เป็นที่รักหรือที่พักของเธอ

     ''สวยครับ หันซ้ายหน่อยครับ''ตอนนี้ฟางกำลังถ่ายนิตยสารการส่งออกของบริษัท
จิระคุณ  ป๊อบปี้ลงมาดูการถ่ายแบบด้วยตัวเอง ซึ่งท่านประธานไม่เคยลงมาหรือแม้แต่เหล่มอง
ด้วยซำ้
''พักได้ครับ อีก2ชั่วโมง ถ่ายใหม่นะครับ''ช่างภาพบอกฟางเพราะรู้ว่าตั้งแต่เช้าฟางยังไม่ได้
ทานอะไรเลย ทำให้ป๊อบปี้เป็นห่วงอย่างมาก เพราะเมื่อรู้ว่าแอบชอบฟางจนถึงตอนนี้
ป๊อบปี้ก็คอยห่วงฟางตลอดเวลา หลายอาทิตย์ที่ผ่านมา ทั้งสองคนสนิทกันเร็วมาก
''คุณฟาง''ประธานบริษัทหนุ่มเรียกพลางเดินเข้าไปหาหญิงสาว
''ไปทานข้าวกันครับ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง''ประธานบริษัทหนุ่มชวน
''ไม่ดีกว่าค่ะ ฟางเกรงใจ''ฟางพูดอย่างเกรงใจและเขินอายทำให้ป๊อบปี้ถึงกับยิ้มไม่หยุด
''ไม่เป็นไรครับ ผมอยากเลี้ยงคุณน่ะครับ เพราะถ้าผมไม่มีคุณ เอ้ย ถ้าบริษัทผมไม่มีคุณ
บริษัทของผมต้องแย่แน่''
คำพูดของป๊อบปี้ทำให้ฟางอายยิ่งขึ้น
''คุณฟางครับ เป็นอะไรรึเปล่าครับหน้าแดงเชียว''ป๊อบปี้พูดและเอามือไปอังหน้าผากฟาง
''ตัวร้อนด้วย ไปหาหมอดีมั๊ยครับ''ป๊อบปี้ถามอย่างเป็นห่วง
''ไม่เป็นไรค่ะ ฟางขอตัว''
ฟางพูดอย่างขวยเขินและรีบเดินหนีไป
''น้องฟางจะรีบไปไหนครับ'' เสียงของชายหนุ่มคนนึงพูดขึ้น
''พี่โมะ''ฟางพูดอย่างดีใจและวิ่งไปกอดโทโมะ
 
 
''ทำไมไม่บอกฟางอ่ะ ว่าจะมา งอนแล้ว''
ฟางแกล้งงอน
''งอนหรอ ฟอดดดดด''โทโมะหอมแก้มฟาง1ที
''หายงอนยังครับ''โทโมะถามอย่างเจ้าเล่ห์
''หายงอนก็ได้ ป่ะ ไปกินข้าวกัน''ฟางพูดและเดินไปกับโทโมะ
''นั่นใครน่ะ''ป๊อบปี้ถามเลขา
''ไม่รู้เหมือนกันครับ''เลขาตอบ
''หรือว่า''ป๊อบปี้พูดได้เท่านั้นหน้าตาก็เกิดประกายเศร้า
และรีบเดินหนีไป
อัพให้แล้ว กำลังเข้มข้นเลยค่ะ