EXO C&B ปี2 น่ารัก ปะทะ นายเกรียน ปี 1

"อืม โอ๊ยทำไมถึงได้ปวดเนื้อปวดตัวขนาดนี้นะ" ผมบ่นกับตัวเองที่พึ่งตื่นมองคนข้างๆๆที่หลับอยู่ ตอนนี้ผมไม่มีเเรงเหลือที่จะทำอะไร 

"ทีรักตื่นเเล้วหรอ" ร่างหนาตรงหนาผมปรือตาตื่นอย่างงั่วเงีย

"........." ผมเงียบ

"พี่เป็นอะไรไป" ไอ้ชานยอลเข้ามาเกาะเเขนผม

"กูจะกลับ" ผมเเกะเเขนที่เกาะกุมผมอยู่ได้หลุดออก "โอ๊ยยย" ด้วยความที่ผมรีบทำให้ตัวทรุดลงงที่เตียงอีกครั้งเเล้วไอชานยอลก็ขึ้นคล่อมผมทันที

"จะ จะ ทำ อะไรห๊ะไอเด็กบ้า" ผมตะโกนเสียงสั่น

"จุ๊ๆๆๆ อย่าพึ่งโมโหสิครับ จุ๊บ" 0o0 ริมฝีปากของร่างหนาประกบเข้ากับปากผมหลังจากพูดจบ

"อืม อ่อย อืม" ผมที่พยายามจะพูดกับเป็นการปล่อยโอกาสให้ร่างสูงส่งลิ้นร้อนเข้ามาสำรวจในโพรงปากอย่างง่ายดาย

"อืม" ผมทวงขึ้นเพราะเริ่มหายใจไม่ออก ร่างสูงจึงยอมถอนริมฝีปากออกเเต่ร่างสูงยังไม่พอใจลากลิ้นร้อนโฉลมลิ้นนั้นไปตามซอกคอขบเม้นให้เกิดร้อยรักสีเเดงร่างสูงยังสร้ารอยรักไปเรื่อยๆๆจนมาหยุดที่ยอดอกสีชมพูที่ชูชัน ร่างสูงมองยอดอกนั้นด้วยความหืนกระหาย

"อ๊ะ อ่า" เสียงครางหวานของผมหลุดออกมา เพราะร่างสูงขบเม้นที่ยอดอกนั้นมือหนาไปขย่ำที่จุดอ่อนไหวให้มันตื่นตัว

"อ่า อ๊าา" จุดอ่อนไหวของร่างเล็กเริ่มตื่นตัวกับการปลุกเร้าอารมณ์จากร่างสูง "อ๊า อืม อ่า" ในเมือร่างสูงพอใจกับยอดอกเเล้วจึงลากลิ้งไปต่อมือหนาปลดกางเกงร่างบางออกอีกครั้งจับร่างบางให้นอนควำยกสโพกให้อยู่ในระดับพอเหมาะส่งลิ้นร้อนไปเลียช่องทางรักสีสวยของร่างเล็ก

"อ๊าา เสียวววว อ๊าาา" น้ำใสใหลอาบเเกล้มร่างเล็ก ข้างในกระตุ๊ก ตัวเกร็ง ร่างสูงปลดกางเกงตัวเองออกจ่อเเกนกายไปทางช่องรักเสียบเเกนกายที่เดียวจนมิดด้าม 

"อึก เอาออก เจ็บ" ร่างสูงไม่สนคำทักทวงอีกเช่นกันขยับเข้าออกอย่างช้าๆๆๆ "อ๊า อ่า อะ อ๊าา" ในห้องที่เงียบมีเเต่เสียงครางของร่างเล็กเเละเสียงเนื้อที่กระทบกันดัง พั่บ พั่บ พั่บ 

"อ๊า ไม่ไหวเเล้ว" ร่างสูงกระเเทกร่างเล็ก 2-3 ที่ก่อนที่ทั้งสองจะปลดปล่อยน้ำรักออกมาพร้อมกัน

"อ่า" เสียงของทั่งคู่ดังขึ้นพร้อมกันก่อนที่จะหลับไปอีกครั้ง

................................................................................................................................. แสงเเดดอ่อนยามเย็นนลอดผ่านเข้ามากระทบตาของผม ผมขยับตัวอย่างอยากลำบากในอ้อมกอดของชานยอล นี้ผมเป็นอะไรไปทำไมผมถึงยอมมันนะทำไม่ผมถึงเป็นเเบบนี้ทั้งๆๆที่รู้ว่าเจ็บเเต่กลับรู้สึกดี

"พี่เเบค ผมรักพี่น่ะฮะ" ชานยอลพูดเสียงเบาทั้งๆๆที่หลับตาอยู่ ละเมอหรอกหรอ

"รู้เเล้ว" ผมตอบกลับร่างสูงเสียงเบาเช่นกันก่อนจะมุดหน้าเข้าออกเเกร่งอีกครั่ง อบอุ่นจัง เป็นอ้อมกอดที่อุ่นเท่าที่ผมเคยเจอมาหลังจากที่พ่อเเละเเม่ได้ร่วงลับไปเเล้ว ผมหลับตาลงเข้าสู่ช่วงนิทราอีกครั่ง

"ปัง!!!" เสียงปืนที่ดังสนั่นทำให้เด็กชายตัวเล็กอายุ 7 ขวบ ตากลมดตตกใจรีบวิ่งไปหาผู้เป็นพ่อเเม่อย่างร้อนรน

"พ่อฮะ แม่ฮะ ฮือๆๆๆๆๆอย่าทิ้งผมไป" ร่างเล็กมองร่างของผู้เป็นพ่อเเละเเม่ค่อยๆๆทรุดลงพื้นช้าๆๆร่างกายที่อายเลือด

"เเบคหนีไปลูกหนีไป" ผู้เป็นเเม่พยายามผลักร่างเล็กให้ออกจากตัวเอง

"ไม่แบคจะอยู่กับพ่อกับเเม่ไม่เอา"

"เเบคหนีไปแล้วเเก้เเค้นให้พ่อกับเเม่นะ" ผู้เป็นพ่อบอกด้วยสีหน้ามุ่งมั้นในตัวลูกชายส่งรูปใบหนึ่งให้เด็กชายเเบคเ เด็กชายเเบคมองรูปใบนั้นด้วยความเเค้น ก่อนจะปล่อยโฮออกมา

"พ่อครับเเม่ครับเเบคจะฆ่ามันด้วยมือของเเบคเอง"