รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฮียยย”กั้งวิ่งมาที่โรงพยาบาลแล้วมาที่เตียงของกราฟที่ถูกผ้าขาวคลุมศพไว้หลังจากที่ยาง

พยาบาลทำความสะอาดให้กับร่างที่ไร้วิญญาณของกราฟเรียบร้อย

 

 

 

“พี่โทโมะ พี่บอกผมมาใครมันยิงพี่ผม พี่บอกผมมา”กั้งแทบคลั่งแล้วหันไปถามโทโมะที่นั่งรถเข็น

อยู่โดยมีขนมจีนยืนมองอย่างเศร้าๆ

 

 

 

“มันเกิดเหตุจลาจลการต่อสู้ของมังกรดำกับเดอะ ซัน ถ้าฟางไม่ยิงทีเจ ยัยมดคงไม่คลั่งแล้วมายิง

ฟางแล้วกราฟต้องรับกระสุนแทนฟางแบบนี้”ฟางที่นั่งอยู่ข้างๆศพกราฟก็พูดออกมาแล้วปาดน้ำตา

โทโมะเลื่อนวีลแชร์ที่นั่งอยู่ไปข้างฟางแล้วจับมือไว้แน่น

 

 

 

 

 

“มันคือหน้าที่สุดท้ายที่กราฟทำเพื่อปกป้องฟางไง ปกป้องเจ้านายและคนที่รักมากที่สุดไม่ให้เป็น

อะไร”โทโมะพูด ฟางจึงโผเข้ากอดโทโมะไว้แน่นอย่างหาที่พึ่ง

 

 

 

 

“โธ่ โว้ย กั้งบอกเฮียแล้วไงว่าให้เลิกทำอาชีพนี้ไม่อย่างงั้นเรื่องคงไม่เกิดหรอก”กั้งเตะถังขยะก่อน

จะทรุดลงร้องไห้อย่างไม่อาย พี่ชายที่เขาเหลือทั้งชีวิตแค่คนเดียวต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับ

เพราะพวกเดอะ ซัน เพราะอาชีพนี้ อาชีพที่พี่เคยบอกว่าดีใจที่ได้ทำมัน

 

 

 

 

 

“กราฟเค้าแค่อยากปกป้องคนที่เค้ารักเท่านั้น กั้งในฐานะที่ชั้นเห็นนายตั้งแต่เล็กๆและกราฟต้องดูแล

นายต่อไปนี้ชั้นจะดูแลนายต่อจากกราฟเอง”โทโมะหันไปพูดกับกั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กราฟ”ฟ้าวิ่งเข้ามาด้านในหลังจากรู้เรื่องจากโซ่ก็รีบเข้ามาพร้อมกันแล้วเห็นร่างไร้วิญญาณของ

กราฟก็ทรุดลงร้องไห้ทันที

 

 

 

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้ มันไม่จริงใช่มั้ย"ฟ้าร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วซบลงที่ไหล่โซ่

 

 

“บอกผมได้มั้ยว่าใครในเดอะ ซันเป็นคนยิงเค้า”โซ่ที่ประคองฟ้าอยู่ก็พูดขึ้น

 

 

“อ๋อ นี่แกเป็นเดอะ ซันใช่มั้ย แกอย่าอยู่เลย”กั้งคลั่งรีบจะเข้าไปชกโซ่

 

 

 

 

“อย่านะกั้ง โซ่เค้าไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้แม้ตัวโซ่เค้าจะเป็นเดอะ ซันก็เถอะ”ฟ้ารีบพูดแล้วขวางตัว

ไว้

 

 

 

“ทำไมฟ้าต้องไปช่วยหมอนั่นด้วยล่ะ”เขื่อนพูดเสียงแข็งเมื่อเดินเข้ามาแล้วเห็นฟ้าปกป้องโซ่

 

 

 

“เพราะโซ่คือคนช่วยชีวิตฟ้าไว้จากรถชนวันนั้น และช่วยดูแลฟ้าจากความเสียทั้งหมด”ฟ้าหันไปมอง

เขื่อนด้วยสายตาผิดหวังในตัวคนรักอย่างแรง

 

 

 

“ฟ้า แล้วทำไมถึงไม่กลับมาหา รู้มั้ยพี่เป็นห่วงฟ้ามากแค่ไหน แล้วฟ้าเสียใจเรื่องอะไรบอกพี่มา

