รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะป๊อปปี้นอกใจ”โทโมะรับสายจากฟางที่โทรทางไกลมาจากเกาะก็ตกใจก่อนจะฟังเรื่องราว

จากฟางอย่างอึ้งๆ

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอโทโมะ ทำไมแก้วได้ยินว่ามีเรื่องป๊อปปี้นอกใจ ป๊อปปี้เนี่ยนะ”แก้วจับใจความได้ก็

รีบถามโทโมะทันที

 

 

 

“ฟางโทรมาบอกว่าไปถึงเกาะ พอตามไปหาป๊อปปี้ที่น้ำตกกลายเป็นว่าเจอป๊อปปี้อยู่กับผู้หญิงคนอื่น

สภาพไม่ได้ใส่อะไรเลย”โทโมะเล่าให้ทุกคนฟัง

 

 

 

 

 

“เห็นมั้ย บอกแล้วว่าหมอเนี่ยมันดีแต่ทำน้องสาวชั้นเสียใจเป็นไงล่ะสุดท้ายก็ไม่รักน้องชั้นจริง เอา

ไงจะไปรับฟางเลยมั้ย ชั้นพร้อมละ”ฟลุ้คพูดอย่างอารมณ์ดี

 

 

 

 

“ไม่จริง ป๊อปปี้ไม่ใช่คนแบบนั้นนะ ป๊อปปี้ไม่มีทางนอกใจฟางแน่นอน มันอาจจะมีอะไรเข้าใจ

ผิด”แก้วออกรับแทนป๊อปปี้

 

 

 

 

“เข้าใจผิดอะไรล่ะ แก้ผ้าอยู่ด้วยกันขนาดนั้นน่ะ นอกใจน้องชั้นแน่นอน”ฟลุ้คพูด

 

 

 

 

“พูดซะอย่างเห็นภาพว่าอะไรเป็นอะไรนะคะคุณฟลุ้ค บางทีมันอาจจะไม่มีอะไรขริงๆก็ได้”แก้วไม่

พอใจฟลุ้คลุกขึ้นจะเอาเรื่องฟลุ้คที่ว่าเพื่อนตัวเอง

 

 

 

 

 

“ผู้ชายน่ะเจอสาวๆสวยๆหน่อยยังไงก็เปลี่ยนใจดีล่ะ”ฟลุ้คลุกขึ้นว่ากลับบ้านจนแอปเปิ้ลและโทโมะ

รีบไปห้ามทั้งคู่

 

 

 

 

“ใจเย็นๆนะแก้ว เอ่อ คือตอนนี้มีมรสุมเข้ามาน่ะครับเรืออาจะเดินเรือไม่ได้ประมาณ3-4วันยังไงซะ

เราต้องรอให้พายุที่ทะเลสงบก่อนถึงจะเข้าไปรับฟางได้”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“เหอะ ดีนะที่ฟางไปเห็นธาตุแท้หมอนั่น ไม่ทันแต่งงานก็ออกลาย”ฟลุ้คเยาะ แก้วจะเข้าไปเอาเรื่อง

โทโมะรีบอุ้มแก้วออกมาทันที

 

 

 

 

 

 

“ใจเย็นๆน่าแก้ว ตอนนี้พวกเราเป็นแค่พวกรับข่าว เราไม่ได้รู้เห็นอะไรจริงๆ ใจเย็นๆนะ เราเองจะเข้า

ข้างคนของเราฝ่ายเดียวไม่ได้ มันต้องฟังความทั้ง2ข้าง”โซ่พูด

 

 

 

 

 

“และอีกอย่างนะคะ พนักงานของเดอะ ซันที่ชื่อเนยเนี่ย โบว์ไม่ยักจะเคยได้ยิน โบว์ว่าโบว์ต้องเช็ค

เอกสารรายชื่อพนักงานดีๆซะแล้วล่ะค่ะ”โบว์พูดทำให้โซ่และขนมจีนมองหน้ากัน

 

