ฝันรักเงาอสูร

ป๊อปปี้ใช้คีย์การ์ดแตะเข้าไปในห้องของโทโมะ เขาค่อยๆปิดประตูเบาๆ
และเดินไปข้างหลังหญิงสาว
"มาแล้วเหรอ ช้าจังนะ โทโมะ"ฟางได้ยินเสียงฝีเท้าก็คิดว่าเพื่อน
"โทษที  ไม่คิดว่าจะหิวนิ"เสียงอันคุ้นเคยทำให้เธอหันขวับ
"พี่ป๊อป มาได้ไงคะเนี่ย"ฟางตกใจมาก
"หนีมาทำไม หืม...."ป๊อปปี้เดินมานั่งข้างๆร่างเล็ก
"พี่ป๊อปมาตามฟางเหรอคะ"ฟางแปลกใจ
"ทำไมถึงต้องหนี บอกมาสิ เป็นอะไร คิดอะไรอยู่ห๊ะ"
"ฟางไม่อยากให้พี่ลำบากใจเพราะฟางอีก"ฟางบอก
"แล้วถามฉันรึยัง"ป๊อปปี้มองฟางแบบดุๆ
"ฟาง.....ขอโทษค่ะ พี่ป๊อป"ฟางก้มหน้านิ่ง
"เดี๋ยวให้เธอกินข้าวก่อนล่ะกัน หิวไม่ใช่เหรอ"ป๊อปปี้ว่า
"ค่ะ ขอบคุณนะคะ"ฟางรับข้าวกล่องมากิน
"เสร็จแล้วจะได้ทำอย่างอื่น" พรวด...ฟางถึงกับสำลักข้าวเมื่อได้ยินสิ่งที่
ป๊อปปี้พูดเมื่อกี้
"พูดอะไรของพี่เนี่ย"ฟางหน้าแดง
"ฉันหมายถึงจะพาเธอกลับบ้านฉัน อะไร...เธอคิดอะไรเหรอ"
"ฟางก็ไม่ได้คิดอะไรนี่คะ"ฟางเฉไฉทำเป็นกินข้าวต่อ
"หึ....หนีมาที่ไหนไม่หนี หนีมาที่คอนโดโทโมะ"ป๊อปปี้ชักฉุน
"ขนาดฟางมาที่ๆคิดว่าพี่ไม่น่าจะหาเจอ พี่ก็ยังตามมาได้"
"ตามได้สิ ถ้าเป็นคนสำคัญต่อให้เธอหนีฉันไปสุดขั้วโลกฉันก็ยังจะตาม
เธอเจออยู่ดี"ป๊อปปี้มองสบตาเธอนิ่ง ฟางเขินรีบหลบตา
"พี่ป๊อป จะมาไม้ไหนอีกคะเนี่ย"
"เฮ้อ....นี่ เธอไม่เชื่อใจฉันสินะ"ป๊อปปี้ว่า
"ฟางแค่ไม่อยากถูกหลอกอีก"ฟางพูด
"ฉันรู้ "ป๊อปปี้นิ่งไป ฟางหันมามองชายหนุ่มข้างกาย
"แต่ฟางจะลองเชื่อใจพี่อีกครั้งก็ได้ค่ะ"
"พูดจริงเหรอ"ป๊อปปี้ถาม
"เพราะฟางรักพี่ป๊อป ฟางถึงได้เลือกที่จะเชื่อใจพี่"ฟางยิ้มหวาน
"รีบๆกินเถอะ "ป๊อปปี้เบือนหน้าหนีรอยยิ้มหวานๆนั่นเพราะมันอาจทำให้
เขาอดทนไม่ไหวจับเธอกดที่โซฟาซะก่อน
"ค่ะ"ฟางแอบอมยิ้ม ในที่สุดพี่ป๊อปของเธอก็เปิดใจให้เธอบ้างสักที....
 
อัพแล้วๆๆๆๆๆ