The Life...เส้นทางชีวิตของพวกเรา

เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! ซ่า ซ่า...
อันค่ำคืนหนึ่งอันหนาวเหน็บไม่แปลกหรอกที่ฝนจะตกอย่างบ้าระห่ำ ก็เพราะช่วงนี้คือฤดูฝน แต่มันก็สามารถทำให้เด็กเกือบทุกคนหวาดกลัวมันได้ รวมถึง"แก้ว"เด็กสาววัย 10 ปี
เธอสะดุ้งตื่นเพราะมัน ก่อนจะหันมองสิ่งของต่างๆรอบกาย แล้วพึมพำกับตนเบาๆว่า...
"ที่นี้ที่ไหน พ่อ!!! แม่!!! พวกเค้าหายไปไหนกันหมดนะ ....หรือว่า... ฮึก ฮือ มันไม่จริงใช่ไหม ฮือ" เด็กสาวพูดไปร้องไป อยู่คนเดียว
ตอนนี้หยดน้ำใสๆเริ่มไหลเต็มใบหน้าของเธอแล้ว และไหลเรื่อยๆ อย่างไม่หยุด อันเนื่องมาจากความคิดที่อาจจะเป็นจริงก็ได้(?!)
เปรี้ยง!!!
"อ๊ายยย!!! ฮึก ฮือ ฮือ " เด็กสาวกรีดร้องเพราะถึงสูงสุดจนเกือบจะประทุแตกอารมณ์ที่มันเริ่มจะแปรปรวน เศร้าบ้าง กลัวบ้าง โกรธบ้าง
กระวนกระวายว้าวุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกตอนนี้มันผสมกันมั่วหมด
แล้ว ทุกอารมณ์จนเธอเกือบจะเป็นคนที่ใครๆก็เรียกว่า "คนบ้า"
จิ๊ด จิ๊ด !!!!... ทันใดนั้นก็มีเสียง
เสียงหนึ่งเรียกเธอ แก้วพยายามกลั้นน้ำตาก่อนจะหันมองตามเสียงเรียก ซึ่งมันก็คือ
...เสียงของหนู(rat)ตัวเล็กๆตัว
หนึ่งมันจ้องมองเธอด้วยสายตาจริงจัง
" แกอยากจะคุยกับฉันเหรอ!? "
หนูตัวนั้นไม่ตอบอะไรเพียงวิ่งมา
หาเด็กสาวอย่างรวดเร็ว
"แกคงเหงาสินะเจ้าหนู"คราวนี
้แก้วไม่พูดเปล่าๆ เธอยังเอามือมาลูบหัวมันอย่างเอ็นดู แล้วจู่ๆความคิดความคิด หนึ่งก็พุ่งเข้ามายังสมอง มันทำให้เธอมีสติ คำว่า
"แก้ว...เธอไม่ได้อยู่อย่างเดียวดายหรอกนะ ทำตัวให้เหมือนเดิมเถอะ
เหมือนแก้วคนเดิม คนที่ร่าเริงคน
นั้นไง... "คำพูดที่น้าโฟร์ชอบพูด
ให้ฟังบ่อยๆ มันออกมาจากการแปรความหมายสายตาของหนูตัวนั้น
"อืม!! ขอบคุณนะ เราจะมัวแต่
มานั่งเศร้าได้ไง ทางที่ดีเราควร หาทางออกก่อน "

คราวนี้เธอเริ่มมีกำลังใจแล้ว
เธอมองหาประตูซักบานที่จะช่วยให้เธอออกจากที่นี่ และเธอก็หา
เจอจนได้ แก้วรีบวิ่งไปที่ประตูบานนั้นแต่พบว่ามันล็อคอยู่ แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับคน
แรงเยอะอย่างแก้วหรอก เธอรีบ
กระแทกร่างกายกับประตูอย่างแรงจนทำให้ประตูหักลงจนเธอสามารถวิ่งออกไปได้ คราวนี้เธอวิ่ง
ข้ามถนนเพื่อไปยังร้าน7ซึ่งที่นั้น
มีคนที่เธอพอจะขอความช่วยเหลือได้ แต่โชคดันไม่เข้าข้างจึงทำ
ให้เธอล้มคว่ำกลางถนนที่โล่งอยู่
และขณะที่แก้วกำลังพยุงตัวลุกขึ้น...
ปื๊น!! ปื็น!! โครม!!!
...สติเริ่มขาดหาย
...ชีพจรเริ่มเต้นช้าลง
...เลือดเริ่มไหลบริเวณศีรษะและ
ขาเป็นจำนวนมาก
...เปลือกตาอันบางเบาเริ่มหลีลง
หลีลง จน ปิดสนิท...
ปัง!!ชายหนุ่มปริศนาเปิด-ปิดประตูลงมาจากรถ แล้วไปโอบอุ้มร่างเด็กสาวที่กำลังหมดสติขึ้นรถ...
"หึ!! ได้...อีกรายแล้วสินะ หน้าตาน่าเอ็นดูดีแต่เท้า...ช่างเถอะยังไงก็ชั่ง รีบไปดีกว่าเรา..." ...

ช่วยอ่านช่วยกันเม้มหน่อยนะคร่า
!!!