รักสุดซ่าของนายแวมไพร์กับสาวน้อยสุดแสบ

 
 
"ที่นี่ที่ไหนทำไมมันหนาวอย่างนี้ล่ะ"ฟางพูดแล้วเอามือมาลูบแขนตัวเอง
"ไงจร๊ฟาง"ฟางมองไปตามเสียงของร่างสูงคนหนึ่งนั่นก็คือธามไท
"ที่นี่ที่ไหนแล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"ฟางพูด
"ที่นี่คือเมืองแวมไพร์และไม่ต้องตกใจหรอกะว่าเธอมาที่นี้ได้ไงอ่ะ"ธามไทพูด แล้วก็เห็นผู้ชาย3คนจับตัวผู้ชายทั้งสามคนมาด้วย
 
"โทโมะ เขื่อน ป๊อปปี้(ฟางพูดเสียงดัง)  นี่มันอะไรกันทำไมป๊อปปี้ถึงเป็นแบบนี้"ฟางพูดออกมาเพราะเห็นป๊อปปี้อาการอ่อนแรงมาก
"เธอไม่รู้หรอว่าที่รักเธอเป็นอะไร"ธามไทพูดแล้วจับหน้าป๊อปปี้ขึ้น
"พวกแกทำอะไรพวกเขาบอกมานะ"ฟางพูด
"ไม่ใช่พวกฉันแต่เป็นเธอ"
"ฉันไปทำอะไร"
"ก็เพราะแวมไพร์มีความรักไม่ได้ไงล่ะ"ธามไทพูดทำเอาฟางอึ้งน้ำตาไหลรินลงมาทันที
"แต่มีอยู่วิธีที่จะทำให้ป๊อปปี้หายได้"ธามไทพูดแล้วหันไปมองป๊อปปี้ที่ตาเป็นสีแดงเพราะความแค้น
"อะไร"ฟางพูด
"เธอต้องเป็นแบบพวกเรา"ธามไทพูดทำเอาทุกคนอึ้ง
"ไม่นะฟางเธออย่ายอมนะ"โทโมะพูด
"ฉัน ฉัน"ฟางพูดอ่ำๆอึ่ง แล้วต้องตกใจเมื่อธามไทใช้พลังของเขาใส่ป๊อปปี้เต็มๆ ทำให้ป๊อปปี้กระอักเลือดออกมา
 
"ฉันยอมแล้ว"ฟางพูดออกมาทำเอาธามไทยิ้มไปด้วยความสุข
"555 ดีมากสาวน้อยยอมเป็นแวมไพร์เพื่อนคนที่เรารัก มองไว้นะป๊อปปี้ว่าต่อไปนี้แฟนของแกจะเป็นยังไง"ธามไทพูดแล้วเอาผมของฟางไปไว้ข้างหลังแต่โทโมะกับเขื่อนพยายามใช้พลังแต่ก้ไม่ได้เพราะโดนเชือกของธามไทพันเอาไว้
"เดี๋ยวก่อน"