สิ”เขื่อนพูดแล้วดึงฟ้าออกห่างจากโซ่

 

 

 

“พี่ยังมีหน้ามาถามฟ้าอีกหรอคะ พี่มีอะไรปกปิดฟ้าไว้อย่าคิดว่าฟ้าไม่รู้ ต่อไปนี้เรากลับมาเป็นเป็นพี่

น้องกันเถอะค่ะ เชิญพี่กลับไปดูแลเมียของพี่ เราเลิกกันเถอะ”ฟ้าพูดจบก็วิ่งออกไปทันที

 

 

 

“ฟ้าเดี๋ยวก่อนสิฟ้า”เขื่อนพูดแล้วรีบวิ่งไป เช่นเดียวกับโซ่ที่วิ่งตามฟ้าไปอีกที

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษนะกั้ง ชั้นขอโทษที่เป็นต้นเหตุให้กราฟต้องตาย”ฟางคุกเข่านั่งลงตรงหน้าของกั้ง กั้ง

มองฟางที่นั่งร้องไห้ต่อหน้าก็เบือนหน้าหนี

 

 

 

"ขอโทษแล้วเรียกชีวิตพี่ชั้นคืนมาได้มั้ยล่ะ"กั้งพูดเสียงเเข็ง

 

 

 

"ชั้นรู้ว่ามันย้อนเวลากลับไปไม่ได้ ชั้นเองก็เสียใจกับเรื่องไม่แพ้นายนะกั้ง ถ้าอะไรที่ชั้นช่วยนายได้

ชั้นก็ยินดีจะทำ เพราะกราฟมีนายเป็นน้องแค่คนเดียวด้วย"ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

“พี่โทโมะถ้าจะจัดการเรื่องงานศพของพี่กราฟบอกผมนะ ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียว”กั้งพูดก่อนจะ

เดินหนีฟางออกไป ฟางมองกั้งแล้วเศร้าลงไปอีกก่อนจะมองแหวนที่กราฟเป็นคนใส่ให้เธอที่นิ้วนาง

ข้างซ้ายของเธอ

 

 

"ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยกราฟ ทั้งๆที่ทุกๆอย่างมันก็กำลังจะดีขึ้นแล้ว"ฟางกุมมือข้างที่กราฟสวม

เเหวนให้แล้วร้องไห้ออกมา โทโมะถึงฟางไปกอดแน่น โดยไม่รู้เลยว่าที่ประตูห้องป๊อปปี้ได้แอบดู

ฟางและโทโมะอยู่ด้านนอกเงียบๆไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมา

 

 

 

 

 

วันเผาศพของกราฟ

 

 

 

 

"เดี๋ยวช่วยเอาดอกไม้จันทน์ไปยืนรอที่หน้าเตาเผาด้วยนะ เเขกจะได้หยิบง่ายๆ'ฟางสั่งลูกน้องแล้ว

มองดูงานศพที่แก้งค์มังกรดำจัดให้กับกราฟอย่างสมเกียรติแล้วใจหาย

 

 

 

“คุณน้องฟางคะพักบ้างก็ได้นะคะ”ขนมจีนพูดเมื่อเห็นฟางลงมือเข้าไปช่วยงานศพของกราฟเองทุก

อย่างตั้งแต่วันที่พระสวดวันแรกจนถึงวันสุดท้ายที่จะเผาแล้ว

 

 

 

“ให้ฟางได้ทำอะไรให้กราฟบ้างเถอะค่ะ กราฟเค้าดูแลฟางมาตลอดแล้ว”ฟางพูดแล้วหันไปมองรูป

หน้างานศพของกราฟแล้วพยายามไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น

 

 

 

“กราฟคงดีใจนะ ที่ผู้หญิงที่เค้ารักที่สุดไม่ทิ้งเค้าไปไหนน่ะ”โทโมะพูดเศร้าๆแล้วนั่งลงข้างๆฟาง

 

 

 

“แต่กราฟไม่น่าจากเราไปเร็วแบบนี้ ทั้งๆที่ฟางเองจะเปิดให้กราฟแล้ว”ฟางถึงกับซึมไป โทโมะจึง

ลูบหัวฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

“ถ้าอยากให้กราฟสบายใจฟางต้องทำให้กราฟเห็นว่าฟางเข้มแข็ง ดูแลตัวเองได้ เป็นเลดี้ที่ดีของ

ลูกน้องให้ได้ นี่คือสิ่งที่กราฟต้องการนะ”โทโมะพูด

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางจะเป็นเลดี้ที่ดีเพื่อกราฟและเพื่อพวกเรา”ฟางยิ้มให้กับโทโมะ

 

 

 

 

 

“นี่ยังมีหน้าเข้ามาอีกหรอ”เสียงขนมจีนพูดขึ้นทำให้ฟางและโทโมะหันไปมองเมื่อเห็นป๊อปปี้ แก้ว

โซ่และมายด์เดินเข้ามาพร้อมพวงหลีดช่อใหญ่

 

 

 

“พวกเราแค่อยากจะมาแสดงความเสียใจ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ

 

 

 

“ออกไปเลย พวกที่ฆ่ากราฟชั้นไม่ต้องการให้มาเหยียบงานศพของเค้า ออกไป”ขนมจีนที่รักกราฟ

เหมือนน้องชายแท้ๆออกปากไล่พวกของป๊อปปี้

 

 

 

“นี่น่ะหรอไอ้พวกเดอะ ซันที่ฆ่าพี่กราฟมาทางไหนออกไปเลยนะพวกชั้นไม่ต้องการของๆแก”กั้ง

โมโหปาพวงหลีดที่ป๊อปปี้เอาให้ลงกับพื้น

 

 

 

"นี่มันจะมากไปแล้วนะ ทั้งๆที่พวกเรามาดี ทำแบบนี้ได้ยังไงยะ ต่ำ"มายด์โมโหโวยวายไม่ยอม

 

 

"แล้วไง ไอ้พวกฆาตกรฆ่าพี่ชั้น ชั้นไม่ยอมให้มาเหยียบงานศพพี่ชั้นหรอกโว่ย"กั้งรั้นไม่ยอม

 

 

 

“พอได้แล้วนี่พี่กราฟยังไม่ได้เผานะ ยังจะมีเรื่องกันที่งานอีกหรอคะ อย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ”ฟ้ารีบ

เข้ามาพูดห้ามไม่ให้เรื่องใหญ่โตไปกว่านี้

 

 

 

“ในฐานะที่ชั้นเป็นน้องของพี่กราฟชั้นไม่ต้องการให้พวกที่ฆ่าพี่ชั้นมาเหยียบที่นี่ ออกไปซะ”กั้งไล่

 

 

 

“แต่ชั้นเป็นเมียกราฟนะ ชั้นมีสิทธิ”มายด์โมโหออกปากพูดท่ามกลางความตกใจของทุกคน

 

 

 

"ไม่จริง เธอโกหก พี่ชั้นน่ะรักยัยเตี้ยนั่นไม่มีวันนอกใจหรอก"กั้งพูด มายด์สะอึกนิ่งแก้วจึงบีบมือ

มายด์ไว้แน่น

 

 

 

 

“พอๆ พี่ขนมจีน กั้ง ชั้นขอล่ะนะวันนี้วันเผาแล้วกราฟคงไม่มีความสุขถ้าจะมีเรื่องทะเลาะกันวันนี้ถ้า

พวกเค้าอยากเข้ามาแสดงความเสียใจจริงๆก็ให้พวกเค้าเข้ามาเถอะค่ะ”ฟางพูดแต่ไม่สบตาป๊อปปี้

เพราะป๊อปปี้ควงคู่มากับแก้ว

 

 

"ชั้นมาแสดงความเสียใจ อย่างน้อยช่วงหนึ่งชั้นก็เคยได้รู้จักกราฟเค้า"ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางที่

เบือนหน้าหนี

 

 

"งั้นก็เชิญค่ะ นี่ถึงเวลาวางดอกไม้จันทน์แล้วพอดี"ฟางพูดแล้วไม่มองป๊อปปี้แล้วเดินนำพวกเดอะ

ซันไปที่เตาเผา

 

 

 

 

“นายเป็นบอดี้การ์ดที่ซื่อสัตย์ต่อเจ้านายมากเลยคนนึงก็ว่าได้นะกราฟ แต่เรื่องที่นายขอชั้นคิดว่าชั้น

คงทำให้นายไม่ได้เพราะเส้นทางของชั้นกับยัยนั่นมันสวนกันเป็นเส้นขนาน”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆก่อนจะ

วางดอกไม้ลงข้างโลงของกราฟ

 

 

 

