เป็นที่รักหรือที่พักของเธอ

     ''คุณฟางมาแล้วครับ คุณป๊อบปี้''เลขาของป๊อบปี้พูดทันทีเมื่อเข้ามาในห้องทำงาน
ในเศษเสี้ยวนาทีนึงที่ป๊อบปี้ได้เห็นหน้าฟาง ป๊อบปี้รู้สึกตกตะลึงกับใบหน้าหวานๆของฟาง
เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้คือรักเเท้ของเขา แต่ความรู้สึกก็ต้องชะงักไป เมื่อมีความคิดนึงแวบเข้ามาในหัว
ผู้หญิงก็เหมือนๆกันหมด หวังแต่ได้กับได้
''สวัสดีครับ คุณฟาง''ป๊อบปี้พูดอย่างเฉยเมยและเย็นชา
''สวัสดีค่ะ คุณป๊อบปี้''ฟางพูดและยิ้มหวานไปให้ป๊อบปี้
ความรู้สึกที่เหมือนใจละลายนี่คืออะไรกัน ทำไมความรู้สึกที่ห่างหายไปหลายปีถึงได้กลับมาอย่าง
ดื้อๆแบบนี้ เขายังไม่ได้เตรียมตัวที่จะยอมรับความรู้สึกนี้ในเวลาแบบนี้เลย
''ครับ คุณฟาง เอ่อ คุณฟางครับ ช่วยมาเซ็นเอกสารยอมรับด้วยนะครับว่าคุณตกลงมาเป็น
พรีเซ็นเตอร์บริษัทผมแล้ว''
ป๊อบปี้พยายามควบคุมอารมณ์และความรู้สึกเมื่อคุยกับฟาง
''ได้ค่ะ คุณป๊อบปี้ เซ็นตรงนี้ใช่ไหมคะ''ฟางถามป๊อบปี้อย่างเป็นกันเอง
''เอ่อ ครับใช่ เซ็นตรงนี้แหละครับ''ป๊อบปี้พยายามข่มความรู้สึกดีๆที่มีให้กับฟาง
''คุณฟางพร้อมจะทำงานเมื่อไหร่ครับ''ป๊อบปี้ถามต่ออย่างประหม่า
''เดี๋ยวนี้เลยก็ได้ค่ะ''ฟางพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ป๊อบปี้อีกครั้ง
ทำให้ป๊อบปี้ควบคุมความรู้สึกไว้ไม่ไหว เลยเผลอหน้าแดงออกไป เลขาของป๊อบปี้เห็นดังนั้น
จึงช่วยพูดให้
''ไม่ดีมั้งครับ คุณฟางพึ่งมาเหนื่อยๆ''เลขาส่วนตัวของป๊อบปี้บอก
''ไม่เป็นไรค่ะ ฟางไหว'' ฟางพูดอย่างจริงใจและหันหน้ามาถามป๊อบปี้
''เริ่มวันนี้เลยได้ไหมคะ''ฟางถามและทำหน้าตาออดอ้อนทำให้หน้าป๊อบปี้ยิ่งแดงขึ้นไปอีก
''ไม่ดีหรอกครับ วันนี้ผมให้คุณฟางมาแนะนำตัวเฉยๆ งั้น เชิญคุณฟางกลับไปก่อนเถอะครับ''
ป๊อบปี้พูดไปแบบนั้นทั้งๆที่ในใจอยากให้ฟางอยู่ต่อแต่ก็ต้องข่มใจไว้
ที่บ้าน
''แม่ครับ ผมกลับมาแล้ว''ป๊อบปี้เรียกแม่ที่นั่งปอกแอเปิลอยู่
''ป๊อบกลับมาแล้วหรอลูก ''แม่พูดพลางจัดแอปเปิลใส่จาน
''แม่ครับ ป๊อบมีเรื่องอยากบอก''ป๊อบปี้ไปกระซิบข้างหูแม่
''ผมเจอคนที่ใช่แล้วครับ''ป๊อบปี้บอก
''จริงหรอลูก ใครกัน''แม่ของป๊อบปี้ถามอย่างดีใจ
''ฟางffkครับ''
 ลงตอนใหม่ตามคำเรียกร้องแล้วค่ะ