รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ปวดหัวชะมัดเลย”ฟางลุกขึ้นตื่นแล้วเอามือกุมหัวตัวเอง เพราะเมื่อคืนแน่ๆที่เธอดื่มหนักไป

หน่อย

 

 

“นี่ค่ะ ดื่มอะไรร้อนๆจะได้แก้แฮ้งค์”ขนมจีนเดินเข้ามาแล้วเอาชาร้อนให้ฟางดื่ม

 

 

 

“โทรหาพี่เขื่อนไม่ติดเลยค่ะ แล้วนี่จะเอาไงดีคะพี่ขนมจีน”ฟ้าถามขนมจีนเมื่อเดินเข้ามาแล้ว

พยายามโทรหาเขื่อนหลายสายแต่ชายหนุ่มไม่รับสายเลย

 

 

 

“สงสัยจะเมาแหงๆ ละเมื่อคืนล่ะเป็นไงบ้างได้ข่าวว่าเฟย์ตบเราหรอ”โทโมะเดินเข้ามาพร้อมอาหาร

เช้าให้ฟางแล้วถามอาการของฟ้า

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่โทโมะมันก็สมควรแล้วที่ฟ้าไม่ยุ่งกับคู่หมั้นของเค้าเลยต้องโดนตบแบบนี้”ฟ้า

พูดเศร้าๆ

 

 

 

“ทั้งๆที่เธอมาก่อนและเธอเป็นแฟนของเขื่อนอีกนะ ไม่ผิดหรอก”ฟางที่นิ่งฟังมานานก็พูด

 

 

 

“แต่ถ้ามาคิดถึงความเป็นจริงแล้ว เค้า2คนเป็นคู่หมั้นกันไม่ผิดหรอกที่เฟย์จะหึงหวงแบบนั้น เพราะ

ฟ้ากับเขื่อนเป็นแฟนกันแต่สุดท้ายยังไงก็รักไม่ได้ จะให้พี่พูดเลยนะว่าคบกันเอาสนุกน่ะคบได้แต่ถึง

ขั้นจะยกเลิกแต่งงานมันเป็นไปไม่ได้ คิดดูสิคะว่าถ้ายกเลิกงานแต่งขึ้นมาอะไรจะเกิดขึ้น ธุรกิจของ

เสือขาวจะเสียหายไปเท่าไหร่”ขนมจีนพูดยาวเหยียดจนฟาง ฟ้าและโทโมะอึ้งกันเป็นแถว

 

 

 

 

“ฟ้ารู้ค่ะ ถ้าถึงวันที่พี่เขื่อนไม่ต้องฟ้าแล้ว ฟ้าเองนี่ล่ะที่จะไปจากพี่เขื่อนเอง”ฟ้าพูดขนมจีนยิ้มก่อน

จะเดินไปหาเสื้อผ้าให้ฟางใส่ในวันนี้

 

 

 

“ฟ้า ชัวนะว่าจะทำใจได้ ความจริงเรื่องความรักมันบังคับใครไม่ได้หรอก จำเรื่องที่หัวหน้าแก้งค์มังกร

ดำกับคุณหนูรองเสือขาวที่เธอชอบเล่าให้ชั้นฟังได้มั้ย”ฟางพูดกับฟ้า

 

 

 

“ช่างเถอะค่ะคุณฟาง เรามาลองนึกถึงความจริงแล้วมันก็จริงอย่างที่พี่ขนมจีนว่า ความรักของเจ้านาย

กับลูกน้องมันจะเป็นจริงได้ยังไงคะ สุดท้ายยังไงเจ้านายก็ต้องมีคนที่ดีพร้อมที่จะเดินคู่กับเค้าไม่ใช่

เรา”ฟ้าพูดทำให้ฟางคิดถึงเธอกับป๊อปปี้ ที่เธอจูบกับป๊อปปี้บ่อยๆในช่วงหลังๆโดยที่เธอเป็นคนเริ่ม