 

 

 

 

“นี่กำลังจะคิดว่าเรื่องนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากลใช่มั้ย”โทโมะและฟ้ามองหน้าแก้วและโซ่แล้วพูด โซ่

และแก้วพยักหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้านายขา เนยมาตามไปทานข้าวค่ะ นี่แม่ครัวเค้าทำของชอบของเจ้านายด้วยนะ”เนยเดินมาเรียก

ป๊อปปี้ที่พักที่บ้านตายายเสียงใส

 

 

 

 

“ดีจังเลยเนาะ ถึงขนาดรู้ด้วยว่าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร”ฟางหันขวับไปมองป๊อปปี้ที่นั่งข้างตา

 

 

 

 

 

“ป๊อปเอ้ย ตาว่าเรื่องนี้นี่ต้องคุยกับเมียแกให้รู้เรื่องนะ มาอธิบายแค่ตามันไม่ได้หรอก เอามั้ยๆ เดี๋ยว

ตาปิดบ้านให้”ตาพูด

 

 

 

 

“ผู้ชายก็แบบนี้ล่ะอิหนูเอ้ย 3วันดี4วันร้าย ปากบอกว่ารักเราๆ พอนานๆไปก็ไม่เหมือนเดิม”ยายพูด

ทำให้ฟางกำมือแน่น

 

 

 

 

“จะนั่งอะไรล่ะคะ น้องเนยคนสวยของคุณภานุมารอเรียกไปทานข้าวด้วยกันแล้วออกไปสิ”ฟาง

ออกปากไล่

 

 

 

 

“เพื่อความบริสุทธ์ใจ ฟางไปกินข้าวด้วยกันมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ไม่ ฟางจะกินข้าวกับตายายจะไปไหนก็ไป”ฟางไม่ฟังป๊อปปี้แถมยังไล่ไปอีก

 

 

 

 

“อิหนูเอ้ย ยายว่าไปเถอะลูก เราน่ะมาก่อนเค้า พ่อป๊อปจะได้เลือกเลยว่าเค้าจะรักเราเหมือนเดิมรึว่า

ไปกับคนใหม่”ยายกระซิบบอกฟางก่อนจะให้ฟางลุกขึ้นไปกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“งั้นคงต้องขอรบกวนอีกคนด้วยนะคะ พอดีเป็นห่วง’สามี’น่ะค่ะ มาทำงานตั้งไกลเลยตามาดูแล”ฟาง

เดินออกไปกับป๊อปปี้ก่อนจะบอกเนยโดยเน้นคำว่าสามีกระแทกใส่เนย

 

 

 

 

 

“งั้นก็เอาสิคะ แต่ข้าวอาจจะไม่พอ เพราะเค้าทำมาพอดีคนที่’ทำงาน’คนนอกที่ไม่ได้รับเชิญไม่รู้จะ

มีเหลือรึเปล่า”เนยตอกหน้าฟางกลับก่อนจะเดินเบียดป๊อปปี้อีกข้าง ฟางตาแทบลุกเป็นไฟ เดินไป

กับป๊อปปี้จนถึงที่พักคนงานที่เหลือกับข้าวส่วนหนึ่งแยกให้เนยกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวกินกับป๊อปก็ได้ฟาง พอดีข้าวของป๊อปน่ะมีเยอะเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบเอาช้อนส้อมเพิ่มให้

ฟาง

 

 

 

 

 

“แต่เจ้านายต้องทำงานหนักกินนิดเดียวจะไปอยู่ท้องอะไร”เนยโวยวาย

 

 

 

 

 

“ถ้าป๊อปปี้กินไม่อิ่ม เดี๋ยวชั้นก็หาอะไรที่บ้านตายายให้เค้ากินเองล่ะจ้ะ เนยไม่ต้องห่วง จนเกิน

หน้าที่หรอก”ฟางพูด

 

 

 

 

