันทำเสียงหึหึ ในคอ มองมาที่ผม  มะ มึงจะดีใจไหมถ้ากูบอกว่า

 

“นั้นจูบแรกของกู กูจะเก็บไว้ให้คนที่กูรัก สัส มึง มึง มึง ไอบ้า ไอสูง ไอเปรต”

 

“งั้นหลอ จูบแรกให้คนที่มึงรัก หึหึ อย่างมึงใครเค้าจะเอา จนแล้วยังไม่เจียมอีก ที่บอกว่าพ่อแม่มึงเป็นห่วง

กูได้ข่าวว่า พ่อแม่มึงตาย ตั้งแต่มึงอายุ 15 ปี พี่สาวที่มึงรักก็หนีหาย บ้านก็ถูกยืด บริษัทย์ ก็ล้มละลาย

เลยเปลี่ยนชีวิตมึงได้เพียงข้ามคืน ” มันพูดก่อนจะลุกจากตัวผม ทำให้ผมเป็นอิสระ แล้วยืนกอดอก อิจฉาแมร่งงง มีซิกแพ็กซ์ สูงอีก มึงคนหรือเสาร์ไฟฟ้าว่ะ เห้ยกูคิดไรนี้ กูต้องคิดว่า มันรู้ได้ไง

 

“ไอสูงมึงรู้เยอะเกินไปไหม” ผมว่ามันมันทงตามาใส่ผมรู้สึกตอนนี้ผมไม่กล้ากวนมันแล้ว แมร่ง โหด

 

“กูไม่ได้ชื่อไอสูง กูชื่อ รุกคาด” = =!!ชื่อมึงนี้เท่ว่ะ ไม่เหมือกูเลยถูกเพื่อนล้อว่า นีโว ไม่พอ เสือกล้อกูว่า แรมโบกินนี่

กูละเซ็ง

 

“มึงรีบแต่งตัวแล้วลงไปหากู โยด่วนกูให้เวลา 30 นาที เสื้ออยู่ในตู้อย่ากเสื้อเห้ยไรก็ใส่ไป แล้วอย่าช้าน่ะมึง”น่ากลัวอ่า

มันเดินไปหน้าประตูแล้วปิดประตูดัง

 

ปั้ง!!

 

มือคนหรือพลังควายว่านั้ย ถ้าประตูบ้านพังกูจะฮาให้ หรือว่าพังหลายรอบแล้ว = =ชั้งมันเถอะผมรีบอาบน้ำ

จะบอกว่าห้องน้ำแมร่ง หรูว่ะ เหมือนได้กลับไปรวยอีกครั้งเลย ผมค่อยๆอาบไปเรื่องอย่างใจเย็นแลเวก็เริ่มที่มันบอกไว้

เรียบร้อย

 

 

 

คอมเม้ท โพส กันหน่อยจิค่ะ ไม่มีแรงแต่งแล้ว

แล้วขอเก็บแรงหน่อยไว้อัพต่อๆ ให้ดีกว่าเดิม

https://www.facebook.com/somemind10100?ref=br_rs

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา