fic taokacha

ได้ชิดเพียงลมหายใจแค่ได้ใช้เวลาร่วมกันแค่เพื่อนเท่านั้น

แต่มันเกินห้ามใจ.............

"พี่เต๋าเล่นน้ำกัน" เสียงชวนของสาวแสบประจำบ้านเอ่ยชวนขึ้นหลังจากเลิกคลาส ทำให้ผมได้แต่พยักหน้าตอบตกลงคำชวนของแพรวา ก่อนจะหันไปถามอีกคนที่ยังนั่งต่อจิ๊กซอร์อยู่บริเวณโต๊ะกินข้าว

"ชา..ชาไปเล่นน้ำกัน"แต่อีกคนกลับไม่ละความสนใจออกจากของเล่นตรงหน้าซักนิด มีแต่เสียงงึมงัมบอกให้ผมไปเล่นก่อนได้เลย จนผมต้องเดินเข้าไปดูว่าของเล่นชิ้นนี้มีอะไรหน้าสนใจนักหนา

"เต๋าไปเล่นเลยครับ...ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้เลย"น้ำเสียงคุ้นเคยบอกผมทันทีที่ผมเดินมาหยุ่ดอยู่ข้างๆน้ำเสียงที่ผมไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองซักนิดว่ามันเต็มไปด้วยความ'อ่อนโยน'เจือเสียง'อ้อน'นิดๆอย่างที่คนฟังไม่อยากไปไหน

"เต๋าเปลี่ยนชุดเลย...."คชายังบอกให้ผมไปเปลี่ยนชุดอีกครั้งเมื่อเห็นผมยังไม่ขยับจากจุดที่เค้านั่งไปไหน ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะเป่าลมที่แก้มอย่างคนถูกขัดใจจากคนที่อยากให้ตามใจ แต่สุดท้ายแล้วเพราะเสียงเรียกจากแพรวาอีกครั้งที่ทำให้ผมต้องเดินไปเปลี่ยนชุดเสียไม่ได้

ที่ค้างในความรู้สึกว่าลึกๆที่คิดยังไง รักเธอเท่าไร

แต่ไม่เคยพูดกัน.......

"ถ้าเข้าไปข้างในแล้วเรียกด้วยนะ..อยู่พลาซ่า"เสียงคุ้นเคยที่ดังขึ้นจากบริเวณข้างสระทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ส่วนลึกไม่อยากให้เป็นแค่เพื่อนก้มหน้าลงมาบอกต้นทั้งๆที่ผมก็ยืนอยู่ตรงนี้ วันนี้คชาเป็นอะไรดูเหมือนไม่ค่อยอยากใกล้กัน แล้ววันนี้ผมเป็นอะไรถึงได้หงุดหงิดแบบนี้ อิจฉาทุกอย่างแม้กระทั่งจิ๊กซอที่คชาให้ความสนใจมากกว่าผม ความอิจฉาที่ได้แต่เก็บไว้ในใจมาตลอด แต่สำหรับวันนี้แล้วผมคงจะเก็บมันมานานจนมันเริ่มแสดงออกทางสีหน้า เสียงของหมีเจมส์และยายแหลมคุยกันเรื่องอะไรผมไม่รู้ รู้เพียงแต่ว่าสายตาของผมตอนนี้มองคนที่กำลังหันหลังเดินเข้าไปในพลาซ่า

"ชา!!ชา!!"เสียงเรียกที่ผมรู้ตัวว่าค่อยข้างดังะกระชากจนคนที่ถูกเรียกหันกลับมาด้วยความมึนงง ขออีกนิดเถอะนะไหนๆวันนี้ผมก็เก็บอะไรบ้างอย่างไม่ค่อยไว้

"ไปเอามาเล่นตรงนี้...เข้าไปเอาออกมาเล่นตรงนี้"ผมบอกซ้ำอีกครั้งเมื่อเห็นคชายังยืนทำหน้าไม่เข้าใจก่อนจะถอนหายใจเบาๆแล้วหันหลังเดินเข้าไปเอาโน๊ตบุคที่พลาซ่าออกมาเล่นข้างสระตามที่ผมบอก เสียงพูดของหมีเจมส์ที่เงียบหายไปทำให้ผมหันกลับไปมองน้องก่อนจะเจอสายตาที่เอิ่ม.....รู้ทัน จนต้องหลบสายตาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เอิ่มไหนๆก็ไหนๆวันนี้ก็ลองหวงคนๆนั้นแบบเบลอๆแล้วกันก็เล่นไม่สนใจกันเองนี่นา

อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้..มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย

เธอจะมีใจหรือเปล่า...เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า..ที่เราเป็นอยู่นั้นคือ..อะไร

