รักที่เป็นไปไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไหนว่าจะพาชั้นกลับบ้าน พามาทำไมที่นี่”ฟางหันไปพูดกับป๊อปปี้ที่จอดรถที่หน้าบ้านแสงตะวันก็
รีบว่าชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
“จะโทรบอกให้คนของเธอมารับก็ได้นะ ชั้นจะทำแผล”ป๊อปปี้เอามือกุมแผลที่ฟางกัดที่เลือดไหลมา
ไม่หยุดเข้าไปในบ้าน ฟางเห็นเลือดของป๊อปปี้ที่ไหลมาไม่หยุดก็รู้สึกผิดเดินตามชายหนุ่มเข้าไป
ด้านในก็เห็นป๊อปปี้กำลังทำแผลตัวเองอยู่ก็เดินไปนั่งข้างๆก่อนจะเอามือป๊อปปี้มาวางไว้ที่ตักตัวเอง
แล้วนั่งทำแผลให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
“โอ๊ะ”ป๊อปปี้ร้องเมื่อฟางเอาแอลกอฮอล์ล้างแผลให้ป๊อปปี้และกระตกแขนหนี ฟางรีบล๊อคไว้
 
 
 
“จะหนีทำไมล่ะ เดี๋ยวแผลก็อักเสบไม่สะอาดหรอก”ฟางดุป๊อปปี้
 
 
 
“แหงล่ะ คนบ้ากัด แผลเลยติดเชื้อเป็นธรรมดา”ป๊อปปี้พูด ฟางหมั่นไส้กดสำลีชุบแอลกอฮอล์ลงที่
แผลอย่างแรงจนป๊อปปี้ถึงกับร้องโอ๊ยออกมาด้วยความเจ็บ
 
 
 
“สมน้ำหน้า อยากมายุ่งกับชั้นเลยต้องเป็นแบบนี้ล่ะน่า”ฟางที่แม้จะสงสารแต่นึกถึงสิ่งที่ป๊อปปี้
ทำร้ายเธอเมื่อตอนกลางวันไปก็อดว่าให้ไม่ได้
 
 
 
“ถ้ายังไม่หายโกรธ ให้กัดอีกก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟาง ที่รู้ดีว่าฟางคงจะโกรธมาก
 
 
 
“ถ้าเอาความเลวที่คุณทำมาให้ชั้นทั้งหมดแล้วชั้นกัดคุณนะ คุณน่ะโดนกัดทั้งตัวแล้ว”ฟางว่า
 
 
“แต่เธอก็ทั้งเคยกัดทั้งจูบมาทั้งตัวแล้วนิ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ
 
 
 
“ทุเรศ คิดแต่เรื่องแบบนี้นะ เสร็จแล้วค่ะ”ฟางว่าเมื่อพันแผลให้ป๊อปปี้เสร็จแล้วจะลุกขึ้นหนีแต่ป๊อปปี้
ดึงฟางมากอด
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะ ปล่อย”ฟางว่าแต่ป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อยก่อนจะจูบลงที่หัวไหล่มนของฟาง ฟางทั้งใจเต้น
และโกรธปะปนกันไปดิ้นหนีทำให้ป๊อปปี้ดันตัวฟางไปนอนที่โซฟาโดยที่ตัวเองขึ้นคร่อมทับร่างบาง
ไว้
 
 
 
 
 
“ออกไปจากตัวชั้นนะคุณภานุ ชั้นจะกลับบ้าน”ฟางว่า
 
 
 
 
“ทำไมพูดกับสามีไม่เพราะเลยล่ะจ้ะ แบบนี้ต้องลงโทษ”ป๊อปปี้พูดจบก็บดจูบฟางลงไปทันที ฟาง
ดิ้นและทุบหลังของชายหนุ่มแต่ไม่มีท่าทีว่าป๊อปปี้จะหยุดเลย ก่อนที่จะสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปาก
สวยของฟางเพื่อหยอกล้อกับลิ้นเล็กๆของฟาง
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”ฟางร้องอู้อี้ในลำคอด้วยความเจ็บใจที่ทั้งโดนหลอกและต้องโดนป๊อปปี้ทำแบบนี้กับตัว
เองอีกแล้วก่อนน้ำตาจะไหลออกมา ป๊อปปี้รู้สึกถึงน้ำที่ไหลออกมาจากตาก็หยุดนิ่งก่อนจะถอนจูบ
ออกมาแล้วเช็ดน้ำตาให้ฟาง แต่ฟางเบือนหน้าหนีไม่ยอมให้เช็ด
 
 
 
 
“ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย เห็นชั้นเป็นตัวอะไรอยากจะรักก็รักอยากจะทิ้งขว้าง ทำร้ายจิตใจก็ทำงั้น
หรอ”ฟางพูดทั้งน้ำตา ป๊อปปี้สบตาฟางนิ่งก่อนจะกอดฟางไว้
 
 
 
 
“อย่าร้องไห้ได้มั้ย การที่เธอยิ่งร้องไห้ออกมาแบบนี้น่ะมันยิ่งทำให้หัวใจชั้นถูกบีบทำลายไปเหมือน
กันนะ”ป๊อปปี้พูดฟางขืนตัวเองออกแต่ป๊อปปี้ไม่ปล่อย
 
 
 
 
 
“แล้วทำแบบนี้กับชั้นทำไมล่ะป๊อปปี้ ทำไม”ฟางร้องไห้เอาหน้าซุกอกกว้างของป๊อปปี้ทั้งรักทั้งโกรธ
ปะปนกัน
 
 
 
 
“มันคือสิ่งที่ชั้นต้องทำ เดอะ ซันไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่ถ้าชั้นไม่ตัดหน้าเอาธุรกิจนั้นมาจากเธอ”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
 
“พวกทีเจงั้นหรอ พวกนั้นจะทำอะไรชั้น ชั้นไม่กลัวหรอกนะ ตาต่อตา ฟันต่อฟันเลยสิ จะเล่นขี้โกง
ลอบทำร้ายกันทำไม”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“เธอไม่กลัว แต่ชั้นกลัว ถ้าเธอเป็นอะไรไปชั้นคงต้องตายตามเธอไปแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางนิ่ง
หยุดดิ้นแล้วกอดกับชายหนุ่มเนิ่นนาน
 
 
 
“ทำร้ายชั้นแล้วมากอดชั้นแบบนี้เรียกว่าตบหัวลูบหลังนะ”ฟางพูดนิ่งๆเพราะยังเคืองป๊อปปี้อยู่
 
 
 
 
 
“ชั้นบอกแล้วชั้นไม่มีวันทำร้ายเธออีกแล้ว แต่นี่ไม่มีทางเลือก พวกนั้นจะฆ่าเธอ ชั้นไม่ยอมให้เธอ
เป็นอะไรหรอก ชั้นขอโทษที่ทำร้ายเธอเมื่อตอนกลางวันแต่ชั้นจำเป็นต้องทำจริงๆ”ป๊อปปี้ผละออก
จากอ้อมกอดฟางแล้วพูด ฟางมองหน้าชายหนุ่มนิ่งก่อนจะง้างมือจะตบหน้าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ตบชั้น ตีชั้นเลย เอาให้หายแค้น ชั้นยอมแล้ว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหลับตาลงฟางมองป๊อปปี้นิ่ง
 
 
 
 
 
 
“อื้อ”ฟางช้อนหน้าป๊อปปี้มาจูบทันทีก่อนจะเคลื่อนตัวไปนั่งคร่อมป๊อปปี้ไว้โดยที่ปากทั้งคู่ยังไม่ยอม
ผละออกจากกัน
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องยอมพวกนั้นด้วยป๊อปปี้ ทำไมกันบอกชั้นมาได้มั้ยทำไมต้องยอม”ฟางผละออกจากจูบ
ชายหนุ่มแล้วถาม
 
 
 
 
 
“เพราะมันคือครอบครัวชั้นไงล่ะฟาง ชั้นจะทรยศพ่อแท้ๆตัวเองไม่ได้”ป๊อปปี้พูดออกมา
 
 
 
 
“แม้ว่าเค้าจะเลวแค่ไหน นายก็ทำงานให้งั้นหรอป๊อป ทำไมล่ะ ทำไมถึงไม่บอกท่าน”ฟางถาม
 
 
 
 
“ท่านต้องการล้างแค้นให้แม่แสงตะวันและต้องการเห็นพวกเธอย่อยยับไป ชั้นไม่มีทางเลือก ชั้น
ยอมรับว่าเมื่อก่อนชั้นอาจจะแค้น แต่พอชั้นได้เจอเธอ ฟาง ชั้นอยากจะหยุดความแค้นและอยาก
ปกป้องเธอจากพ่อชั้น”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“ชั้นเป็นศัตรูของพ่อนาย นายจะปกป้องได้ยังไงล่ะ”ฟางกอดป๊อปปี้แล้วพูด
 
 
 
“ชั้นพยายามจะยื้อไว้ให้นานที่สุดท่านต้องเห็นใจชั้นสิ ชั้นทำงานให้ท่านหมดทุกอย่างกะอีแค่คนที่
ลูกรักท่านก็น่าจะยอม”ป๊อปปี้พูดฟางมองป๊อปปี้อึ้งเพราะตั้งแต่คบกันป๊อปปี้ไม่เคบบอกรักเธอเลย
ฟางอ้าปากค้างจนน้ำตาไหลออกมา
 
 
 
 
 
“ร้องไห้ทำไม ไม่ต้องกลัวนะ แก้ว ชั้น โซ่จำเป็นต้องทำร้ายพวกเธอแต่เราไม่ได้ตั้งใจนะ”ป๊อปปี้เช็ด
น้ำตาให้ฟาง
 
 
 
 
“ชั้นดีใจนะที่ได้ยินคำว่ารักออกมาจากปากนาย ป๊อปชั้นรักนายนะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้กอดป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
“ชั้นก็รักเธอ รักมากจนไม่อยากให้เธอเป็นอะไรเลย”ป๊อปปี้กอดกับฟางอยู่เนิ่นนาน
 
 
 
 
“อ๊ะ ป๊อปปี้ อย่านี่มันโซฟานะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้เอามือรูดซิบเดรสสายเดี่ยวของเธอลงแล้วเอามือ
ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง
 
 
 
 
“ในนี้มีเราแค่2คนทำตรงนี้ก็ได้”ป๊อปปี้พูดก็จูบฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า”ฟางเขินก่อนจะเอามือโอบรอบคอป๊อปปี้เพื่อให้ชายหนุ่มถอดชุดของเธอออกไปถนัดจากนั้น
ก็ค่อยๆถอดบราและกางเกงในตัวจิ๋วของฟางออกจนหมดจนร่างกายของฟางเปลือยเปล่าต่อหน้า
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“จ้องอะไรเล่า ฟางอายเป็นเหมือนกันนะ”ฟางเบือนหน้าหนีด้วยความเขินเพราะป๊อปปี้เล่นถอด
เสื้อผ้าเธออกจนหมดแต่ตัวเองกลับใส่เสื้อผ้าครบหมด
 
 
 
 
 
“ก็มองเมียไง เมียสวยแบบนี้คนมันละสายตาออกไปไม่ได้นินา”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางที่เขินอยู่ยิ้มไม่
หุบก่อนจะขึ้นคร่อมแล้วถอดเสื้อเชิ้ตป๊อปปี้ออกไปแล้วโยนไปพ้นๆแล้วปลดเช็ดขัดออกมาและถอด
เสื้อผ้าให้ป๊อปปี้จนเปลือบเปล่าเหมือนกับเธอก่อนที่ฟางจะก้มลงไปที่แกนกลางของชายหนุ่มก่อนจะ
ให้ปากครอบครองจนป๊อปปี้แทบสะดุ้งด้วยความเสียงเมื่อฟางใช้ลิ้นโลมเลียตรงนั้นของเขาเหมือน
กับเป็นของเล่นของเธอ
 
 
 
 
 