เองก่อนด้วยซ้ำ มันคืออะไร หรือว่าเธอจะเริ่มชอบนายป๊อปปี้เข้าแล้วล่ะ

 

 

 

“เออนี่แล้วพี่ป๊อปกับพี่กราฟไปไหนกันนะทำไมยังไม่ตื่นมาอีก รึว่าเมื่อคืนหนักไปหน่อย”ฟ้าพูดถึง

กราฟกับป๊อปปี้ ฟางหน้าแดงเมื่อนึกถึงเมื่อคืนที่เธอกับป๊อปปี้จูบกัน

 

 

“นั่นน่ะสิ หายไปไหนกันหมดนะ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ตายล่ะ นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย”กราฟตื่นมาในห้องนอนห้องหนึ่งสภาพเปลือยเปล่าก่อนจะรีบลุกขึ้น

มาใส่เสื้อผ้า ซักพักมายด์เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วมาคลอเคลียกราฟ

 

 

“แหมๆจะรีบไปไหนล่ะพ่อบอดี้การ์ดสุดหล่อ เมื่อคืนเรายังสนุกด้วยกันเลยนะ จะรีบกลับไปแล้ว

หรอ”มายด์พูด

 

 

“ผมมีงานต้องทำครับ”กราฟพูด

 

 

 

“งานหรอ งานที่คอยประคบประหงมเลดี้ที่ไม่เอาไหนของเธอหรอ ไม่เห็นจะเข้าท่า ไม่สนใจมา

ทำงานกับเดอะ ซันรึยังไง สบายกว่าต้องไปเสี่ยงตายดูแลยัยนั่นตั้งเยอะ”มายด์พูดแล้วลูบไล้ไปทั่ว

แผงอกกว้างของกราฟ

 

 

 

“ไม่ครับ ผมถูกสอนมาให้ดูแลและปกป้องคุณหนูฟาง ตอนนี้คุณหนูฟางยังเด็กอยู่อาจจะต้องสอน

อะไรมากมายแต่ผมเชื่อว่าคุณหนูจะต้องเป็นเลดี้ที่เพอเฟ็กของมังกรดำได้แน่นอน แล้วก็ขอบคุณนะ

ครับที่ชวนผมไปทำงานด้วยแต่ขอโทษทีเพราะว่าผมน่ะชอบงานของผมด้านนี้มากกว่า”กราฟพูดแล้ว

สวมเสื้อก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

“หึ ทำเป็นอวดดี ชั้นก็อยากจะรู้เหมือนกันว่านายจะปฎิเสธชั้นได้อีกนานแค่ไหน”มายด์พูดก่อนจะ

เดินกลับเข้าไปในห้องเพื่อเตรียมตัวกลับกรุงเทพ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เขื่อน”เฟย์ลืมตาตื่นมาแล้วเห็นผู้ชายที่เธอกอดคือคู่หมั้นของเธอก็ยิ้มอย่างมีความสุขเพราะเมื่อ

คืนเธอกับเขาได้เป็นคนๆเดียวกันแล้ว

 

 

“เฟย์ เอ่อ พี่ขอโทษ”เขื่อนลืมตาตื่นมาแล้วรีบพูดก่อนจะรีบใส่เสื้อผ้าทันที

 

 

“จะขอโทษทำไมล่ะคะ เมื่อคืนเรา2คนมีความสุขกันมาก แล้วไม่นานเราก็จะแต่งงานกันจะช้ารึว่าเร็ว

ก็ต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอยู่แล้วล่ะค่ะ”เฟย์ยิ้ม“แต่ตอนนี้พี่กำลังทำผิดกับฟ้าอยู่นะ”เขื่อนเครียดจัด

 

 

 

“ทำไมคะ อะไรๆก็นังฟ้า ทั้งๆที่เฟย์เป็นเมียพี่แล้วนะ”เฟย์โวยวายไม่พอใจเมื่อได้ยินว่าเขื่อนแคร์ฟ้า

