ฝันรักเงาอสูร

"ฮึก...พี่ป๊อป ทำไมทำกับฟางแบบนี้"ฟางยังคงร้องไห้ฟูมฟายอยู่หน้าบ้านเขา
"นั่นฟางนิ"เขื่อนกับแก้วมาหาป๊อปปี้ที่บ้านเจอฟางอยู่ตรงหน้าประตูรั้ว ก็ตกใจ
เขื่อนรีบลงจากรถไปดู ฟางร้องไห้อย่างหนักโดยไม่มีวี่แววว่าคนในบ้านจะ
ออกมาสนใจ
"ทะเลาะกับไอ้ป๊อปเหรอ"เขื่อนถามด้วยความเป็นห่วง
"พี่เขื่อน ฮือ.....พี่ป๊อปเขาหลอกฟาง"ฟางพูด
"มันทำอะไร"เขื่อนจับตัวร่างเล็ก
"ฟางมันโง่ ฮึก...ยอมเชื่อเขาว่าเขาจะให้อภัย ฮือ...."
"ฟาง!"จู่ๆร่างบางก็สลบล้มพับลงไป เขื่อนรีบประคองเอาไว้ แก้วตกใจ
รีบลงมาดูเพื่อนรัก
"นี่มันอะไรกันคะ พี่เขื่อน"แก้วไม่เข้าใจ
"พาฟางเข้าข้างในก่อนเถอะ"เขื่อนอุ้มฟางเข้าบ้านป๊อปปี้อย่างถือวิสาสะ
โดยที่แก้วเป็นคนเปิดประตู
"พาเข้ามาทำไม"ป๊อปปี้เห็นเข้าก็ถามเสียงเย็นชา
"แกเป็นบ้าอะไรอีกวะ ไอ้ป๊อป"เขื่อนถามขึ้น
"ก็เปล่า"ป๊อปปี้กลับมาเป็นคนนิ่งๆ เย็นชา เหมือนเดิม
"เปล่าบ้าอะไร มาเคลียร์กะฉัน ไอ้ป๊อป"เขื่อนลากป๊อปปี้ไปคุยที่อื่น
ส่วนแก้วก็คอยดูแลอาการเพื่อนอยู่ที่ห้องรับแขก
"แกบอกฉันมาสิ ป๊อป แกคิดบ้าอะไรอยู่ เล่นกับความรู้สึกคน มันใช้ได้
ที่ไหนวะ"เขื่อนโวยใส่ทันที
"แล้วยัยนั่นล่ะไม่เคยล้อเล่นกับฉันกับไอ้พิชเลยสินะ"
"ไอ้พิช มันตายไปแล้ว แล้วเรื่องมันก็จบแล้ว "เขื่อนพูด
"แต่ฉันไม่จบ มันจะจบก็ต่อเมื่อผู้หญิงที่ชื่อฟาง รู้สึกเหมือนตัวเอง
ตายทั้งเป็น"ป๊อปปี้แววตาโกรธเคืองหญิงสาวมาก
"แกจะทำร้ายคนที่แกรักไปทำไมวะ ป๊อป"
"ฉันไม่เคยรักใคร"ป๊อปปี้หลบสายตาเพื่อนทันที
"ก็ขอให้แกอย่ากลืนน้ำลายตัวเองก็ล่ะกัน เหอะ..."
"พูดอะไรของแก"ป๊อปปี้ทำเป็นไม่รู้ที่เขื่อนพูด
"เออ ก็แล้วแต่เถอะ ฉันกับแก้วจะพาฟางไปอยู่ที่ไกลๆสายตาแก"
"......"ป๊อปปี้เงียบ เขื่อนมองเพื่อนนิดนึงก่อนจะเดินกลับไปหาแก้ว
 
เหอะ...แล้วดูแล้วกันว่าใครมันจะเสียใจกว่ากัน เนอะๆทุกคน