เป็นที่รักหรือที่พักของเธอ

     ''สวยครับ หันซ้ายหน่อยครับ''ตอนนี้ฟางกำลังถ่ายนิตยสารการส่งออกของบริษัท

จิระคุณ  ป๊อบปี้ลงมาดูการถ่ายแบบด้วยตัวเอง ซึ่งท่านประธานไม่เคยลงมาหรือแม้แต่เหล่มอง

ด้วยซำ้

''พักได้ครับ อีก2ชั่วโมง ถ่ายใหม่นะครับ''ช่างภาพบอกฟางเพราะรู้ว่าตั้งแต่เช้าฟางยังไม่ได้

ทานอะไรเลย ทำให้ป๊อบปี้เป็นห่วงอย่างมาก เพราะเมื่อรู้ว่าแอบชอบฟางจนถึงตอนนี้

ป๊อบปี้ก็คอยห่วงฟางตลอดเวลา หลายอาทิตย์ที่ผ่านมา ทั้งสองคนสนิทกันเร็วมาก

''คุณฟาง''ประธานบริษัทหนุ่มเรียกพลางเดินเข้าไปหาหญิงสาว

''ไปทานข้าวกันครับ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง''ประธานบริษัทหนุ่มชวน

''ไม่ดีกว่าค่ะ ฟางเกรงใจ''ฟางพูดอย่างเกรงใจและเขินอายทำให้ป๊อบปี้ถึงกับยิ้มไม่หยุด

''ไม่เป็นไรครับ ผมอยากเลี้ยงคุณน่ะครับ เพราะถ้าผมไม่มีคุณ เอ้ย ถ้าบริษัทผมไม่มีคุณ

บริษัทของผมต้องแย่แน่''

คำพูดของป๊อบปี้ทำให้ฟางอายยิ่งขึ้น

''คุณฟางครับ เป็นอะไรรึเปล่าครับหน้าแดงเชียว''ป๊อบปี้พูดและเอามือไปอังหน้าผากฟาง

''ตัวร้อนด้วย ไปหาหมอดีมั๊ยครับ''ป๊อบปี้ถามอย่างเป็นห่วง

''ไม่เป็นไรค่ะ ฟางขอตัว''

ฟางพูดอย่างขวยเขินและรีบเดินหนีไป

''น้องฟางจะรีบไปไหนครับ'' เสียงของชายหนุ่มคนนึงพูดขึ้น

''พี่โมะ''ฟางพูดอย่างดีใจและวิ่งไปกอดโทโมะ

''ทำไมไม่บอกฟางอ่ะ ว่าจะมา งอนแล้ว''

ฟางแกล้งงอน

''งอนหรอ ฟอดดดดด''โทโมะหอมแก้มฟาง1ที

''หายงอนยังครับ''โทโมะถามอย่างเจ้าเล่ห์

''หายงอนก็ได้ ป่ะ ไปกินข้าวกัน''ฟางพูดและเดินไปกับโทโมะ

''นั่นใครน่ะ''ป๊อบปี้ถามเลขา

''ไม่รู้เหมือนกันครับ''เลขาตอบ

''หรือว่า''ป๊อบปี้พูดได้เท่านั้นหน้าตาก็เกิดประกายเศร้า

และรีบเดินหนีไป

อัพให้แล้ว กำลังเข้มข้นเลยค่ะ