 

 

“เรื่องมันคืนมันเป็นเรื่องที่ผิดพลาดของเรา”เขื่อนหันไปพูดใส่เฟย์เสียงดัง

 

 

 

“ไม่ค่ะ มันไม่ใช่เรื่องผิดพลาดเลย เรา2คนมีความสุขด้วยกันมาก พี่เขื่อนเองก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไรที่

เฟย์ทำแบบนั้นนี่คะ”เฟย์พูด

 

 

 

“แต่พี่ไม่ได้รักเฟย์ พี่รักฟ้า เรื่องเมื่อคืนพี่ผิดเองที่ไม่ยับยั้งห้ามใจตัวเอง พี่อยากให้มันไม่มีอะไร

เกิดขึ้น”เขื่อนพูดแล้วไม่มองหน้าเฟย์ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง เฟย์มองเขื่อนที่ออกไปจากห้อง

แล้วกำมือแน่น

 

 

 

“ชั้นจะไม่ยอมให้พี่ไปเป็นของใคร พี่ต้องเป็นของชั้นคนเดียว”เฟย์พูดทั้งน้ำตาก่อนจะปาดมันทิ้ง

 

 

 

 

 

 

 

“วางโทรศัพท์ได้แล้วมั้งโทโมะ จะถึงฟาร์มมุกของเสือขาวแล้วเนี่ย”ขนมจีนพูดเมื่อเห็นโทโมะ

เอาแต่นั่งกดโทรศัพท์แล้วยิ้มอย่างมีความสุขจนน่าแปลกใจ

 

 

“คุยกับใครหรอครับหัวหน้าเมื่อก่อนไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลย เอ หรือว่าสาวคนที่หัวหน้าพาไปทาน

กาแฟวันก่อนเอ่ย”กราฟที่ขับรถอยู่ก็แซวโทโมะทันที“บ้า เพื่อนกัน”โทโมะยิ้มก่อนจะรีบปิดมือถือ

เพื่อไม่ให้ทุกคนรู้

 

 

 

“ว้าวๆ ใครกันน้าที่ทำให้พี่คนนี้ของฟางหวั่นไหวแบบนี้ ปกติไม่ค่อยเห็นนะเนี่ย”ฟางแซว

 

 

 

“เอาน่าเมื่อเราเจอคนที่ใช่นะ เราจะเผลอทำอะไรที่มันไม่ใช่ตัวเองโดยที่ตัวเองควบคุมไม่อยู่ละ

น่า”โทโมะพูดแล้วทำเป็นมองข้างทาง ฟางชะงักแล้วมองป๊อปปี้ที่สวมแว่นกันแดดนั่งด้านหน้าข้าง

กราฟ ชายหนุ่มที่เลื่อนแว่นตาลงมองฟางผ่านกระจกหลังก็ชะงักเมื่อสายตาประสานกันก่อนจะรีบ

เบือนหน้าไปทางอื่นโดยที่ฟางไม่รู้เลยว่ากราฟแอบมองฟางอยู่

 

 

 

 

“ทางนี้จ้าเพื่อนเลิฟ”เขื่อนที่ล่วงหน้ามาก่อนก็โบกมือให้ฟางโดยที่ฟ้าอยู่ข้างๆเฟย์มองอย่าง

หงุดหงิดแต่ทำอะไรไม่ได้

 

 

 

“กว้างเหมือนกันแฮะเขื่อน นี่ชั้นว่านะธุรกิจเยอะขนาดนี้น่ะ ไม่เป็นแล้วมั้ยมาเฟียน่ะเป็นนักธุรกิจเวิร์

กกว่าเยอะ”ฟางแซว

 

 

“ก็กะอยู่อ่านะจะได้ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรๆ”เขื่อนพูดแล้วเหล่มองเฟย์

 

 

 