“ก็มีเจ้านายแค่คนเดียว ทั้งแสนดีและเพอเฟ็กขนาดนี้ ถ้าไม่ดูแลเอาใจใส่ดีๆก็คงจะแย่”เนยพูด

 

 

 

 

“งั้นก็ขอให้ดูอย่างเดียวนะคะ อย่างอื่นไม่ต้อง เพราะว่าคนที่มายุ่งกับของๆคนอื่นน่ะเค้าเรียกว่าหน้า

ด้าน”ฟางว่าเนย

 

 

 

 

 

“บางทีของเก่าอาจจะใช้จนพัง จนเบื่อ อะไรมันจะไปสู้กับของใหม่ๆที่สดกว่าละคะ”เนยว่าอย่างไม่

ยอมแพ้

 

 

 

 

 

“ทานข้าวเถอะทั้ง2คนน่ะ จะได้รีบไปคุยงานกับผู้ใหญ่บ้านอีก”ป๊อปปี้พูดตัดบทสงครามทางฝีปาก

ของเนยและฟางแล้วนั่งทานข้าว ตลอดเวลาทานข้าวเนยคอยเอาใจป๊อปปี้สารพัด จนฟางแทบจะ

คว่ำโต๊ะกินข้าวให้รู้แล้วรู้รอด

 

 

 

 

 

“ฟาง เดี๋ยวฟางกลับบ้านตายายไปก่อนนะ คือว่าป๊อปต้องคุยงานต่อน่ะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อทานข้าวเสร็จ

 

 

 

“ความลับอะไรนักหนา ถึงให้ชั้นอยู่ที่นี่ไม่ได้ รึว่าอยากจะลองของใหม่อย่างนังนั่นอีกรอบ ทำไมห้ะ

ในน้ำตกยังไม่พอใจอีกรึไง”ฟางโวยวายแล้วทุบตีป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ไปกันใหญ่แล้วฟางป๊อปไม่ได้อะไรแบบนั้นเลยนะ และอีกอย่างในน้ำตกน่ะป๊อปไม่ได้ทำอะไรเนย

เลยนะ”ป๊อปปี้พยายามพูดให้ฟางฟัง

 

 

 

 

“ไม่ฟัง อยากจะอยู่ด้วยกันก็อยู่ไปเลย คนหลายใจ”ฟางว่าแล้วเดินหนีป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

“เจ้านายขา คนงานกับผู้ใหญ่บ้านมาแล้วนะคะรีบไปคุยเถอะค่ะ”เนยเดินมาพูด ป๊อปปี้ถอนหายใจ

ก่อนจะเดินกลับไปในที่พักคนงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ตกลงจะไม่มาง้อเราเลยรึไง”ฟางพูดแล้วเดินไปเดินมาบนบ้านพลางมองนาฬิกาที่แปะบนฝาบ้าน

ที่ปาไป5ทุ่มแล้วป๊อปปี้ก็ยังไม่กลับมา จึงตัดสินใจกางร่มเดินกลับไปที่พักคนงาน

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันเนี่ย คุยงานอะไรกันถึงได้เมาแอ๋กันแบบนี้เนี่ย”ฟางพูดแล้วหุบร่มเดินเข้าไปในที่พักพบว่า

มีพนักงานเมาหลับกันไปบางส่วน บางส่วนยังเฮฮาดื่มเหล้ากับชาวบ้าน ฟางมองหาป๊อปปี้ก่อนจะเดิน

ไปที่ห้องทำงานของคนงานแล้วเปิดประตู

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกัน”ฟางอึ้งเมื่อเห็นเนยที่สวมแค่ชุดชนในนัวเนียกับป๊อปปี้ที่ถอดเสื้อเปลือยท่อนบน บน

โซฟา ความโกรธของฟางถึงขีดสุดตรงไปจิกเนยขึ้นมาจากป๊อปปี้ก่อนจะขึ้นคร่อมตบเนย

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะนังบ้า”เนยกรี้ดโวยวาย ฟางไม่หยุดตบเนยไม่ยั้ง

