รักที่เป็นไปไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
“กราฟ กราฟอยู่ที่ไหนน่ะกราฟ”มายด์โผล่กลับเข้ามาในที่เดิมที่เธอเคยเจอกราฟก็รีบเรียกชายหนุ่ม
ทันที
 
 
 
“นี่เธอจะกลับมาทำไมอีก ที่นี่มันไม่ใช่ที่ของเธอนะมายด์ กลับไปเถอะ”กราฟโผล่เข้ามาดุมายด์
 
 
 
“ไม่เอา ชั้นไม่ไปไหนทั้งนั้น ชั้นอยากอยู่กับนาย กราฟ”มายด์พูดจบก็โผเข้ากอดกราฟแน่น
 
 
 
 
“แต่ชั้นตายไปแล้วนะมายด์อย่าลืมสิ ที่นี่คือโลกของคนตาย คนเป็นอย่างเธออย่ามาอยู่ที่นี่เลย
นะ”กราฟพูดแล้วผละมายด์ออกจากอ้อมกอด
 
 
 
 
“แต่ชั้นว่าชั้นอยู่ที่นี่ได้นะ”มายด์พูดยิ้มๆ กราฟมองเส้นใยที่ผูกที่แขนมายด์ค่อยๆเลือนหายไปจน
หมดก็ตกใจ
 
 
 
 
“นี่อย่าบอกนะว่าเธอ”กราฟชี้มายด์ที่ยิ้มเศ้ราๆ
 
 
 
 
 
“นายรู้มั้ยว่าใครทำให้ชั้นต้องมาอยู่ที่นี่ ก็ขนมจีนไงล่ะ แต่นายไม่ต้องห่วงหรอกนะ ชั้นจะไม่ตาม
นายแจเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เพราะชั้นรู้ดีว่าทั้งหัวใจของนายน่ะมีแค่ฟางเท่านั้น”มายด์หันหลังมา
แล้วพูดอย่างเศร้าๆ กราฟนิ่งมองมายด์ ตลอดเวลาตั้งแต่เขาตายไปไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ไม่เห็น เขารู้ว่า
มายด์เสียใจมากแค่ไหน มายด์ไม่ยอมมีใครใหม่เพราะเขา มายด์มาทำบุญให้เขาเสมอๆ เอาดอกไม้
มาวางทุกครั้ง เขารู้กว่าทุกอย่างที่มายด์ทำให้เขานั้น มันคือความรักของมายด์
 
 
 
 
 
“อยู่ที่นี่มีกัน2คนจะอยู่ห่างชั้นได้สักเท่าไหร่กันเชียว”กราฟพูดยิ้มๆ
 
 
 
“ก็ห่างเท่าที่นายอยากจะให้ชั้นอยู่ล่ะ”มายด์พูดแต่ยังคงหันหลังไม่หันมามองกราฟเลย
 
 
 
“แต่ชั้นว่าแค่นี้มันยังไกลสำหรับชั้นเลย”กราฟพูดก่อนจะเดินมาชิดมายด์ มายด์หันกลับไปมองแล้ว
หน้าแดง
 
 
 
 
“รู้นะว่าทุกอย่างที่เธอทำตั้งแต่ชั้นจากไปน่ะ เธอทำเพราะว่ารัก และคิดถึงชั้น”กราฟพูด มายด์ก้ม
หน้าด้วยความเขิน
 
 
 
“แต่ทำได้แค่นั้น ชั้นคงไม่มีสิทธิ์ยืนข้างนายหรอก เพราะนายมองแต่ฟาง”มายด์จะเดินหนีแต่กราฟ
จับมือมายด์ไว้
 
 
 
 
“แล้วนี่ไม่อยู่ข้างๆกันรึไง”กราฟพูดแล้วจ้องมองมายด์
 
 
 