ยอมรับว่าผมไม่มีเหตุผลกับคชาค่อนข้างมาก..เอ่อ มากๆเลยก็ได้ แต่ในบ้างครั้งแล้วอะไรที่มันอัดแน่ในใจมากเกินไปมันก็ต้องมีบ้างที่บางครั้งอาจจะทะลักออกมาแบบที่เราก็ห้ามไม่อยู่ อย่างที่ผมกำลังเป็นตอนนี้

"ชา!เอาเข้าไปเล่นในบ้าน"มองคนที่กำลังเก็บของเพื่อจะไปเล่นต่อในบ้านอย่างที่ผมบอก มันน่าจะมีบ้างความรู้สึกผิดที่บังคับ"เพื่อน" ให้ตามใจตัวเองมากเกินไป แต่ทำใมผมกลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย ความรู้สึกที่เหมือนจะเก็บรอยยิ้มไว้ไม่อยู่เมื่อเห็นคนตัวเล็กกว่าผมไม่กี่เซนต์กำลังทำหน้างงเก็บของตามที่ผมบอก จนต้องเก็กทำหน้านิ่งเอาไว้ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้โลกภายนอกหลังกำแพงบ้านแม็คฯจะเดินไปในทิศทางแบบไหน ตอนนี้ผมสนแค่โลกของผม โลกที่ผมไม่รู้ว่าจะอธิบายแบบไหนแต่ผมรู้แค่ว่าผมต้องการและหวงแหนโลกเล็กๆใบนี้ของผมเหลือเกิน โลกที่ผมเห็นแค่คนตัวเล็กในสายตาอยู่ตลอดเวลา

ในช่วงเวลาที่ไวเล็ตถูกถอดออก นักล่าฝันทุกคนอยู่ในความเป็นส่วนตัว คำพูดบางคำที่ไม่อาจพูดได้ตอนติดไวเล็ตมักถูกพ่นออกมาเสมออย่างเช่นในตอนนี้

"อึดอัดใหมพี่เต๋า"เสียงทุ้มจากหมีเจมส์เอ่ยถามผมในขณะที่กำลังอาบน้ำล้างคราบคอลลีนจากสระ คำถามที่ผมรู้คำตอบแต่ไม่อยากตอบน้องออกไป

"เรื่อง"รู้สิผมต้องรู้ว่ามันคือเรื่องอะไรไม่อย่างนั้นผมจะรู้คำตอบที่อยู่ในใจตัวเองได้ยังไง

"ผมรู้ว่าพี่รู้ เพราะผมก็เป็น หงุดหงิดที่เค้าใกล้ใคร หงุดหงิดที่เค้าไม่ใส่ใจ แต่เรียกร้องไม่ได้ แสดงออกได้แค่เอาแต่ใจในบ้างครั้งมันอึดอัดใช่มั๊ยพี่"น้ำเสียงของน้องที่ติดเศร้าเจือกระแสความน้อยใจออกมานั้นทำให้ผมเงียบไป อย่างที่ตอบน้องไม่ได้และไม่อยากตอบดูเหมือนว่าหมีเจมส์ตัวน้อยก็คงจะเข้าใจความรู้สึกนั้น จึงไม่ได้ถามอะไรผมต่อเราต่างอาบน้ำกันอย่างเงียบงันปล่อยความคิดไปกับเสียงของน้ำไหล บางครั้งเพราะเรารู้ว่ากำลังทำอะไร รู้ว่าต้องการอะไร รู้ตัวว่าเป็นแบบไหน และรู้ถึงผลที่อาจจะตามมาว่าจะเป็นยังไง ลำพังถ้ามันทำร้ายแค่ตัวเองผมอาจจะให้คำตอบกับเจมส์ไปแล้ว แต่เพราะรู้ว่าความฝันของอีกคนคืออะไรและเค้ารักมันแค่ไหนเพราะงั้นสองมือนี้เลยเลือกที่จะช่วยปกป้องและประคองความฝันให้เค้าอย่างถนุถนอมที่สุด เพราะแบบนี้คำตอบของผมจึงไม่สามารถที่จะบอกน้องได้ผมเลือกที่จะหลับตาแล้วปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามแบบของมันจะดีกว่า ถึงแม้ว่าในบางครั้งสายตาที่เค้าเพลอมองมาที่ผมจะทำให้ใจเต้นแรงกระหน่ำก็ตาม......

เธอจะมีใจหรือเปล่า...มันคือความจริงที่ฉันอย่างรู้

ติดอยู่ในใจแต่ไม่อยากถาม....กลัวรับมันไม่ไว้...........กลัวว่าจะเปลี่ยนไป

ค่ำคืนนี้อาจจะเป็นค่ำคืนที่ผมใช้ความคิดหนักที่สุด แต่ถ้าอย่างน้อยได้อ้อนให้ใครคนนั้นนวดให้ซักหน่อยคงจะดี...ว่าใหมครับทุกคน