“มันคงสายไปสินะถ้าชั้นจะบอกว่าชั้นเองก็รู้สึกดีกับนาย กราฟ กลับให้สบายนะ”มายด์พูดอย่าง

เศร้าๆแล้ววางดอกไม้ลงก่อนจะเอาแว่นตากันแดดมาสวมไว้ไม่ให้คนอื่นเห็นน้ำตาตัวเอง

 

 

 

 

"นายจะอยู่ในใชั้นเสมอนะกราฟ"ฟางวางดอกไม่จันทน์ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา ป๊อปปี้มองแล้วนิ่ง

ก่อนจะยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ฟาง

 

 

 

 

"ร้องไห้ตอนวันเผามันจะทำให้ดวงวิญญาณไม่สงบนะ และอีกอย่างลูกน้องตั้งเยอะ อย่าทำตัว

อ่อนแอไปหน่อยเลย"ป๊อปปี้พูดไม่สบตากับฟาง เมื่อฟางรับผ้าเช็ดหน้ามาแล้วก็เดินหนีลงไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เรื่องของมด คือว่า”แก้วเดินไปพุดเรื่องของมดกับโทโมะหลังจากวางดอกไม้จันทน์เสร็จ

 

 

 

“พวกเดอะ ซันกับเรื่องเหนือกฎหมายมันเป็นเรื่องคู่กันสินะ น้องชายผมตายแต่คนผิดกับ

ลอยนวล”โทโมะพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

“แต่ฟางเองก็ยิ่งทีเจจนอาการโคม่าเหมือนกันนะ”แก้วพูดตามจริง

 

 

 

“นั่นน่ะสิครับ กราฟก็แค่บอดี้การ์ดไม่มีค่าอะไรตายไปกฎหมายก็เอาผิดไม่ได้”โทโมะพูดแล้วเดินหนี

ไปแก้วมองตามแล้วถอนหายใจออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสียใจมากสินะกับเรื่องแฟนเธอน่ะ”ป๊อปปี้เดินมาหาฟางที่หลบมาเช้ดน้ำตาใต้ต้นไม้ใหญ่คนเดียว

 

 

 

“ค่ะ เป็นใครก็ต้องเสียใจ กราฟเป็นคนดีไม่คิดว่าจะมาจบชีวิตลงเพราะพวกเลวๆแบบนี้เลย”ฟางพูด

นิ่งๆ

 

 

 

 

“แต่เธอเองก็ยิงทีเจเหมือนกันนะ เธออย่าลืมสิ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ชั้นยิงเพราะเค้าะฆ่าโทโมะ ในฐานะหัวหน้าชั้นมีสิทธิปกป้องลูกน้องของชั้น”ฟางพูดเสียงแข็ง

 

 

 

 

“งั้นดี ในฐานะที่ชั้นเป็นบอสใหญ่ชั้นเองก็มีสิทธิปกป้องลูกน้องชั้นเหมือนกัน หวังว่าคงเข้าใจนะครับ

คุณเลดี้แห่งมังกรดำ”ป๊อปปี้พูดเสียงแข็งตอกกลับเช่นกัน

 

 

 

 

“แม้กฎหมายจะไม่สามารถเอาผิดพวกคุณได้แต่ชั้นสัญญาต่อหน้ากราฟไว้แล้วว่าชั้นจะต้องจัดการ

กับพวกที่ทำให้เค้าต้องตายแน่นอน และเราจะจัดการแบบตาต่อตาฟันต่อฟันไม่ลอบกัดเหมือนพวก

ขี้โกงเลวๆบางพวกแน่นอน”ฟางเยาะป๊อปปี้ฟังแล้วโมโหก็กระชากแขนฟางแล้วบีบอย่างแรง

 

 

 

 

 

“จะทำอะไรฟางน่ะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ”โทโมะพูดก่อนจะชักปืน่จ่อไปที่ป๊อปปี้

 

 

 

 

“ป๊อปปี้เป็นแกนหลักของเดอะ ซันเหมือนกันถ้าจะทำอะไรเค้าน่ะ เราไม่ปล่อยคุณไว้แน่”แก้วชักปืน

แล้วจ่อไปที่โทโมะเช่นกันทำให้โทโมะชะงักแอบเสียใจที่แก้วเลือกป๊อปปี้

 

 

 

 

“เห้ย กะแล้วว่าพวกแกจะต้องมาก่อกวนงานศพพี่ชั้น ไสหัวออกไปเลยนะ”กั้งเดินเข้ามาเห็นก็