 
“ถ้ารักเค้าแล้วเค้าไปรักคนอื่น เราก็ควรจะหันกลับไปมองคนที่เค้ารักเราไม่ใช่หรอ นี่ไม่ใช่เพราะว่าที่
นี่มีชั้นกับเธอ แต่ตลอดเวลา3ปีที่ชั้นตายไป เธอทำให้ชั้นเห็นว่าเธอไม่ใช่คุณหนูที่รักสนุก เธอ
มั่นคงต่อชั้นเสมอมา เอ่อ จากที่ชั้นคิดว่าชั้นจะใจแข็งกับเธอชั้นคิดว่าตอนนี้ชั้นคงแข็งต่อไปไม่ไหว
แล้วล่ะ”กราฟพูด
 
 
 
 
“งั้นชั้นขอได้มั้ย ที่ตรงนี้ขอให้เป็นชั้นยืนข้าวนาย ขอให้ชั้นได้ดูแลหัวใจของนายนะกราฟ”มายด์พูด
ขอร้อง กราฟไม่ตอบได้แต่ยิ้มแล้วพยักหน้า มายด์ดีใจกอดกราฟแน่นก่อนจะโน้มหน้าชายหนุ่มลง
มาจูบทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง อย่าหลับนะฟาง ขอร้อง มองหน้าชั้น”ป๊อปปี้พูดเมื่อวิ่งตามเตียงเข็นคนไข้แล้วจับมือฟางแน่น
ก่อนจะส่งฟางเข้าไปในห้องฉุกเฉินแล้วตัวเองก็โดนพยาบาลเรียกไปทำแผลแล้วค่อยกลับมานั่งเฝ้า
ด้านหน้าห้องฉุกเฉินเหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
“หมอคะ มายด์เพื่อนชั้นเป็นยังไงบ้างคะหมอ”แก้วที่นั่งอยู่บนรถเจ็นหลังจากทำแผลที่ขาเสร็จรีบไป
หาหมอที่ห้องข้างๆที่ทำการยื้อชีวิตมายด์
 
 
 
 
“หมอเสียใจด้วยนะครับแต่เราทำเต็มความสามารถแล้วจริงๆ”หมอพูดก่อนจะเดินไป แก้วช๊อคมอง
ร่างไร้วิญญาณของมายด์ที่มีผ้าคลุมสีขาวปิดไว้ก็ปล่อยโฮ โทโมะที่พากั้มพ์ส่งถึงมือหมอแล้วรีบวิ่ง
มาหาแก้ว
 
 
 
 
 
“ทำไมด้วยมายด์ เป็นคนดี ทำไมต้องเป็นแบบนี้”แก้วร้องไห้อย่างหนักโดยมีโทโมะกอดปลอบแก้ว
ไม่ไปไหน ป๊อปปี้ได้ยินข่าวการจากไปของมายด์ก็นิ่งกุมขมับ เช่นเดียวกับโบว์ที่เดินมาถึงแล้วเห็น
การจากไปของเจ้านายและเพื่อนรักก็ทรุดลงร้องไห้ทันที
 
 
 
 
 
“ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับเธอด้วย ฮือๆ”โบว์ร้องไห้หนัก กั้งที่ทำแผลเสร็จมองโบว์ที่นั่งร้องไห้
ด้วยความสงสารจึงเอื้อมมือไปแตะที่ไหล่ โบว์เงยหน้ามาเจอกั้งก็โผเข้ากอดกั้งอย่างหาที่พึ่ง
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะ ร้องออกมาให้พอเลยโบว์ พี่อยู่นี่แล้ว”กั้งโอบกอดปลอบโบว์ที่ตอนนี้กำลังอ่อนแอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟ้าให้คนของมังกรดำจัดการเรื่องศพของมิสเตอร์ไมค์แล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้โซ่กับพี่ป๊อปก็เอาศพคุณ
พ่อไปทำพิธีทางศาสนาเลยนะ”ฟ้าเดินมานั่งข้างโซ่ที่นั่งเงียบมาตลอดทาง
 
 
 
