รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“กราฟ กราฟอยู่ที่ไหนน่ะกราฟ”มายด์โผล่กลับเข้ามาในที่เดิมที่เธอเคยเจอกราฟก็รีบเรียกชายหนุ่ม

ทันที

 

 

 

“นี่เธอจะกลับมาทำไมอีก ที่นี่มันไม่ใช่ที่ของเธอนะมายด์ กลับไปเถอะ”กราฟโผล่เข้ามาดุมายด์

 

 

 

“ไม่เอา ชั้นไม่ไปไหนทั้งนั้น ชั้นอยากอยู่กับนาย กราฟ”มายด์พูดจบก็โผเข้ากอดกราฟแน่น

 

 

 

 

“แต่ชั้นตายไปแล้วนะมายด์อย่าลืมสิ ที่นี่คือโลกของคนตาย คนเป็นอย่างเธออย่ามาอยู่ที่นี่เลย

นะ”กราฟพูดแล้วผละมายด์ออกจากอ้อมกอด

 

 

 

 

“แต่ชั้นว่าชั้นอยู่ที่นี่ได้นะ”มายด์พูดยิ้มๆ กราฟมองเส้นใยที่ผูกที่แขนมายด์ค่อยๆเลือนหายไปจน

หมดก็ตกใจ

 

 

 

 

“นี่อย่าบอกนะว่าเธอ”กราฟชี้มายด์ที่ยิ้มเศ้ราๆ

 

 

 

 

 

“นายรู้มั้ยว่าใครทำให้ชั้นต้องมาอยู่ที่นี่ ก็ขนมจีนไงล่ะ แต่นายไม่ต้องห่วงหรอกนะ ชั้นจะไม่ตาม

นายแจเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เพราะชั้นรู้ดีว่าทั้งหัวใจของนายน่ะมีแค่ฟางเท่านั้น”มายด์หันหลังมา

แล้วพูดอย่างเศร้าๆ กราฟนิ่งมองมายด์ ตลอดเวลาตั้งแต่เขาตายไปไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ไม่เห็น เขารู้ว่า

มายด์เสียใจมากแค่ไหน มายด์ไม่ยอมมีใครใหม่เพราะเขา มายด์มาทำบุญให้เขาเสมอๆ เอาดอกไม้

มาวางทุกครั้ง เขารู้กว่าทุกอย่างที่มายด์ทำให้เขานั้น มันคือความรักของมายด์

 

 

 

 

 

“อยู่ที่นี่มีกัน2คนจะอยู่ห่างชั้นได้สักเท่าไหร่กันเชียว”กราฟพูดยิ้มๆ

 

 

 

“ก็ห่างเท่าที่นายอยากจะให้ชั้นอยู่ล่ะ”มายด์พูดแต่ยังคงหันหลังไม่หันมามองกราฟเลย

 

 

 

“แต่ชั้นว่าแค่นี้มันยังไกลสำหรับชั้นเลย”กราฟพูดก่อนจะเดินมาชิดมายด์ มายด์หันกลับไปมองแล้ว

หน้าแดง

 

 

 

 

“รู้นะว่าทุกอย่างที่เธอทำตั้งแต่ชั้นจากไปน่ะ เธอทำเพราะว่ารัก และคิดถึงชั้น”กราฟพูด มายด์ก้ม

หน้าด้วยความเขิน

 

 

 

“แต่ทำได้แค่นั้น ชั้นคงไม่มีสิทธิ์ยืนข้างนายหรอก เพราะนายมองแต่ฟาง”มายด์จะเดินหนีแต่กราฟ

จับมือมายด์ไว้

 

 

 

 

“แล้วนี่ไม่อยู่ข้างๆกันรึไง”กราฟพูดแล้วจ้องมองมายด์

 

 

 

 

“ถ้ารักเค้าแล้วเค้าไปรักคนอื่น เราก็ควรจะหันกลับไปมองคนที่เค้ารักเราไม่ใช่หรอ นี่ไม่ใช่เพราะว่าที่