โวยวาย

 

 

 

 

 

“จะทะเลาะกันอีกนานมั้ย งานศพของกราฟยังไม่ทันเลิกก็ทะเลากันอีกแล้วหรอ”โซ่มองแล้วส่าย

หน้า

 

 

 

 

“ขอร้องนะคะทุกคน วันนี้อย่ามีเรื่องกันเลย ถ้าไม่เห็นแก่หน้ากันก็เห็นแก่พี่กราฟเถอะค่ะ”ฟ้าขอร้อง

ทุกคนจึงยอมลดปืนลง

 

 

 

 

“เผาศพเสร็จแล้วก็ขอเชิญพวกคุณกลับไปเถอะค่ะถ้าไม่มีอะไรแล้ว”ฟางพูด

 

 

 

 

“ก็ดี เสร็จงานนี้แล้วชั้นจะได้ไปคุยเรื่องชุดแต่งงานของชั้นกับแก้วต่อเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วโอบ

เอวแก้วอย่างหวงแหนทำให้ฟางมองชะงักไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมา เช่นเดียวกับแก้วแต่ก็แอบหัน

ไปสบตาโทโมะอยู่ดี

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะครับ ขอให้รักกันยืนยาวล่ะ”โทโมะฝืนอวยพรให้แก้วและป๊อปปี้ก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

“คุณน้องฟางคะ พรุ่งนี้เราต้องไปคุยกับผู้อาวุโสเรื่องการรับตำแหน่งนะคะ เตรียมพร้อมให้

ดีๆ”ขนมจีนเดินมาพูดหลังจากที่ป๊อปปี้ปล่อยฟางแล้ว

 

 

 

“ค่ะ ฟางพร้อมแล้ว”ฟางพูดแล้วหันไปมองที่ปล่องไฟเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินไปจากตรงนั้น

 

 

 

 

 

“ไปตามมายด์กลับกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดแล้วสั่งโซ่ให้ไปเรียกมายด์ที่ยืนมองปล่องไฟที่เผากราฟนิ่งไม่

แสดงความรู้สึกอะไร เมื่อแก้วเดินไปหามายด์ป๊อปปี้เองก็เดินเลี่ยงไปที่หน้าห้องน้ำเมื่อเห็นว่าฟาง

ไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ยินดีล่วงหน้าด้วยนะคะกับงานแต่งงานของคุณกับแก้ว”ฟางออกมาเห็นป๊อปปี้ยืนสูบบุหรี่อยู่ก็

ชะงักแล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“ยินดีเช่นกันกับตำแหน่งหัวหน้าของแก้งค์มังกรดำอย่างเต็มตัว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะขยี้ก้นบุหรี่ทิ้ง

 

 

 

 

“ใช่ และชั้นก็ยังยืนยันคำเดิมว่าใครที่ทำร้ายกราฟและมังกรดำ ชั้นนี่ล่ะจะจัดการแบบตาต่อตา ฟัน

ต่อฟัน”ฟางพูด

 

"งั้นก็ขอรู้ไว้ซะว่าเดอะ ซันคือสิ่งที่พ่อและครอบครัวชั้นรักชั้นก็ไม่ยอมเหมือนกัน"ป๊อปปี้พูด

 

 

"ชั้นก็ไม่ยอมให้ใครมาทำลายแก้งค์ของชั้นเหมือนกัน หลีกไปค่ะ คุณภานุ"ฟางพูดเสียงเเข็งและ

เฉียบขาดก่อนจะเดินออกไป ป๊อปปี้มองตามสักพักก่อนจะถอนหายใจออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ความเจ็บปวดจะสอนให้เธอแข็งแกร่งชึ้น”ป๊อปปี้มองตามฟางแล้วพูดนิ่งๆก่อนจะเดินออกไปจากงานศพ

 

 

 

 

"ต่อไปนี้จะไม่มีอีกแล้วฟางคนเดิมที่อ่อนแอ"ฟางมองป๊อปปี้ที่เดินดุ่มๆออกงานไปก่อนจะพูดแล้ว

เบือนหน้าหนีไปทางอื่น

 

 

 

 

 

ตัวละครจะมี จะเพิ่มยังไงก็ต้องติดตามกันด้วยนะคะ แอบเสียใจนิดๆที่คนโหวตกับเม้นเรื่อง

นี้น้อยอ่ะ