 

 

 

 

“ชั้นเตือนแกแล้วนะ อย่ามายุ่งกับของๆคนอื่น แกมันหน้าด้านป๊อปปี้น่ะผัวชั้น”ฟางเดือดจัดจับหัวเนย

โขกกับพื้นหลายที

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ก็เจ้านายไม่เคยบอกว่าเค้ามีเมียแล้ว ปล่อยย”เนยร้องโวยวายฟางอึ้งหันขวับไปมองป๊อปปี้

ที่ยันตัวเองขึ้นมาเหมือนพึ่งสร่างเมา

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

ฟางตบหน้าป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

“ไม่บอกคนอื่นว่ามีเมียแล้วนี่กะจะเลิกกับชั้นใช่มั้ยป๊อปปี้”ฟางพูดทั้งน้ำตาก็จะทุบตีป๊อปปี้ไม่ยั้ง

 

 

 

 

“นังบ้าอย่าทำอะไรเจ้านายนะ”เนยจิกผมฟางออกมาไม่ให้ทำร้ายป๊อปปี้ก่อนจะผลักฟางไปชนกับ

โต๊ะทำงาน ตอนนั้นเองฟางที่โกรธจัดคว้าเอาโมเดลแปลนงานบนโต๊ะป๊อปปี้ฟาดใส่เนยจนโมเดลงาน

พังยับต่อหน้าต่อตาป๊อปปี้

 

 

 

 

“พอได้แล้ว พอทั้งคู่นั่นล่ะ”ป๊อปปี้โมโหตะโกนเสียงดังฟางและเนยหยุดทะเลาะกัน

 

 

 

 

 

“โมเดลงานทั้งหมดพังหมดแล้วเธอเห็นมั้ย”เนยว่าฟางทันที

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะชั้นยังจัดการกับคนหน้าด้านไม่จบเลยนะมานี่”ฟางไม่ฟังแล้วเดินไปตบ

เนยต่อแต่ป๊อปปี้เข้ามาขวางฟางมองหน้าฟางอย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

“ถ้ายังเป็นบ้าแบบนี้ก็กลับไปเลยป่ะ เห็นมั้ยว่าทำงานป๊อปเสียหมดแล้ว”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง เนย

มองอย่างสะใจ ฟางอึ้งมองเนยและป๊อปปี้สลับกันก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

 

 

 

 

“ไล่กันใช่มั้ย กลับไปก็ได้”ฟางพูดก่อนจะเดินปึงปังออกจากห้องทำงานไป แล้ววิ่งร้องไห้ออกไป

ตามชายหาด

 

 

 

 

 

“คนใจร้าย คนหลอกลวงคนบ้า”ฟางพูดแล้ววิ่งร้องไห้มาจนถึงเรือตัวเองแล้วเห็นกุญแจเรือยอร์ชของ

ตัวเองเสียบคาไว้พอดีจึงขี่เรือออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะตา ยาย ฟางยังไม่กลับบ้าน ครับๆ”ป๊อปปี้ที่กลับบ้านไปหาฟางก็ตกใจที่ตายายบอกว่าฟาง

ไม่กลับบ้านก็รีบออกไปตามหาทางชายหาด

 

 

 

 

“ตายๆตายแน่ๆคุณฟางไม่น่ารับร้อนออกไปกลางดึกแบบนี้เลย น้ำมันก็เติมไม่เต็มถังหมดกลางทาง

จะว่ายังไง แล้วนี่พายุกำลังจะมาอีกแล้ว”ลุงคนขับเรือพูดกับเพื่อน ป๊อปปี้ได้ยินเข้าก็ตกใจ

 

 

 

 

 

“อะไรนะลุง แล้วฟางขี่เรือออกไปนานรึยัง แล้วพอมีเรือมั้ยผมจะไปตามเมียผม”ป๊อปปี้พูดรัวด้วย