 
“ที่พ่อไม่สนใจไม่ใช่ว่าพ่อไม่รักชั้น แต่จริงๆแล้วพ่อทั้งรักทั้งห่วง ชั้นยังไม่ทำอะไรดีๆให้ท่านเลย
ท่านต้องมาจากไปแบบนี้”โซ่พูดออกมาเสียงสั่น ฟ้ามองโซ่อย่างเห็นใจก่อนจะเอื้อมมือกุมมือโซ่ไว้
 
 
 
 
 
 
“เดอะ ซันคือสิ่งที่มิสเตอร์ไมค์รักไม่ใช่หรอ โซ่ก็กลับไปดูแลเดอะ ซัน อยู่กับพี่ป๊อปสิ”ฟ้าพูดแล้ว
ยิ้มให้กำลังโซ่
 
 
 
 
“อืม แต่ตอนนี้โซ่ขอพักตรงนี้ก่อนนะฟ้า ฟ้าอย่าทิ้งโซ่ไปไหนล่ะ”โซ่พูดขอร้อง ฟ้ายิ้มให้ก่อนที่จะ
ซบลงที่ไหล่ฟ้าอย่างเหนื่อยล้าไปทั้งตัวและหัวใจ เขื่อนยืนมองฟ้าที่อยู่กับโซ่ก็ซึม สุดท้ายเป็น
อย่างที่ฟ้าบอกจริงๆ เขากับฟ้าไม่มีวันรื้อฟื้นกันอีกต่อไปแล้ว
 
 
 
 
 
“โอ๊ะ”เขื่อนแทบทรุดเมื่อแผลจากการต่อสู้ที่ทำให้ไหล่เขาเขียวช้ำอาการกำเริบ
 
 
 
 
“พี่เขื่อน เป็นยังไงบ้าง”เฟย์ที่มากับเจฟเห็นเขื่อนทรุดลงไปก็รีบมาดูอาการเขื่อนก่อนจะพาเขื่อนไป
นั่งที่เก้าอี้ยาว เขื่อนมองดูท้องนูนๆของเฟย์แล้วชะงัก เฟย์รู้สึกตัวรีบเอากระเป๋าปิดทันที
 
 
 
 
 
“เอ่อ เฟย์ต้องกลับแล้วค่ะ เดี๋ยวพี่เขื่อนนั่งตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวเฟย์ไปตามฟ้ามาให้”เฟย์พูดแล้วรีบ
หนีเขื่อนไป เขื่อนมองตามอย่างสงสัย
 
 
 
 
“ฟื้นขึ้นมาสิฟาง”ป๊อปปี้กุมมือฟางที่หลับอยู่บนเตียง หลังจากออกจากห้องฉุกเฉินแล้วพักฟื้นที่ห้อง
ผู้ป่วยพิเศษมาแล้ว2วันฟางก็ยังไม่ฟื้น
 
 
 
 
“ฟางยังไม่ฟื้นอีกหรอ”ปู่ของฟางเดินเข้ามาพร้อมกับอันดาแล้วมานั่งข้างฟาง ป๊อปปี้ไหว้ปู่ของฟาง
ด้วยความเคาระ
 
 
 
 
“ถ้าในอดีตชั้นไม่เลือกที่จะปกป้องลูกชายเลวๆของชั้น พ่อของนายคงไม่แค้นแบบนี้สินะป๊อปปี้”ปู่
พูด
 
 
 
 
“แต่ยังไงผมเองก็ต้องขอโทษที่ใช้ความแค้นมาทำลายฟางให้เจ็บครั้งแล้วครั้งเล่า”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ นายทำหลานของชั้นต้องร้องไห้เสียน้ำตามากี่ครั้ง แถมพวกพี่น้องของนายยังมาทำให้
หลานชั้นต้องแท้งลูกอีก ชั้นควรจะให้อภัยนายดีมั้ยห้ะ”ปู่ของฟางพูด
 
 
 
 
“ครับ ผมรู้ว่าผมมันเลวจนไม่น่าให้อภัย แต่ยอมรับกับตัวเอง ว่าผมรักฟางเข้าแล้ว”ป๊อปปี้สารภาพ
ความในใจให้ปู่ของฟางฟัง ปู่ของฟางนิ่งเงียบมองป๊อปปี้ที่สำนึกผิดแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นยังไงมั่งครับปู่”ฟลุ้คที่ลงเครื่องมาจากลอนดอนพร้อมแอปเปิ้ลก็รีบเข้ามาถามอาการที่ปู่ตัว
เอง
 
