Hate You. ฉันเกลียดนาย ไอ้โรคจิต !!

 
"เฮ้อ จะแต่งเกี่ยวกับอะไรดีน่ะ"ฟางที่มานั่งเงียบๆคนเดียวอยู่ที่ศาลาริมสระน้ำข้างๆสตูดิโอ ซึ่งที่นี่เป็นที่ๆผ่อนคลายสำหรับเธอมากๆ
 
"ก็ต้องเกี่ยวกับความรักสิ"ป๊อปปี้ที่แอบเดินตามฟางมาก็เข้ามาอยู่ในศาลาแล้วนั่งลงข้างๆฟาง
 
"นี่นายไม่ต้องมายุ่งเลยน่ะ"ฟางที่เห็นป๊อปปี้เข้ามาก็รีบว่าทันที
 
"นี่เธอ เธอก็เห็นอยู่ว่าคุณจักรเค้าให้เราสองคนช่วยแต่งเพลงเองน่ะ"ป๊อปปี้พูดกับฟาง ฟางนิ่งก่อนจะหันไปทางสระน้ำ ไม่พูดอะไรกับป๊อปปี้ ทำให้ต่างคนต่างเงียบ สักพักป๊อปปี้จึงเปิดประเด็น
 
"เอาอย่างนี้ไหม เริ่มต้นเอาเป็น ก็สมมติน่ะถ้าเธอไม่ใช่เธอ"ป๊อปปี้บอกฟาง แต่ก็ตกใจที่เห็นฟางนั่งร้องไห้
 
"นี่เธอเป็นอะไร"ป๊อปปี้ถามฟางพลางเอามือมาจับไหล่คนตัวเล็กข้างหน้า
 
"ทำไมหนูลืมพี่ไม่ได้ค่ะ พี่โทโมะ"ฟางพูด แล้วเอามือมาแตะรูปที่ตนถ่ายกับโทโมะ เมื่อสมัยที่ไปเที่ยวญี่ปุ่นด้วยกัน ป๊อปปี้ที่เห็นฟางนั่งดูรูปคู่ของเธอกับโทโมะ ก็รีบดึงรูปออกจากมือฟาง
 
"นี่ๆ อย่าร้องไปเลยหน่า มันไม่ช่วยอะไรหรอก ฉันว่าเรามาคิดว่าจะแต่งเพลงยังไงดีกว่า"ป๊อปปี้บอกฟาง ฟางปาดน้ำทิ้ง ก่อนที่จะเดินหนีไป
 
"อย่ามายุ่งกับฉัน"ฟางพูด แล้วเดินหนีป๊อปปี้ทันที ป๊อปปี้ที่อยู่ตรงนั้นก็กุมขมับตัวเอง เฮ้อ แล้วจะรอดไหมเนี่ย
 
"ฮึกๆ ฮือออ ~"ฟางแอบมานั่งร้องไห้คนเดียวอยู่ที่มุมตึกสตูดิโอ ซึ่งแถวนั้นไม่มีคนอยู่เลยแม้แต่คนเดียว แต่แล้วก็มีใครคนหนึ่งเดินมาช้าๆ
 
"เมื่อไหร่หนูจะลืมพี่ได้ เมื่อไหร่กัน ฮือออ"ฟางพูด แล้วก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา
 
"อยู่ที่เปลี่ยวๆคนเดียวแบบนี้เนี่ย ไม่กลัวหรอจ้ะ"ธามไทนักร้องหนุ่มที่ชอบทำตัวเหมือนอันธพาล เดินเข้ามาหาฟาง
 
"ธะ ธามไท"ฟางอึกอัก แล้วลุกขึ้นเดินหนีไปแต่ธามไทรั้งแขนฟางไว้
 
"จะไปไหนจ้ะฟาง มาให้พี่ได้เชยชมก่อนได้ไหม"ธามไทที่ดึงฟางให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอด ทำให้หน้าของทั้งสองห่างกันแค่คืบ ฟางที่อยู่ในอ้อมกอดธามไทก็อึดอัด
 
"อย่ามายุ่งกับฉัน ออกไปเดี๋ยวนี้น่ะ ถุ้ย"ฟางพูดกับธามไทพลางถุยน้ำลายใส่หน้าของธามไท
 
"เห้อะ ! ฉันพูดดีๆด้วยเนี่ยไม่ชอบใช่ไหม ได้ๆ"ธามไทตะคอกใส่ฟาง จนฟางกลัวก่อนจะกระชากแขนของฟางอย่างแรงจนเป็นรอย แล้วลากฟางให้ไปกับตน
 
"ปล่อยฉันน่ะ ปล่อยฉัน ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย"ฟางตะโกนออกไป ธามไทที่กลัวใครจะมาได้ยินเข้าก็ชกท้องฟางไปทีนึง พลางตบหน้าฟางด้วย
 
"อะ โอ้ยยย"ฟางร้อง เพราะธามไทชกไปที่ท้องน้อยของเธอทำให้เธอจุกมาก จึงทำอะไรไม่ได้ แล้วก็ชาที่หน้าเป็นอย่างมาก
 
"หึ ! หมดฤทธิ์แล้วล่ะสิ งั้นฉันขอสักหน่อยล่ะกัน"ธามไทพูดจบก็บดจูบฟางอย่างร้อนแรง
 
"อื้อออ"ฟางครางออกมาเพราะถูกธามไทจูบ ฟางที่เริ่มมีแรงก็เอามือมาทุบตีธามไทเพื่อให้ธามไทหยุด แต่ก็ไม่เป็นผล จนเธอเริ่มหายใจไม่ออก
 
"เฮ้ย ทำอะไรน่ะ"ป๊อปปี้ที่เข้ามาเห็นพอดีก็รีบเข้าไปช่วยฟาง
 
"ไอ้ป๊อป มึงตลอดเลยขัดขวางความสุขกู"ธามไทพูด ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปฟาง ธามไทจึงผลักฟางให้ล้มลง แล้วตัวเองก็วิ่งหนีไป ฟางทีอยู่ตรงนั้นก็สลบไปทันที
 
"โธ่เว้ย"ป๊อปปี้สบถออกมา เพราะเข้าวิ่งตามธามไทไม่ทัน จากนั้นก็รีบวิ่งกลับมาหาฟางทันที
 
"ฟาง ฟาง ตื่นสิฟาง"ป๊อปปี้เขย่าตัวฟาง แต่ฟางก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นเลย ป๊อปปี้จึงอุ้มฟางไปที่ห้องพักทันที
 
ห้องพัก..
 
"วะ ว้าย ตายแล้ว น้องฟางเป็นอะไรค่ะเนี่ย"โฟร์ที่เห็นป๊อปปี้อุ้มฟางมาก็รีบถามทันที
 
"ฟางถูกไอ้ธามไททำร้ายครับ"ป๊อปปี้พูด แล้ววางฟางไว้ที่เตียง
 
"คนเรา ทำไมทำกันได้แบบนี้น่ะ"โฟร์พูด
 
"มันเลวจริงๆครับ"ป๊อปปี้พูด แล้วนั่งลงข้างเตียงที่ฟางนอนอยู่
 
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปเอาผ้าชุบน้ำมาให้ป๊อปปี้เช็ดตัวให้ฟางน่ะค่ะ"โฟร์พูด ก่อนจะเดินออกไปทันที ป๊อปปี้จึงนั่งมองฟางที่หน้ามีรอยแดง และริมฝีปากก็บวมเนื่องจากธามไทจูบฟางแล้วกัดปากฟางด้วย พร้อมทั้งดวงตาที่ตอนนี้แดงและบวมเหมือนคนร้องไห้อย่างหนัก ป๊อปปี้ที่เห็นก็อดเป็นห่วงฟางไม่ได้เลย
 
"ฟางน่ะฟาง"ป๊อปปี้พูด แล้วลูบหัวฟางอย่างอ่อนโยน พลางสายตาหันไปเห็นสมุดแต่งเพลงของฟาง
 
 
'ไม่ว่ากี่ครั้งที่มองถาพถ่าย คนแรกที่ใจเป็นต้องมองหาทุกที ไปเจอสิ่งไหนไม่ว่าร้ายดี ยังต้องคิดถึงคนๆนี้ อยากโทรไปเล่าให้ฟัง'
 
 
ฟางเขียนท่อนแรกของเพลงไว้ ป๊อปปี้ที่อ่านก็มองฟาง แล้วหยิบรูปฟางกับโทโมะขึ้นมา
 
"เธอคงลืมผู้ชายคนนี้ไม่ได้สิน่ะ"ป๊อปปี้พูด ก่อนจะเดินออกไปจากห้องทันที แต่ก็ทิ้งรูปฟางกับโทโมะไว้ในสมุดแต่งเพลงของฟาง..
 
 
 
 
ฝากเม้นหน่อยน่ะ เรื่องแรกเลยน่ะ