“พะ พอก่อน มะ ไม่ไหวแล้ว”ป๊อปปี้เกร็งสุดตัว ฟางเงยหน้ามองนิดนึงก่อนจะค่อยๆขึ้นมาประกบจูบ
ชายหนุ่มอย่างร้อนแรงแล้วสอดเอาความเป็นชายของชายหนุ่มเข้าไปในโพรงสาวที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วย
น้ำรักของเธอ
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ซี้ด”ฟางร้องครางเมื่อสัมผัสกับความคับแน่นที่แทรกเข้ามาก่อนจะขยับสะโพกค่อยๆและเริ่มเร่ง
จังหวะโดยที่ป๊อปปี้ก็ตอบรับเธอเป็นอย่างดี
 
 
 
 
“ฟะ ฟาง อ๊ะ อ๊ะ”ป๊อปปี้ครางออกมากับความร้อนแรงที่ฟางมองให้ชายหนุ่มก่อนจะขบเม้มที่ที่ยอด
อกสวยที่ชูชันตรงหน้าเขาจนฟางร้องครางออกมาและเร่งความเร็วของสะโพก
 
 
 
 
“เธอเป็นของชั้นนะ เป็นเมียชั้น ชั้นไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรเด็ดขาด อ๊ะ”ป๊อปปี้พูดและขัยบสะโพก
ไม่หยุด
 
 
 
 
“อย่าทำให้ชั้นต้องเสียใจอีกนะป๊อป อ๊ะ ชั้นให้โอกาสนายครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วนะ ซี้ด อ๊ะ”ฟางพูด
และครางด้วยความเสียวก่อนที่ป๊อปปี้จะขยับสะโพกอย่างเร็วแล้วปล่อยสายธารสีขาวเข้าไปเต็มช่อง
รักของฟาง ทั้งคู่หอบหายใจกันอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนที่ปีอปปี้จะถอนแกนกลางออกแล้วดันตัวฟาง
ลงไปนอนกับโซฟาโดยที่ตัวเองเอาหัวพิงซบที่อกสวย
 
 
 
 
“มานอนแก้ผ้ากันตรงนี้ไม่อายรึไง”ฟางที่กอดป๊อปปี้ไว้แล้วพูด
 
 
 
 
 
“อายก็อายนะ แต่แก้ด้วยกัน งั้นเราไปต่อกันบนห้องเถอะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะอุ้มฟางขึ้นไปต่อที่ชั้นบน
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้จะคว้าตัวฟางมากอดในตอนเช้าวันต่อมาแล้วต้องตกใจที่พบแต่ความว่างเปล่าก่อนจะ
รีบใส่เสื้อผ้าแล้วเดินลงมาชั้นล่าง“น่ากินมั้ย”ฟางชูจานอาหารเช้าแบบอเมริกันให้ป๊อปปี้ดู ในจานฟาง
บีบซอสมะเขือเทศเป็นรูปหัวใจจนป๊อปปี้อมยิ้มด้วยความเขินก่อนะนั่งลงทานอาหารเช้ากับฟาง
 
 
 
 
“เป็นไงๆ อร่อยมั้ย”ฟางถามป๊อปปี้ที่หั่นไส้กรอกเข้าปากไปแล้วเคี้ยวนิ่งๆ
 
 
 
 
 
“อย่างน้อยไม่ทำไส้กรอกไม้ ไข่ดาวไม่ไหม้ ก็กินได้แล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูด ฟางจึงตีแขนไปที
 
 
 
 
“ไม่อร่อยรึไง ไม่เห็นจะชมเลย”ฟางย่นจมูกใส่เมื่อทานอาหารเช้าด้วยกันเสร็จแล้วและกำลังช่วยกัน
ล้างจาน
 
 
 
 
 
“ก็อร่อยนะ เอาน่าเดี๋ยวกลางวันนี้ทำอาหารให้กิน รับรอง อร่อยติดใจแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหอม
แก้มฟางแล้วเดินหนี ฟางยิ้มก่อนะเอามือลูบที่แก้มตัวเองเบาๆก่อนจะเดินตามป๊อปปี้ไปที่สวนนอก
บ้าน
 