นี่มีชั้นกับเธอ แต่ตลอดเวลา3ปีที่ชั้นตายไป เธอทำให้ชั้นเห็นว่าเธอไม่ใช่คุณหนูที่รักสนุก เธอ

มั่นคงต่อชั้นเสมอมา เอ่อ จากที่ชั้นคิดว่าชั้นจะใจแข็งกับเธอชั้นคิดว่าตอนนี้ชั้นคงแข็งต่อไปไม่ไหว

แล้วล่ะ”กราฟพูด

 

 

 

 

“งั้นชั้นขอได้มั้ย ที่ตรงนี้ขอให้เป็นชั้นยืนข้าวนาย ขอให้ชั้นได้ดูแลหัวใจของนายนะกราฟ”มายด์พูด

ขอร้อง กราฟไม่ตอบได้แต่ยิ้มแล้วพยักหน้า มายด์ดีใจกอดกราฟแน่นก่อนจะโน้มหน้าชายหนุ่มลง

มาจูบทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่าหลับนะฟาง ขอร้อง มองหน้าชั้น”ป๊อปปี้พูดเมื่อวิ่งตามเตียงเข็นคนไข้แล้วจับมือฟางแน่น

ก่อนจะส่งฟางเข้าไปในห้องฉุกเฉินแล้วตัวเองก็โดนพยาบาลเรียกไปทำแผลแล้วค่อยกลับมานั่งเฝ้า

ด้านหน้าห้องฉุกเฉินเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

“หมอคะ มายด์เพื่อนชั้นเป็นยังไงบ้างคะหมอ”แก้วที่นั่งอยู่บนรถเจ็นหลังจากทำแผลที่ขาเสร็จรีบไป

หาหมอที่ห้องข้างๆที่ทำการยื้อชีวิตมายด์

 

 

 

 

“หมอเสียใจด้วยนะครับแต่เราทำเต็มความสามารถแล้วจริงๆ”หมอพูดก่อนจะเดินไป แก้วช๊อคมอง

ร่างไร้วิญญาณของมายด์ที่มีผ้าคลุมสีขาวปิดไว้ก็ปล่อยโฮ โทโมะที่พากั้มพ์ส่งถึงมือหมอแล้วรีบวิ่ง

มาหาแก้ว

 

 

 

 

 

“ทำไมด้วยมายด์ เป็นคนดี ทำไมต้องเป็นแบบนี้”แก้วร้องไห้อย่างหนักโดยมีโทโมะกอดปลอบแก้ว

ไม่ไปไหน ป๊อปปี้ได้ยินข่าวการจากไปของมายด์ก็นิ่งกุมขมับ เช่นเดียวกับโบว์ที่เดินมาถึงแล้วเห็น

การจากไปของเจ้านายและเพื่อนรักก็ทรุดลงร้องไห้ทันที

 

 

 

 

 

“ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับเธอด้วย ฮือๆ”โบว์ร้องไห้หนัก กั้งที่ทำแผลเสร็จมองโบว์ที่นั่งร้องไห้

ด้วยความสงสารจึงเอื้อมมือไปแตะที่ไหล่ โบว์เงยหน้ามาเจอกั้งก็โผเข้ากอดกั้งอย่างหาที่พึ่ง

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะ ร้องออกมาให้พอเลยโบว์ พี่อยู่นี่แล้ว”กั้งโอบกอดปลอบโบว์ที่ตอนนี้กำลังอ่อนแอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟ้าให้คนของมังกรดำจัดการเรื่องศพของมิสเตอร์ไมค์แล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้โซ่กับพี่ป๊อปก็เอาศพคุณ

พ่อไปทำพิธีทางศาสนาเลยนะ”ฟ้าเดินมานั่งข้างโซ่ที่นั่งเงียบมาตลอดทาง

 

 

 

 

“ที่พ่อไม่สนใจไม่ใช่ว่าพ่อไม่รักชั้น แต่จริงๆแล้วพ่อทั้งรักทั้งห่วง ชั้นยังไม่ทำอะไรดีๆให้ท่านเลย