“ว่าแต่ก็แอบร้อนนะเนี่ยนี่ขนาดหน้าหนาวละ”ฟางพูดก่อนจะกระชับผ้าคลุมไหล่ไว้ก่อนจะสวมหมวก

ปีกกว้างและแว่นกันแดดคู่ใจของเธอ

 

 

 

“นี่ใส่ขนาดนี้เอาแจ็กเก็ตชั้นเลยมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้มองฟางก็อดแขวะไม่ได้

 

 

 

“ก็ดีนะ หน้าที่บอดี้การ์ดนิทำไมไม่ทำซะล่ะ”ฟางยิ้มเยาะก่อนจะเดินเชิดไปด้านในแล้วโยนกระเป๋า

ให้ป๊อปปี้ถือ ชายหนุ่มฮึดฮัดแต่ต้องถือตามไป

 

 

 

 

“เพื่อนเจ้านายสวยจังเลยเนาะ”เสียงของพนักงานซุบซิบพูดถึงฟางแล้วฟางได้ยินเข้าก็ยิ้มถูมิใจ

ก่อนจะถอดแว่นตาออกช้าๆแล้วเดินเข้าไปด้านในออฟฟิศเพื่อดูสร้อยมุก

 

 

“น้ำค่ะคุณฟาง”พนักงานเอาน้ำมาให้ฟาง

 

 

“ขอน้ำแร่ได้มั้ยคะ ถ้าไม่มีก็เอาน้ำส้ม”ฟางพูดก่อนจะหันไปอ่านนิตยสารต่อ

 

 

 

“ยัยตัวร้ายเริ่มแผลงฤทธิ์แล้ว”ขนมจีนมองฟางที่เชิดใส่พนักงานก็ส่ายหน้า ป๊อปปี้มองแล้วหมั่นไส้ก็

เดินไปซื้อน้ำด้านนอก

 

 

 

“อ๊าย เปิดเบาๆสินายน่ะ มันกระเด็นโดนชั้นหมดแล้ว”ฟางโวยวายเมื่อป๊อปปี้เดินมาแกะกระป๋องโค้ก

ใกล้เธอแล้วทำเสื้อเธอเปื้อน

 

 

“นิดๆหน่อยๆจะโวยวายทำไมห้ะ อย่ามาสะดีดสะดิ้งหน่อยเลยป่ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

“ก็ทำไมยะ นี่น่ะกุชชี่คอเล็กชั่นใหม่เลยนะ ไหนจะเดรสนี้ของลินส์อีก ไม่ใช่ถูกๆนะยะ”ฟางวีนใส่

ป๊อปปี้

 

 

 

“เปื้อนก็ซักดิชุด กระเป๋าถ้าเปื้อนก็เช็ดจะโวยวายแล้วมันจะสะอาดขึ้นรึไง”ป๊อปปี้แขวะ

 

 

 

“ไม่สะอาดแต่ได้ชุดกับกระเป๋าใหม่แล้วจะทำไม”ฟางย้อนป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มวางกระป๋องโค้กบน

โต้ะอย่างแรง

 

 

“ขั้นสอนไปน่ะว่าอย่าใช้เงินฟุ่มเฟือยนี่ไม่คิดจะจำเลยใช่มั้ยห้ะ”ป๊อปปี้เริ่มว่าฟาง

 

 

 

“จำ แต่แล้วไง don’t careนี่มันเงินของชั้น ชั้นไม่ได้ขอเงินนายซักหน่อย”ฟางเชิดใส่

 

 

“แต่มันเปลือง พวกคนรวยอย่างเธอนี่สอนไม่จำใช่มั้ย ได้ ขนมจีนวันนี้เราพายัยนี่มาเรียนรู้งานใช่มั้ย

งั้นมานี่เลยเธอน่ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ลากฟางออกมาด้านนอกทันที

 

 

 

“นี่นายจะลากชั้นไปไหนยะ นี่เรามาพักผ่อนนะ งดเรียนย่ะ ว้าย ถอดทำไมเนี่ย”ฟางพูดก่อนจะ

โวยวายเมื่อป๊อปปี้ถอดหมวกเธอและแว่นตากันแดดออก

 

 

 

“อย่าทำตัวเป็นคุณหนูบอบบางหน่อยเลย อย่าลืมสิว่าเธอน่ะเป็นว่าที่หัวหน้าคนต่อไปของมาเฟียดัง

นั้นอีแค่แดดแค่นี้ห้ามกลัว ห้ามบ่น”ป๊อปปี้พูด

 

 

“แต่มันจะทำชั้นดำแถมยูวีจะทำชั้นเป็นฝ้านะ”ฟางพูด

 

 

“ก็ไปสปาไปเลอเซอร์อะไรก็ไปสิ อยากดื้อใช่มั้ยนี่ว่าจะไม่ทำอะไรแล้วนะแต่อดไม่ได้”ป๊อปปี้พูด

ก่อนจะเอากุญแจมืออกมาจากแจ็กเก็ตตัวเอง ฟางตกใจรีบวิ่งหนีป๊อปปี้รีบวิ่งตามทันที

 

 

 

“อีตาบ้า มาเที่ยวยังจะพกมาอีกนะ”ฟางพูด

 

 

“สำหรับเธอน่ะต้องพกตลอดล่ะ มานี่เลยนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“โน เวย์ ว้าย”ฟางร้องเมื่อก้าวพลาดร่วงจากส้นสูงแล้วล้ม

 

 

 

“เป็นไงมั่งฟาง 555 แต่ก็ดูไม่จืดเลยนิ”ป๊อปปี้วิ่งมาดูอาการก่อนจะหัวเราะใส่เมื่อฟางล้มใส่พื้น

โคลนจนชุดสวยเปื้อน

 

 

 

“นี่จะหัวเราะอีกนานมั้ย นี่แน่ะๆ”ฟางโมโหก็เอาโคลนที่เธอล้มใส่ป้ายหน้าป๊อปปี้ทันที

 

 

“หนอย ยังจะดื้ออีกหรอนี่แน่ะๆ”ป๊อปปี้ไม่ยอมเอาโลคนป้ายหน้าฟางกลับ

 

 

 

“ไม่เอาน้า อีตาบ้าเดี๋ยวหน้าชั้นเป็นสิว”ฟางดิ้นหนีแต่ป๊อปปี้รวบตัวแล้วเอาโลคนมาป้ายหน้าฟาง

ทำให้ฟางตกอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้ไปทันที

 

 

 

“อยากแกล้งชั้นดีนักเป็นไงล่ะ555”ป๊อปปี้หัวเราะแล้วพลิกฟางมาดูหน้าก่อนจะหยุดมองฟางนิ่งเช่น

เดียวกับฟางที่รู้สึกว่าหน้าของเธอกับเขาอยู่ใกล้กันมากจนทำให้ฟางต้องหยุดมองเขาเหมือนกัน

 

 

 

“อะ เอ่อ เราลุกกันดีกว่านะ”ฟางพูดเมื่อได้สติก่อนจะลุกชึ้นแล้วพบว่าตัวเองเจ็บข้อเท้า

 

 

“เห้อ เธอนี่น้า มานี่ม้ะ ขี่หลังชั้นสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งลงให้ฟางขี่หลังเขา

 

 

“แต้งกิ้วนะ มายบอดี้การ์ด”ฟางพูดก่อนจะเอามือกอดคอป๊อปปี้แล้วแอบอมยิ้ม ส่วนป๊อปปี้เองก็ใจ

เต้นเมื่อถูกฟางกอดจากด้านหลังระหว่างให้ฟางขี่หลังกลับไปที่ออฟฟิศ

 

 

 

 

 

สุดทเ้ายเจ้านายคนสวยก็เผลอใจให้บอดี้การ์ดสุดหล่อซะแล้ว แล้วจะเป็นยังไงต่อน้าา