 
 
 
“2วันแล้วยังไม่ฟื้นมาเลย”ปู่พูด ฟลุ้คและแอปเปิ้ลเศร้าลงไปก่อนจะเดินมาหาฟาง
 
 
 
 
“เฮียขอโทษฟาง เพราะเฮียแท้ๆที่เห็นแก่ตัวเอง เป็นต้นเหตุที่ทำให้ฟางต้องเป็นแบบนี้”ฟลุ้คพูด
 
 
 
 
“อย่าโทษตัวเองเลยฟลุ้ค มันเกิดเรื่องแล้วนิ นั่นหลานอีกคนของชั้นใช่มั้ย”ปู่พูดแล้วถามที่ฟลุ้คกับ
เด็กผู้ชายตัวเล็กที่แอปเปิ้ลอุ้มมา
 
 
 
 
“ชื่อเมลิคค่ะ น้องพึ่งได้3ขวบ”แอปเปิ้ลตอบ
 
 
 
 
“อายุเท่าน้องกั้มพ์เลยค่ะแม่แอปเปิ้ล”อันดาพูด
 
 
 
 
“ใครหรอลูกน้องกั้มพ์”แอปเปิ้ลถาม
 
 
 
 
“น้องกั้มพ์เป็นลูกของอาโทโมะกับน้าแก้วค่ะ”อันดาตอบ ฟลุ้คนิ่งหันไปมองป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางต้องเจ็บตัวเพราะผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า และครั้งนี้ถ้าทีเจไม่ข่มขืนขนมจีน ขนมจีนคงไม่เปลี่ยนข้าง
มาอยู่พวกผมและทำร้ายจนฟางต้องโดนลูกหลงแบบนี้”ป๊อปปี้พูดออกมาหลังจากเดินออกมาคุยกับ
ฟลุ้ค
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
ฟลุ้คต่อยหน้าป๊อปปี้ล้มคว่ำ
 
 
 
 
 
 
“ฟางต้องร้องไห้เพราะแก แกทำน้องชั้นเสียน้ำตามาแล้วกี่ครั้ง แล้วนี่ฟางต้องมาเป็นแบบนี้เพราะไป
ช่วยแก”ฟลุ้คว่า
 
 
 
 
“ถ้าเลือกได้ผมก็ไม่อยากให้ฟางไปเพราะนั่นคือปัญหาของผมที่จะต้องเคลียร์กับคนของผม”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
 
 
“แต่พูดตอนนี้มันแก้อะไรได้มั้ยห้ะ น้องชั้นฟื้นขึ้นมามั้ยห้ะ”ฟลุ้คโมโหกระชากคอเสื้อป๊อปปี้แล้ว
ตะคอกใส่
 
 
 
 
 
 
“ฟลุ้คคะพอได้แล้ว ทำร้ายเค้าไปน้องฟางก็ไม่ฟื้นอยู่ดี”แอปเปิ้ลพูดก่อนจะมาห้ามฟลุ้คไม่ให้มีเรื่อง
กับป๊อปปี้ได้
 
 
 
 
 
“ออกไปซะ ชั้นไม่อยากเห็นหน้าแก ออกไป”ฟลุ้คไล่ป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
 
 
“เธออย่าเป็นอะไรนะเลดี้ของชั้น เธอต้องหาย”ป๊อปปี้พึมพำก่อนชายหนุ่มเดินคอตกออกไปจากโรง
พยาบาลทันที
 
 
 
 
 เข้าใจฟลุ้คหน่อยนะ น้องใครใครก็รัก
 
 
ตอนนี้คงจะมีแค่มายด์กับกราฟสินะที่แฮปปี้ก่อนคู่อื่นเลย 55555
 
 
ขอเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆนะคะ ใกล้จบแล้วเนี่ยยย