ท่านต้องมาจากไปแบบนี้”โซ่พูดออกมาเสียงสั่น ฟ้ามองโซ่อย่างเห็นใจก่อนจะเอื้อมมือกุมมือโซ่ไว้

 

 

 

 

 

 

“เดอะ ซันคือสิ่งที่มิสเตอร์ไมค์รักไม่ใช่หรอ โซ่ก็กลับไปดูแลเดอะ ซัน อยู่กับพี่ป๊อปสิ”ฟ้าพูดแล้ว

ยิ้มให้กำลังโซ่

 

 

 

 

“อืม แต่ตอนนี้โซ่ขอพักตรงนี้ก่อนนะฟ้า ฟ้าอย่าทิ้งโซ่ไปไหนล่ะ”โซ่พูดขอร้อง ฟ้ายิ้มให้ก่อนที่จะ

ซบลงที่ไหล่ฟ้าอย่างเหนื่อยล้าไปทั้งตัวและหัวใจ เขื่อนยืนมองฟ้าที่อยู่กับโซ่ก็ซึม สุดท้ายเป็น

อย่างที่ฟ้าบอกจริงๆ เขากับฟ้าไม่มีวันรื้อฟื้นกันอีกต่อไปแล้ว

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ”เขื่อนแทบทรุดเมื่อแผลจากการต่อสู้ที่ทำให้ไหล่เขาเขียวช้ำอาการกำเริบ

 

 

 

 

“พี่เขื่อน เป็นยังไงบ้าง”เฟย์ที่มากับเจฟเห็นเขื่อนทรุดลงไปก็รีบมาดูอาการเขื่อนก่อนจะพาเขื่อนไป

นั่งที่เก้าอี้ยาว เขื่อนมองดูท้องนูนๆของเฟย์แล้วชะงัก เฟย์รู้สึกตัวรีบเอากระเป๋าปิดทันที

 

 

 

 

 

“เอ่อ เฟย์ต้องกลับแล้วค่ะ เดี๋ยวพี่เขื่อนนั่งตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวเฟย์ไปตามฟ้ามาให้”เฟย์พูดแล้วรีบ

หนีเขื่อนไป เขื่อนมองตามอย่างสงสัย

 

 

 

 

“ฟื้นขึ้นมาสิฟาง”ป๊อปปี้กุมมือฟางที่หลับอยู่บนเตียง หลังจากออกจากห้องฉุกเฉินแล้วพักฟื้นที่ห้อง

ผู้ป่วยพิเศษมาแล้ว2วันฟางก็ยังไม่ฟื้น

 

 

 

 

“ฟางยังไม่ฟื้นอีกหรอ”ปู่ของฟางเดินเข้ามาพร้อมกับอันดาแล้วมานั่งข้างฟาง ป๊อปปี้ไหว้ปู่ของฟาง

ด้วยความเคาระ

 

 

 

 

“ถ้าในอดีตชั้นไม่เลือกที่จะปกป้องลูกชายเลวๆของชั้น พ่อของนายคงไม่แค้นแบบนี้สินะป๊อปปี้”ปู่

พูด

 

 

 

 

“แต่ยังไงผมเองก็ต้องขอโทษที่ใช้ความแค้นมาทำลายฟางให้เจ็บครั้งแล้วครั้งเล่า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ นายทำหลานของชั้นต้องร้องไห้เสียน้ำตามากี่ครั้ง แถมพวกพี่น้องของนายยังมาทำให้

หลานชั้นต้องแท้งลูกอีก ชั้นควรจะให้อภัยนายดีมั้ยห้ะ”ปู่ของฟางพูด

 

 

 

 

“ครับ ผมรู้ว่าผมมันเลวจนไม่น่าให้อภัย แต่ยอมรับกับตัวเอง ว่าผมรักฟางเข้าแล้ว”ป๊อปปี้สารภาพ

ความในใจให้ปู่ของฟางฟัง ปู่ของฟางนิ่งเงียบมองป๊อปปี้ที่สำนึกผิดแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นยังไงมั่งครับปู่”ฟลุ้คที่ลงเครื่องมาจากลอนดอนพร้อมแอปเปิ้ลก็รีบเข้ามาถามอาการที่ปู่ตัว

เอง

 

 

 

 

“2วันแล้วยังไม่ฟื้นมาเลย”ปู่พูด ฟลุ้คและแอปเปิ้ลเศร้าลงไปก่อนจะเดินมาหาฟาง

 

 

 

 

“เฮียขอโทษฟาง เพราะเฮียแท้ๆที่เห็นแก่ตัวเอง เป็นต้นเหตุที่ทำให้ฟางต้องเป็นแบบนี้”ฟลุ้คพูด

 

 

 

 

“อย่าโทษตัวเองเลยฟลุ้ค มันเกิดเรื่องแล้วนิ นั่นหลานอีกคนของชั้นใช่มั้ย”ปู่พูดแล้วถามที่ฟลุ้คกับ

เด็กผู้ชายตัวเล็กที่แอปเปิ้ลอุ้มมา

 

 

 

 

“ชื่อเมลิคค่ะ น้องพึ่งได้3ขวบ”แอปเปิ้ลตอบ

 

 

 

 

“อายุเท่าน้องกั้มพ์เลยค่ะแม่แอปเปิ้ล”อันดาพูด

 

 

 

 

“ใครหรอลูกน้องกั้มพ์”แอปเปิ้ลถาม

 

 

 

 

“น้องกั้มพ์เป็นลูกของอาโทโมะกับน้าแก้วค่ะ”อันดาตอบ ฟลุ้คนิ่งหันไปมองป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางต้องเจ็บตัวเพราะผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า และครั้งนี้ถ้าทีเจไม่ข่มขืนขนมจีน ขนมจีนคงไม่เปลี่ยนข้าง

มาอยู่พวกผมและทำร้ายจนฟางต้องโดนลูกหลงแบบนี้”ป๊อปปี้พูดออกมาหลังจากเดินออกมาคุยกับ

ฟลุ้ค

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

ฟลุ้คต่อยหน้าป๊อปปี้ล้มคว่ำ

 

 

 

 

 

 

“ฟางต้องร้องไห้เพราะแก แกทำน้องชั้นเสียน้ำตามาแล้วกี่ครั้ง แล้วนี่ฟางต้องมาเป็นแบบนี้เพราะไป

ช่วยแก”ฟลุ้คว่า

 

 

 

 

“ถ้าเลือกได้ผมก็ไม่อยากให้ฟางไปเพราะนั่นคือปัญหาของผมที่จะต้องเคลียร์กับคนของผม”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

 

 

“แต่พูดตอนนี้มันแก้อะไรได้มั้ยห้ะ น้องชั้นฟื้นขึ้นมามั้ยห้ะ”ฟลุ้คโมโหกระชากคอเสื้อป๊อปปี้แล้ว

ตะคอกใส่

 

 

 

 

 

 

“ฟลุ้คคะพอได้แล้ว ทำร้ายเค้าไปน้องฟางก็ไม่ฟื้นอยู่ดี”แอปเปิ้ลพูดก่อนจะมาห้ามฟลุ้คไม่ให้มีเรื่อง

กับป๊อปปี้ได้

 

 

 

 

 

“ออกไปซะ ชั้นไม่อยากเห็นหน้าแก ออกไป”ฟลุ้คไล่ป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

 

“เธออย่าเป็นอะไรนะเลดี้ของชั้น เธอต้องหาย”ป๊อปปี้พึมพำก่อนชายหนุ่มเดินคอตกออกไปจากโรง

พยาบาลทันที

 

 

 

 

 เข้าใจฟลุ้คหน่อยนะ น้องใครใครก็รัก

 

 

ตอนนี้คงจะมีแค่มายด์กับกราฟสินะที่แฮปปี้ก่อนคู่อื่นเลย 55555

 

 

ขอเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆนะคะ ใกล้จบแล้วเนี่ยยย