 
 
 
 
“ว้าย ป๊อปปี้ ทำอะไรเนี่ยวางฟางลงเลย”ฟางเดินออกมาตามหาป๊อปปี้ และต้องร้องเมื่อป๊อปปี้โผล่
มาจากที่ซ่อนแล้วอุ้มฟางขึ้นก่อนะพาฟางมาที่ใต้ต้นไม้แล้ววางฟางลงในเปลผูกขนาดพอ2คนนอน
ได้
 
 
 
 
 
 
“อยากอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปนานๆเนาะ”ป๊อปปี้ที่กอดฟางไว้แนบอกแล้วพูดขึ้น ฟางเงยหน้ามามอง
ชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
“อยากอยู่เหมือนกัน เมื่อไหร่เรื่องบ้าๆพวกนี้มันจะจบลงสักทีว่ามั้ย”ฟางพูด ป๊อปปี้จึงลูบผมฟาง
อย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
“ป๊อปว่าป๊อปจะพอเรื่องพวกนี้”ป๊อปปี้พูด ฟางชะงัก ลุกขึ้นมามองชายหนุ่ม
 
 
 
 
“พอแล้วป๊อปจะทำยังไง ป๊อปบอกเองนิว่านั่นคือครอบครัว นั่นคือพ่อแท้ๆของป๊อป”ฟางพูด
 
 
 
 
“เดอะ ซันได้ทุกอย่างมามากพอแล้ว ป๊อปจะออกจากเดอะ ซันแล้วเริ่มชีวิตใหม่ เป็นคนธรรมดา
ที่รักฟางได้อย่างไม่ต้องปิดบังอะไร”ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้ง น้ำตาไหลออกมาด้วยความตื้นตันใจโผเข้า
กอดป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะป๊อปที่เลือกออกมาเพราะฟาง ขอบคุณค่ะ ฮือๆ”ฟางกอดป๊อปปี้แน่นแล้วร้องไห้
ออกมาด้วยความดีใจ ป๊อปปี้ยิ้มและกอดฟางแน่น ด้วยความรักผู้หญิงคนนี้มากมายจนยากจะเอ่ย
เป็นคำพูดออกมาได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าคราวนี้ไอ้ป๊อปมันทรยศเราอีกจะเอายังไงดีทีเจ”มดพูดขึ้นในห้องทำงาน โบว์ที่ทำโอทีดึกได้ยิน
เข้าก็หยุดเพื่อแอบฟัง
 
 
 
 
 
“ง่ายๆ ถ้าคราวนี้มันเลือกเมียมันเราก็ฆ่ามันซะสิ”ทีเจพูดนิ่งๆ โบว์อึ้งตกใจมาก
 
 
 
“นี่แล้วนายพ่อไม่ว่าหรอนั่นลูกชายของเค้าเลยนะ”มดแย้ง
 
 
 
“ไม่ว่าหรอก ชั้นรู้นิสัยนายพ่อดี”ทีเจพูดยิ้มๆ
 
 
 
 
 
 
“บอสกำลังอยู่ในอันตรายเราต้องรีบบอกบอส”โบว์พูดก่อนจะรีบเดินออกไป ทีเจและมดเดินออกมา
เห็นโบว์วิ่งไปไวๆ
 
 
 
 
 
“ฆ่านังเลขานั่นเลยดีมั้ย ชักจะทำงานดีเกินไปละ”มดมองโบว์อย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่
 
 
 
“เดี๋ยวก่อนสิจ้ะที่รัก รีบฆ่าตอนนี้จะไปสนุกอะไร”ทีเจพูดแล้วมองตามทางที่โบว์วิ่งออกไปตาเป็นมัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 ช่วงนี้ให้พระเอกนางเอกเติมความหวานกันให้พอก่อน เดี๋ยวจะต้องเสียพลังงานกันเยอะ
ในช่วงตอนต่อไป หึๆ
 
 
ช่วยเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆหน่อยนะคะ จะได้มีกำลังใจในการคิดพล๊อตเรื่องใหม่อ่ะ