หนี้รัก PF

"เย้ วู้ววววววววววววว เรียนจบซักที" เสียงของสาวน้อยน่าตาน่ารัก 'ฟาง' กับเพื่อนๆของเธอที่พูดออกมาพร้อมกัน

"เรียนจบ!! อย่างนี้มันต้องฉลอง ไปด้วยกันนะฟาง" เพื่อนของชั้นเอ่ยชวนหลังจากที่ดีใจกันเสร็จ

"ไม่เอาอ่ะ วันนี้ชัั้นไม่ว่าง"

"ได้ไงอ่ะฟาง วันนี้เป็นวันสำคัญของพวกเรานะ" 

"ไม่เอาอ่ะ แกก้อรู้ว่าชั้นไม่ชอบเที่ยว นี่ก้อหกโมงเย็นแล้วนะ ชั้นต้องรีบกลับไปดูพ่อ บ๊ายบายนะ" พอเธอพูดกับเพื่อนเสร็จ เธอก้อรีบกลับบ้านทันที

"โอ๊ย ทำไมมันมืดเร็วอย่างนี้นะ" ฟางบ่นขณะเดินกลับบ้าน ในซอยบ้านของฟางนั้นทั้งมืดทั้งเปลี่ยว บ้านของฟางอยู่ในชุมชนเล็กๆแห่งหนึ่ง ฐานะไม่ค่อยดีนัก แต่โชคดีที่ฟางเรียนเก่งจึงสอบชิงทุนเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังได้ ฟางเดินยังไม่ทันจะถึงบ้าน ก้อเห็นพ่อของตัวเองโดนรุมกระทืบอยุ่หน้าบ้าน ฟางรีบวิ่งไปหาพ่อทันที

"นี่ พวกนายทำอะไรพ่อชั้น หยุดนะ ชั้นบอกใ้ห้หยุด" ฟางพยายามห้ามพวกที่รุมพ่อของเธออยู่ แต่ก้อไม่ได้ผล

"เห้ย หยุด" เสียงทรงอำนาจของใครบางคนที่ทำให้นักเลงพวกนั้นหยุดทันที

"พ่อค่ะ พ่อเป็นยังไงบ้างค่ะ" ฟางรีบเข้าไปดูอาการพ่อทันที 

"ฟะ...ฟางหนีไป"

"ฮึกๆๆ ไม่ค่ะพ่อ ไม่"

"แสดงบทดราม่ากันพอรึยังหะ ชั้นไม่มีเวลามากมายนักนะ" เสียงทรงอำนาจเอ่ยขึ้นอีกครั้ง 

"นายเป็นใคร ทำไมนายต้องทำร้ายพ่อชั้นด้วย" 

"ก้อพ่อติดหนี้ชั้นอยุ่ แล้วมันก้อผ่านกำหนดจ่ายมาตั้งนานแล้วด้วย" พ่อเธอติดหนี้ ทำไมพ่อไม่เคยบอกให้เธอรู้เลย

"พ่อชั้นติดหนี้นายอยุ่เท่าไร" ฟางหันไปถามร่างสูง

"สิบล้าน"

"หะ!! สิบล้าน ทำไมมันเยอะขนาดนี้" จำนวนเงินทำเอาชั้นตะลึงไปเลย เธอคิดว่ามันคงจะแค่ไม่เท่าไร แล้วหาทางผ่อนปรน แต่นี่ตั้งสิบล้านเธอจะไปเอาเงินที่ไหนมาใช้หนี้

"แล้วในสัญญา ถ้าพ่อของเธอไม่มีเงินจ่าย พ่อเธอจะต้องส่งลูกสาวาขัดดอก ซึ่งก้อน่าจะเป็นเธอสินะ" หะ!! คำพูดของร่างสูงทำเอาชั้นอึ้งไปอีกรอบ 

"มะ..ไม่จิงใช่มั๊ยค่ะพ่อ" 

"จิงลูก พ่อเอาลูกไปขัดดอกไว้" คำยืนยันจากคนเป็นพ่อทำเอาฟางถึงกับจะเป็นลม

"ถ้างั้น ชั้นลูกแกไปเลยนะ เพราะแกเบี้ยวชั้นหลายครั้งแล้ว เห้ยไปเอาตัวผู้หญิงมา" 

"ไม่ ชั้นไม่ไป ปล่อยนะ ปล่อย" ฟางพยายามดิ้นสุดแรง แต่ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอจะเอาแรงที่ไหนมาสู้แรงผู้ชายได้

"ปล่อยลูกชั้นเถอะ ชั้นขอร้อง"

"ไม่! ไว้ลูกสาวแกใช้หนี้ชั้นครบเมื่อไหร่ก่อน ชั้นถึงจะปล่อย"แล้วนายนั่นก้อพาชั้นขึ้นรถไปทันที

{ในรถ}

"นี่ปล่อยชั้นนะ ปล่อยๆๆๆๆ ได้ยินมั๊ยบอกให้ปล่อย"

"โอ๊ย ทำให้ยัยนี่เงียบซักทีซิ รำคาญ" ลูกน้องของคนที่ชั้นคิดว่าน่าจะเป็นหัวหน้า ก้อเอาผ้ามามัดปิดปากชั้นทันที

"อื้อ อื้ือ" ชั้นพยายามส่งเสียงประท้วง เพราะว่าผ้ามันปิดจมูกชั้นไปด้วยทำเอาชั้นหายใจไม่ออก แถมนายนั่นยังมัดมือมัดเท้าชั้นอีกต่างหาก

{บ้าน จิระคุณ} 

รถแล่นเข้าไปจอดในบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งขนาดบ้านทำเอาชั้นอึ้ง เพราะมันใหญ่มากกกก แต่ตอนนี้ชั้นแทบไม่มีแรงเหลือแล้ว 

"นี่ ลงมาได้แล้วนะ ชั้นสั่งให้ลงมาไง" นิ่งงงง

"ชั้นบอกให้ลงมาไง!!" นายนั่นกระชากชั้นลงจากรถอย่างแรงโดยที่ชั้นไม่ทันตั้งตัว ทำให้ชั้นล้มทับนายนั่น แล้วทุกอย่างก้อมืดลง

ตุ้บ!!

"เห้ย ยัยบ้าลุกออกไปจากตัวชั้นนะ"