ความร้อนใจก่อนจะขับเรือออกตามหาฟางพลางมองเสียงฟ้าร้องที่ร้องเป็นระยะๆด้วยความกังวลว่า

พายุจะมาระหว่างเขาตามหาฟาง จนขี่เรือไปเจอเรือยอร์ชของฟางน้ำมันหมดก็รีบจอดเทียบทันที

 

 

 

 

 

“ฟาง กลับได้แล้ว”ป๊อปปี้ข้ามเรือมาหาฟางแล้วเจอฟางที่นั่งร้องไห้ตรงพวงมาลัยเรือ

 

 

 

 

“ไม่ ไล่ชั้นออกมาแล้วนิชั้นก็จะกลับแล้ว ออกไปจากเรือชั้น”ฟางโวยวายแล้วผลักป๊อปปี้

 

 

 

 

“นี่มีเหตุผลหน่อยได้มั้ยฟางนี่พายุกำลังจะเข้านะ ไม่กลัวตายรึไง”ป๊อปปี้ดุปนห่วงฟาง

 

 

 

 

“ดี งั้นก็ปล่อยให้ชั้นตายๆไปเลย จะได้ไม่ต้องเจ็บเพราะคนหลอกลวง คนหลายใจแบบนี้อีก”ฟาง

พูดแล้วเดินหนีป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้คว้าแขนฟางไว้แล้วกระชากมาแนบลำตัว

 

 

 

 

“ทำไมไม่เชื่อใจกันบ้างเลยล่ะฟาง ชั้นไม่มีอะไรกับเนยจริงๆ เมื่อกี้มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด”ป๊อปปี้พูด

ฟางสะบัดตัวแล้วตบป๊อปปี้ซ้ายทีขวาที ป๊อปปี้จึงรวบมือฟางไม่ให้ทำร้ายตัวเองอีก

 

 

 

 

 

“พอได้แล้ว ต้องทำยังไงฟางถึงจะเชื่อว่าป๊อปไม่มีอะไรกับเนย ป๊อปรักฟางนะ ขอร้องเชื่อใจกัน

หน่อย”ป๊อปปี้พูดออกมาจากใจ ฟางมองป๊อปปี้ทั้งน้ำตาอยากจะเชื่อแต่ทั้งตอนที่น้ำตกและในห้อง

ทำงานเมื่อกี้มันไม่มีอะไรยืนยันความบริสุทธ์ใจของป๊อปปี้ได้เลย

 

 

 

 

 

“บอกแล้วไงว่าเชื่อคำพูดอีกแล้ว ชั้นเชื่อในสิ่งที่เห็นเท่านั้น และการกระทำของคุณมันทำให้ชั้นคิด

ว่าคนอย่างคุณไม่มีความจริงใจกับชั้นเลย ดีแต่หลอกลวง สรรหาแต่คำโกหกมาโกหกชั้นซ้ำๆ

ซากๆ”ฟางพูดออกมาด้วยอารมณ์ ทำให้ป๊อปปี้ที่ข่มอารมณ์โกรธตัวเองจากโมเดลที่ฟางทำพังเมื่อกี้

กับโกรธที่ฟางไม่ฟังและเปลี่ยนสรรพนามเรียกตัวเอง สติขาดผึง มองฟางด้วยอารมณ์ที่โกรธจัด

 

 

 

 

 

 

“ดี ในเมื่อพยายามพูดดีแล้วไม่ฟังงั้นก็ไม่ต้องพูดมันเลยละกัน”พูดจบป๊อปปี้ก็กระชากลากฟางมาที่

ฝั่งเรือตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

เค้าว่าทะเลาะกันวันละนิด ลูกดกหัวปีท้ายปีนะ555

 

 

รับรองตอนต่อไปนี่สนุกแน่ๆ ส่งท้ายก่อนจบไง5555

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตนะ