เป็นที่รักหรือที่พักของเธอ

     ''คุณฟางมาแล้วครับ คุณป๊อบปี้''เลขาของป๊อบปี้พูดทันทีเมื่อเข้ามาในห้องทำงาน

ในเศษเสี้ยวนาทีนึงที่ป๊อบปี้ได้เห็นหน้าฟาง ป๊อบปี้รู้สึกตกตะลึงกับใบหน้าหวานๆของฟาง

เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้คือรักเเท้ของเขา แต่ความรู้สึกก็ต้องชะงักไป เมื่อมีความคิดนึงแวบเข้ามาในหัว

ผู้หญิงก็เหมือนๆกันหมด หวังแต่ได้กับได้

''สวัสดีครับ คุณฟาง''ป๊อบปี้พูดอย่างเฉยเมยและเย็นชา

''สวัสดีค่ะ คุณป๊อบปี้''ฟางพูดและยิ้มหวานไปให้ป๊อบปี้

ความรู้สึกที่เหมือนใจละลายนี่คืออะไรกัน ทำไมความรู้สึกที่ห่างหายไปหลายปีถึงได้กลับมาอย่าง

ดื้อๆแบบนี้ เขายังไม่ได้เตรียมตัวที่จะยอมรับความรู้สึกนี้ในเวลาแบบนี้เลย

''ครับ คุณฟาง เอ่อ คุณฟางครับ ช่วยมาเซ็นเอกสารยอมรับด้วยนะครับว่าคุณตกลงมาเป็น

พรีเซ็นเตอร์บริษัทผมแล้ว''

ป๊อบปี้พยายามควบคุมอารมณ์และความรู้สึกเมื่อคุยกับฟาง

''ได้ค่ะ คุณป๊อบปี้ เซ็นตรงนี้ใช่ไหมคะ''ฟางถามป๊อบปี้อย่างเป็นกันเอง

''เอ่อ ครับใช่ เซ็นตรงนี้แหละครับ''ป๊อบปี้พยายามข่มความรู้สึกดีๆที่มีให้กับฟาง

''คุณฟางพร้อมจะทำงานเมื่อไหร่ครับ''ป๊อบปี้ถามต่ออย่างประหม่า

''เดี๋ยวนี้เลยก็ได้ค่ะ''ฟางพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ป๊อบปี้อีกครั้ง

ทำให้ป๊อบปี้ควบคุมความรู้สึกไว้ไม่ไหว เลยเผลอหน้าแดงออกไป เลขาของป๊อบปี้เห็นดังนั้น

จึงช่วยพูดให้

''ไม่ดีมั้งครับ คุณฟางพึ่งมาเหนื่อยๆ''เลขาส่วนตัวของป๊อบปี้บอก

''ไม่เป็นไรค่ะ ฟางไหว'' ฟางพูดอย่างจริงใจและหันหน้ามาถามป๊อบปี้

''เริ่มวันนี้เลยได้ไหมคะ''ฟางถามและทำหน้าตาออดอ้อนทำให้หน้าป๊อบปี้ยิ่งแดงขึ้นไปอีก

''ไม่ดีหรอกครับ วันนี้ผมให้คุณฟางมาแนะนำตัวเฉยๆ งั้น เชิญคุณฟางกลับไปก่อนเถอะครับ''

ป๊อบปี้พูดไปแบบนั้นทั้งๆที่ในใจอยากให้ฟางอยู่ต่อแต่ก็ต้องข่มใจไว้

ที่บ้าน

''แม่ครับ ผมกลับมาแล้ว''ป๊อบปี้เรียกแม่ที่นั่งปอกแอเปิลอยู่

''ป๊อบกลับมาแล้วหรอลูก ''แม่พูดพลางจัดแอปเปิลใส่จาน

''แม่ครับ ป๊อบมีเรื่องอยากบอก''ป๊อบปี้ไปกระซิบข้างหูแม่

''ผมเจอคนที่ใช่แล้วครับ''ป๊อบปี้บอก

''จริงหรอลูก ใครกัน''แม่ของป๊อบปี้ถามอย่างดีใจ

''ฟางffkครับ''

 ลงตอนใหม่ตามคำเรียกร้องแล้วค่ะ